Το εντατικό πρόγραμμα εμβολιασμών- που περιέχει εμβόλια που αναπτύσσονται σε ανθρώπινο DNA –μπορεί να ευθύνεται για βρεφική θνησιμότητα, αύξηση του αυτισμού, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας και άσθμα.
Πριν από τα πρώτα του γενέθλια ένα μωρό στην Αμερική θα δεχθεί 26 εμβόλια- μέρος του εντατικού προγράμματος εμβολιασμών παγκοσμίως- και αυτό συμβαίνει σχεδόν σε κάθε παιδί μέχρι την ηλικία του ενός έτους, στις αναπτυγμένες χώρες. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται σε κάθε κράτος με ένα εντατικό πρόγραμμα εμβολιασμών, δείχνοντας άμεση σύνδεση μεταξύ των αριθμών των δόσεων που χορηγούνται τον πρώτο χρόνο της ζωής και του ποσοστού βρεφικών θανάτων.
Οι ΗΠΑ έχουν το χειρότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας από 34 πολιτείες που αξιολογήθηκαν σε μια νέα έρευνα, με 6,22 βρέφη στα 1000 να πεθαίνουν πριν την ηλικία του ενός έτους. Καθώς στις ΗΠΑ γεννιόνται γύρω στα 4 εκατομμύρια μωρά το χρόνο, αυτό σημαίνει ότι 24,800 θα πεθάνουν πριν τα πρώτα τους γενέθλια, και για πολλά από αυτά ίσως ευθύνεται ο μεγάλος αριθμός εμβολιασμών. Αυτό είναι το χειρότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας από όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Η εικόνα αυτή είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που παρουσιάζεται από το Αμερικανικό εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών, το οποίο, τον περασμένο χρόνο δέχτηκε ότι πέθαναν μόνο 107 παιδιά ως άμεσο αποτέλεσμα εμβολιασμού, και κατέβαλε 110 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση στις οικογένειες.
Οι ερευνητές Neil Miller και Gary Goldman, που διεξήγαγαν την έρευνα, πιστεύουν ότι πολλοί θάνατοι που σχετίζονται με εμβολιασμούς <επαναταξινομούνται> για να επισκιάσουν κάθε σύνδεση. Πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι κάποιοι βρεφικοί οι οποίοι αποδίδονται στο <Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου>, είναι αποτέλεσμα των υπερ-εμβολιασμών.
Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι το μέγεθος της πραγματικής βλάβης που προκαλούν τα εμβόλια δεν έχει ποτέ δημοσιευτεί και ότι οι φαρμακευτικές εταιρίες μαζί με τις υπεύθυνες ρυθμιστικές αρχές για την υγεία <συνωμοτούν > στην κάλυψη, πιθανόν λόγω της πεποίθησης ότι τα εμβόλια κάνουν καλό και οι οποιεσδήποτε βλάβες προκαλούνται από αυτά υπερκαλύπτονται από τα οφέλη τους.
Ωστόσο, υπάρχουν δύο άλλες πιθανές αιτίες για την κάλυψη. Οποιαδήποτε υπόνοια ότι τα πολλαπλά εμβόλια μπορεί να είναι βλαβερά- ή ακόμα χειρότερα, θανατηφόρα- θα ανέπτυσσαν τη αμφιβολία μεταξύ των γονιών που διαβεβαιώνονται πάντα από τους γιατρούς ότι τα εμβόλια είναι ασφαλή, και τα κόστη αποζημίωσης θα δημιουργούσαν ένα τεράστιο πρόβλημα στην ήδη επιβαρημένη δημόσια οικονομία.
Οι υπερ-εμβολιασμοί φαίνεται να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα- όπως φάνηκε μεταξύ των στρατιωτών που υπέφεραν από το Σύνδρομο του Πολέμου του Κόλπου, όταν τους δόθηκε ένα ισχυρό κοκτέιλ εμβολίων. Αλλά υπάρχει κάτι άλλο που προστίθεται στην ήδη τοξική κατάσταση. Η Helen Ratajczak, πρώην ερευνήτρια φαρμακευτικής εταιρίας, ανακάλυψε ότι 23 εμβόλια που δίνονται σε βρέφη περιέχουν ανθρώπινο DNA. Από αυτά, το εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας, που αναπτύσσεται σε ανθρώπινο εμβρυικό ιστό, δίνεται σε μωρά ηλικίας δύο μηνών.
Θάνατοι βρεφών
Η έρευνα των Miller και Goldman συνδέει άμεσα την ένταση του εθνικού προγράμματος εμβολιασμού και του ποσοστού των βρεφικών θανάτων. Πολύ κοντά σε αποτελέσματα στην έρευνα των 34 εθνών είναι η Κούβα, η οποία χορηγεί 22 δόσεις εμβολίων σε βρέφη κάτω των 12 μηνών, και έχει ποσοστό θνησιμότητας 5,82 στα 1000 . Το Ενωμένο Βασίλειο έχει επίσης άσχημα ποσοστά στα βρέφη δίνονται 19 δόσεις εμβολίων το πρώτο έτος της ζωής τους και βρίσκεται στην 25 θέση στον πίνακα με τα χειρότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας με 4,85 θανάτους στα 1000 .Αντίθετα, η Σουηδία και η Ιαπωνία έχουν δύο από τα χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας-2,75/1000 και 2,79/1000 αντίστοιχα- και περιλαμβάνουν μόνο 12δόσεις στα εθνικά προγράμματα εμβολιασμών τους, τα χαμηλότερα στην έρευνα.
Κατά μέσο όρο, τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας ήταν 3,36/1000 σε έθνη που είχαν 12-14 δόσεις στα προγράμματα εμβολιασμών τους, 3,18 για 15-17 δόσεις, 4,28 για 18-20 δόσεις και 5,19 για 24-26 δόσεις.
Εμβόλια με ανθρώπινο DNA
Τα επόμενα εμβόλια παράγονται με κύτταρα από εκτρωτικά έμβρυα, περιέχοντας DNA, πρωτεΐνες και/ή κυτταρικά συντρίμματα.
Εμβολιασμός Εμβόλιο
Πολιομυελίτιδα PolioVax, pentacle, DT Polio Absorbed, Quadracel
MMR MMRII, MeruvaxII, MRVAx, BioVax, ProQuad, MMR-V, Priorix, Erolalix
Ανεμοβλογιά Varivax, ProQuad, MMR-V, Zotavax
(Ανεμοβλογιά-Έρπητας-ζωστήρας) Varilix
Ηπατίτιδα Α Vaqta, Havrix, Twinrix, Avaxim, Vivaxim, Epaxal
Λύσσα Imovax
Η σύνδεση με το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (ΣΑΒΘ)
Αν τα εμβόλια είναι η μεγαλύτερη αιτία βρεφικών θανάτων, ειδικά στον ανεπτυγμένο κόσμο, γιατί αυτό δεν έχει βελτιωθεί; Οι Miller και Goldman πιστεύουν ότι αναφέρονται άλλες αιτίες- ειδικά το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου και είναι επίσης πιθανό οι υπερ-εμβολιασμοί να παίζουν σημαντικό ρόλο στους θανάτους, αν δεν είναι η μόνη αιτία.
Το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου ήταν τόσο σπάνιο φαινόμενο τη δεκαετία του 1960 που δεν συμπεριλαμβανόταν καν στη λίστα με τις πιθανές αιτίες βρεφικών θανάτων. Τότε, κατά το τέλος της δεκαετίας, παρουσιάστηκε ένα πρόγραμμα εμβολιασμών και, για πρώτη φορά, έπρεπε τα βρέφη της Αμερικής να κάνουν τα εμβόλια: DPT (Διφθερίτιδα-Τέτανος-Κοκίτης), Πολιομυελίτιδας και MMR (Ιλαρά-Παρωτίτιδα-Ερυθρά). Μέχρι το 1969, μια νέα αιτία βρεφικών θανάτων – που ονομάστηκε Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου- εμφανίστηκε στα ιατρικά λεξικά και μέχρι το 1973 ήταν αρκετά διαδεδομένη έτσι ώστε να συμπεριληφθεί στο Αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας. Μέχρι το 1980, είχε γίνει η κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των βρεφών από 28 ημερών έως και ενός έτους στις ΗΠΑ .
Ο μέσος όρος ετήσιων ποσοστών ΣΑΒΘ έπεσε κατά 8,6% μεταξύ 1992 και 2001 μετά την επιτυχία της καμπάνιας που παρότρυνε τους γονείς να βάζουν τα μωρά να κοιμούνται ανάσκελα. Ωστόσο, υπήρξαν διαφωνίες ότι αυτή η υποτιθέμενη μείωση επιτεύχθηκε απλά με διαφοροποίηση των αριθμών. Άλλα ανεξήγητα αίτια θανάτου στα νεογέννητα όπως η <ασφυξία στο κρεβάτι>, <ασφυξία από άλλη αιτία> και ,άγνωστα και απροσδιόριστα αίτια> αυξήθηκαν δραματικά. Τα ποσοστά της <ασφυξίας στο κρεβάτι> αυξήθηκαν πάνω από 11%, και η συνολική αύξηση στις άλλες κατηγορίες εξαφάνισε κάθε μείωση που επιτεύχθηκε με την καμπάνια.
Το ΣΑΒΘ ορίζεται ως <ο ξαφνικός και απρόσμενος θάνατος ενός βρέφους που παραμένει ανεξήγητος μετά από ενδελεχή έρευνα> και αν και δεν έχουν παρατηρηθεί συγκεκριμένα συμπτώματα, οι αυτοψίες συχνά ανακάλυψαν πνευμονική συμφόρηση και οίδημα στους πνεύμονες και φλεγμονή στην αναπνευστική οδό.
Μια μελέτη αποκάλυψε ότι στα 2/3 των θανάτων από ΣΑΒΘ είχαν γίνει εμβολιασμοί με το εμβόλιο DTP. Από αυτά, 6,5% πέθανε μέσα σε 12 ώρες μετά τον εμβολιασμό, 13% μέσα σε 24 ώρες και 26% μέσα σε τρείς μέρες. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι το εμβόλιο <ίσως είναι ένα γενικά παραγνωρισμένο κύριο αίτιο ξαφνικού θανάτου σε βρέφη και μικρά παιδιά και ότι οι κίνδυνοι των εμβολιασμών ίσως υπερτερούν από τα οφέλη τους>.
Μια μελέτη αποκάλυψε ότι το ποσοστό θανάτων από ΣΑΒΘ ήταν 7,3 φορές υψηλότερο τις πρώτες τρείς μέρες μετά από τον εμβολιασμό με το εμβόλιο DTP σε σύγκριση με μια περίοδο περισσότερων από 30 ημερών, ένα συμπέρασμα με το οποίο συμφωνεί και μια άλλη ερευνητική ομάδα που υπολόγισε ότι ο κίνδυνος αυξανόταν οκτώ φορές περισσότερο κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων ημερών μετά τον εμβολιασμό.
Ο αναπτυσσόμενος κόσμος
Στα αναπτυσσόμενα κράτη, οι αριθμοί είναι πολύ χειρότεροι, όπως περίμενε κανείς, και επίσης, παραμένει η σχέση μεταξύ των εντατικών προσραμμάτων εμβολιασμών και των υψηλών ποσοστών βρεφικής θνησιμότητας. Η Γκάμπια και η Μογγολία έχουν ένα πρόγραμμα εμβολιασμών με 22 δόσεις εμβολίων και τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας είναι από 68,8 έως 29,9 στα 1000 αντίστοιχα. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς τους θανάτους θα μπορούσαν επίσης να προκληθούν από κακή ποιότητα νερού, υποσιτισμό ή φτωχές συνθήκες υγιεινής.
Αυτές οι άλλες πιθανές αιτίες θανάτου λήφθηκαν υπόψη σε μια μελέτη στο Guinea-Bissau στη Δυτική Αφρική, όπου έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητα στον κόσμο. Η μελέτη περιλάμβανε 15.351 παιδιά, γεννημένα μεταξύ 1990 και 1996, που παρακολουθούνταν από Δανούς ερευνητές κατά τη διάρκεια του προτεινόμενου προγράμματος εμβολιασμών. Στα παιδιά έγιναν εμβόλια για πολιομυελίτιδα και φυματίωση (BCG) κατά τη γέννηση, το εμβόλιο DPT (Διφθερίτιδας-Τέτανου-Κοκίτη) στην ηλικία των 6, 10 και 14 εβδομάδων και το εμβόλιο της Ιλαράς στους εννέα μήνες.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα εμβόλια Ιλαράς και φυματίωσης είχαν ευεργετικά αποτελέσματα και μείωσαν τα ποσοστά θνησιμότητας. Ωστόσο, τα ποσοστά θανάτων αυξήθηκαν 1,84 φορές μεταξύ των παιδιών που εμβολιάστηκαν με το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας και το DPT.
Σημείωση: Λόγο του μεγέθους, το κείμενο θα αναρτηθεί σε δύο μέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου