ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΕΝΟΣ ΠΑΡΗΚΜΑΣΜΕΝΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

                                 Αίμα και υποκρισία στη χώρα της Ρωμιοσύνης

Οι φασίζουσες, τραμπούκικες, παρακρατικές οργανώσεις έχουν παράδοση σʼ αυτή τη χώρα. Υμνητές τής απολυταρχίας, εχθροί τής δημοκρατίας, άτομα παρακμιακά, αγράμματα στην πλειοψηφία τους ανέκαθεν έπεφταν θύματα προβληματικών προσωπικοτήτων, που διεκδικούσαν την εξουσία, για να ισορροπήσουν τα προσωπικά τους κόμπλεξ, τα οποία είτε αποκτήθηκαν από το ξύλο, που έφαγαν μικροί από το οικογενειακό τους περιβάλλον, είτε σχετίζονται με τη προβληματική ερωτική τους ζωή, την εμφάνισή τους, το μέγεθος τού πέους τους και την ανικανότητά τους να δομήσουν ένα υγιή περίγυρο.


Τέτοια άτομα είναι οι κήνσορες τού απολυταρχισμού και τής βίας και τέτοια άτομα τού υποκόσμου επιλέγουν ως ακόλουθους. Όλα αυτά τα στοιχεία, έβρισκαν στέγη στον λεγόμενο συντηρητικό χώρο, που επιμελώς τα στέγαζε και τα χρησιμοποιούσε υπογείως, όταν κινδύνευε να απωλέσει την εξουσία. 
   
Η πρόσφατη ιστορία έχει καταγράψει πλήθος τέτοιων περιστατικών. Αγαπημένο χρώμα: Το μαύρο.

-------------------------------------- Το αντίπαλο δέος τους ήταν διάφοροι αναρχοαυτόνομοι, ασπαζόμενοι -υποτίθεται- προοδευτικές ιδεολογίες, που κατά τη γνώμη τους, δικαιολογούσαν το σπάσιμο και την πυρπόληση καταστημάτων και αυτοκινήτων στο όνομα τής ελευθερίας και τής δημοκρατίας. Αγαπημένο χρώμα: Το κόκκινο. ------- --------- --------

Μέσα λοιπόν από τις συγκρούσεις τού μαύρου με το κόκκινο, το Σύστημα ανενόχλητο έκανε καλά τη δουλειά του, που δεν ήταν άλλη από το να δημιουργεί ένα καθεστώς κλεπτοκρατίας, ασυδοσίας, κατασπατάλησης τού δημόσιου χρήματος βολεύοντας παράλληλα τους ημέτερους.

Το Σύστημα τα είχε καλά και με τους δύο επιλέγοντας να κωφεύει κάθε φορά, που κάποιο συμβάν βίας λάμβανε χώρα. Ζωή και κότα το Σύστημα! Διαίρει και βασίλευε.

Κάποια στιγμή όμως, άρχισε να αλλάζει ο γεωπολιτικός χάρτης και η Ρωμιοσύνη για κάποιους πολύ συγκεκριμένους λόγους βρέθηκε να ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα πρώτα 20-30 χρόνια, περνούσε καλά με τα δανεικά χρήματα των «κουτόφραγκων». Σπατάλες, διορισμοί, μίζες, διαπλοκή, δωροδοκίες, ασωτία και νεοπλουτισμός έγιναν καθημερινότητα αποδεικνύοντας περίτρανα το «βαρύ» πολιτισμικό υπόβαθρο, αλλά και τις αξίες τού μέσου ρωμιού.

Την επίπλαστη ευμάρεια τής Ρωμιοσύνης ζήλεψαν αρκετοί φουκαράδες μετανάστες, που εισήλθαν στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Πολλοί εξ αυτών δέν ήταν όμως και τα καλύτερα παιδιά. Γαλουχημένοι σε τριτοκοσμικές θεοκρατικές κουλτούρες βρήκαν, πως ληστεύοντας μια γριά, μπουκάρωντας σε ένα σπίτι ενός «άπιστου», για να το λεηλατήσουν και σκοτώνοντας κάποιον γιά να τού βουτήξουν το κινητό ή το πορτοφόλι του εξασφάλιζαν μέσα σε λίγα λεπτά το μισθό ενός χρόνου, που θα έπαιρναν στη χώρα τους.

Το ανεπαρκές και απολύτως διαβρωμένο κράτος δέν αντέδρασε. Λούφαξε, όπως συνηθίζει να κάνει μιάς και πέρα από το να διορίζει ημέτερους δέν γνωρίζει και τίποτα άλλο. Ο μέσος ρωμιός διαμαρτυρήθηκε και ζήτησε από τους τραμπούκους με τις μαύρες σημαίες προστασία. Οι μαύρες σημαίες αυξήθηκαν και μαζί τους η τεστοστερόνη όλων αυτών, που τις κρατούσαν.

Απύθμενη λάσπη εκτοξεύεται καθημερινά από τα ΜΜΕ τής διαπλοκής τής Ρωμιοσύνης, τα οποία επιχειρούν με ανύπαρκτες συνεντεύξεις, απίστευτες ιστορίες και σενάρια επιστημονικής φαντασίας, να εκμεταλλευθούν πολιτικά ένα  θλιβερό γεγονός, τη δολοφονία ενός νέου, η οποία όμως, δέν φαίνεται να είχε σχέση με την πολιτική, αλλά με απλούς «τσαμπουκάδες».

 Το Σύστημα, που μέχρι πρόσφατα είχε αφήσει ανεξέλεγκτες τις μαύρες σημαίες, σκιάχτηκε. Οι σημαίες αυξήθηκαν μαζί με τα επίπεδα τεστοστερόνης και η εξουσία χέστηκε πάνω της. Φοβήθηκε, πως το χάιδεμα, που μέχρι τώρα είχε προσφέρει στους μελανοσώβρακους αρβυλοφόρους μέσα από τα ΜΜΕ τής διαπλοκής, τους φτηνούς πολιτικάντηδες, τους δημοσιογραφίσκους φερέφωνα και τους «καλλιτέχνες» της, είχε αυξήσει πολύ τις μαύρες σημαίες.

Στην αρχή, έβαλε κάτι γελοία υποκείμενα δημοσιογραφίσκους από αυτούς, που τραβούν τις καρέκλες, για να ανοίξουν διάδρομο όποτε περνάει το αφεντικό εφοπλιστής, καναλάρχης και πρόεδρος ομάδας-εργοδότης τους να ρίξουν την ιδέα, για μια συνεργασία με τους «καλούς» μελανοσώβρακους. Αυτό όμως, δέν έπιασε, γιατί οι κοκκινοσώβρακοι, που ανέκαθεν ήταν πιο σικ και τής μόδας, αντέδρασαν.

Η αρχική ανακοίνωση τής Αστυνομίας  αργότερα... «ανετράπη».

Το Σύστημα όμως, που γνώριζε και γνωρίζει, ότι η πολύ τεστοστερόνη βλάπτει σοβαρά την υγεία, περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία, για να αποδομήσει τους μελανοσώβρακους. Η αφορμή δόθηκε από έναν καβγά, που ξεκίνησε από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, σύμφωνα με την αρχική ανακοίνωση τής Αστυνομίας, που αργότερα όμως, παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ με πολιτικές διαστάσεις. Υπάρχει πολιτική στη Ρωμιοσύνη; Τέλος πάντων, αυτό που υπάρχει...

Ένα αθώο παιδί έχασε τη ζωή του, όταν ένας ηλίθιος μελανοσώβρακος τον μαχαίρωσε χωρίς και ο ίδιος να ξέρει το γιατί. Το Σύστημα έσπευσε αμέσως να το εκμεταλλευτεί. Όλοι αυτοί, που μέχρι πρότεινος «χάιδευαν» τα μούσκουλα των μαυροσώβρακων, τώρα δείχνουν πρόθυμοι να τους κάψουν στη πυρά. Υποκρισία; Φυσικά και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό.

Χαρά οι κοκκινοσώβρακοι! Δέν σου λέω τίποτα φίλε αναγνώστη! Χαρά η Εξουσία και οι βρωμεροί της πολιτικάντηδες. Άλλο πράμα. Ομορφιά...
 
Όλοι σπεύσανε να ρουφήξουνε το αίμα ενός αδικοχαμένου παλικαριού σα δράκουλες, που έχουν ανάγκη να πιουν αίμα, για να συντηρηθούν και να ανανεωθούν. Όλοι τους! Σιχαμερά υποκείμενα, που η ζωή τους είναι βλαπτική για τη φύση και το περιβάλλον. Καθάρματα, βαμπίρ, αρχομανή πρεζάκια ανίκανα να βελτιωθούν μέσα από τον προσωπικό τους κάματο και την προσωπική τους αναζήτηση τής γνώσης. Θλιβερές μαριονέτες ενός παρηκμασμένου θεάτρου-κράτους, προτεκτοράτου, που υφίσταται κατά λάθος!

Τελικά, σʼ αυτή τη χώρα, το τί σώβρακο φοράει ο καθένας έχει μεγάλη σημασία μιας και όλοι οι ρωμιοί πιστεύουν ακράδαντα, πως το «μαλακίζειν εστί φιλοσοφείν». Είναι τρόπος ζωής γιʼ αυτούς...

Πηγή