Η κακοδαιμονία της ελληνικής αριστεράς είναι ότι βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα σε δύο κύρια κόμματα, εκ των οποίων το ένα, χαμένο σε ζητήματα τακτικής αδυνατεί να διαμορφώσει μια στρατηγική και το άλλο, εγκλωβισμένο σε ζητήματα στρατηγικής αδυνατεί ακόμα και να αναγνωρίσει το γεγονός πως ένα κόμμα χρειάζεται, εκτός από θέματα στρατηγικής, να λύσει και κάποια ζητήματα τακτικής.
Και ενώ το μεν ΚΚΕ οδεύει προς ένα συνέδριο (ο εσωκομματικός διάλογος του οποίου θα πρέπει να γίνει case study βαθύτατου προβληματισμού και δημοκρατικότητας, ειδικά από εκείνα τα κόμματα που διατυμπανίζουν τη δημοκρατικότητά τους στήνοντας ταυτόχρονα χωρίς αιδώ στημένα συνέδρια, ή συνέδρια φιέστες), δίνοντας την αμυδρή έστω ελπίδα στα μέλη και τους ψηφοφόρους του πως εκεί θα λυθούν επιτέλους και κάποια ζητήματα τακτικής που τόσο έχει ανάγκη το κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς ένα ραντεβού στα τυφλά με την εξουσία. Χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς έστω κάποια ψήγματα στρατηγικής.
Η εντύπωση που δίνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εκείνη του αγχωμένου ατόμου που πνιγμένο από τα καθημερινά του προβλήματα αδυνατεί να ανοίξει έστω και για μια στιγμή το ζουμ του εγκεφάλου του και να δει έστω και φευγαλέα τη μεγάλη εικόνα. Ένα κόμμα αγχωμένο, που τρέχει γεμάτο αγωνία, ιδρωμένο από την προσπάθεια να ανταπεξέλθει στις καθημερινές προκλήσεις και να παίξει με μια κάποια επάρκεια ένα παιχνίδι, τους κανόνες του οποίου, καθώς είναι οι άλλοι που τους βάζουν, εύκολα τους αλλάζουν με αποτέλεσμα να τρέχει να προλάβει εξελίξεις που το ξεπερνούν.
Αυτό που εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27% ήταν η δυναμική της ελπίδας πως αυτό το κόμμα, που έφερε μαζί του την ιστορική εμπειρία της Αριστεράς συνταιριάζοντάς την σε αγαστή αρμονία με τις σύγχρονες ανησυχίες της, θα μπορούσε να δώσει, όχι μια πρόσκαιρη λύση στην κρίση, αλλά μια συγκροτημένη απάντηση στην ουσία των ερωτήσεων που έθετε διαχρονικά η ελληνική κοινωνία σε ό,τι αφορά τόσο το πολιτικό της σύστημα, όσο και τη θέση της στον κόσμο. Η στασιμότητα που παρουσιάζουν τα εκλογικά του ποσοστά και η εμφανής αδυναμία του να κινητοποιήσει τον κόσμο του, είναι αποτέλεσμα μιας μεγάλης και βαθιάς απορίας που εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε δυσπιστία.
Στην πραγματικότητα η ελληνική κοινωνία έχει αντιληφθεί πολύ καλύτερα και πολύ καθαρότερα από όσο το έχει αντιληφθεί σύσσωμη η πολιτική τάξη της χώρας, πως δεν υπάρχει πλέον πρόσκαιρη λύση στην κρίση, παρά μόνο μέσα από τη ριζική ανατροπή του πολιτικού (και ίσως του κοινωνικού) συστήματος και πως όλο το παιχνίδι παίζεται προς ποια κατεύθυνση θα οδηγήσει αυτή η ανατροπή. Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η ελληνική κοινωνία υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι: Αριστερά, ή δεξιά. Έχοντας αριστερά της μια εναλλακτική που δεν την πείθει πως έχει σχέδιο και στρατηγική για το αύριο και δεξιά της τον τρόμο, μένει προς το παρόν στάσιμη και αδρανής δίνοντας πολιτικό χρόνο στους κυβερνώντες αν και γνωρίζει πέρα από κάθε αμφιβολία πως ο χρόνος που τους παρέχει δουλεύει εις βάρος της.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά να άρει από τον κόσμο το πέπλο της μεγάλης απορίας και να απομακρυνθεί από τον κίνδυνο να μετατραπεί απότομα (και με τραγικά αποτελέσματα) σε μια μεγάλη και θανάσιμη δυσπιστία, θα πρέπει άμεσα να αφήσει κατά μέρους τα παιχνίδια τακτικής και να ασχοληθεί με τη στρατηγική, δηλαδή με την ουσία. Να διατυπώσει ένα ξεκάθαρο σχέδιο ανατροπής και όχι μια αρλούμπα διαχείρισης ενός σάπιου συστήματος και να εμπιστευτεί το κριτήριο του κόσμου.
Ας θυμηθούν για λίγο εκεί στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πως η ελληνική κοινωνία τους έδωσε ένα τρομακτικό για τα δεδομένα τους εκλογικό νούμερο, όταν κοιτάζοντας προς το μέρος τους έβλεπε ακόμα ένα ριζοσπαστικό, ανατρεπτικό, σχεδόν τρομακτικά αντισυμβατικό κίνημα με ξεκάθαρο σχέδιο και στρατηγική με μία και μοναδική προοπτική: την πλήρη ανατροπή. Ας θυμηθούν και ας αναλογιστούν γιατί σήμερα η ελληνική κοινωνία έχει μείνει άναυδη, αδρανής και άφωνη, βλέποντας καθημερινά ένα τσούρμο αγχωμένων τηλεπροσώπων να προσπαθούν με κάθε τρόπο να την πείσουν πως όχι μόνο δεν είναι τόσο ριζοσπαστικοί, ανατρεπτικοί και αντισυμβατικοί όσο πίστεψε, αλλά και πως δεν έχουν κανένα σχέδιο και καμιά στρατηγική που να περιλαμβάνει μέσα της την απεχθή ιδέα της όποιας ανατροπής.
Μικρά Καθημερινά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου