Πριν από χρόνια ο Τούρκος Πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ είχε πει: “Δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα. Θα πέσει μόνη της, σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά μας” - σήμερα έχουμε κατακτηθεί, από τα τουρκικά σήριαλ
Στην παλαιά Ρώμη οι αυτοκράτορες αποχαύνωναν το λαό με «άρτον και θεάματα» (panem et citcences).
Προκαλώντας τα πλέον άγρια ένστικτα και ικανοποιώντας τις πιο κτηνώδεις ορέξεις τους, τους αφαιρούσαν κάθε έννοια ανθρωπισμού, σε σημείο να απολαμβάνουν την ανθρώπινη αιματοχυσία και να τέρπονται από τα παροιμιώδη Ρωμαϊκά όργια.
Σε αντίθεση οι προγονοί μας έχτιζαν τα θέατρα δίπλα στους ναούς με στόχο τη δημιουργία και την
καλλιέργεια των ηθών.
Στις μέρες μας οι ηθοποιοί έπαψαν να είναι οι διαμορφωτές των ηθών, ως η κυριολεξία της λέξεως μαρτυρεί και οι καναλάρχες αντί «τριάκοντα αργυρίων» μετατρέπουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε «Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης».
Εδώ και αρκετό καιρό ή ελληνική τηλεόραση έπαψε πλέον να μεταδίδει ελληνικά σήριαλ. Τέτοια μόνο σε καμιά επανάληψη μπορεί να δει κανείς.
Τη θέση τους έχουν πάρει ή μερικές τρίτης διαλογής λατινοαμερικανικές σαπουνόπερες ή τουρκικές ανατολίτικες ιστορίες αγάπης και αγρίων εθίμων.
Πριν από χρόνια ο Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ είχε πει :
«Δεν θα χρειασθεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα, θα πέσει μόνη της σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά μας».
Πράγματι τριάντα-σαράντα χρόνια αργότερα η Ελλάδα έχει κατακτηθεί στην κυριολεξία από τις τουρκικές σαπουνόπερες.
Ο,τι ώρα να ανοίξει κανείς την τηλεόραση θα δει και θα ακούσει ή ποιά μέτρα κλείδωσαν και ποιά όχι για τη νέα σύμβαση με την Τρόικα ή κάποια επεισόδια από το «Μοιραίο έρωτα», τη «Σιλά» και την «Άσι», σε σημείο που να διερωτάται αν βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος ή κάπου μεταξύ Κωνσταντινούπολης, Άγκυρας ή Ντιαρμπακίρ.
Φτάσαμε σε σημείο να παίζουμε ακόμη και τον «Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή», ήτοι τον σουλτάνο που θεωρείται από τους Τούρκους, ως ο σημαντικότερος Σουλτάνος της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Πρόκειται για τον Σουλτάνο, ο όποιος τον πρώτο κιόλας χρόνο της εξουσίας του κατέστειλε την επανάσταση στη Συρία, κατέλαβε το Βελιγράδι, τη Ρόδο, τη Λέρο, την Κω, την Κάλυμνο, τη Βουδαπέστη και πολιόρκησε τη Βιέννη.
Αυτόν λοιπόν τον «λαμπρό» Σουλτάνο τον θαυμάζουμε και τον υμνούμε καθημερινά από την ελληνική τηλεόραση.
Και το πλέον σπουδαίο είναι, ότι τη στιγμή που εμείς απολαμβάνουμε τους έρωτες και τα έθιμα της φυλής του Μποράν και της Σιλά ή του Χαρούν και της Εντά, στην τουρκική τηλεόραση κάνουν θραύση οι ανθελληνικές σειρές «Το παρελθόν πληγή στην καρδιά μου» και τα «Σπασμένα Φτερά».
Η πρώτη έχει ως ήρωα έναν Τούρκο αξιωματικό του Ναυτικού, ο όποιος κατά την εισβολή στην Κύπρο σκοτώνει αβέρτα τους «κακούς» Έλληνες, μέχρις ότου συλληφθεί και βασανιστεί φρικτά από τους «αιμοσταγείς εγκληματίες» της ΕΟΚΑ, οι όποιοι διαπράττουν φρικτή «γενοκτονία» εις βάρος των Τουρκοκυπρίων.
Η δεύτερη αναπαριστά τις «σπαραξικάρδιες σκηνές» του 1922, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες με μεγάλη ευγένεια, όχι μόνον συνοδεύουν τους Έλληνες της Μικράς Ασίας να μπουν στα πλοία, άλλα και τους κουβαλούν τα υπάρχοντα τους.
Κάποιοι από αυτούς τους στρατιώτες κλαίνε για τις αγαπημένες τους που φεύγουν, κι εκείνες μέσα από τα πλοία ανταποδίδουν κουνώντας τα μαντήλια στους αγαπημένους τους Τούρκους στρατιώτες.
Απορούμε πως αυτόν τον καλοκάγαθο Τουρκικό Στρατό βρίσκονται Έλληνες ιστορικοί που τον έχουν παρεξηγήσει και γράφουν τέτοιες ανακρίβειες εναντίον του.
Ευτυχώς πού βρέθηκε και μία Ελληνίδα ιστορικός η κ. Μαρία Ρεπούση, η οποία αποκατέστησε την ιστορική αλήθεια και μάθαμε τι ακριβώς συνέβη στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922.
Ευελπιστούμε πώς δεν θα δούμε από την τηλεόραση κι αυτές τις γελοιότητες, γιατί τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Γράφει ο Γεώργιος Β. Κασσαβέτης
επισμηναγός (ι) ε.α.
Δ/νων Σύμβουλος ΕΑΑΑ/ Ελεύθερη Θράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου