Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ...

Ρομαντικός δεν γίνεσαι, γεννιέσαι.

Μπορεί να γεννηθείς σαν τους πολλούς και να ζήσεις όλη σου την ζωή ικανοποιώντας τα βασικά, ζωώδη ένστικτα σου ή μπορεί πιο σπάνια να γεννηθείς ρομαντικός ικανοποιώντας την ιδιαίτερη φύση σου, το πνεύμα..

Δύσκολη όμως υπόθεση να είσαι ρομαντικός, ιδεαλιστής, θα νιώθεις αυτό το βάρος της αδικίας όλου του κόσμου στους ώμους σου και πάντα θα απολογείσαι στους άλλους, στους προδότες της ανθρωπιάς, για τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και πράξης σου.

Δεν θα ταιριάζεις με τα πρότυπα της εποχής τα οποία πάντα καταλήγουν να εκμεταλλεύονται τους αδύναμους και εσύ θα υποφέρεις που δεν θα μπορείς μόνος σου κάτι να αλλάξεις.

Πολλές φορές θα μοιάζει μάταιη η προσπάθεια να εξηγήσεις την αλήθεια, την ανθρωπιά, το δίκαιο, θα είναι σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις τα χρώματα σε έναν τυφλό, την μουσική σε έναν κωφό.

Εκεί που εσύ θα βλέπεις ομοιότητες οι άλλοι θα βλέπουν διαφορές, εκεί που εσύ θα βλέπεις ανθρώπους οι άλλοι θα βλέπουν αριθμούς, εκεί εσύ που θα βλέπεις αγάπη οι άλλοι θα βλέπουν συμφέρον, εκεί που εσύ θα βλέπεις κάτι οι άλλοι θα βλέπουν σκοτάδι και κάπως έτσι θα πορευτείς μόνος, ολομόναχος.

Θα σε αποκαλέσουν αιώνιο έφηβο, ανόητο όταν θα μιλήσεις για ειρήνη, κομμούνι όταν θα κάνεις λόγο για το δίκαιο του εργαζομένου, ανθέλληνα όταν θα μιλήσεις για ισότητα, για ανθρώπινα δικαιώματα, άχρηστο επειδή δεν θα είναι αυτοσκοπός σου το χρήμα και η εξουσία, τρελό όταν θα βάλεις πιο πάνω το συμφέρον των άλλων από το δικό σου.

Θα σε κάνουν στην άκρη γιατί θα τους θυμίζεις αυτό που και αυτοί θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν είναι.

Θα σε χλευάσουν, θα προσπαθήσουν στο περιθώριο να σε βάλουν, θα σε κυνηγήσουν γιατί τα λεγόμενα σου θα ενοχλούν τα πάσης φύσεως συμφέροντα, μικρά και μεγάλα.

Εσύ όμως αλλιώς δεν θα μπορείς να πράξεις.

Σε όποιο μέρος, σε όποια εποχή κι αν γεννηθείς ρομαντικέ εσύ άνθρωπε μην απελπιστείς,κάτι θα μείνει από το έργο σου, ακόμα κι αν σε σκοτώσουν ακόμα κι αν σε σταυρώσουν σε δύσκολες εποχές, σε αδιέξοδα, εσένα θα αναζητήσουν και εσύ θα αναστηθείς.

της Ειρήνης Μ/eir-mil.blogspot.gr

ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ...ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ!

Ως είθισται, για πρόσωπα των δικών του ιδεολογικών οικοσκευών, ο Αντ. Σαμαράς ορκίζεται στο δόγμα «νόμος και τάξη». Μόνο που η επιλεκτικότητα και η υποκρισία εφαρμογής του είναι διάχυτα στην περίπτωση με το «χαράτσι» της ΔΕΗ.

Το πολυμελές πρωτοδικείο Αθήνας έκρινε παράνομη και αντισυνταγματική την καταβολή του ΕΕΤΗΔΕ μέσω λογαριασμών της ΔΕΗ και η απόφασή του είναι άμεσα εκτελεστή.

Όμως ο ΥΠΕΘΟ Γ. Στουρνάρας (ασφαλώς κατ’ εντολή του πρωθυπουργού) απαίτησε προκλητικά να μην εφαρμοσθεί η δικαστική απόφαση.

 Ζητώντας από την επιχείρηση ηλεκτρισμού ν’ αναγράφει και να εισπράττει ποσά που αντιστοιχούν στο χαράτσι σαν να μην συνέβη το παραμικρό.

Πρόκειται για μιαν απροσχημάτιστη παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας, που αγνοεί επιδεικτικά αποφάσεις που δεν την βολεύουν.

Την ώρα που κόπτεται για τον σεβασμό του συντάγματος και των νόμων, ειδικά εκείνων που θωρακίζουν τις αρμοδιότητές της.

Έτσι, για να μην υπάρξει αμφιβολία για την αυταρχοποίηση του πολιτεύματος.

του Ραουλή Βασίλη

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΗΡΥΧΤΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ!

πηγή

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΣ ΚΙ ΟΤΙ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΗΡΥΧΤΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ 2 ΚΑΙ 3 ΚΑΙ 5 ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ

ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΠΡΟΠΛΗΡΩΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ.

Το παρακάτω κείμενο εστάλη στο TAXISnet στις 10-12-2012.

Καλημέρα σας.
 Έχω να σας κάνω λίγα απλά ερωτήματα πάνω στις εφοριακές νομοθεσίες σας που με απασχολούν πολύ τελευταία, αν και είναι αυτονόητο πως γνωρίζω ότι δεν είστε εσείς οι νομοθέτες.

Θα ήθελα να έχω μία απάντησή σας το συντομότερο δυνατόν γιατί η κατάστασή μου είναι κρίσιμη και δεν ξέρω πού θα καταλήξω, ίσως στην καλύτερη περίπτωση σε ένα νοσοκομείο. Το θέμα είναι το πού θα καταλήξουν αυτοί που κρέμονται από μένα. Η γυναίκα και τα 3 παιδιά μου.

Για να μην μακρηγορώ στην εισαγωγή, περνάω στο κυρίως θέμα. Έχω μία ειδοποίηση ληξιπρόθεσμων χρεών που είναι από φόρο κληρονομιάς. Θα την βρείτε, καθώς και τα σχετικά περί αυτής, στον αριθμό πρωτοκόλλου: 21884. Δ.Ο.Υ. Δ’ Πειραιά. Το ΑΦΜ μου είναι *********. Γιάννης Φραγκούλης. (κινητό: *********).

   Πριν ένα με ενάμιση χρόνο αν θυμάμαι καλά, έκανα αποδοχή κληρονομιάς σε σπίτι που μου άφησε την πλήρη κυριότητα η αδερφή του πατέρα μου. Στο ίδιο σπίτι γεννήθηκα και στο ίδιο μένω επί 53 συνεχόμενα έτη. Έκανα λοιπόν τα σχετικά χαρτιά στην εφορία και μου βγήκε ένα ποσόν φόρου 7.920 ευρώ. Ενώ διευκρίνισα στους υπαλλήλους που υπολόγισαν αυτόν τον φόρο, ότι είμαι ΑΝΕΡΓΟΣ λόγω εκείνων των μέτρων που φρόντισε να λάβει ο συνάδελφός σας ο Παπακωνσταντίνου, έχω κλείσει το μαγαζί μου και δεν έχω πόρους ζωής και το μόνο που μου μένει είναι αυτό το σπίτι για να έχω μία στέγη με την οικογένειά μου, μετά από τέτοια ξεφτίλα που μας έκανε το υπουργείο οικονομικών και μας «αυτοκτόνησε» όλους μας.

 Τους είπα μάλιστα εντελώς αντικειμενικά, πως επί Νέας Δημοκρατίας εξαιρούνταν του φόρου κληρονομιάς όσοι έχουν 3 παιδιά και είναι και η πρώτη τους κατοικία. Εγώ ΚΑΙ έχω 3 παιδιά ΚΑΙ είναι και η πρώτη μου κατοικία. Δεν με έλαβαν υπόψιν και συνέχισαν σαν να μην με ακούνε.

Μου έβγαλαν σε 12 διμηνιαίες να δίνω 650 ευρώ. Ποσόν που φυσικά δεν μπορούσα να βρω, γιατί για να ζήσω αναγκαζόμουν να γίνομαι ο χαμάλης της γειτονιάς, από βιοτέχνης που ήμουν. ΔΕΝ είχα λεφτά και γι’ αυτό δεν πλήρωνα. Γνωρίζετε εσείς κάποιον να έχει και να μην τα δίνει; Και δεν μιλάμε τώρα για μεγαλοεπιχειρηματίες που κλέβουν ασύστολα, μιλάμε για ένα σπιτάκι που κάποιος μου χάρισε και δεν είμαι ούτε «μεγάλο» ούτε «επιχειρηματίας». Είμαι απλά μεγαλοάνεργος.

Στην ειδοποίηση ληξιπρόθεσμων που μου ήρθε, μαζί με την «απειλή» για δικαστήριο αν δεν πληρώσω ή δεν κάνω διακανονισμό, υπήρχε και το πρόστιμο προσαυξήσεων 1.185,57 ευρώ. Σύνολο = 9.105,91 ευρώ. Με προϊστάμενο Δ.Ο.Υ. Δαμίγο Εμμανουήλ.

Σήμερα 10-12-2012 στο γραφείο που γίνονται οι διακανονισμοί, ενώ είπα στον υπάλληλο ότι ο λογιστής και ο δικηγόρος μου είπε πως αν κάνω διακανονισμό αυτός μπορεί να είναι σε 45-48 δόσεις περίπου και διαγράφονται και οι προσαυξήσεις, εκείνος μου απάντησε ότι ο λογιστής δεν ξέρει τί λέει. Και άρχισε να κάνει υπολογισμούς και φτάσαμε στο σημείο όπου έπρεπε λέει, να δώσω ΕΠΙΤΟΠΟΥ 620 ευρώ για να γίνει η διαδικασία διακανονισμού και μετά αυτός να είναι ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ στα 650 ευρώ. Του είπα ότι έχω πάνω μου μόνο 40 σεντς, άμα τα θέλει. Μου είπε πως δεν γίνεται τίποτα και πρέπει να πληρωθεί το ποσόν για να ξεκινήσει ο διακανονισμός.

Συνεχίζοντας, τον ρώτησα: «Αν ΔΕΝ ΕΧΩ να πληρώσω, και μάλιστα για κάτι που ΔΕΝ ανήκε ΠΟΤΕ στο κράτος αλλά ΠΑΝΤΑ στην δική μου οικογένεια και είναι ήδη πληρωμένο, τί θα μου κάνετε δηλαδή, για να ξέρω. Θα μου το πάρετε;

Κι αν φτάσω στο σημείο να πηδήξω από το παράθυρο, θα αξίζει τον κόπο που δεν κάνατε να με υπολογίσετε σαν άνθρωπο; Ένας νεκρός είναι καλύτερος από έναν ζωντανό;»

Η απάντησή του ήταν απλή αλλά ψυχρή: «Απλά θα πρέπει να πληρώσετε κάτι, έναντι του χρέους σας αν δεν έχετε». Κι εδώ κύριε ή κυρία που διαβάζετε αυτό το γράμμα μου, έρχομαι εγώ να σας ρωτήσω, γιατί νομίζω πως διαθέτω κάποια στοιχειώδη λογική και δικαιούμαι και μίας λογικής απάντησης: «Όταν έπρεπε να δίνω 650 το ΔΙΜΗΝΟ και δεν τα έδωσα επειδή ΔΕΝ ΕΙΧΑ, με τιμωρείτε επειδή δεν είχα κι «έπρεπε» να είχα κι έτσι μου βάζετε να πληρώσω για να μάθω άλλη φορά να είμαι καλό παιδί, 650 ΤΟΝ ΜΗΝΑ ??????» Όταν δεν είχα στο δίμηνο, ΠΩΣ γίνεται να μπορώ να τα διαθέτω στον μήνα;

Κάποιος μάλλον πρέπει να ελέγξει τα μυαλά των κυρίων που βγάζουνε τέτοιες αποφάσεις, ίσως να πρέπει να περάσουν πρώτα από ψυχίατρο πριν πάνε να αναλάβουν θέσεις λογιστών του κράτους.

Και μία τελευταία ερώτηση. Αν τελικά δεν έχω να πληρώσω, τί θα γίνει; Θα με στείλετε στο δικαστήριο επειδή δεν έχω; Δεν είπα ότι δεν θέλω να πληρώσω, ότι ΔΕΝ ΕΧΩ είπα. Να πάω δηλαδή να ληστέψω τον Πακιστανό που έχει δουλειά κι εγώ δεν έχω; Τί θα μου πει ο δικαστής; Να πάω να κόψω τον λαιμό μου να τα βρω; Θα με κλείσει μέσα χωρίς να έχω κάνει κάποιο παράπτωμα; Θα μου πάρετε το σπίτι σε πλειστηριασμό, που ΔΕΝ ΑΝΗΚΕ ΠΟΤΕ σε εσάς (στο κράτος δηλαδή) και κανείς δεν σας έδωσε αυτό το δικαίωμα;

Αν πήγα 26 μήνες φαντάρος, πήγα για να μπορώ να υπερασπίζομαι τα κεκτημένα μου και των προγόνων μου. Δεν πήγα για να μπορεί ο καθένας να με κάνει μπρελόκ και κομπολόι και να μην λογίζομαι για άνθρωπος αλλά για μηχανή. Ακόμη και οι μηχανές θέλουν λάδι (φαγητό) για να δουλέψουν κι εγώ ΔΕΝ ΕΧΩ καθημερινά φαγητό. Κι αν η γυναίκα μου δεν δούλευε σε φαστφουντάδικο να φέρνει κάθε βράδυ 3-4 τοστ, θα είχαμε πεθάνει από την πείνα.

Επειδή 300 γουρούνια σε ένα μακρόστενο κτίριο συνεδριάζουν και σκέπτονται τις «καλύτερες» λύσεις για το καλό μας. Άραγε πώς να έμοιαζαν οι «χειρότερες» λύσεις για το καλό μας; (Και αυτό το τελευταίο, παρακαλώ να τους το μεταφέρετε αν έχετε την δυνατότητα.) Θα είναι καλύτερα ας πούμε να μένω στον δρόμο, να κοιμάμαι μέσα σε κούτες και στο κρύο ή την βροχή και να έτρωγα από τα σκουπίδια;

   Ζω σε ένα κράτος που ανέδειξε τον πολιτισμό, τις τέχνες, την φιλοσοφία και πλείστα άλλα. Για την ακρίβεια, ζω σε ένα πρώην κράτος που ανέδειξε όλα αυτά, ας μην κοροϊδευόμαστε. Σε αυτό το σημερινό κράτος της «βαθιάς λογικής,» αν κάποιος σου χαρίσει 5.000 ευρώ πρέπει να πληρώσει φόρο χαρίσματος αυτός που σου τα χάρισε καθώς κι εσύ που τα έλαβες. Αυτό, στην σημερινή Ελλάδα, καλείται «ΛΟΓΙΚΗ». Επειδή αν δεν δηλώσεις ότι χάρισες κι ο άλλος ότι τα έλαβε, (και πρέπει να πληρώσουν φόρο χαρίσματος αμφότεροι) αποκαλούνται αυθαιρέτως «κλέφτες του κράτους» και πάνε στο φρέσκο.

Και σας ρωτώ: «Αξίζει να ζει κανείς για αυτή την ΚΩΛΟΧΩΡΑ και να δίνει και την ζωή του;»

Μάλλον όχι. Αυτή η χώρα όπως καθημερινά αποδεικνύεται, αποτελείται από λογιστές που από την πολλή χρήση των αριθμών κάποια στιγμή τρελαίνονται και δεν σου δίνουν να το καταλάβεις γιατί δεν το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Το καταλαβαίνεις αυτόματα μόλις πιάσουν κυβερνητικές θέσεις.

Ευχαριστώ και θα περιμένω μία απάντησή σας πάνω στο πρόβλημά μου, να μου πείτε τί είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ δυνατόν να κάνω για να λυθεί το ζήτημα. Και μην ξεχνάτε, μην αφήνετε τις «μηχανές» να ενεργούν για πάρτι σας. ΕΣΕΙΣ είστε οι χειριστές των υπολογιστών κι εκείνοι για να αποκτήσουν υπόσταση περιμένουν τις ΔΙΚΕΣ σας εντολές. Όχι εσείς από εκείνους. Δεν είμαστε ρομπότ, είμαστε άνθρωποι. Πώς σας κατάφεραν και το ξεχάσατε αυτό;

Και πάλι καλημέρα σας.

Γιάννης Φραγκούλης./Φιλονόη

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ...12/12/2012

 
Η ζωή είναι πάντα γεμάτη από αλλαγές, είτε είναι μεγάλες αλλαγές, είτε είναι οι πιο μικρές αλλαγές.
Κάθε αλλαγή νοητικά μας φέρνει αντιμέτωπους με το άγνωστο και το άγνωστο πάντα φοβίζει, και φοβίζει γιατί πολύ άπλα νομίζουμε ότι η αλλαγή θα μας φέρει και τον πόνο.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν μας που είναι γεμάτο από αλλαγές και ας δούμε τι σκεφτόμασταν πριν την αλλαγή, τι νιώθαμε πριν την αλλαγή και τελικά πόσα οφέλη αποκομίσαμε κάνοντας την αλλαγή.


Ας θυμηθούμε εκείνη την φορά που νομίζαμε ότι χωρίς αυτήν την γυναίκα(άντρα) δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε και η ζωή μας θα ήταν μίζερη. Όσο και αν πονέσαμε, τελικά ξαναβρήκαμε ταίρι και όχι μόνο βρήκαμε, αλλά νιώθουμε και ευγνώμονες που χωρίσαμε με το προηγούμενο ταίρι μας και επιτέλους βρήκαμε τον άνθρωπό μας.

Αν μέναμε τότε στον φόβο που μας προκαλούσε ο χωρισμός, αν αποφεύγαμε τον πόνο του χωρισμού, μάλλον θα καταλήγαμε δυστυχισμένοι.

Ο φόβος είναι το συναίσθημα που μπορεί να μας καθηλώσει στην αιώνια μοναξιά, να μας κρατήσει δέσμιους μέσα σε καταστάσεις εξαρτήσεις και υποδούλωσις της ίδιας μας της ψυχής.

Είναι το συναίσθημα που επενδύουν όλοι όσοι θέλουν να πάρουν τον έλεγχο μιας κατάστασης, μιας εξουσίας, η ακόμη και της ίδιας μας της ψυχής.

Για όσους κάνουν βόλτες μέσα στην ψυχή τους και έχουν πάρει τον δρόμο προς αυτήν, ξέρουν πως ο φόβος χάνει την δύναμη του όσο εμείς πιστεύουμε στην δύναμη της ψυχής μας.

Και η ψύχη του καθενός από εμάς θέλει να είναι ελεύθερη, θέλει να αγαπά, θέλει να τραγουδά, θέλει να παίζει, θέλει πολύ απλά να μας οδηγήσει στο προσωπικό μονοπάτι μας, θέλει τον χώρο και τον αέρα που της ανήκει.

Όσο όμως λειτουργούμε υπό την επήρεια του φόβου καμία αλλαγή δεν θα κάνουμε και φυσικά η ζωή μας δεν θα είναι ζωή.

Αξίζει λοιπόν σήμερα να ταΐζουμε την ψυχή μας με φόβο;

Καλή μέρα να έχουμε.......

Άκης κουστουλιδης/upogia-taxi

ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΙ' ΑΛΛΕΣ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ;

Πριν από χρόνια ο Τούρκος Πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ είχε πει: “Δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα. Θα πέσει μόνη της, σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά μας” - σήμερα έχουμε κατακτηθεί, από τα τουρκικά σήριαλ

Στην παλαιά Ρώμη οι αυτοκράτορες αποχαύνωναν το λαό με «άρτον και θεάματα» (panem et citcences).

Προκαλώντας τα πλέον άγρια ένστικτα και ικανοποιώντας τις πιο κτηνώδεις ορέξεις τους, τους αφαιρούσαν κάθε έννοια ανθρωπισμού, σε σημείο να απολαμβάνουν την ανθρώπινη αιματοχυσία και να τέρπονται από τα παροιμιώδη Ρωμαϊκά όργια.

Σε αντίθεση οι προγονοί μας έχτιζαν τα θέατρα δίπλα στους ναούς με στόχο τη δημιουργία και την
καλλιέργεια των ηθών.

Στις μέρες μας οι ηθοποιοί έπαψαν να είναι οι διαμορφωτές των ηθών, ως η κυριολεξία της λέξεως μαρτυρεί και οι καναλάρχες αντί «τριάκοντα αργυρίων» μετατρέπουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε «Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης».

Εδώ και αρκετό καιρό ή ελληνική τηλεόραση έπαψε πλέον να μεταδίδει ελληνικά σήριαλ. Τέτοια μόνο σε καμιά επανάληψη μπορεί να δει κανείς.

Τη θέση τους έχουν πάρει ή μερικές τρίτης διαλογής λατινοαμερικανικές σαπουνόπερες ή τουρκικές ανατολίτικες ιστορίες αγάπης και αγρίων εθίμων.

Πριν από χρόνια ο Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ είχε πει :

«Δεν θα χρειασθεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα, θα πέσει μόνη της σαν ώριμο φρούτο στην αγκαλιά μας».

Πράγματι τριάντα-σαράντα χρόνια αργότερα η Ελλάδα έχει κατακτηθεί στην κυριολεξία από τις τουρκικές σαπουνόπερες.

Ο,τι ώρα να ανοίξει κανείς την τηλεόραση θα δει και θα ακούσει ή ποιά μέτρα κλείδωσαν και ποιά όχι για τη νέα σύμβαση με την Τρόικα ή κάποια επεισόδια από το «Μοιραίο έρωτα», τη «Σιλά» και την «Άσι», σε σημείο που να διερωτάται αν βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος ή κάπου μεταξύ Κωνσταντινούπολης, Άγκυρας ή Ντιαρμπακίρ.

Φτάσαμε σε σημείο να παίζουμε ακόμη και τον «Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή», ήτοι τον σουλτάνο που θεωρείται από τους Τούρκους, ως ο σημαντικότερος Σουλτάνος της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Πρόκειται για τον Σουλτάνο, ο όποιος τον πρώτο κιόλας χρόνο της εξουσίας του κατέστειλε την επανάσταση στη Συρία, κατέλαβε το Βελιγράδι, τη Ρόδο, τη Λέρο, την Κω, την Κάλυμνο, τη Βουδαπέστη και πολιόρκησε τη Βιέννη.

Αυτόν λοιπόν τον «λαμπρό» Σουλτάνο τον θαυμάζουμε και τον υμνούμε καθημερινά από την ελληνική τηλεόραση.

Και το πλέον σπουδαίο είναι, ότι τη στιγμή που εμείς απολαμβάνουμε τους έρωτες και τα έθιμα της φυλής του Μποράν και της Σιλά ή του Χαρούν και της Εντά, στην τουρκική τηλεόραση κάνουν θραύση οι ανθελληνικές σειρές «Το παρελθόν πληγή στην καρδιά μου» και τα «Σπασμένα Φτερά».
Η πρώτη έχει ως ήρωα έναν Τούρκο αξιωματικό του Ναυτικού, ο όποιος κατά την εισβολή στην Κύπρο σκοτώνει αβέρτα τους «κακούς» Έλληνες, μέχρις ότου συλληφθεί και βασανιστεί φρικτά από τους «αιμοσταγείς εγκληματίες» της ΕΟΚΑ, οι όποιοι διαπράττουν φρικτή «γενοκτονία» εις βάρος των Τουρκοκυπρίων.

Η δεύτερη αναπαριστά τις «σπαραξικάρδιες σκηνές» του 1922, όταν οι Τούρκοι στρατιώτες με μεγάλη ευγένεια, όχι μόνον συνοδεύουν τους Έλληνες της Μικράς Ασίας να μπουν στα πλοία, άλλα και τους κουβαλούν τα υπάρχοντα τους.

Κάποιοι από αυτούς τους στρατιώτες κλαίνε για τις αγαπημένες τους που φεύγουν, κι εκείνες μέσα από τα πλοία ανταποδίδουν κουνώντας τα μαντήλια στους αγαπημένους τους Τούρκους στρατιώτες.

Απορούμε πως αυτόν τον καλοκάγαθο Τουρκικό Στρατό βρίσκονται Έλληνες ιστορικοί που τον έχουν παρεξηγήσει και γράφουν τέτοιες ανακρίβειες εναντίον του.

Ευτυχώς πού βρέθηκε και μία Ελληνίδα ιστορικός η κ. Μαρία Ρεπούση, η οποία αποκατέστησε την ιστορική αλήθεια και μάθαμε τι ακριβώς συνέβη στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922.

Ευελπιστούμε πώς δεν θα δούμε από την τηλεόραση κι αυτές τις γελοιότητες, γιατί τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Γράφει ο Γεώργιος Β. Κασσαβέτης
επισμηναγός (ι) ε.α.
Δ/νων Σύμβουλος ΕΑΑΑ/ Ελεύθερη Θράκη

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΑΚΟΜΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

Το Δημόσιο τα τελευταία χρόνια, ειδικά στην εποχή του Μνημονίου, έχει βρεθεί στο επίκεντρο μιας εκστρατείας δυσφήμησης και απαξίωσης. Το επιχείρημα είναι γνωστό: εάν οι υπηρεσίες που παρέχονται από το κράτος ιδιωτικοποιηθούν τότε και οι κρατικές δαπάνες θα μειωθούν αλλά και οι υπηρεσίες θα βελτιωθούν λόγω «ανταγωνιστικότητας».

Σύμφωνα με τη λογική αυτού του επιχειρήματος το πρόβλημα με το Δημόσιο δεν είναι οι θεσμοί, οι λειτουργίες ή η οργάνωση αλλά το ανθρώπινο δυναμικό που εργάζεται σε αυτό. Ακούμε διαρκώς ότι γιατροί και νοσοκόμες, δάσκαλοι και καθηγητές, υπάλληλοι, επιστήμονες και τεχνικοί, και γενικά όλοι αυτοί που εργάζονται στο Δημόσιο «λαδώνονται», «λουφάρουν», απουσιάζουν αδικαιολόγητα, έχουν προνόμια, είναι αγενείς, «τους πληρώνουμε για να κάθονται», παρανομούν, έχουν χαμηλή παραγωγικότητα, «έχουν τη σιγουριά του Δημοσίου», μπήκαν με «μέσο», κλπ. Βέβαια, όλοι αυτοί που υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις συνήθως πήγαν σε δημόσια σχολεία, τα παιδιά τους σπουδάζουν σε δημόσια πανεπιστήμια, σε κάποιο έκτακτο περιστατικό θα πάνε σε δημόσιο νοσοκομείο.

 

Όλοι αυτοί που κατηγορούν το «κράτος», είναι συνήθως οι ίδιοι που όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση αναφωνούν «πού είναι το κράτος;». Όλοι αυτοί που κατηγορούν το δημόσιο, ξεχνούν ότι κάθε μέρα χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουν σε όλο και πιο δύσκολές συνθήκες, με όλο και χαμηλότερες αμοιβές, με όλο και μεγαλύτερη επισφάλεια, για να εξυπηρετήσουν τους όλο και περισσότερους ανθρώπους που προσφεύγουν πλέον στις υπηρεσίες του δημοσίου, και για να εξασφαλίσουν όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα για μια σύγχρονη κοινωνία: τη μόρφωση και την υγεία, το ρεύμα και το νερό, την καθαριότητα και τη διοίκηση, τη δικαιοσύνη και την ασφάλεια.

 

Αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι που εργάζονται για να μην καταρρεύσει η κοινωνία δεν είναι η εξαίρεση, είναι δίπλα μας. Τις τελευταίες δέκα μέρες τους συναντώ καθημερινά, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου Αμαλία Φλέμιγκ. Δεν είναι από τα μεγάλα νοσοκομεία της πρωτεύουσας, με διάσημους γιατρούς και υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις. Αντίθετα είναι ένα μικρό νοσοκομείο, που δημιουργήθηκε στους χώρους παλαιάς ιδιωτικής κλινικής, με ασανσέρ που δεν λειτουργούν, με τα σημάδια της φθοράς εμφανή παντού στο κτήριο, με θαλάμους ασθενών μικρούς και καταθλιπτικούς.

 

Σε αυτό το νοσοκομείο για μέρες βλέπω καθημερινά γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό να εργάζονται σκληρά, να παρηγορούν οικογένειες, να περιποιούνται ασθενείς, να είναι πρόθυμοι και ευγενικοί, να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να βαρυγκωμούν, να μην παίρνουν «φακελάκι» για να δείξουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κάποιον ασθενή. Μια νεαρή νοσοκόμα που φρόντιζε έναν ηλικιωμένο ασθενή στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, μου είπε με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια ότι «αυτή είναι η δουλειά μου και χαίρομαι που κάνω αυτή τη δουλειά, που φροντίζω ανθρώπους».

Για αυτούς τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία, και τους χιλιάδες άλλους που εργάζονται σε τομείς του δημοσίου που είναι απαραίτητοι για να διατηρηθεί η χώρα όρθια σε συνθήκες οικονομικής καταστροφής, ποιος και πότε θα μιλήσει; Ίσως, όταν αντιληφθούμε ότι αυτοί οι εργαζόμενοι είναι το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας μας.

 

του Πολυμέρη Βόγλη/TVXS

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ!

 

“ Το σάπιο πολιτικό σύστημα και η θλιβερή μιντιοκρατία πάνε χέρι – χέρι προς τον πάτο. Μέχρι τώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια πήγαιναν χέρι – χέρι στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του κοινωνικού συνόλου. ”

Η κατάσταση εξακολουθεί να βαίνει συνεχώς και ραγδαίως επιδεινούμενη. Για τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας βέβαια και όχι για τους γνωστούς-αγνώστους. Η επίθεση βρίσκεται στο τελικό της στάδιο, στην τελευταία φάση. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα ολοκληρωτικά ισοπεδωμένη. «Κρατάει» ακόμα λίγο. Δεν είναι οριστικά και αμετάκλητα στο καναβάτσο. Αντέχει. Ημιθανής ίσως και με λίγες πιθανότητες ανάτασης. Κάπου εδώ όλα μοιάζουν…ιδανικά για τους εμπνευστές του ξεπουλήματος της χώρας και των υπηκόων της. Η λέξη πολίτης άλλωστε είναι βαριά και τίτλος τιμής για έναν ελεύθερο άνθρωπο και αποδίδεται όταν και όποτε πρέπει και συνήθως για όσους αγωνίζονται.

 

Όλα βέβαια έχουν και ένα όριο. Μια λεπτή κόκκινη γραμμή που αν την περάσει κάποιος δεν έχει επιστροφή. Πότε συμβαίνει αυτό; Όταν η εκάστοτε εξουσία γίνεται τυραννική και αλαζονική. Όταν δεν κυβερνά κάποιος συνετά και με σοφία επειδή είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων αλλά στη θέση του βάζουμε κάποιον που είναι μέτριος, ημιμαθής, αλαζόνας, επικίνδυνος και άλλα τινά κοσμητικά επίθετα φτάνει μια κοινωνία στα σημερινά σημεία των καιρών. Για να φτάσουμε βέβαια σε μια τέτοια επιλογή σημαίνει ότι το όλο πράγμα κάπως έτσι κινείται συστημικά από τα πάνω μέχρι τα κάτω και το ανάποδο.

Η ελληνική κοινωνία χωρίς καμιά αμφιβολία είχε τα τελευταία είκοσι χρόνια τουλάχιστον τις εξουσίες που της άρμοζαν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Σίγουρα δεν αρέσει και δεν χαϊδεύει αυτιά ή οτιδήποτε άλλο. Δε μπορεί όμως να αμφισβητηθεί. Όσες φορές και αν μετρήσουμε τα αμέτρητα «λάθη» των αρχόντων πάλι δε θα βγαίνουν σωστά στο μέτρημα. Ο λόγος; Πολύ απλός. Δε σταματούν να κάνουν λάθη. Δεν προλαβαίνει κάποιος να τα μετρήσει. Η αιτία; Εκτός από καλοπληρωμένοι μισθοφόροι είναι και μέτριοι στη «δουλειά» τους. Εκνευριστικά μέτριοι.

 Το σάπιο πολιτικό σύστημα και η θλιβερή μιντιοκρατία πάνε χέρι – χέρι προς τον πάτο. Μέχρι τώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια πήγαιναν χέρι – χέρι στο μεγάλο φαγοπότι σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του κοινωνικού συνόλου. Τώρα πάνε προς την απόλυτη συντριβή. Όχι γιατί ο λαός «ξύπνησε» αλλά γιατί πολύ απλά δεν πάει άλλο. Καταρρέουν από τη ίδια την απληστία τους, από τα συνεχόμενα σκάνδαλα, από τις απίστευτες αποκαλύψεις που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας. Το κακό είναι ότι θέλουν να πάρουν μαζί τους στον βυθό και την ελληνική κοινωνία.

Για όσους αναρωτιούνται γιατί υπάρχουν τόσες πολλές αποκαλύψεις στις μέρες μας μπορούμε να τους πούμε πολύ απλά ότι ο βασιλιάς είναι πια γυμνός και πλέον «δίνει» ο ένας τον άλλο προκειμένου να σωθούν. Μάταιος κόπος. Αυτό που έχει ξεκινήσει δε μπορεί πια να γυρίσει πίσω. Μοιάζει σαν ένα ποτάμι ή καλύτερα σαν έναν χείμαρρο αποκαλύψεων που περνά και σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Για να μπορέσουμε να εξηγήσουμε το τι πραγματικά συνέβη θα πρέπει να βάλουμε και λιγάκι το μυαλό μας να δουλέψει. Γιατί κατέρρευσαν; Δεν τους έφτανε που τόσα χρόνια έτρωγαν και έπιναν; Τι άλλαξε; Το σύστημα άλλαξε. Δεν υπάρχουν πια ηγέτες.

Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Όταν πάψουν να υπάρχουν οι ηγέτες σε μια κοινωνία είτε αυτοί είναι στο πολιτικό σύστημα είτε στα γράμματα και στις τέχνες τότε όλα γίνονται χυλός και αργά ή γρήγορα επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας και η μετριότητα. Σε ότι αφορά το πολιτικό σύστημα οι μικροί και θλιβεροί «ηγετίσκοι» προσπαθούν να μείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία παίρνοντας πολλούς μέτριους στην κοινή τους προσπάθεια. Οι μέτριοι άλλωστε δεν έχουν φιλοδοξίες αλλά και να είχαν είναι τόσο καλοπληρωμένοι που δεν αξίζει το ρίσκο της οποιασδήποτε «επανάστασης» ή «αμφισβήτησης». Το επάγγελμα χειροκροτητής ή αλλιώς χαχόλος δεν είναι δα και καινούριο και μάλλον επικερδές φαίνεται παρά επιζήμιο για τον θύτη.

Στο μιντιακό σύστημα ισχύουν χωρίς αμφιβολία τα ίδια και χειρότερα. Εκεί δεν υπάρχει «διαθεσιμότητα» ούτε και «εφεδρεία». Νέοι, μεσήλικες αλλά και ηλικιωμένοι είναι μέσα στο «κόλπο». Όταν άλλωστε βλέπεις έναν πρώην ανύπαρκτο και άφραγκο να το «παίζει» μεγαλοδημοσιογράφος και να θέλει να ξοδέψει μερικές χιλιάδες ευρώ τις Κυριακές απαιτώντας σαν κακομαθημένο να είναι τα μαγαζιά ανοικτά για τον ίδιο και την οικογένειά του τότε τα λόγια είναι περιττά.

Αυτές λοιπόν οι καλοπληρωμένες μετριότητες καλούν τις άλλες επίσης καλοπληρωμένες μετριότητες του πολιτικού συστήματος και προσπαθεί ο ένας να φανεί εξυπνότερος και καλύτερος του άλλου. Δεν ενδιαφέρει κανέναν βέβαια όλο αυτό το κακόγουστο πανηγύρι. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κακοπαιγμένο θέατρο επιβίωσης των ίδιων αδιαφορώντας για την κοινωνία. Πρόκειται για κοινωνικά ανάλγητους, ανεύθυνους και πραγματικά επικίνδυνους ανθρώπους. Μπροστά στα δικά τους συμφέροντα δε θα διστάσουν να κάνουν το οτιδήποτε. Και το κάνουν. Χωρίς ντροπή.

Ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία και προσπαθούν να κάνουν ένα καλό deal με τους κατακτητές τους οποίους έφεραν οι ίδιοι στη χώρα. Μερικοί από αυτούς βλέποντας πως το σχέδιο έχει πια αρκετές πιθανότητες αποτυχίας φροντίζουν κάπως να «μαζέψουν» θέσεις και απόψεις του παρελθόντος αλλά όλα αυτά είναι τόσο πρόσφατα στη μνήμη όλων και κανείς δε μπορεί να ξεχάσει τόσο εύκολα το τι έλεγαν αλλά κυρίως το τι έπρατταν οι μαριονέτες του μνημονίου.

Ο λαός από τη δική του πλευρά οφείλει αν θέλει να εξακολουθήσει να υπάρχει και να ζει αξιοπρεπώς σε αυτή τη χώρα να κάνει μια δυνατή και ειλικρινή αυτοκριτική στον ίδιο του τον εαυτό. Να ζητήσει μια συγγνώμη από τον ίδιο του τον εαυτό πρώτα από όλα γιατί ανέχτηκε αυτές τις μετριότητες να του κουμαντάρουν τη ζωή. Να βγει στη συνέχεια και να χτυπήσει την πόρτα του γείτονα και να τον ρωτήσει αν τα βγάζει πέρα. Αν έχει να δώσει γάλα και ψωμί το πρωί στα παιδιά του πριν τα στείλει στο σχολείο. Να αλλάξει νοοτροπία και να φύγει από τον φανατισμό των παλιών δίπολων στον οποίο τον έριχναν οι μέτριοι για να τον διχάσουν. Δύο μεγάλα κόμματα, δύο μεγάλες ομάδες και πολλά άλλα παρόμοια.

Ο λαός όταν είναι ενωμένος δε μπορεί ποτέ να ηττηθεί. Η μεγαλύτερη ιδεολογία του κόσμου δεν είναι άλλη από τη αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο. Η αγάπη για την Αλήθεια, την Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, την ίδια την Δημοκρατία. Ο ελληνικός λαός αλλά και όλοι οι λαοί του κόσμου πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους και να το χωνέψουν ότι έχουν στοχοποιηθεί. Αν δεν αντιδράσουν τότε πηγαίνουν ενσυνείδητα ως πρόβατα προς τη σφαγή τους. Σε ότι αφορά την Ελλάδα ο λαός πρέπει να ξεσηκωθεί.

Η συνωμοσία των μετρίων έχει πια αποκαλυφθεί και στέκει ολόγυμνη μπροστά του. Το μόνο που μένει είναι να τη διώξει. Εύκολη δουλειά φαίνεται πλέον…

του Κώστα Καπνίση/paganeli

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ;

Τι δεν καταλαβαίνεις;
ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;;;

απο φιλονόη

ΓΕΛΑΣΑΜΕ ΠΑΛΙ ΣΗΜΕΡΑ...

 

Να χαλαρώσουμε λίγο; Κουραστικό είναι να είσαι συνεχώς φουρτουνιασμένος. Θέλει και λίγο χιούμορ. Ειδικά τώρα ίσως και περισσότερο.

 

 

μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ

 

1. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Πώς αυτός ο λαός συναινεί στο ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας που δημιουργήθηκε με τα δικά του λεφτά (των ταμείων του). Πώς ξεπουλά κομμάτι από τη ζωή του.

2. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Γιατί αυτός ο λαός ανέχεται ένα μαφιόζικο σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης που του στερεί την αξιοπρέπειά του και τον μετατρέπει σε επαίτη στην ίδια του τη χώρα.

3. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Γιατί ο λαός αυτός αποδέχτηκε την εικόνα του τεμπέλη όταν είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος λαός της ζώνης του €.

4. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Γιατί αυτός ο λαός πίστεψε ότι είναι ολοκληρωτικά διεφθαρμένος όταν και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες συμβαίνουν τα ίδια γεγονότα στη δε Γερμανία οι πολιτικές ελίτ έχουν επιβάλλει πρακτικές απίστευτης διαφθοράς.

5. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Πως επιλέγουμε κυβερνήτες που τόσο ξεδιάντροπα παραπλανούν ατιμώρητα το λαό τους και τον βυθίζουν στην μεγαλύτερη ιστορική ανέχεια που γνώρισε αυτός τόπος από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

6. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Γιατί αυτός ο λαός αυτός αρνείται πεισματικά να μάθει από την Ιστορία, να καταλάβει το σωστό και να το διαχωρίσει από το λάθος. Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι χρειάζονται κοινωνικοί δεσμοί, ρυθμιστικοί κανόνες που θα αποτρέπουν την υπερβολική ισχύ των παρασιτικών οικονομικών συμφερόντων και θα προστατεύουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την ισονομία.

7. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Πώς αυτός ο λαός με τόση ευκολία απαρνείται την εθνική του ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια χωρίς κανένα θετικό αντάλλαγμα. Αντίθετα αποδέχεται να είναι το σκουπίδι της Ευρώπης και το παραπαίδι της Ιστορίας.

8. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Πώς αυτός ο λαός που με την ευστροφία και τη δημιουργικότητά του έκανε τη χώρα του να είναι στις 24 πιο πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου τώρα να πιστεύει ότι αυτό έγινε με δανεικά και όχι με δουλειά. Πολύ περισσότερο δε που τα δανεικά τάισαν παράσιτα και διεφθαρμένους ενώ αν ενίσχυαν την παραγωγική του ικανότητα τούτος ο λαός θα ήταν ακόμη πιο ψηλά.

9. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Πώς τούτη η γενιά ξεπουλά με τόση ευκολία το μέλλον των παιδιών της στερώντας της τη δυνατότητα να έχει αποτελεσματική εκπαίδευση, αξιοπρεπή δουλειά και δικαίωμα στην ανθρώπινη ζωή.

10. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ: Πώς τούτος ο λαός που επαναστάτησε σε εσωτερικούς και εξωτερικούς τυράννους πέφτει με τόσο γλοιώδη τρόπο στα πόδια των διεφθαρμένων ντόπιων και ξένων «αφεντικών» εκλιπαρώντας να του δοθεί αυτό που παλιά έμαθε να απαιτεί με αγώνα και αξιοπρέπεια.

Λυπάμαι αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να καταλάβω την ψυχολογική, ηθική και ιστορική κατάντια αυτού του λαού.

 

Γιώργος Τσιάμης

ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ''off shore'' ΖΟΥΝ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ .....ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕΤΕ !
Το θέμα αποκαλύφθηκε την περασμένη βδομάδα. Αλλά, περιέργως πως (ή μήπως καθόλου περιέργως...) «χάθηκε».

Ας το υπενθυμίσουμε:

Οι αλλοδαπές εταιρείες που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι λεγόμενες «οφ σορ», σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης την περασμένη βδομάδα, ανέρχονται στις 21.065. Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.

Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις «οφ σορ» εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:

Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.

Το 2004: δηλώσεις 411 - φόρος 3,6 δισ. ευρώ.

Το 2005: δηλώσεις 352 - φόρος 3 δισ. ευρώ.

Το 2006: δηλώσεις 311 - φόρος 3,1 δισ. ευρώ.

Το 2007: δηλώσεις 275 - φόρος 2,8 δισ. ευρώ.

Το 2008: δηλώσεις 239 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

Το 2009: δηλώσεις 201 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

Το 2010: δηλώσεις 1177 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

Το 2011: δηλώσεις 998 - φόρος 0,9 δισ. ευρώ

Το 2012: δηλώσεις 965 - φόρος 0,3 δισ. ευρώ.

Από τα καταπληκτικά αυτά στοιχεία εξάγονται τα εξής καταπληκτικότερα συμπεράσματα:

Πρώτο, από τις «οφ σορ» εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, αυτό που συμβαίνει επί μια ολόκληρη δεκαετία είναι ότι δηλώσεις - ως υποχρεούνται - για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν, καταθέτουν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 (!) από τις 100 «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα και στη χειρότερη περίπτωση... η μία (!!!) από τις 100 «οφ σορ»!

Δεύτερον: Από το 2010 και μετά, από την εποχή των Μνημονίων δηλαδή και μετά, παρότι ο αριθμός των κατατεθεισών δηλώσεων έχουν έως και πενταπλασιαστεί, ο φόρος που καλούνται να πληρώνουν οι «οφ σορ» έχει μειωθεί έως και... δέκα φορές!

Αυτά τα θαυμάσια συμβαίνουν στην Ελλάδα τόσο όσον αφορά το γενικό, δηλαδή α) τη μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέχρι και από το 99% (!) των «οφ σορ» που λειτουργούν στην Ελλάδα, όσο και σε ό,τι αφορά το ειδικό, δηλαδή β) το φόρο που πληρώνουν αυτές που τελικώς υποβάλουν δηλώσεις, ο οποίος φόρος μειώθηκε έως και 92%!

Και τούτο μετά την τροποποίηση του νόμου 3091/2002 (με τον οποίο επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) από το νόμο 3842/2010.

Μια λεπτομέρεια: Αυτός ο τόσο φιλικός προς τις «οφ σορ» εταιρείες δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 58, τεύχος Α, στις 23/4/2010. Ηταν την ίδια μέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της

Ελλάδας σε καθεστώς Μνημονίων... Κι άλλη λεπτομέρεια: Αυτά συμβαίνουν σε μια Ελλάδα όπου 30.000 οικογένειες μένουν κάθε μήνα χωρίς ηλεκτρικό, γιατί, λόγω των χαρατσιών επί των ακινήτων, αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό και η ΔΕΗ τους κόβει το ρεύμα...


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

''ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ'' Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ DEUTSHE BANK;

		Η πρόσφατη έκθεση της Deutsche Bank περί πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης, αξίας 427 δισ. ευρώ, με υπολογιζόμενο καθαρό όφελος για το Ελληνικό Δημόσιο 214 δισ. ευρώ ή 107% του ΑΕΠ, κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «προπαγανδιστική» (;), καθότι δεν βασίζεται σε κάποια τεκμηριωμένη έρευνα. Μάλιστα, η ακρίβεια των ποσοτήτων των υδρογονανθράκων και της αξίας τους, που δημοσιεύονται στην εν λόγω έκθεση, προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση. Υπενθυμίζεται ότι η αξιολόγηση των ευρημάτων
από τη γεώτρηση στο κυπριακό «οικόπεδο 12» κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κοίτασμα αποτελείται από δύο διαδοχικούς ταμιευτήρες, με τον πρώτο να περιέχει 3,4 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου και το δεύτερο 1,7 τρισεκατομμύρια. Δηλαδή, το περιεχόμενο του κοιτάσματος υπολογίσθηκε στα 5,1 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, ενώ η αρχική πρόβλεψη ήταν αρκετά αισιόδοξη και έκανε λόγο για 3 έως 9 τρισ. κυβικά πόδια, με μέσο όρο τα 7 τρισεκατομμύρια. Επομένως, ποιος ο λόγος της δημοσίευσης της συγκεκριμένης έκθεσης της Deutsche Bank και μάλιστα με τόσο ακριβή στοιχεία, πριν ολοκληρωθούν οι διερευνητικές γεωτρήσεις νοτίως της Κρήτης; Θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηριχθεί ότι η έκθεση της Deutsche Bank αποσκοπούσε: Πρώτον, στη δημιουργία κλίματος ευφορίας και αισιοδοξίας στην ελληνική κοινωνία, προκειμένου να διευκολυνθεί η εφαρμογή των επερχόμενων μέτρων και συνεπώς να αυξηθεί η πιθανότητα επιβίωσης της ελληνικής τρικομματικής κυβέρνησης. Δεύτερον, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, να πεισθεί ο Γερμανός φορολογούμενος για την ορθότητα της πολιτικής Μέρκελ και ότι η «κοστοβόρα» ελληνική διάσωση διαθέτει αντίκρισμα. Τρίτον, να πεισθούν οι υπόλοιποι εταίροι της Ευρωζώνης ότι τα κεφάλαια που διαθέτουν για τη διάσωση της Ελλάδας είναι εγγυημένα. Καθόλου απίθανο η ελληνική κυβέρνηση να ήταν ενήμερη ή ακόμη και να είχε συναινέσει στη δημοσίευση της έκθεσης της Deutsche Bank.   Βασίλης Γιαννακόπουλος/geostrategy

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

                                                 του Δημήτρη Χαντζόπουλου

ΕΤΣΙ ΜΑΘΑΜΕ

Είναι προφανές.
Δε μπορούμε να συμφωνήσουμε σε τίποτα. Η καχυποψία δεκαετιών φαίνεται πως τώρα κορυφώνεται. Λες κάτι, γράφεις κάτι κι αυτός που σε ακούει ή σε διαβάζει ψάχνει να σε εντάξει κάπου, να βρει τα κίνητρά σου, να σε περιορίσει ως εκπρόσωπο «κάποιου».

Αυτόματα γίνεται. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι το ίδιο κάνουμε. Δεν υπάρχει αντικειμενική προσέγγιση. Δεν επικοινωνούμε για να επικοινωνήσουμε, αλλά για να πείσουμε. Να κυριαρχήσουμε. Να υπερασπιστούμε το ένα ή το άλλο. Δε μας κατηγορώ. Απλώς διαπιστώνω ότι γίναμε θύματα σε μια μάχη άλλων για την κατάκτηση της εξουσίας.

Πάνω από τη δολοφονία ενός παιδιού έβγαλαν τα ξίφη τους
οι πρωταγωνιστές εκλογών. Πάνω από ένα θύμα του φασισμού, άρχισαν να μαλώνουν κομματικά γραφεία τύπου, κουστουμάτοι, συνεδριαζόμενοι κοινοβουλευτικοί.

Κι εμείς ξαφνικά βρεθήκαμε να «ανήκουμε» στο ένα ή στο άλλο κόμμα. Στη μία ή την άλλη «προσέγγιση». Φτάσαμε στην αθλιότητα να μοιράζουμε νεκρούς. Ο Γρηγορόπουλος για τους τρεις νεκρούς της Marfin. Οι νεκροί μας σ’ ένα καλάθι κι εμείς τους διαλέγουμε σαν προσφορές.

Οι «καθώς πρέπει» εκπρόσωποι της θέσης «καταγγέλλω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» βρίσκουν εύκολο να ξεστομίσουν ένα «και τι έγινε που ένας τρελός αστυνομικός σκότωσε έναν πιτσιρικά; Συμβαίνουν αυτά». Ταυτόχρονα, όμως, σου πετάνε κι ένα «για τους τρεις της Marfin τι έχεις να πεις;». Ο καθένας διαλέγει τους νεκρούς που τον βολεύουν και τους χρεώνει όπου τον βολεύει.

Κι ας ήταν όλοι δικοί μας νεκροί.

Ένας έφηβος και τρεις εργαζόμενοι. Θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς. Το ίδιο σύστημα τους δολοφόνησε. Το ίδιο σύστημα συνεχίζει να δολοφονεί στέλνοντας ανθρώπους στην αυτοκτονία. Αυτή τη βία, όμως, οι «καθώς πρέπει» εκπρόσωποι της θέσης «καταγγέλλω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» δεν τη θεωρούν βία. Τη θεωρούν έκφραση ενός προϋπάρχοντος ψυχιατρικού υποστρώματος. Ωραίες λέξεις για το αδιέξοδο της εξαθλίωσης.

Από την άλλη, παρατηρώ τους όψιμους ριζοσπάστες που μέχρι χτες λιβάνιζαν και λιβανίζονταν μέσα στο ναό του τριτοκοσμικού καθεστωτικού σοσιαλισμού να ρίχνουν μαύρο δάκρυ για το «θύμα των μπάτσων». Άνθρωποι που χειροκροτούσαν τα ΜΕΑ του Αρκουδέα, θυμήθηκαν ξαφνικά να καταγγείλουν τη βία των ΜΑΤ επειδή έτσι το θέλει η παράδοση της νέας τους πολιτικής στέγης.

Άνθρωποι που σε κατακρεουργούσαν έτσι και τολμούσες να μιλήσεις για τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ, μέλη των Γιαννοπουλικών και Κουτσογιωργικών κύκλων, άνθρωποι ευνοημένοι από το σύστημα της διαφθοράς, ενδύθηκαν αριστερό χιτώνα και παραδίδουν με αυστηρό ύφος μαθήματα ηθικής.

Δε μας αρκεί που διχαζόμαστε από τους ζωντανούς διαχειριστές της ζωής μας, θέλουμε να διχαζόμαστε και από τους νεκρούς μας. Οι νεκροί είναι όλοι από τη δική μας πλευρά. Αν θέλαμε να τους τιμήσουμε θα βρίσκαμε έναν τρόπο να τιμωρήσουμε τους φονιάδες τους και τους ηθικούς αυτουργούς των φόνων. Αντί γι’ αυτό, τους προσβάλουμε μοιράζοντάς τους σε δικαιολογημένα και αδικαιολογήτως νεκρούς.

Νιώθουμε την ανάγκη να ανήκουμε κάπου. Έχουμε αυτοπαγιδευτεί σε αυτή την ανάγκη. Πεινασμένοι, ταπεινωμένοι, παγωμένοι από το κρύο, αρκεί να ανήκουμε κάπου. Να επιλέγουμε σωτήρα. Να τον εμπιστευόμαστε τυφλά. Να τον υπερασπιζόμαστε. Να δίνουμε μάχες με τους πιστούς του αντίπαλου σωτήρα.

Κι έτσι οι σωτήρες εναλλάσσονται κυριαρχώντας στις ζωές μας ή ακόμη και παίρνοντάς τες. Γιατί η Εξουσία αυτό ξέρει να κάνει. Να έχει στρατούς πιστών, με στολή ή άνευ. Να δέρνουν και να σκοτώνουν. Γιατί η πολιτική τάξη μόνο με καταστολή υπερασπίζεται τα συμφέροντά της και τα συμφέροντα των χρηματοδοτών της.

Τώρα, το γιατί εμείς που αλεθόμαστε από αυτή τη μορφή Εξουσίας, δεν είμαστε όλοι μαζί απέναντί της, είναι ένα ερώτημα που μάλλον ποτέ δε θα καταφέρω να απαντήσω.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ

                              

Σ’ αυτό το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, στις ΗΠΑ: όσο περισσότερο είναι κανείς εθισμένος στα ψέματα τόσο πιο ανθυγιεινή είναι η ζωή του, και το αντίθετο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν κάνουν κακό στον οργανισμό μας μόνο τα σοβαρά ψέματα που λέμε, αλλά ακόμη και τα πιο αθώα, από το να «φουσκώνουμε» τα επιτεύγματά μας μέχρι διάφορες δικαιολογίες του τύπου «άργησα στη δουλειά γιατί ασθένησε το παιδί μου» κλπ.

Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται δύσκολο να σταματήσει κανείς να λέει τα συνήθη ψέματα, όπως είπαν οι ερευνητές, η εμπειρία του πειράματος έδειξε ότι είναι εφικτό τελικά, με τους συμμετέχοντες να δηλώνουν πως όχι μόνο καλυτέρεψε η υγεία τους αλλά και οι σχέσεις με τους γύρο τους.

Τώρα, πως οι ρέκορντμαν του ψεύδους, οι πολιτικοί, στην πλειοψηφία τους χαίρουν υγείας μέχρι τα βαθιά γεράματα, είναι κάτι που η παραπάνω έρευνα μάλλον δεν μπορεί να απαντήσει…

ΘΥΜΑΤΑ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ευτυχώς που δεν έχουμε πόλεμο, έτσι μας έμαθαν να λέμε. Αυτό που δε μας λένε όμως είναι ότι στις συνθήκες ειρήνης ο κατάλογος των θυμάτων και των καταστροφών ενός λαού είναι ανάλογες προς τις απώλειες με αυτές ενός πολέμου, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καμία Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που να τα υπερασπιστεί. Τα θύματα της ειρήνης δεν έχουν δικαιώματα μόνο υποχρεώσεις. Τα θύματα της ειρήνης δεν μπορούν να απειλήσουν κανέναν με Δικαστήριο διότι τους δόθηκε το δικαίωμα να επιλέξουν Δημοκρατικά την Ειρήνη που τους σκοτώνει.

Αυτή την στιγμή το Κράτος θεσπίζει νόμους οι οποίοι σε περίοδο πολέμου θα ήταν τα αποδεικτικά στοιχεία καταδίκης του. Σου απαγορεύει την περίθαλψη και την φαρμακευτική σου αγωγή εφόσον δεν έχεις το χρηματικό αντίτιμο και το ποσό των 25 ευρώ για να ζητήσεις βοήθεια σε δημόσιο νοσοκομείο. Επειδή είσαι σε καιρό ειρήνης δεν μπορείς να το σύρεις σε καμία δίκη για την καταπάτηση του Άρθρου 3 παρ. 2 των Συμβάσεων της Γενεύης, το οποίο ρητά υποχρεώνει την κατέχουσα Δύναμη όχι μόνο να συλλέγει αλλά και να περιθάλπει όλους τους ασθενείς άμαχους ή μάχιμους. Δεν μπορείς να τα βάλεις με ένα Κράτος που εσύ επέλεξες να σε διαφεντεύει κι αυτό ας σε φθάνει στα όρια της εξαθλίωσης, της αναξιοπρέπειας, της αυτοκτονίας, του φόνου και της τρέλας. Διότι αν είμαστε σε καιρό πολέμου το Κράτος θα ήταν υποχρεωμένο να τηρήσει το Άρθρο 4 παρ.2, που θα του απαγόρευε καθ’ οποιονδήποτε χρόνο και τόπο να επιβάλλεται με βία κατά της ζωής, της υγείας, της φυσικής και πνευματικής ευημερίας των ατόμων καθώς και να προσβάλει την αξιοπρέπεια του κάθε ατόμου. Η βία που δεν έρχεται με όπλο αλλά με δημοκρατικές υπογραφές δεν στήνεται σε κανένα εδώλιο κατηγορουμένου.
 

Ευτυχώς που δεν έχουμε πόλεμο, έτσι μας έμαθαν να λέμε διότι εσύ που ζεις σε καιρό ειρήνης δεν σου έχει στερήσει κανένας την ελευθερία σου διότι εσύ ανέβασες με τις επιλογές σου την εξουσία στο βάθρο της, δεν επιβλήθηκε από μόνη της. Έτσι δεν μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου ως άτομο που η ελευθερία του υπέστη περιορισμό. Διότι αν ήσουν από τους άτυχους που θα βρισκόταν σε πόλεμο θα είχες υπερασπιστή το Άρθρο 5 παρ. 1, που θα υποχρέωνε τους κατακτητές σου να σου παρέχουν τροφή, πόσιμο νερό, προστασία απέναντι στις κλιματικές αντιξοότητες καθώς και το πλεονέκτημα ιατρικών εξετάσεων. Τώρα είσαι πολίτης εν καιρώ ειρήνης: Θα πεινάς εσύ, το παιδί και η μάνα σου, θα σου κόβει η εταιρεία ύδρευσης το νερό για ληξιπρόθεσμους λογαριασμούς, θα κρυώνεις μέχρι θανάτου και βέβαια οι ιατρικές σου εξετάσεις θα είναι άπιαστη πολυτέλεια. Ο εξαναγκασμός σε λιμοκτονία ως μέθοδος μάχης είναι έγκλημα πολέμου με το Άρθρο 14, αλλά εσύ δεν δέχεσαι καμία επίθεση, μόνο επιβολή νόμων μιας δημοκρατικά ψηφισμένης κυβέρνησης.
 

Όταν τελειώσει και αυτή η μεταβατική περίοδος του νέου οικονομικοπολιτικού μοντέλου που μας πλάσαραν τεχνηέντως με τον όρο «κρίση», δεν θα θυμόμαστε τίποτε από τα μεταβατικά χρόνια που διανύουμε. Θα αφομοιωθούμε από ένα νέο σύστημα όπως έγινε και στην αλλαγή του κάθε συστήματος που μας έφθασε μέχρι εδώ. Δεν θα έχουμε την τιμή να καταθέτουμε στεφάνια στο Μνημείο του Αγνώστου Έλληνα που απλά δεν κατάφερε να τα βγάλει πέρα στην μετάβαση αυτή. Δεν θα υπάρχει Νεκροταφείο Θυμάτων Ειρήνης να επισκεπτόμαστε και να λέμε ότι αυτό δεν θα αφήσουμε να ξανασυμβεί. Δεν θα έχουμε να διηγούμαστε τίποτε το ανθρωπίνως ηρωικό στις επόμενες γενιές διότι εμείς ζήσαμε την ειρήνη και όχι τον πόλεμο. Και βέβαια κανένα Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου δεν θα μας δικαιώσει βάσει του Άρθρου 91 το οποίο επιβάλλει στο εμπόλεμο μέρος το οποίο παραβιάζει τις διατάξεις των Συμβάσεων στην καταβολή αποζημιώσεως. Αλλά δεν είναι η αποζημίωση αυτή που θα μας δικαίωνε αλλά το ότι θα θεωρούνταν υπεύθυνο το εμπόλεμο μέρος για όλες τις αναξιοπρεπείς πράξεις που διαπράχθηκαν από πρόσωπα που αποτελούν μέρος των ενόπλων δυνάμεών του. Δεν θα έχουμε τουλάχιστον την ικανοποίηση να δούμε όλα αυτά τα πρόσωπα που ευθαρσώς μας λοιδορούν καθημερινώς πατώντας με την δημοκρατική τους μπότα τα εκ γενετής και εξ αγώνων αιματηρών δικαιώματά μας, τους φονιάδες χιλιάδων Ελλήνων να κάθονται στο σκαμνί του κατηγορουμένου.

Κι εμείς εκεί πίσω στην γαλαρία του ακροατηρίου της αίθουσας δικαστηρίου να νιώθουμε έστω και στο ελάχιστο δικαιωμένα θύματα ενός πολέμου που επέλεξαν άλλοι για μας και όχι μιας ειρήνης που επιλέξαμε εμείς για τον εαυτό μας.

 

simple man

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

                                                           του Πέτρου Πετρουλάκη

ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ... ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ!

Γράφει ο Δευκαλίων

Ακούγαμε και βλέπαμε εχθές τον βράδυ τον υπουργό οικονομικών κ. Ι. Στουρνάρα να δίνει συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ και τον χαιρόμαστε. Το τι μνημονιακή ανοησία ξεφούρνισε δεν περιγράφεται. Ο άνθρωπος με το όσα έλεγε έδωσε νέα διάσταση στην έννοια φιλομνημονιακός.

Γνωρίζουμε ότι πολλοί από τους αναγνώστες αρέσκονται και θεωρούν δίκαιες τις έννοιες προδότης, γερμανοτσολιάς, δωσίλογος, ταγματασφαλίτης κ.λπ. προκειμένου να χαρακτηρίσουν τους οπαδούς και τους θεράποντες του μνημονίου. Εμείς επιμένουμε και θεωρούμε χειρότερο χαρακτηρισμό την έννοια φιλομνημονιακός.

Τι είπε λοιπόν ο κ. Ι. Στουρνάρας… Χρησιμοποίησε για δεύτερη φορά την έννοια «πατριωτικό καθήκον» προκειμένου να προβάλει την αναγκαιότητα υποστήριξης του μνημονίου. Αναλυτικά, είπε ότι ο Δικαστής που αποφάσισε ότι είναι παράνομη η κυβερνητική φιλομνημονιακή είσπραξη από την ΔΕΗ του περιβόητου χαρατσιού δεν έκανε το πατριωτικό του καθήκον. Δηλαδή ο Δικαστής που πήρε αυτήν την απόφαση τι είναι κατά τον κ. Ι. Στουρνάρα; Προδότης; Ή ακόμα χειρότερα ο Ολοκληρωτισμός στην αποθέωση του. Ο Δικαστής θα ήταν πατριώτης εάν στήριζε την φιλομνημονιακή κυβερνητική απόφαση. Και μετά κατηγορούν τους Χρυσαυγίτες ως φασίστες!

Προσέξτε! Το φαινόμενο των κηπουρό-Αθανασάκηδων που αποκαλούσαν περίπου προδότες όσους δεν στήριζαν το μνημόνιο, επανέρχεται και πάλι με την θεωρία περί πατριωτικού καθήκοντος του κ. Ι. Στουρνάρα. Απλά θα υπενθυμίσουμε στον κ. Ι. Στουρνάρα ότι οι κηπουρό-Αθανασάκηδες πήγαν στον αγύριστο.

Και έτσι για να πούμε μερικά πράγματα στον πατριώτη κ. Ι. Στουρνάρα… Διαβάζουμε στην σημερινή ειδησεογραφία ότι μειώθηκε η αγοραστική δύναμη των μισθωτών κατά 50% την τελευταία 2ετία, ενώ 3,4 εκατ. Έλληνες ζουν κοντά στα όρια της φτώχειας (στοιχεία Eurostat).

Προς όλους τους φίλους της στήλης… Την φιλομνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα αποτελέσματα της φιλομνημονιακής της πολιτικής και τι επακριβώς επιφυλάσσει αυτή η πολιτική για τους Έλληνες, συμφέρει η ακραία πολιτική πόλωση. Πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο θα περιχαρακώσει ένα ελάχιστο αλλά απαραίτητο δημοσκοπικό ποσοστό προκειμένου να νομιμοποιεί την πολιτική της.

Ακριβώς το αντίθετο συμφέρει το αντιμνημονιακό Μέτωπο. Πρέπει η φιλομνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά να ξεδιπλωθεί απερίσπαστη. Να μην αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη από δευτερογενή, τριτογενή και αλλά ψευτοδιλήμματα.

Το αντιμνημονιακό Μέτωπο προειδοποίησε και αγωνίστηκε ώστε να μην εκτραχυνθεί ο φιλομνημονιακός κατήφορος και να μην υπάρχει ο βάσιμος φόβος και πιθανότητα ότι ο Χειμώνας του 2012 θα είναι χειρότερος από τον Χειμώνα του 1942.

Η φιλομνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά δεν άκουσε τίποτε και υιοθέτησε τις πιο ακραίες φιλομνημονιακές επιλογές. Τώρα ήρθε η ώρα να εισπράξει τα αποτελέσματα των ολέθριων επιλογών της. Και γι’ αυτό πολώνει ακραία τον δημόσιο διάλογο. Πανάρχαια η μέθοδος. Αποπροσανατολίζουμε και φανατίζουμε την κοινή γνώμη μήπως και περισώσουμε κάποιο δημοσκοπικό ποσοστό.

Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο η αντιμνημονιακή θέση δεν πρέπει να περιέχει ακραίες φράσεις και θέσεις. Αρκεί να αποκαλύπτουμε χωρίς ακραίους χαρακτηρισμούς τα αποτελέσματα της φιλομνημονιακής πολιτικής. Τα υπόλοιπα θα τα φέρει ο χρόνος.

Δεν προκαλούμε, δεν απαντάμε στις προκλήσεις… είναι φιλομνημονιακοί!

αιέν αριστεύειν

ΕΞΟΡΥΞΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ: ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΝΕΡΑ

Οι εξορύξεις χρυσού είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολύ τα μέσα ενημέρωσης το τελευταίο διάστημα. Ένα αμφιλεγόμενο θέμα με οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Αφενός η δυναμική αντίδραση των τοπικών κοινωνιών και των περιβαλλοντικών φορέων στα «αναπτυξιακά» σχέδια της κεντρικής κυβέρνησης και αφετέρου η άγρια καταστολή τους, έχουν φέρει στην ημερήσια διάταξη το θέμα των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, και ιδιαίτερα της εξόρυξης χρυσού στη Β. Ελλάδα, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αναγκαιότητα και χρησιμότητα τέτοιου τύπου επενδύσεων.

 Τα επιχειρήματα περί ανάπτυξης, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και εισφοράς εσόδων στα ταμεία του κράτους προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη, ότι η επιλογή αυτή αποτελεί τη λύση των οικονομικών προβλημάτων της. Ωστόσο οι φωνές αυτές σκόπιμα αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν τις ανυπολόγιστες συνέπειες που επιφέρουν αυτού του τύπου οι δραστηριότητες στο περιβάλλον και την τοπική κοινωνία. Πέραν τούτου, είναι σαφές ότι με τέτοιες επιλογές ακυρώνονται στην πράξη όλες οι εναλλακτικές δυνατότητες βιώσιμης ανάπτυξης των περιοχών αυτών, μέσα από τη διατήρηση και ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού τους πλούτου. Η διεθνής εμπειρία αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές, καθώς μόλις πρόσφατα η Φινλανδία, η οποία αποτελούσε «πρότυπο» για την εξόρυξη χρυσού, βιώνει τη μεγαλύτερη χημική καταστροφή στην ιστορία της καθώς εμφανίστηκε ρήγμα στη λίμνη αποβλήτων του ορυχείου. Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ένας ολοκληρωμένος αναπτυξιακός σχεδιασμός προς την κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής παρουσιάζεται ως δικαιολογία για να προωθηθούν οι σημερινές επιλογές και μεθοδεύσεις.

Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις και η μη αναστρεψιμότητα των επεμβάσεων αφορούν πολύ μεγάλες γεωγραφικές περιοχές και περιλαμβάνουν ένα μακρύ κατάλογο: αποψίλωση δασών, καταστροφή παραγωγικών γαιών και άρα της αγροτικής παραγωγής, δημιουργία ατμοσφαιρικής ρύπανσης και διάχυσης σκόνης σε μεγάλες αποστάσεις, ηχορρύπανση και διατάραξη των οικοσυστημάτων, ενώ πολύ σημαντικές είναι και οι επιπτώσεις στην ποιότητα και την ποσότητα του υδατικού δυναμικού από την προοπτική λειτουργίας μεταλλευτικών δραστηριοτήτων για την εξόρυξη χρυσού.

Ειδικότερα η εταιρία «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» (95% καναδική Eldorado Gold S.A. και 5% ΑΚΤΩΡ) προγραμματίζει την έναρξη τέτοιων δραστηριοτήτων στην περιοχή της βορειοανατολικής Χαλκιδικής. Ως γενική εκτίμηση αναφέρεται, ότι οι συγκεκριμένες δραστηριότητες εγκυμονούν κινδύνους με μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για την ποιότητα και την επάρκεια των υδάτων της ευρύτερης περιοχής.

Ειδικότερα για τα επιφανειακά νερά είναι πιθανό να δημιουργηθεί υδατικό έλλειμμα και ξηρασία στα εδάφη της περιοχής καθώς από τις αντλήσεις για την εξόρυξη μειώνεται η στάθμη του νερού των γεωτρήσεων άρδευσης. Κατά συνέπεια πέρα από τη μερική καταστροφή του υφιστάμενου δάσους λόγω των εξορύξεων, η επιβίωση και του υπόλοιπου οικοσυστήματος σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων περιμετρικά του ορύγματος θα πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά επισφαλής, αν όχι αδύνατη. Η απώλεια του νερού σε τέτοιες περιπτώσεις οφείλεται και στο γεγονός ότι, λόγω της αποψίλωσης του δάσους, τα νερά των βροχοπτώσεων απορρέουν πλέον επιφανειακά, και δε διεισδύουν στις ρίζες των δέντρων ώστε να εμπλουτίσουν τον υπόγειο ορίζοντα, αλλά «χάνονται» ουσιαστικά από την περιοχή.

Στα υπόγεια ύδατα προκαλείται πτώση της υπόγειας στάθμης του νερού εξαιτίας των συνεχών αντλήσεων με γεωτρήσεις περιμετρικά των επιφανειακών εξορύξεων, με αποτέλεσμα να προκαλούνται και φαινόμενα διείσδυσης θαλασσινού νερού, και μόλυνση του υπόγειου ορίζοντα. Άλλα προβλήματα στα υπόγεια νερά είναι η γρήγορη οξείδωση των θειούχων μεταλλικών ενώσεων και η μόλυνση όλου του υπόγειου υδροφορέα από τις όξινες απορροές που παράγονται εξαιτίας της εισόδου αέρα και νερού στα βάθη του κοιτάσματος.

Όσον αφορά στην ποιότητα των επιφανειακών και υπόγειων νερών, αυτή επιβαρύνεται κυρίως από μέταλλα και βαρέα μέταλλα με μη αναστρέψιμες επιπτώσεις. Η ρύπανση των υδάτων είναι ακόμα μεγαλύτερη, όταν το πλεονάζον νερό επαναδιοχετεύεται στον υδροφορέα μέσω των γεωτρήσεων χωρίς να φιλτράρεται και να καθαρίζεται από τα εδάφη, με αποτέλεσμα να προκαλείται μόνιμη ρύπανση των υπόγειων νερών.

Τα μεταλλευτικά απόβλητα συνιστούν πηγές συνεχούς υποβάθμισης του περιβάλλοντος ακόμα σε περιπτώσεις που αυτά δεν καταλήγουν σε χώρους ανεξέλεγκτων αποθέσεων. Μέσω της απορροής υδάτων από τις βροχοπτώσεις τα απόβλητα παρασύρονται και καταλήγουν στη θάλασσα, ενώ μέρος αυτών απορροφάται από το έδαφος και κατεισδύει στον υπόγειο ορίζοντα μολύνοντάς τον. Επίσης είναι σαφές ότι τα αποχυνόμενα στη θαλάσσα νερά δεν είναι απαλλαγμένα από επικίνδυνα μεταλλικά κατάλοιπα. Επιπλέον υπάρχει ενδεχόμενο στη διάρκεια μιας καταιγίδας να υπάρξει ρευστοποίηση των υλικών, γεγονός εξαιρετικά επικίνδυνο, καθώς μπορεί να προκληθούν κατολισθήσεις.

Αναφορικά με τα παραγόμενα υγρά απόβλητα των μεταλλευτικών εγκαταστάσεων, αν και θεωρητικά λειτουργούν με στόχο την πλήρη ανακύκλωση των νερών εντός των εγκαταστάσεων, στην πράξη δεν μπορεί να διασφαλισθεί πλήρως η προστασία των ποταμών / ρεμάτων, καθώς πάντα υπάρχουν αστοχίες και τα νερά των μεταλλείων βρίσκονται να υπερβαίνουν τα επιτρεπτά όρια κυρίως σε ότι αφορά στο αρσενικό, το φωσφόρο και το pH.

Σχετικά με την τοξικότητα των χρησιμοποιούμενων ουσιών αυτές πρέπει να ελέγχονται και να γίνεται διαχείρισή τους ώστε να μην διατίθενται σε ποτάμια ρυπαίνοντάς τα. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην κατεργασία του μεταλλεύματος για την ανάκτηση του συμπυκνώματος χαλκού - χρυσού χρησιμοποιείται τοξική ουσία (νατριούχος ισοπροπυλική ξανθάτη) η οποία παραμένει ως απόβλητο που συνοδεύει τα υπόλοιπα απόβλητα εμπλουτισμού στο χώρο απόθεσής τους.

Στο σημείο αυτό τονίζεται, ότι οι συνέπειες αυτές είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερες στην περίπτωση ακραίων καιρικών φαινομένων (π.χ. καταιγίδων) ή έντονης σεισμικής δραστηριότητας. Οι πιθανότητες εμφάνισης των συγκεκριμένων ιδιαίτερων συνθηκών είναι αρκετά υψηλές καθώς η συγκεκριμένη περιοχή χαρακτηρίζεται από ισχυρές βροχοπτώσεις και πλημμύρες, ενώ παράλληλα χαρακτηρίζεται ως ισχυρά σεισμογενής περιοχή με ενεργό ρήγμα αυτό του Στρατωνίου. Το γεγονός δε ότι το ρήγμα επιφέρει σεισμούς μεγέθους έως και 7 ρίχτερ (1932), καθιστά τη χωροθέτηση των συγκεκριμένων εγκαταστάσεων πέρα από κάθε λογική και με επιστημονικά κριτήρια απορριπτέα.

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω είναι ξεκάθαρο πως πρέπει με κάθε τρόπο να αμφισβητηθεί έμπρακτα η δήθεν αναπτυξιακή προοπτική της χώρας μέσω υλοποίησης μεταλλευτικών δραστηριοτήτων για την εξόρυξη χρυσού. Αφενός γιατί πρόκειται για έναν πεπερασμένο μη ανανεώσιμο πόρο, και αφετέρου γιατί δεν έχει αποτιμηθεί σοβαρά το περιβαλλοντικό κόστος και οι ανυπολόγιστες μη αναστρέψιμες συνέπειες για το τοπίο και τους υδατικούς πόρους και σε τελευταία ανάλυση δεν έχουν προσδιορισθεί τα πραγματικά οφέλη για την τοπική κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό είναι σαφές, ότι σε περίπτωση που δρομολογηθούν οι μεταλλευτικές δραστηριότητες, η περιοχή θα υποβαθμισθεί περιβαλλοντικά σε τέτοιο βαθμό που δεν θα μπορέσει πρακτικά να ανακάμψει, ώστε να ακολουθήσει ήπια αναπτυξιακή προοπτική η οποία θα προσέφερε ένα συνεχές εισόδημα στους κατοίκους.

Κλείνοντας επισημαίνεται ότι η αξιοποίηση και ανάπτυξη των φυσικών πόρων του πλανήτη πρέπει να γίνεται με ολοκληρωμένο σχεδιασμό και με στόχο αφενός την προστασία και τη διασφάλιση ανανέωσής τους και αφετέρου με σεβασμό στο δικαίωμα πρόσβασης σε αυτούς των επόμενων γενεών. Άλλωστε ο χρυσός ως ορυκτός πόρος έχει μόνο μονεταριστική αξία και η εξόρυξή του έχει πρόσκαιρα, βραχυπρόθεσμα οφέλη και μόνο προς ένα μικρό μέρος της κοινωνίας, στον αντίποδα δηλαδή των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης.


Πηγές :
Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, 2010

Έγγραφο Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, 2010

Ερωτηματολόγιο Επιθεωρητών Περιβάλλοντος, 2010

Συμβούλιο Περιβάλλοντος ΑΠΘ - αξιολόγηση ΜΠΕ, 2011

Δημητριάδης_Παρατηρήσεις στη ΜΠΕ, 2011

Μελέτη ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, 2012

Θέση Πρυτανικού Συμβουλίου ΑΠΘ, 2012

Δίκτυο Μεσόγειος sos

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ: ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΩ ΜΕ ΣΤΥΓΝΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ!

Προς τιμήν της δασκάλας που έφυγε, αναδημοσιεύουμε σήμερα το παρόν που πρωτοδημοσιεύσαμε στις 23 Ιανουαρίου 2012.

Σας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο παραίτησης μιας Ελληνίδας δασκάλας σε δημοτικό σχολείο του Πειραιά, της Μάρως, η οποία μας εξηγεί, γιατί επιλέγει να παραιτηθεί, παρά να συνεχίσει να υπηρετεί αυτούς που «παράνομα κυβερνούν τη χώρα μας»…

 

Διαβάστε το κείμενο της παραίτησης. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό…

 

Λαμβάνω την τιμή να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση μου ως δασκάλας, στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά.

 

Οι λόγοι που μ’ έκαναν να επιλέξω αυτή την οδό είναι οι εξής:

 

- Ως δασκάλα πίστευα πάντα πως η στάση μου είναι παράδειγμα κι ό,τι νιώθω περνάει σαν αέρας στις ψυχές των παιδιών. Όχι κούφια λόγια και μπούρδες. Συναισθήματα και πράξεις, στάση ζωής. Δεν μπορώ ν’ αντικρίζω τα μάτια των παιδιών μου, χωρίς να ντρέπομαι να υπηρετώ μία παιδεία που δεν υφίσταται. Δεν έχω το δικαίωμα, δεν μου επιτρέπεται. Αρνούμαι να συμμετέχω στο συστηματάκι σας: «Πρώτα ο μαθητής», «Δωρεάν δημόσια παιδεία», «Ίσες ευκαιρίες για όλους»; Αρνούμαι τους φόρους των συμπολιτών μου να τους προσφέρω αδιαμαρτύρητα στους προδότες της χώρας μου, χωρίς να μπορώ να αρνηθώ ή ν’ αντισταθώ στις αποφάσεις τους.

 

- Αρνούμαι να συναινώ, να συνεργάζομαι και να διευκολύνω αυτούς που μάτωσαν τη χώρα. Τους στυγνούς δολοφόνους, που δολοφονούν κάθε μέρα κάποιον συμπολίτη μου. (Μεταξύ των θυμάτων και ο άντρας μου).

 

- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που έκλεψαν τον ιδρώτα των συνταξιούχων, χωρίς ντροπή και σεβασμό στα χρόνια τους.

 

- Δεν συνεργάζομαι μ’ αυτούς που γέμισαν τη χώρα άστεγους και τώρα κάνουν τους ελεήμονες τάχα.

 

- Δεν θέλω την ελεημοσύνη τους, δεν αναγνωρίζω τα μιάσματα, τους θρασύδειλους που παράνομα κυβερνούν τη χώρα με την πεποίθηση ότι συμφωνούμε.

 

Για όλους αυτούς τους λόγους,
ΕΠΕΙΔΗ
Η ψυχή μου αλυχτά,

Αποχωρώ και ΑΠΑΙΤΩ, το μόνο δικαίωμα που μου αφήσατε για ν’ αντισταθώ, την παραίτησή μου, να την κάνετε ΑΜΕΣΑ δεκτή.

Από pekp.gr