Νέα έρευνα νευροεπιστημόνων του Πανεπιστημίου ΜΙΤ αποπειράται να εξηγήσει πως αποφασίζει ο ανθρώπινος εγκέφαλος να κατατάξει ανθρώπινα πρόσωπα και μη.
Αντικείμενα που μοιάζουν με πρόσωπα βρίσκονται παντού. Είτε πρόκειται για το πρόσωπο ενός οικείου ατόμου, είτε κάποιας θρησκευτικής φιγούρας, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι σε θέση να εντοπίζει εικόνες που μοιάζουν με πρόσωπα. Ωστόσο, ο φυσιολογικός ανθρώπινος εγκέφαλος σπανίως προσλαμβάνει τέτοιες εικόνες ως ανήκουσες σε πραγματικά πρόσωπα. Ασφαλώς, πολλοί σχηματισμοί και μοτίβα στον κόσμο έχουν έντονη ομοιότητα με ανθρώπινα πρόσωπα. Σε αυτή τη μελέτη χρησιμοποιείται αυτό ακριβώς το φαινόμενο της παρειδωλίας, για να ερευνηθεί πως διαφέρει η επεξεργασία των προσώπων ανάλογα με το ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Ο καθηγητής Εγκεφάλου και Γνωστικών λειτουργιών στο ΜΙΤ, Pawan Sinha, εξηγεί πως στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου εντοπίζεται η περιοχή που συνδέεται με την αναγνώριση προσώπου. Εκεί ο εγκέφαλος απλά κατατάσσει τις εικόνες ανάλογα με τον βαθμό που μοιάζουν σε κάποιο πρόσωπο, χωρίς να προβαίνει στην τελική απόφαση. Η δεξιά πλευρά παίρνει αυτή την πληροφορία και αποφασίζει κατηγορηματικά αν η εικόνα τελικά αντιστοιχεί σε ανθρώπινο πρόσωπο ή όχι. Είναι η πρώτη φορά που η κατά τα άλλα γνωστή κατανομή εργασίας μεταξύ των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου επεκτείνεται σε δραστηριότητες οπτικής επεξεργασίας υψηλού επιπέδου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως η ενεργοποίηση του αριστερού τμήματος του εγκεφάλου προηγείται κάποιων δευτερολέπτων της ενεργοποίησης του δεξιού, γεγονός που καταρρίπτει τη μονολιθική σύλληψη της επεξεργασίας προσώπου, η οποία κυριαρχούσε μέχρι σήμερα στην επιστημονική κοινότητα. Η τελευταία συναρπάζεται κάθε φορά εκ νέου, όταν είναι σε θέση να εντοπίσει ένα σημείο αναφοράς της ανθρώπινης συμπεριφοράς και να το αναπαράγει. Τα ίδιο συναρπαστικές μοιάζουν στους αυτόπτες μάρτυρες οι θεάσεις προσώπων στα πιο απίθανα μέρη σε όλον τον κόσμο, χωρίς να πτοούνται από τις εξηγήσεις των επιστημόνων.
ΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου