Ο απρόσκλητος «καλεσμένος» που βάλαμε στο σαλόνι μας, έγινε το μέτρο σύγκρισης της ζωής μας, έγινε η ζωή μας, οι εμπειρίες μας, τα πιστεύω μας.
«Το είπε η τηλεόραση» άρα είναι αληθινό, «τον είδα στην τηλεόραση» άρα είναι είδωλο, είναι αυθεντία.
Έβαλε και έβγαλε ο Τσίπρας την γραβάτα μπροστά στις κάμερες και 10.000.000 μπανιστιρτζήδες το σχολιάσαμε, το κάναμε πρώτη είδηση στην Ελλάδα που οι αυτοκτονίες δεν μπαίνουν ούτε καν στα «κοινωνικά» των εφημερίδων.
Γιορτάσαμε την γραβάτα του Πρωθυπουργού, αδιαφορώντας ή και αγνοώντας για τις σκληρές αλήθειες έξω και μέσα από την πόρτα μας.
Κάποιες στιγμές εμείς είμαστε οι αδελφές Kardashian, και κάποιες άλλες ο Αυτιάς που κάνει τους Υπουργούς να τρέμουν στις καρέκλες τους.
Ένα show η πολιτική ζωή, και όποιος «πουλάει» καλύτερα τον εαυτό του παίρνει τον τίτλο του Ηγέτη, του Αλάθητου, του Υπεράνθρωπου.
Ξέρεις πως είναι ψέμα.
Ξέρεις πως το τσάι που υπόσχεται να σε κάνει μέχρι και 100 κιλά πιο αδύνατη δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από απάτη.
Και όμως το ψωνίζεις.
Εκεί λοιπόν, δίπλα στις σερβιέτες με φτερά, δίπλα στο αποσμητικό που κάνει τις γυναίκες να πέφτουν στα πόδια σου, εκεί από το ίδιο μαγαζί εσύ ο πολίτης-καταναλωτής «ψωνίζεις» τον άνθρωπο που θα αποφασίσει για την ζωή των παιδιών σου.
Και σε έκαναν να πιστέψεις ότι ΑΥΤΟ είναι Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου