Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2017

''Περί Φιλίας''



Γράφει η Ιωάννα Λίλια

Φιλία. Μια τόσο δα λεξούλα που χωράει όλες τις χαρές και όλες τις πίκρες του κόσμου. Πολλά αποτυπώθηκαν γι'αυτήν σε άσπρες σελίδες. Λόγια "μεγάλων" αλλά και απλών ανθρώπων που προσπάθησαν να την κατανοήσουν. Τι σημαίνει φιλία αλήθεια;
Είναι τόσο δύσκολο όσο λένε να την νιώσεις; Να την ζήσεις; 

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μπερδεύουμε καταστάσεις, βαφτίζοντας ανθρώπους περιστασιακούς ως φίλους. Οι πιο θαρραλέοι θα τους πουν και "κολλητούς". Δεν είναι. Φιλία είναι αυτός ο δεσμός που κρατάει απ' τα παιδικά μας χρόνια. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που μεγάλωσαν μαζί μας, που πήγαν σχολείο μαζί μας, που αποφοίτησαν μαζί μας, που γλέντησαν μαζί μας, που έκλαψαν μαζί μας, που πόνεσαν μαζί μας.
Ξέρετε, είναι εξαιρετικά εύκολο να χαρεί κάποιος με την χαρά σου. Φοράει το καλό χαμόγελο του, δύο - τρεις καλές κουβέντες και έτοιμος. 
Το δύσκολο είναι να σταθεί πλάι σου στα σκοτάδια σου. Και πιστέψτε με, τα ρημάδια δεν είναι εύκολη υπόθεση. Σε τσακίζουν. Και εκεί είναι που αναζητάς τους δικούς σου ανθρώπους. Αυτούς που υποτίθεται σε ξέρουν, σε νοιάζονται, σε αγαπούν. 
Στο σημείο αυτό λοιπόν, βρίσκεσαι μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Δεν θέλουν να ασχοληθούν, δεν προλαβαίνουν, δεν είναι δικό τους πρόβλημα. Και εκεί που νόμιζες ότι έχεις πιάσει πάτο, βυθίζεσαι λίγο ακόμα και συνειδητοποιείς ότι το σκοτάδι δεν έχει τελειωμό. Ακριβώς. Δεν έχει τελειωμό. 
Πνίγεσαι. Δεν είναι δυνατόν, σκέφτεσαι, να είμαι μόνος. Δεν μπορώ μόνος. Θέλω μια κουβέντα παρηγοριάς. Μια κλωτσιά να πάρω φόρα, να βγω στην επιφάνεια. Μια αγκαλιά ζεστή. Ένα χέρι να πιαστώ.
Δυστυχώς όμως. Δεν είναι κανείς εκεί για σένα. Σε πονάει. Το βάζεις θέλοντας και μη σε δεύτερη μοίρα. Σκοπός σου είναι να βγεις στην επιφάνεια. Βγαίνεις. Τσακισμένος, χαρακωμένος αλλά είσαι εδώ. Ανακτάς τις δυνάμεις σου και αναθεωρείς φιλίες και ανθρώπους. Πλέον, ο φίλος, έγινε ένα τυπικό τηλεφώνημα, ένας απλός καφές, ένα κουτσομπολιό, μια φορά την εβδομάδα.
Όσο στενάχωρο κι αν ακούγεται, έτσι έχουν τα πράγματα. Κι όσο πιο γρήγορα αποδεχτείς ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι όπου φυσάει ο άνεμος, θα πάψεις να πληγώνεσαι και θα θωρακίσεις τον εαυτό σου. Θα μάθεις να γλύφεις τις πληγές σου, να σηκώνεσαι, να αντέχεις, να εκτιμάς την Σοφία και τον Βασίλη των παιδικών σου χρόνων, που τους είχες αφήσει στο περιθώριο. Ξέρεις, αυτές οι φιλίες έχουν βάσεις. Έχεις να μοιραστείς τόσα πολλά που στο τέλος καταλαβαίνεις ότι αυτά που σας "χώρισαν" δεν ήταν τίποτα. 
Μελαγχολήσαμε λίγο ε; Νταξ. Είπαμε δεν είναι όλοι έτσι.
Υπάρχουν κι αυτοί οι φίλοι που δεν χρειάζεται να τους μιλήσεις καν. Να τους εξηγήσεις. Το διαισθάνονται από τον τόνο της φωνής σου. Αυτούς να τους αγαπάτε λίγο παραπάνω. Το αξίζουν. Αλήθεια. 
Είναι αυτοί που γνωρίζουν κάθε λέξη σου πριν καν την πεις. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που σε κάθε μαλακία σου, σου πετάνε ένα "αφού είσαι ηλίθια" και τελειώνει εκεί το θέμα. Δίχως κατάκριση, δίχως πολλά πολλά. Είναι αυτοί που στον γάμο σου ήταν σε μια γωνίτσα και κρατούσαν τα δάκρυα μην γίνουν ποτάμια. Είναι αυτοί που στην στεναχώρια σου, σου φέρνουν μια τεράστια lacta και πέντε σακουλάκια δρακουλίνια. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που παρόλο που σας χωρίζουν χιλιόμετρα, είναι εκεί για σένα και όταν βρίσκεστε το ξεκινάτε από 'κει που το αφήσατε, ακριβώς σαν να μην πέρασε μια μέρα. Τέλος, είναι κι αυτοί που βγάλατε μαζί την πάνα, ξεχεστήκατε κάπου στην πορεία αλλά η φιλία σας είναι κάτι ανώτερο. 
Όποιος κι αν είσαι, όσο κι αν πόνεσες, μην το βάζεις κάτω.Όλα αυτά είναι μαθήματα. Πίστεψε με. Έχω περάσει απ'όλα αυτά τα σκατά. Έχω τσακίσει τα μούτρα μου. Κάθε φορά έλεγα ότι είναι η τελευταία αλλά δεν ήταν. Βέβαια, δεν φταίει πάντα μόνο η μία πλευρά, έτσι; Να το πούμε κι αυτό. Δεν θέλω να είμαι άδικη. Αυτοί οι άνθρωποι, κάποτε, είχαν μια θέση στην ζωή μου οπότε το να είμαι αφοριστική είναι από μόνο του προσβλητικό για τις επιλογές μου. Επιλογές που τις κουβαλώ στις πλάτες μου και τις αγαπώ και λίγο γιατί αν δεν ήταν λάθος δεν θα ήμουν σε θέση τώρα να σας μιλήσω για την αληθινή φιλία.
Οπότε αναζητήστε την, σε μέρη γνώριμα. Σε μέρη ζεστά και όμορφα. Μέρη που μυρίζουν παλιό αλλά αποδεδειγμένα άντεξαν στον χρόνο... και ο χρόνος είναι ο αληθινός κριτής όλων.
 Σας χαιρετώ.



1 σχόλιο: