Η ΠΕΡΙΡΡΕΟΥΣΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ

Κάτι τέτοιες ημέρες, σαν τις τελευταίες, νιώθεις έντονα μια αίσθηση σαν να βρίσκεσαι ένα βήμα πριν τη φώτιση. Κι αυτό εκτός από απελευθερωτική εσωτερικά μπορεί να είναι και μια επώδυνη διαδικασία. Και να αρχίσει να κλονίζεται η ίδια η πίστη σου στους ανθρώπους, τον κόσμο που οι ίδιοι έστησαν με τις επιλογές, την ανοχή και την αστόχαστη συναίνεσή τους στο...ά-λογο και ευτελές.

Καθώς η ροή των καθημερινών γεγονότων αποκτάει μια άλλη χροιά και δόνηση από τη φόρτιση των εξελίξεων σε πολιτικό επίπεδο με άμεση επιρροή της κοινωνικής ζωής. Κι αν καταφέρεις να λειτουργείς όσο μπορείς πιο ψύχραιμα και στοχαστικά απέναντι στο βομβαρδισμό αυτό των ερεθισμάτων και να κρατιέσαι όσο γίνεται πιο αποστασιοποιημένος από "ιδεολογικά βραχυκυκλώματα και υπερφορτώσεις" και επιδιώκεις να ερμηνεύσεις, με γνώμονα την όχι "πολιτικά ορθή" αλλά την αντικειμενικά ορθή λογική, αυτά που αναπόφευκτα βλέπεις και ακούς  (εκτός κι αν επιλέξεις το δρόμο του αναχωρητή σε κάποιο ερημικό και απομονωμένο τοπίο), τότε ίσως βιώσεις μια διαύγεια ενοχλητική. Και λέω ενοχλητική, γιατί μπορεί να σου προκαλέσει μια ανάμεικτη αίσθηση αμηχανίας με αποστροφή, με κάποιες ενδιάμεσες δόσεις γέλωτα που είναι προτιμότερος σαφώς από την μελαγχολία για την ποιότητα της "περιρρέουσας ατμόσφαιρας", την οποία και  εισπνέουμε εδώ που βρεθήκαμε.

Ουρές από επί το πλείστον βουβά και σοκαρισμένα πρόσωπα στα σούπερ μάρκετ ως επόμενη στάση από τις ουρές στα ΑΤΜ, λες και βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το ξέσπασμα του Γ' Παγκόσμιου Πολέμου ή τη στρατιωτική εισβολή των δανειστών στη χώρα, με τις διόλου ηρωικές της τράπεζες να έχουν ήδη πέσει στο πεδίο της  μάχης που δεν ξεκίνησε καλά καλά. Και παρά τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία αυτές είχαν ενισχυθεί από την εποχή του Καραμανλή του νεώτερου, καθώς και από ένα καθόλου αμελητέο μέρος των δανεικών, σε βάρος της πραγματικής οικονομίας και των αναγκών της. Και οι πολίτες (έστω ένα μεγάλο ποσοστό τους) θα περιχαρακωθούν στο μικρόκοσμό τους, γύρω από την ασφάλεια των προϊόντων με τα οποία εφοδίασαν τα ντουλάπια και τις κασέλες τους, αφού η πρωτογενής οικοδίαιτη παραγωγή ακούγεται σαν όρος βγαλμένος μέσα από τα παραμύθια της γιαγιάς για μικρά και μεγάλα παιδιά, ανήμπορα να φυτέψουν έστω και μια μεταλλαγμένη πατάτα στις ζαρντινιέρες των μπαλκονιών των αστικών τους πνιγηρών κλουβιών. Μέχρι να σωθούν τα εφόδια και να χρειαστεί να ξαναβγούν για ανεφοδιασμό, εκτός και αν ο κόσμος έχει προλάβει να καταρρεύσει και συμμορίες ημιπρωτόγωνων επιδρομέων να λεηλατούν τις περιουσίες των εξημερωμένων αστικών κολίγων. Μιας οικονομικής ανάπτυξης-ιού που τρέφεται από τις σάρκες και τις ψυχές τους.

Και προσπαθούνε οι πολίτες να πείσουν τους εαυτούς τους και τα κανάλια της "ενημέρωσής τους" αυτούς, ότι "έχουμε δημοκρατία" και ότι "είμαστε και οι κληρονόμοι" αυτού του θαυμαστού πολιτεύματος που δημιούργησαν (χωρίς σπόνσορες και ΜΜΕ) οι ένδοξοι αρχαίοι πρόγονοι. Βέβαια για την σημασία αυτού του όρου και τις δυνατότητες που προσφέρει στους πολίτες της, αλλά και τις απαιτήσεις που έχει από αυτούς, μάλλον δεν γνωρίζουν και πολλά.

Γι'αυτό και βγαίνουν με ελεγχόμενο θυμό (να μην μας πάρουν και για τελείως άξεστους!) μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και απορούν με το θράσος της κυβέρνησης. Που ενώ ψηφίστηκε για να δώσει λύσεις, τώρα ζητάει από τους πολίτες να πάρουν θέση ενόψει της δύσκολης κατάστασης, η οποία παίζει στις "διατάξεις και νομοθετήματα", στα (μη εκλεγμένα) ευρω-ζάρια της Κομισιόν και τις ατζέντες "δημοσιονομική εξυγίανσης", "ελαστικής εργασίας" και "αποκρατικοποιήσεων" σε τιμές πολύ κάτω του κόστους, τις τύχες ετούτων και των επόμενων γενεών στη χώρα της "δημοκρατίας". Άκουσον άκουσον! Να ζητάει η κυβέρνηση, έστω κι αν δεν το πολυήθελε, από τους πολίτες να αναλάβουν και αυτοί ευθύνες! Ποιοι; αυτοί που ως τώρα είχαν μάθει να κάνουν μόνο ανάθεση ευθυνών, με αντάλλαγμα και κάνα ρουσφετάκι, ή να αποποιούνται τις ευθύνες τους μεταφέροντάς τες αποκλειστικά στην κακιά ώρα, τους κακούς πολιτικούς τους οποίους και ξαναψηφίζουν λόγω "έλλειψης εναλλακτικών λύσεων", τους κακούς ξένους  κτλ.

Γι'αυτό και θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό και μέσα στα πλαίσια της "δημοκρατίας" το φαινόμενο όλα τα ευτράπελα και παράλογα να μπορούν αβασάνιστα να λέγονται, μέσα κι έξω από οθόνες και όλα τα χυδαία και αμετροεπή ότι έχουν δημοκρατικό δικαίωμα να συμβαίνουν (ξανά και ξανά!). Όπως για παράδειγμα, στις "κρίσιμες ετούτες ώρες", όπου παίζεται η παραμονή της χώρας στα ευρωκάτεργα της δουλοποίησης και εξαθλίωσης ελέω άνθισης δεικτών, αριθμών και κερδών (κάποιων γνωστών αγνώστων χωρίς κουκούλα αλλά με κοστούμια χιλιάδων ευρώ και ακριβοθώρητη παρουσία), να διαμορφώνουν "αντιλήψεις" άνεϋ φαιάς ουσίας κάτι "αμερόληπτοι" και αγωνιούντες για το μέλλον δημοσιογράφοι. Όπως ένας ασκεπής στην κεφαλή και διοπτροφόρος "έγκριτος σχολιαστής" του ΣκάιΤV, ο οποίος και εκτίμησε ότι αν τελικά γίνει το (τρισκατάρατο και τόσο ασύμβατο με δημοκρατικούς θεσμούς) δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα είναι "ΟΧΙ", τότε ο πρωθυπουργός θα αναγκαστεί να επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγμετεύσεων με "δεμένα χέρια". Ενώ αν το αποτέλεσμα είναι "ΝΑΙ" τότε η επάνοδος στις διαπραγματεύσεις θα είναι με..."λυμένα τα χέρια του"(!!!) Βέβαια, δεν τον ρώτησε ποτέ η όμορφη τηλεπαρουσιάστρια πώς θα λυθούν τα χέρια του, αφού ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα σημαίνει ξεκάθαρη αποδοκιμασία της κυβέρνησης και του αρχηγού της που επέμενε για αυτό το δημοψήφισμα και τεράστια απώλεια κύρους και στήριξης σε όποιους μετέπειτα χειρισμούς...

Συγκινητικά είναι και τα παραλίγο δάκρυα πρώην πρωθυπουργών και αντιπροέδρων και υπουργών για την "Ελλάδα μας" που κινδυνεύει να βγει από την ασφάλεια (της ρωμαϊκής αρένας) του ευρώ. Ο "πόνος" αυτών δηλ. που κατάντησαν με καταιγίδα πράξεων νομοθετικού περιεχομένου το σύνταγμα κουρελόχαρτο και υπέγραφαν τα πάντα και ανέμεναν τα mail για να χαράξουν "ανεξάρτητη πολιτική" και έσπαγαν στο ξύλο μέσω των πατριωτικών τους σωμάτων ασφαλείας όποιον σήκωνε κεφάλι να διαμαρτυρηθεί κι αφού πρώτα χαρακτηριζότανε ως "συντεχνία": συντεχνία οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι κάτοικοι της Κερατέας, οι φορτηγατζήδες κ.ά. κ.ά. ενώ η "κοινωνία" ήταν (και είναι ακόμη γι'αυτούς) ο Άδωνις, ο Ευάγγελος, οι εκδότες και μεγαλοεργολάβοι, τα μέλη του ΣΕΒ...

Αλλά και βαρυσήμαντη είναι και η δήλωση του προέδρου της "δημοκρατίας" μας κ.Προκόπη. Ο οποίος κι εδήλωσε ότι δεν θα ανεχθεί να είναι πρόεδρος της δημοκρατίας σε μια χώρα εκτός ευρώ! Μάλιστα! Ε! τότε αν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες η λαϊκή πλειοψηφία αποφανθεί θετικά για αυτή την "πολυαναθεμένη" έξοδο, τα "θέλω" του προέδρου και η βούληση της "δημοκρατίας" θα έρθουν σε οδυνηρή και αδιέξοδη σύγκρουση! Οπότε, εφόσον το δεύτερο υπερτερεί (ή όχι;) του πρώτου σε ισχύ και νομιμοποίηση, μπορεί να μεταναστεύσει από τη χώρα και να πάει να γίνει πρόεδρος κάπου αλλού. Τώρα σε τι θα είναι πρόεδρος; Ολο και κάποια παρηγορητική θέση θα βρεθεί σε καποια λέσχη ή όμιλο, κι ας είναι και λέσχη μπριτζ...

Τελικά, δεν κατέκτησα ευτυχώς ολοκληρωτικά και μη αναστρέψιμα αυτή τη "φώτιση" που ανέφερα στην αρχή και γλίτωσα και από τη μόνιμη διαύγεια της νιρβάνα. Κι αυτό γιατί συνειδητοποίησα ότι παρά όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε, ειδικά ετούτες τις ημέρες όπου μάσκες πέφτουν μαζί με σώβρακα και διαθέσεις, εντούτοις υπάρχει και ελπίδα! Για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η άσχημη και δυσοίωνη "περιρρέουσα ατμόσφαιρα". Όχι ακριβώς η ελπίδα που διακήρυττε ότι θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά αυτή που κυοφορείται μέσα τους για να διαχυθεί προς τα έξω σαν οσμή μικρών ανθέων, αλλά αποφασισμένων να ανθίσουν και να διεκδικήσουν το χώρο που τους αναλογεί μέσα σε έναν κήπο κυριευμένο από ξερόχορτα και σαπρόφυτα. Αυτή που προσδιορίζει τον εσωτερικό τους κόσμο ώστε να διαμορφώσει σαν αφυπνιστικό μήνυμα αλληλεγγύης, νηφαλιότητας και μαχητικότητας και την εικόνα του εξωτερικού κόσμου. Τα μέσα ανθρώπων που δεν καταδέχονται να είναι υποταγμένα όντα. Που δεν είναι διατεθιμένοι πια να αποδέχονται ως κανονικό το ανισόρροπο και να συμβιβάζονται με το φθηνό, το ψεύτικο, το άνοο, το μέτριο, το δουλοπρεπές. Ακόμα και με ένα δημοψήφισμα ως μοναδικό αποτελεσματικό τρόπο έκφρασής τους, ικανοποίησης των αναγκών τους κι εξόδου της φωνής τους από τον περιορισμό της φίμωσης προς κάθε γωνιά αυτού του πολύπαθου κόσμου..!

πηγή

Η ΘΥΣΙΑ... ΤΩΝ ΙΦΙΓΕΝΕΙΩΝ...!!

Τι ειναι,το λοιπον,η πατριδα μας;;
Μην ειν οι καμποι;;...!!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ.. Ισως να ηρθε η ωρα..Να δειξει ο καθ ενας απο μας,τι εχει στο μυαλο του,γι αυτο το..ΧΩΡΟ...!!
Κι αν εξακολουθει,κανεις,να εχει τη συναισθηση του ΧΩΡΟΥ αυτου..Που κανονες και συνθηκες,τον εχουνε περιχαρακωσει...
Και αιωνες ιστορικων γεγονοτων,και πολιτισμου..Τον εχουν ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ...
Σα μια ΓΩΝΙΑ ιδιαιτερη..Που ωστοσο εμεις..ΕΧΟΥΜΕ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ το δικαιωμα να ζουμε...
Πανω της...
ΕΔΩ..Σ αυτην την χωρα....
Ολες αυτες οι συνθηκες..Που ΟΛΟΙ γεννηθηκαμε,και υπηρχαν...Πριν απο μας και τους Πατερες μας...
Αυτες οι συνθηκες,πλεον..ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΑΙ....!!
Και δεν αμφισβητουνται ΜΟΝΟ απ εξω..Πραγμα που θα το θεωρουσα ισως,φυσιολογικο..
Αλλα αμφισβητουνται ΚΑΙ απο μεσα...!!
Και δεν ειναι αυτη η αμφισβητηση..Μονο λογω ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ....[Αυτες οι Διεθνιστικες Πρακτικες..Διαλυθηκαν..Μαζι με τον.."Υπαρκτο",νομιζω..]
Αλλα ειναι απλα και πεζα....
ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ....

Οικονομικα συμφεροντα επιβαλλουν...Την διαλυση των μεχρι σημερα,ισχυουσων συνθηκων....
ΩΣΤΕ να αρχισει η διαμαχη....Μεταξυ Κυβερνοντων και Κεφαλαιου..Για την νεα μορφη εξουσιας...!!!

Και μεις,βρεθηκαμε στη μεση....

Της αρχης της διεθνους διαμαχης αυτης....
ΟΠΩΣ ακριβως βρεθηκανε στη μεση..Οι κατοικοι ΟΛΩΝ των χωρων..Που κατεστραφησαν..Πριν απο μας...
Και γεμισαν την Μεσογειο...
Ναυαγια..Πτωματα...
Και χιλιαδες εξαθλιωμενους προσφυγγες...!!

Αν λοιπον...
Εχει μεσα μας..Καποια αξια..Ο χωρος αυτος,που ζουμε πανω του...Και επιλεξουμε να τον κρατησουμε ΣΟΒΑΡΑ ανεξαρτητο και αυτεξουσιο..Στις απειλες εκεινων..Που επεργαζονται την υπαρξη του....
Αν πιστευουμε...
Οτι..[οπως το-40]..Υπαρχει δυνατοτητα αντιστασης...Σε υπερτερες και καλυτερα εξοπλισμενες δυναμεις απο μας....
Αν τελικα....
Διακρινουμε στο μελλον...
Δυνατοτητα υπαρξης και αναπτυξης...ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ,σαν εννοια...
ΕΝΑΝΤΙΟΝ των μορφων διεθνους Κεφαλαιου....

Θα πρεπει να εκφρασουμε,αυτην μας την εντυπωση....Οχι μονο ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ αναλογως....
Αλλα και...
ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ τους ορους της επερχομενης ΜΑΧΗΣ....
Που θα ξεσπασει σε λιγο....
[Γιατι οι κεφαλαιουχοι..Που ονειρευονται την νεα Φαραωνικη οικονομια των ΑΦΑΝΩΝ δικτατορων του χρηματος...Ειναι αναγκαστικα ενωμενοι..Και αποκλειστικα αποφασισμενοι..Να ΛΙΩΣΟΥΝ καθε διαφορετικη και εθνοκεντρικη φωνη....]
ΔΕΝ...
Θα μας βομβαρδισουνε,λοιπον..ΜΟΝΟ...Τα ξενα καθοδηγουμενα..Και τηλεχειριζομενα...
[Αιχμη της τεχνολογιας,του κερδους]..Εναερια και επιγεια στρατευματα των Δανειστων....
Αλλα...
Θα μας εξουθενωσουνε...Και τα οικονομικα μετρα που θα λαβουν οι δικτατορες...
Ωστε...
Οταν κρεμαστει η νεα σημαια με την αραχνη στην Ακροπολη....
Να μην εχει τη δυναμη..Ουτε να σκεφθει καποιος....
Να την κατεβασει...!!!

ΠΡΩΤΑ δηλαδη θα γινει η ΠΕΙΝΑ...

Και μετα θα ερθει η Κατοχη....!!!

Οσοι λοιπον..ΕΙΜΑΣΤΕ..."λεβεντες" και παλληκαρια....
Πρεπει στο πισω μερος του μυαλου μας,πλεον,να εχουμε....
Οτι..Ουτε σε μαχες ηρωικες θα αναδειχθουνε ηρωες....
Ουτε σε αυτοθυσιες και μυθους πρωταγωνιστες θα γινουμε....
Οπως το Μανιακι..Το Κουγκι....Το Σουλι..Και παλιωτερα..Οι Θερμοπυλες....!!

ΑΠΛΑ μεσα στις λασπες....Καπιοι θα αντιδρουν και θα μαχονται....
Και οι τηλεορασεις-ψεκαστηρια....
Θα τους εντασσουν με ευκολια....

Στους ψυχικα ασθενεις..Τους Διαταραγμενους....
Τους αντικοινωνικα και αντεθνικα Δρωντες....Και τελικα..Στους τρελλους,για δεσιμο...!!!

Κι οσους απο μας..Συλλαβουν ΟΙ ΑΦΕΝΤΕΣ,ως αιχμαλωτους....
Θα τους ΞΕΦΤΙΛΙΣΟΥΝΕ..Οπως κανανε στα στρατοπεδα τους οι Αμερικανοι....
Γυμνους..Βιασμενους και δαρμενους....
[Αυτους και τα παιδια τους]
Γιατι η μαχη τουτη...ΑΠΑΙΤΕΙ τα Αουσβιτς..Και τα Μπελτεν....
Να μοιαζουν με παιδικες κατασκηνωσεις...!!!

ΟΣΟΙ το λοιπον σκεφτεστε να αντιδρασετε....
Και να σωσετε τον χωρο τουτο απο την δουλεια....Την πεινα και τον εξανδραποδισμο....

Πρεπει ΚΑΙ να γνωριζετε..Και να αποδεχεστε τους.."ορους" του αγωνα που ερχεται...!!
ΟΥΤΕ ευκολος ειναι..
Ουτε στιγμιαιας διαρκειας...
Ουτε αφηνει στο απυροβλητο καποιους αμαχους....
Ουτε..[πολυ περισσοτερο] εξαρταται..Απο καποια η καποιες ΨΗΦΟΥΣ..Και δημοκρατικα δεδομενα...!!!...

ΤΩΡΑ λοιπον....

Ψηφιστε..[Αν σας αφησουν τελικα..]
Κατα συνειδηση...!!!


Αλλοιως προσελθετε...
Πλυμμενοι και ξυρισμενοι.....
Στην Κεντρικη πλατεια...!!!

πηγή

ΣΕΡΚΕΙ ΓΚΛΑΖΙΕΦ, ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΒΛ. ΠΟΥΤΙΝ: ''ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ!''

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

 Στη σημαντικότερη ίσως παρέμβαση, ή τουλάχιστον «κατάθεση γνώμης» για το ελληνικό πρόβλημα που μας ήρθε από τη Ρωσία του Πούτιν, στη διάρκεια της πενταετούς ελληνικής κρίσης, και μάλιστα στο πιο κρίσιμο σημείο της συνεχιζόμενης «συμπίεσης» της Αθήνας από την τρόικα, προβαίνει, στη συνέντευξη που μας έδωσε και ακολουθεί, ο ακαδημαϊκός Σεργκέι Γκλάζιεφ, αρχιτέκτων της Ευρασιατικής ‘Ενωσης, και θεωρούμενος ένας από τους συμβούλους του Ρώσου Προέδρου  με τη μεγαλύτερη επιρροή.

Ο Γκλάζιεφ εκφράζει, εντός του «στενού πυρήνα» της ρωσικής εξουσίας, την πλέον «κρατικιστική», πατριωτική, κριτική στην παγκοσμιοποίηση, ίσως και κάπως «σοσιαλιστική» τάση. Σε περίπτωση που το Κρεμλίνο αποφασίσει, υπό την πίεση των διεθνών εξελίξεων, πάει σε λιγότερο «φιλελεύθερη», πιο «κρατικιστική» και «προστατευτική» κατεύθυνση στην οικονομική πολιτική, θεωρείται το φαβορί για τη θέση του Υπουργού Οικονομικών.  

Το μάλλον σπάνιο χαρακτηριστικό του Γκλάζιεφ είναι ότι μετέχει ταυτόχρονα στον σκληρό πυρήνα της ρωσικής εξουσίας, είναι ένας από τους σημαντικούς «διαμορφωτές κοινής γνώμης» (opinion makers), αλλά και ένας σημαντικός επιστήμων, με ικανότητα συνθετικής σκέψης, που έχει μελετήσει βαθιά τους οικονομικούς κύκλους και τιμήθηκε γι’ αυτό με το βραβείο Κοντράτιεφ.

Στους αναγνώστες, τους επιστήμονες και την πολιτική «ελίτ» της χώρας ανήκει η ευθύνη της αξιολόγησης όσων λέει, στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο διαπρεπής Ρώσος ακαδημαικός, που μας δέχτηκε πριν από μερικές μέρες στο γραφείο του στη Μόσχα. Από μόνη της άλλωστε η διατύπωση τέτοιων απόψεων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μια κυβέρνηση με αίσθηση διεθνούς πραγματικότητας. Παρότι άλλωστε κάναμε και μια ερώτηση με γεωπολιτική διάσταση, δεν είναι αυτή η ειδικότητά του κ. Γκλάζιεφ. Δουλειά της Αθήνας είναι να βρει εκείνες τις στρατηγικές, τις συμμαχίες και τα μέσα για να διασφαλίσει, ανεξαρτήτως των οικονομικών επιλογών της, την ασφάλεια της χώρας και της Κύπρου. Τέτοιες δυνατότητες υπάρχουν, δεν είναι χωρίς ρίσκο, τίποτα όμως στη σημερινή κατάσταση δεν είναι χωρίς ρίσκο, απαιτούν όμως βαθιά κατανόηση της κατάστασης και βεβαίως θάρρος.

Το αιώνιο ιστορικό πρόβλημα της Ελλάδας έγκειται στην ποιότητα και επάρκεια των «ηγεσιών» της. Την επόμενη Κυριακή θα δημοσιεύσουμε το μέρος της συνέντευξης του κ. Γκλάζιεφ που αναφέρεται στην ευρύτερη διεθνή και ευρωπαϊκή κρίση

Δ.Κ. Αν έχετε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα και θελήσει να αρνηθεί τους «νεοαποικιακούς» όρους που της επιβλήθηκαν, έχει τη δυνατότητα να το κάνει ή θα αποκλειστεί από την κυκλοφορία χρήματος; Αν δεν είσαστε σύμβουλος του κ. Πούτιν, αλλά του κ. Τσίπρα, τι συμβουλή θα του δίνατε ως οικονομολόγος και ως ακαδημαϊκός;

Σ.Γ. Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγετε από τον χρηματοπιστωτικό αποικιακό ζυγό είναι να δημιουργήσετε δικό σας χρηματοπιστωτικό σύστημα, κάτι που είναι αδύνατο χωρίς εθνικό νόμισμα. ‘Οσο μένετε στο ευρώ παραμένετε στην περιφέρεια του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ο πυρήνας του οποίου είναι η Federal Reserve μαζί με την ΕΚΤ. Πρέπει να φύγετε από κει αν θέλετε να ξεφύγετε από το χρηματοπιστωτικό αποικιακό καθεστώς.

Δ.Κ. Θυμάστε πόσο δύσκολη απεδείχθη η οικοδόμηση «σοσιαλισμού σε μια και μόνη χώρα». Πόσο εύκολο είναι να οικοδομήσεις ένα καθεστώς εθνικής κυριαρχίας στα πλαίσια φτωχοποιημένης Ελλάδας που υπέστη ήδη καταστροφή και που θα της επιτίθεντο σκληρά γιατί θα ήταν πολύ κακό παράδειγμα;

Σ.Γ Εθνική κυριαρχία δεν σημαίνει απομόνωση. Σημαίνει ότι η χώρα έχει επαρκείς ευκαιρίες να προσδιορίσει το μέλλον της, να αποφασίσει τα αναπτυξιακά σχέδια. Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα κηρύσσει χρεωκοπία προς τους Ευρωπαίους πιστωτές και δεν πληρώνει αυτές τις πιστώσεις που δημιουργήθηκαν απλά από αέρα…

Δ.Κ ‘Η ενδεχομένως τις μετατρέπει σε δικό της νόμισμα αν το εισάγει. Τώρα γίνονται πολλές συζητήσεις στην Ελλάδα. Μια ιδέα είναι η υιοθέτηση ενός διπλού νομίσματος, που θα επιτρέψει να πληρώνονται οι μισθοί χωρίς να φύγουμε από το ευρώ. ‘Αλλοι τάσσονται υπέρ της εξόδου.

Σ.Γ Διπλό σύστημα σημαίνει ότι το μέρος σε ευρώ του συστήματος θα έχει ως μόνη αποστολή να πληρώνει το χρέος και όλη η οικονομική δραστηριότητα θα  πάει στο εθνικό νόμισμα. Δεν έχει νόημα γιατί, σε μια τέτοια κατάσταση, το εθνικό νόμισμα θα υποτιμάται διαρκώς και θα απαιτούνται διαρκώς μεγαλύτερες προσπάθειες να πληρωθεί το χρέος σε ευρώ. Στο δικό μου μυαλό ο μόνος δρόμος είναι να δηλώσετε αδυναμία πληρωμής αυτών των χρεών που επεβλήθησαν στην Ελλάδα, το χρέος που δημιουργήθηκε από την εκτύπωση χρήματος από την ΕΚΤ και να κινηθείτε προς το δικό σας νόμισμα, όπου οι εθνικές νομισματικές αρχές θα μπορούν να οργανώσουν νομισματική πολιτική προς όφελος της οικονομικής ανάπτυξης. Γιατί τώρα η Ελλάδα δεν έχει εργαλεία να χρηματοδοτήσει την οικονομική ανάπτυξη. Το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί ως αντλία μεταφοράς χρήματος από την Ελλάδα στην Ευρώπη. Και η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία διευθύνει αυτό το μηχάνημα. 

Δ.Κ Η παραγωγική μας βάση είναι περιορισμένη, εξαρτώμεθα από τις εισαγωγές, το κράτος και η κοινωνία μας συνήθισαν να ζουν με ευρωπαϊκά χρήματα. Πόσο εύκολο είναι να τα αλλάξεις όλα αυτά, σε συνθήκες μάλιστα έντονης διαμάχης;

Σ.Γ. Ασφαλώς η κατάσταση είναι πολύ περίπλοκη και δραματική. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι, στην ΕΕ, η μακροοικονομική πολιτική της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας ασκείται προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Αυτές έχουν απεριόριστη πρόσβαση στις πιστώσεις που δημιουργεί η ΕΚΤ μέσω των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών. Σε μια τέτοια κατάσταση οι μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις, που είναι πολύ σημαντικές για οικονομίες όπως η ελληνική, δεν έχουν ελπίδα επιβίωσης. Γιατί δεν έχουν ευκαιρία πρόσβαση σε φτηνές πιστώσεις, όπως οι μεγάλες επιχειρήσεις. Η ΕΕ σχεδιάστηκε να στηρίξει τις μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές επιχειρήσεις, που έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, και, μερικές, στη Γαλλία και την Ιταλία. Αυτές έχουν τη δυνατότητα να κατακτήσουν όλη την ευρωπαϊκή αγορά πιέζοντας τις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις. Αυτός είναι ο λόγος που η Ελλάδα έχασε τη βιομηχανία της, γιατί η οικονομία της είναι μάλλον μικρή για μεγάλες επιχειρήσεις και δεν είχε μεγάλες επιχειρήσεις. Το ίδιο συμβαίνει και στην ανατολική Ευρώπη, που άνοιξε στη Δύση και μπήκε στην ΕΕ. ‘Ολο το ενεργητικό της αν. Ευρώπης ελέγχεται τώρα από μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες. Η ανατολική και η νότια Ευρώπη δεν μπόρεσαν να ανταγωνισθούν τις μεγάλες διεθνείς επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ κα το Ηνωμένο Βασίλειο και, μερικώς, στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Αυτό οδήγησε σε αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο και υποχρέωσε την Ελλάδα και μερικές ακόμα χώρες να παίρνουν όλο και περισσότερες πιστώσεις για να διατηρήσουν το βιοτικό επίπεδο και να επιδοτήσουν  βιομηχανίες που δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν.

Δ.Κ Αυτό δεν είναι αλήθεια μόνο για την Ελλάδα. Μερικώς είναι αλήθεια και για πιο αναπτυγμένες χώρες, όπως η Γαλλία.

ΣΓ Σας είπα. Το σύστημα ήταν μερικά σχεδιασμένο υπέρ των ΗΠΑ και της Γερμανίας, μερικά για ορισμένες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ιταλία π.χ. βλέπετε την πλήρη καταστροφή των μεσαίων επιχειρήσεων. Ακόμα και στα πιο ευημερούντα, πλούσια τμήματα βλέπετε πολλές οικογενειακές επιχειρήσεις που έκλεισαν. Μόνο οι μεγάλες επιχειρήσεις ελέγχουν τις αγορές. Αλλά στην Ελλάδα δεν έχετε ούτε αυτή τη δυνατότητα, λόγω του μεγέθους της οικονομίας, γεγονός που οδηγεί στην αποβιομηχάνιση και αυτό είναι το μεγάλο  πρόβλημα. Γιατί, ακόμα κι αν φύγετε από το ευρώ και αποκαταστήσετε το εθνικό χρηματοδοτικό σύστημα, το πρόβλημα-κλειδί είναι πως θα οργανώσετε τη χρηματοπιστωτική υποστήριξη για την οικονομική δραστηριότητα. Το πρόβλημα είναι ποιά οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί στις παρούσες συνθήκες.

Δ.Κ Στο σημερινό σύστημα των ανοιχτών αγορών, οι περιφερειακές χώρες της Ευρώπης δεν έχουν την τεχνολογική ισχύ να ανταγωνιστούν, ούτε είναι ή μπορούν να γίνουν τόσο φτηνές όσο η Κίνα, η Αφρική, το Μπαγκλαντές. Μοιάζουν να έπεσαν σε «χαράδρα» ανάμεσα στον ευρωπαϊκό βορρά και τον τρίτο κόσμο. Ποια θα μπορούσε να είναι η στρατηγική τους;

Σ.Γ. Η τωρινή κατάσταση είναι απελπιστική γιατί δεν έχετε ανταγωνιστική βιομηχανία και δεν έχετε και χρηματοπιστωτικούς θεσμούς να ενισχύσετε την ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας. Αν κάνετε το πρώτο βήμα να απαλλαγείτε από τη νομισματική ένωση και να δημιουργήσετε δικές σας χρηματοπιστωτικές, νομισματικές αρχές, τουλάχιστο θα αποκτήσετε εργαλεία για να χρηματοδοτήσετε την οικονομική επέκταση. Για να χρηματοδοτήσετε όμως επέκταση χρειάζεστε ανταγωνιστικούς οικονομικούς φορείς έτοιμους να αναπτυχθούν. Αυτό είναι πολύ δύσκολο μέσα στην ΕΕ όπου δεν έχετε καμιά εμπορική ή οικονομική ανεξαρτησία. ‘Ολη η εμπορική και οικονομική ρύθμιση γίνεται στις Βρυξέλλες.

Δ.Κ Ακόμα και εκτός ΕΕ, έχετε τον ΠΟΕ και όλους τους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης.

Σ.Γ. Ναι, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. ‘Οσο είστε εντός ΕΕ, αυτό σημαίνει ότι όλες οι αποφάσεις που αφορούν την προστασία της εγχώριας αγοράς δεν μπορούν κατ’ αρχήν να ληφθούν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν έχει εργαλεία εμπορικής πολιτικής και προστασίας της εθνικής οικονομίας, ακόμα και στην περιοχή των τεχνικών standards. Η τεχνική ρύθμιση, η χρηματοπιστωτική ρύθμιση και η ρύθμιση της εσωτερικής αγοράς, όλα εξαρτώνται από τις ντιρεκτίβες των Βρυξελλών. Πράγμα που σημαίνει ότι απαλλασσόμενοι από τη νομισματική ένωση, θα σπρωχτείτε, από τη λογική αυτής της πράξης, να κάνετε και δεύτερο βήμα, να φύγετε από την ΕΕ.

Τώρα τι μπορείτε να βρείτε αν βγείτε από την ΕΕ. Η δική μου ιδέα είναι ότι μπορείτε να βρείτε ευκαιρίες στην Ευρασιατική ολοκλήρωση, που σχεδιάζεται από τη Ρωσία, τη Λευκορωσία, το Καζαχστάν και επίσης τώρα την Αρμενία, την Κιργιζία και ορισμένες άλλες χώρες. Πρώτα από όλα εννοώ τη ζώνη ελευθέρου εμπορίου εντός των χωρών της ΚΑΚ (σ.σ. Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών, δημιουργήθηκε από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες όταν διαλύθηκε η ΕΣΣΔ) και τις ειδικές σχέσεις που τώρα προσπαθούμε να οργανώσουμε με τις χώρες  BRICKS, ιδιαίτερα την Κίνα, περιλαμβανομένης της Ευρασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης, της Τράπεζας για την Ανάπτυξη  Υποδομών και ορισμένων άλλων χρηματοπιστωτικών θεσμών, που τώρα οργανώνονται, για να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη σε όλη την ευρασιατική περιφέρεια.

Υπάρχουν όμως και άλλες ευκαιρίες για την Ελλάδα αν μιλάμε για ευρασιατική ολοκλήρωση. Η Ελλάδα έχει σαφή ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα συγκρινόμενη με τη Ρωσία και την Ευρασιατική Οιονομική ‘Ενωση. Πρώτα από όλα ο τομέας των υπηρεσιών και ιδίως του τουρισμού, όπου η Ελλάδα μπορεί στην πραγματικότητα να υποκαταστήσει όλους τους πόρους της ΕΕ που χρησιμοποιούνται τώρα από τις ρωσικές ομάδες. Αν η Ελλάδα είναι εντός της ευρασιατικής οικονομικής ολοκλήρωσης σημαίνει ότι δεν υπάρχουν φραγμοί για τους πολίτες της Ρωσίας, του Καζαχστάν, της Λευκορωσίας να ταξιδέψουν στην Ελλάδα, να περάσουν καιρό εκεί, να επενδύσουν σε σπίτια, σε υπηρεσίες και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα στην Ευρασιατική οικονομική ένωση.

Δεύτερο, φυσικά, είναι η ελληνική τεχνογνωσία και οι ελληνικές ευκαιρίες στις μεταφορές. Υποφέρουμε επί αιώνες λόγω έλλειψης πρόσβασης στις θάλασσες. Η Ελλάδα έχει μια πολύ μεγάλη ιστορική εμπειρία κατάκτησης του θαλάσσιου εμπορίου.

Το τρίτο σημείο είναι η ελληνική γεωργία, που παράγει προϊόντα που δεν υπάρχουν καν στη ρωσική αγορά, όπως το κρασί, οι εληές κι ένα σωρό άλλα. Αυτό που βλέπουμε λοιπόν είναι ότι η Ελλάδα, συμμετέχοντας στην ευρασιατική οικονομική ολοκλήρωση, έχει σαφή ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Κι αυτά τα πλεονεκτήματα είναι πολύ ανταγωνιστικά για τους επενδυτές. Αν η Ελλάδα ενσωματωνόταν στην ευρασιατική οικονομική ένωση, είμαι βέβαιος ότι πολλοί επενδυτές από τη Ρωσία και τις άλλες χώρες της ευρασιατικής ολοκλήρωσης θα ήταν πολλοί ενεργοί στην Ελλάδα. Επίσης το ελληνικό επιχειρηματικό πνεύμα θα είχε μεγάλες ευκαιρίες στην ρωσική αγορά. Η Ελλάδα θα γινόταν ελκυστική και στους ευρωπαίους επενδυτές ως σημείο πρόσβασης στη ρωσική αγορά.

Κυττάξτε, υπάρχει ένα σχήμα, αν διαπραγματευθείτε με την ΕΕ στη βάση «να μιλήσουμε για μια πιο αποτελεσματική και δίκαιη συνεργασία», προτείνοντας στην ΕΕ το σχήμα «χρέος έναντι επενδύσεων». Που σημαίνει ότι το ελληνικό χρέος θα χρησιμοποιούνταν ως όχημα να έλξει επενδύσεις. Θα σήμαινε χρέος έναντι περιουσιακών στοιχείων. Θα μπορούσαν να προσφερθούν ορισμένα περιουσιακά στοιχεία σε Ευρωπαίους επενδυτές, να δουλέψουν για όλη την ευρασιατική αγορά. Aυτή η option όμως είναι πολύ σύνθετη και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παρούσα οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Γιατί το ύψος των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων είναι μάλλον μικρό συγκρινόμενο με το ύψος του χρέους. Και για την Ελλάδα θα ήταν πολύ επικίνδυνο να χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο σχήμα που μερικές φορές χρησιμοποιείται όταν μια χώρα δεν μπορεί να πληρώσει το χρέος της. Οι πιστωτές συνήθως πρότειναν ένα σχήμα να δοθούν περιουσιακά στοιχεία αντί του χρέους και να ανακτηθεί το χρέος μέσω των περιουσιακών στοιχείων.

Δ.Κ. Η Ελλάδα δίνει ήδη άμεσα και έμμεσα περιουσιακά στοιχεία για την αποπληρωμή χρέους δια των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά δίνει και ιδιωτική περιουσία μέσω της τεράστιας φορολογίας

Σ.Γ Η ιδέα μου είναι ότι, αν η Ελλάδα κινηθεί προς την ευρασιατική ολοκλήρωση, η αξία των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων θα αυξηθεί γιατί θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως βάση επενδύσεων για ολόκληρη την ευρασιατική αγορά.

Δ.Κ Τι γίνεται με την τράπεζα των BRICKS; Υπάρχει πρόταση του Ρώσου Υπουργού Οικονομικών να περιληφθεί και η Ελλάδα

ΣΓ. Είναι ένας από τους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς που δημιουργήθηκαν για να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη μέσω μακροχρόνιων πιστώσεων για ανάπτυξη υποδομών και πολύ μεγάλων επιχειρήσεων. Είναι ένας από τους αναπτυξιακούς θεσμούς που θα μπορούσε να συμμετάσχει η Ελλάδα γιατί δεν είναι ανοιχτή μόνο στους BRICKS, αλλά και σε άλλες χώρες. Είναι μια πολυεθνική τράπεζα.

Δ.Κ Ασκήθηκε κριτική στον ελληνικό τύπο ότι αυτή η τράπεζα δίνει δάνεια με διπλάσιο επιτόκιο από ότι προσφέρει η ΕΕ στην Ελλάδα

Σ.Γ Παράξενο. Από πού ξέρει ο ελληνικός τύπος τα επιτόκια; Η αναπτυξιακή τράπεζα των  BRICKS θα αρχίσει τη λειτουργία της του χρόνου και θα δούμε ποια θα είναι τα επιτόκια. Νομίζω θα είναι ελκυστικά.

Δ.Κ. Είστε σίγουρος ότι αν τα κάνουμε αυτά που λέτε δεν θα μας … βομβαρδίσουν οι ΗΠΑ;

Σ.Γ. (γελάει, ξαφνιάζεται) Είμαι σίγουρος ότι η στρατιωτική ισχύς χρησιμοποιείται ως τελευταίο όπλο. Για να την χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ πρέπει να είναι σίγουρες ότι δεν υπάρχει πλέον κάποια εθνική κυριαρχία εντός της χώρας. Η στρατιωτική ισχύς χρησιμοποιείται μόνο για να «αποστειρώσει» την αντιπολίτευση που ακόμα υπάρχει μέσα στη χώρα και μερικές φορές, ακόμα και τότε, δεν δουλεύει. Π.χ. δεν δούλεψε στη Συρία. Ως αποτέλεσμα εξάλλου της στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία βλέπουμε τώρα το Ισλαμικό Κράτος που δεν ξέρει κανείς τι να κάνει μαζί του. Δημιουργώντας χάος, μερικές φορές οι ΗΠΑ βλέπουν τελικά να αναδύεται μια νέα τάξη από αυτό το χάος, τάξη που μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη.

Δ.Κ. Ακόμα και για τη Ρωσία είναι δύσκολος ο μερικός έστω  επαναπροσανατολισμός εκτός του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιητικού υποδείγματος. Πόσο εύκολο είναι να το κάνει η Ελλάδα;

Σ.Γ. Δεν είναι δύσκολο, είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Ασφαλώς είναι μια διαδικασία με κινδύνους, αλλά σε μια κατάσταση υβριδικού πολέμου, που έχετε τώρα, έχετε ούτως ή άλλως κίνδυνο, και ο κίνδυνος είναι πολύ μεγαλύτερος όπως είστε τώρα, παρά αν κινηθείτε προς ένα εθνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Δ.Κ. Περιμένετε μεγάλη χρηματοπιστωτική ή οικονομική κρίση στα επόμενα χρόνια;

Σ.Γ. Η κρίση θα γίνει βαθύτερη και βαθύτερη στον δυτικό κόσμο. Αναμφίβολα τα σημάδια είναι πολύ ανάλογα με ότι συνέβη στο τέλος της αγγλικής αποικιακής αυτοκρατορίας. Οι Βρετανοί προσπάθησαν να κλείσουν την αποικιακή αυτοκρατορία τους από τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τους φραγμούς και αυτό ήταν ένα από τα κίνητρα που επενέβησαν οι Αμερικανοί στον Παγκόσμιο Πόλεμο, για να διαλύσουν τις αποικιακές αυτοκρατορίες. Τώρα οι Αμερικανοί κάνουν το ίδιο που έκαναν οι Βρετανοί.

πηγή

ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ

"σφύριξα κι έληξες"

Ένα μικρό αναμνηστικό λεύκωμα, αφιερωμένο σ' όσους σφυρίζουν αδιάφορα.

Απ' τις ένδοξες μέρες της ευρωπαϊκής μας υπόστασης.

Το νου σας μη χάσουμε τον παράδεισο!

 

Καλή επιτυχία στις διαπραγματεύσεις με τη συνείδησή μας. 

Όσοι διαθέτουν φυσικά...

 

πηγή

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑΣ ΣΟΙΜΠΛΕ

 

Ο Βόλφκανγκ Σόιμπλε και η γερμανική ηγεσία της Ευρωζώνης έχουν σοβαρούς λόγους να ανησυχούν και να διατηρούν μία αδιάλλακτη στάση στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα. Όμως η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους που ανέρχεται σε 317 δισεκατομμύρια ευρώ  δεν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς. Το ελληνικό χρέος είναι αμελητέας σημασίας, σε σύγκριση με το χρηματοπιστωτικό δυναμίτη των γερμανικών (και άλλων) τραπεζών, ο οποίος τους τελευταίους μήνες δίνει καθημερινά περισσότερα σημάδια ανάφλεξης.

Μόνο η Deutsche Bank, η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, βρίσκεται σημαντικά εκτεθειμένη, κατέχοντας αμφιβόλου αξίας χρηματοπιστωτικά προϊόντα, γνωστά ως «παράγωγα», ύψους 67 τρισεκατομμυρίων  ευρώ. Πρόκειται για ποσό παρόμοιο με το ΑΕΠ όλης της υφηλίου και 20 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Γερμανίας. Οποιαδήποτε σύγκριση με την κατάσταση της τράπεζας Lehman Brothers το 2008 δεν θα ήταν καθόλου άστοχη. Απλώς όταν χρεοκόπησε η Lehman Brothers είχε στη διάθεσή της παράγωγα  αξίας μόνο 31.5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Η κρίση του 2008 επιβεβαίωσε τον συνοπτικό ορισμό των παραγώγων που είχε προτείνει ο Αμερικανός μεγιστάνας Warren Buffet: «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής».

Μπορεί το 2008 να αποτελεί παρελθόν, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για τη Deutsche Bank. Οι αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ και της Βρετανίας επέβαλαν στη τράπεζα τον Απρίλιο ένα πρόστιμο-ρεκόρ, (το οποίο, μαζί με ένα προηγούμενο πρόστιμο, ανέρχεται συνολικά σε 2.2 δισεκατομμύρια ευρώ), για νοθεία των διατραπεζικών επιτοκίων. Στις αρχές Ιουνίου παραιτήθηκαν αιφνιδιαστικά οι δύο συν-διευθύνοντες σύμβουλοί της. Εναντίον ενός από αυτούς και τεσσάρων πρώην στελεχών της τράπεζας είχε ήδη ασκηθεί δίωξη από τις γερμανικές δικαστικές αρχές για ψευδείς δηλώσεις και παραπλανητικές καταθέσεις. Λίγες μέρες αργότερα εισαγγελικές αρχές έκαναν έφοδο στα γραφεία της τράπεζας στη Φρανκφούτρη για να συλλέξουν στοιχεία πελατών της.
Ταυτόχρονα, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα γίνονται καθημερινά πιο επισφαλή. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων των «θεσμών» με την Ελλάδα στις 12 Ιουνίου, το ρίσκο των ομολόγων της Ευρωζώνης σημείωσε κάθετη άνοδο. Ο γερμανικός δείκτης οικονομικής προοπτικής ZEW έπεσε στις 16 Ιουνίου για τρίτο συνεχόμενο μήνα, και έχει σημειώσει πτώση 43% μέσα σε τρεις μήνες.

Ομολογουμένως, η Γερμανία δεν αποτελεί εξαίρεση. Άλλες χώρες έχουν παρόμοια προβλήματα, όπως η Αυστρία, η Ολλανδία και η Φιλανδία. Όμως αυτά είναι ελάσσονος σημασίας σε σύγκριση με το μέγεθος των επισφαλών επενδύσεων της Deutsche Bank.

Εν όψει των παραπάνω προβλημάτων, μια πιθανή στάση πληρωμών της Ελλάδας δεν θα έπρεπε να προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στην Ευρωζώνη, ιδίως όταν έχει ανακοινωθεί επανειλημμένα ότι οι «θεσμοί» έχουν έτοιμα σχέδια αντιμετώπισης ενδεχομένου Grexit. Μήπως όμως οι εντατικές προσπάθειες της γερμανικής ηγεσίας να προβάλλει την κρίση των οικονομιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας (Ελλάδα, Ισπανία κοκ.) ως το κύριο πρόβλημα της Ευρωζώνης, απλώς αποτελούν ένα προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η εγγενής σαθρότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Διότι όπως έχουν δείξει οι μέχρι σήμερα εξελίξεις, ο πρωταρχικός στόχος της ευρωπαϊκής ηγεσίας είναι η προστασία των τραπεζών.

Όταν μία γιγαντιαία τράπεζα πρέπει να ξεφορτωθεί «σκάρτα» ομόλογα ή να προμηθευτεί επιπλέον ρευστότητα, στρέφεται προς την ΕΚΤ. Αμέσως πριν το PSI, η ΕΚΤ βοήθησε τη Deutsche Bank, μεταξύ άλλων, να πωλήσει σε καλή τιμή τα «τοξικά» ελληνικά ομόλογα που κατείχε. Τα οποία έχει τώρα στην κατοχή της η ΕΚΤ, που βέβαια υποστηρίζεται από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους. Η Deutsche Bank και οι υπόλοιπες τράπεζες είχαν σχετικά αμελητέες απώλειες από το PSI, σε αντίθεση με τους Έλληνες συνταξιούχους. Και αφού οι τράπεζες δεν υπέστησαν πάθημα, δεν χρειάστηκε να μάθουν κανένα μάθημα, έχοντας την πεποίθηση ότι οι ηγέτες της βορειοδυτικής Ευρώπης δεν θα τις άφηναν σύξυλες σε μία παρόμοια συγκυρία στο μέλλον.

Η συγκυρία αυτή πλησιάζει καθημερινά, και ακόμη και ένα μικρό ταρακούνημα της τραπεζικής βάρκας (μια ελληνική στάση πληρωμών), μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, όπως μία ανεξέλεγκτη αλυσιδωτή χρεοκοπία. Διότι αν κάτι πάει στραβά, η Deutsche Bank, όπως και οι περισσότερες τράπεζες, έχει τη δυνατότητα να καλύψει μόνο ένα μικρό μέρος των «παραγώγων» και άλλων τοξικών προϊόντων τα οποία κατέχει.

Συνεπώς έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν ο κ. Σόιμπλε, η κ. Μέρκελ και οι λοιποί «σκληροί» της Ευρωζώνης. Βέβαια, ο πραγματικός λόγος της ανησυχίας τους και της αδιάλλακτης στάσης τους δεν μπορεί να είναι το ελληνικό χρέος, το οποίο αντιστοιχεί στο 0.5% των παραγώγων που κατέχει μόνο μία γερμανική τράπεζα, αλλά η ανασφάλεια που δημιουργεί η πιθανότητα αναταραχής του χάρτινου πύργου της χρηματοπιστωτικής οικονομίας.

Για τη γερμανική ηγεσία, η ελληνική κρίση αποτελεί ένα βολικό αποδιοπομπαίο τράγο, για να αποσπαστεί η προσοχή του Ευρωπαϊκού κοινού από την επώδυνη πραγματικότητα. Ενώ η σκληρή στάση των δανειστών προς την Ελλάδα και τις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης αποβλέπει κυρίως στην αποφυγή δύο ανεπιθύμητων εξελίξεων. Πρώτον, ενός ταρακουνήματος της αγοράς, το οποίο μπορεί να προκαλέσει μία στάση πληρωμών ή μία διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους. Δεύτερον, μίας σειράς παραχωρήσεων προς την Ελλάδα, που θα απειλήσουν το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο κατεστημένο. Όμως όταν η τραπεζική βάρκα μπάζει νερά, η προσαρμογή των Ελλήνων επιβατών στις εντολές των καπετάνιων δεν δύναται από μόνης της να την διατηρήσει εν πλω.

Μάλλον γνωρίζουν πολύ περισσότερα οι Έλληνες διαπραγματευτές από όσα τους πιστώνουν οι συνομιλητές τους και οι «θεσμοί». Οι οποίοι χρησιμοποιούν μία Οργουελιανή τακτική για να παρουσιάσουν ως «απειρία» την εμπεριστατωμένη άρνηση της ελληνικής πλευράς να προσαρμοστεί μέσα σε ένα σαθρό χρηματοπιστωτικό πλαίσιο.

πηγή

 

ΟΙ ''ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΙ'', Η ΕΕ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ

του Τάκη Φωτόπουλου

Από καιρό σε καιρό βγαίνουν διάφοροι «κορυφαίοι» οικονομολόγοι, είτε ανήκοντες στην κυριαρχούσα νεοφιλελεύθερη σχολή των οικονομικών, είτε εναλλακτικά, σε μια δήθεν προοδευτική «Κεϋνσιανή άποψη», είτε ακόμη και διάφοροι «Μαρξιστές» οικονομολόγοι, για να τρομοκρατήσουν τον λαό για τη βιβλική καταστροφή που δήθεν θα φέρει η έξοδος από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Σήμερα βγήκαν κάποιοι από την πρώτη κατηγορία, οι οποίοι βέβαια οφείλουν τα… Νόμπελ τους καθώς και τις έδρες τους στα Πανεπιστήμια «περιωπής» (MIT, LSE, Yale κ.λπ. —δηλαδή τα Πανεπιστήμια που σήμερα κατ’ εξοχήν παίζουν τον ρόλο ιδεολογικών οργάνων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης) για να μας πουν, όπως και το άθλιο συστημικό κόμμα των μίντια, το ΠΟΤΑΜΙ, ότι οποιαδήποτε συμφωνία να υπογράψουμε θα ήταν καλύτερη από την δραχμή!

Και αυτό με βάση «επιχειρήματα» που για κάποιον που είχε σπουδάσει στα ίδια Πανεπιστήμια (όπως ο υπογράφων) τη δεκαετία του ’60 θα εθεωρούντο της… πλάκας. Μεταξύ όμως της δεκαετίας του ’60 και της σημερινής δεν έγιναν βέβαια τεράστιες …ανακαλύψεις στην Οικονομική «επιστήμη», πρώτα πρώτα γιατί τα οικονομικά απλά δεν είναι επιστήμη, με την έννοια των ‘σκληρών’ θετικών επιστημών. Τα οικονομικά, ιδιαίτερα αυτά που διδάσκονται στα πανεπιστήμια «περιωπής», απλά εκφράζουν το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα, που τότε, πριν τη παγκοσμιοποίηση και την ουσιαστική κατάργηση του κράτους-έθνους ήταν το Κεϋνσιανό (προσδιορισμός του μεγέθους παραγωγής και απασχόλησης με βάση κυρίως την εσωτερική συνολική ζήτηση και το εθνικό νόμισμα που επέτρεπαν την επίτευξη στόχων πλήρους απασχόλησης, αναδιανομής εισοδήματος ακόμη και την παραγωγή και αναπαραγωγή του κοινωνικού κράτους).

 Όμως, με την παγκοσμιοποίηση και την βαθμιαία εξαφάνιση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, ιδιαίτερα μέσα σε θεσμούς όπως η ΕΕ, άνοιξαν και απελευθερώθηκαν οι αγορές εμπορευμάτων, κεφαλαίου και εργασίας (όπως καθιέρωσε θεσμικά και η Συνθήκη Μάαστριχτ) που σήμαινε ότι η ανταγωνιστικότητα έγινε το κυρίαρχο κριτήριο παραγωγής και απασχόλησης και όχι οι κοινωνικές ανάγκες, τις όποιες σε ένα σημαντικό βαθμό επιχειρούσε να καλύψει το Κεϋνσιανό έθνος-κράτος. Η ιδεολογία που εξέφραζε το νέο κοινωνικό παράδειγμα ήταν η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που είναι σήμερα κυρίαρχη σε κάθε οικονομικό πανεπιστήμιο στον κόσμο, ενώ οι Κεϋνσιανοί οικονομολόγοι που ήταν κάποτε κυρίαρχοι στις οικονομικές έδρες, αν καταφέρουν ν’ αποκτήσουν μια έδρα σε Πανεπιστήμιο, απλώς παίζουν το ρόλο της εξαίρεσης που επιβεβαιώνει τον κανόνα, όπως τη δεκαετία του ’60 αντίστοιχο ρόλο έπαιζαν οι Μαρξιστές οικονομολόγοι που σήμερα είναι ‘είδος υπό εξαφάνιση’ στα Πανεπιστήμια.

Έτσι οι κορυφαίοι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι μας λένε ότι η αποδοχή της συμφωνίας που μας επιβάλλουν οι «εταίροι» είναι μονόδρομος γιατί η εναλλακτική λύση (δηλαδή η ρήξη και η χρεοκοπία) οδηγούν στην ολική καταστροφή, όχι μόνο με δραχμή αλλά και με Ευρώ. Αλλά, όπως ακόμη και πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών ξέρουν, οποιαδήποτε οικονομική θεωρία στηρίζεται σε κάποιες υποθέσεις, με βάση τις οποίες, με ορθολογική ή/και εμπειρική ανάλυση βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Με εναλλακτικές υποθέσεις βγαίνουν εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα, όπως για παράδειγμα συνέβαινε ιστορικά με το ορθόδοξο σε σχέση με το Μαρξιστικό παράδειγμα. Για παράδειγμα, οι «κορυφαίοι» Έλληνες νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, ξεκινούν με μια ρητή θεμελιακή υπόθεση και πολλές υπόρρητες υποθέσεις για να βγάλουν τα συμπεράσματα της καταστροφής. Η ρητή θεμελιακή υπόθεση είναι :

«Φτάσαμε στο τέλος της πολύμηνης διαπραγμάτευσης με ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας στο κράτος και στον ιδιωτικό τομέα και με τεράστια αβεβαιότητα. Εάν δεν γίνει άμεσα συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει μέσα στο ευρώ ή έξω από το ευρώ”.[1]
 

Η υπόθεση αυτή είναι βέβαια ότι έχουμε “ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας” στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και συνακόλουθα “τεράστια αβεβαιότητα”. Όμως, γιατί άραγε έχουμε αυτή την ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας; Ήταν κάποιο… θέλημα Θεού η μήπως γιατί δεν έχουμε πια ούτε οικονομική ούτε εθνική κυριαρχία από τότε που ενσωματώθηκε η χώρα στην ΕΕ και μετά στην Ευρωζώνη; Γιατί άραγε η ρευστότητα της χώρας να καθορίζεται «απέξω», από την Υπερεθνική Ελίτ και τους “θεσμούς” της (ΕΚΤ, ΔΝΤ και Κομισιόν κλπ), και όχι από εμάς τους ίδιους; Και μήπως άραγε τα “διαρθρωτικά προβλήματα” από τα οποία υποφέρει η Ελληνική οικονομία και οδήγησαν στη χρεοκοπία και την καταστροφή δεν οφείλονται απλά στις δικές μας διεφθαρμένες ελίτ που δανειζόντουσαν αβέρτα για να δημιουργήσουν τη φούσκα της “ισχυρής Ελλάδας” αλλά — και κυρίως — στο άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών που ανέφερα, πράγμα που συνεπάγεται ότι αναγκαία (αλλά όχι και επαρκής) συνθήκη για να βγούμε από την καταστροφή αποτελεί η άμεση έξοδος από ΕΕ και Ευρώ και η υιοθέτηση πολιτικών οικονομικής αυτοδυναμίας έξω από τον ΠΟΕ κλπ;[2]

Ας δούμε όμως και τις υπόρρητες υποθέσεις των κορυφαίων Ελλήνων νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων, με τις οποίες δικαιολογούν το συμπέρασμα της ολικής καταστροφής:

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν ολική καταστροφή, με κατάρρευση των τραπεζών από αθρόες αναλήψεις, μεγάλο πληθωρισμό, τεραστία μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων, ελλείψεις σε βασικά αγαθά και περιθωριοποίηση της χώρας.[3]

 

Όμως, γιατί άραγε η έξοδος από το Ευρώ θα σημαίνει κατάρρευση των Τραπεζών από αθρόες αναλήψεις (“επιχείρημα” που επαναλαμβάνει με το συνηθισμένο ύφος του των εκατοντάδων καρδιναλίων και ο μιντιακός —αλλά και «ριζοσπάστης»— κορυφαίος, επίσης, οικονομολόγος Βαρουφάκης που με το ίδιο ύφος υποστηρίζει οποιαδήποτε μπαρούφα του κατέβει); Η υπόρρητη υπόθεση εδώ βέβαια είναι ότι η εισαγωγή εθνικού νομίσματος θα γινόταν σε μια νύχτα, χωρίς την πολύμηνη προετοιμασία που απαιτείται τόσο για το τεχνικό μέρος όσο και για τη προετοιμασία του λαού ο όποιος έχει υποστεί μαζική πλύση εγκέφαλου ότι δεν υπάρχει… ζωή έξω από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Και αυτό ενώ Ευρω-γλυφτάκοι βουλευτές σε όλα τα κόμματα (εκτός ΚΚΕ), δεν διστάζουν να μιλούν για το πλήγμα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη που θα φέρει η έξοδος της Ελλάδας, λες και ορκίστηκαν πίστη στις συνθήκες της ΕΕ, και όχι στο Ελληνικό Σύνταγμα.

Ανάλογα, ο νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας, εκλεκτός του συντρόφου Τσίπρα, δίνει την εντύπωση ότι εκλεχτηκε όχι για να στηρίζει τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού που λιμοκτονεί κατά εκατοντάδες χιλιάδες και αυτοκτονεί κατά δεκάδες χιλιάδες μέσα στην ΕΕ, αλλά για να στηρίξει, κατ’αρχήν, το “Ευρωπαϊκό οικοδόμημα” των ελίτ, που το βαφτίζει μάλιστα και “πατριωτικό καθήκον”! Κάτι βέβαια που, από όσο γνωρίζω, κανένας άλλος σεβόμενος εαυτόν και το αξίωμα του ανώτατος Αρχων σε άλλη χώρα της ΕΕ δεν έχει κάνει, εκτός ίσως απο αυτούς που προΐστανται των άθλιων προτεκτοράτων της ΕΕ στη Βαλτική, καθώς και ο προεδρεύων του εγκληματικού Ευρω-φασιστικού καθεστώτος στην Ουκρανία, Ποροσένκο…

Φυσικά, είναι θέμα πολιτικής βούλησης και προετοιμασίας να έχουν παρθεί όλα εκείνα τα απαιτούμενα μέτρα ώστε να μην γίνουν αθρόες αναλήψεις από τα ΑΤΜ (έλεγχοι κεφαλαίων και μεγίστου ποσού αναλήψεων) και να μην γίνει κατάρρευση Τραπεζών, οι οποίες άλλωστε δεν είναι θέλημα Θεού να είναι ιδιωτικοποιημένες! Το ίδιο ισχύει για το «επιχείρημα» του μεγάλου πληθωρισμού και της τεράστιας μείωσης της αγοραστικής δύναμης “των Ελλήνων” που επικαλούνται οι κορυφαίοι Έλληνες νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι —αλλά και «Κεϋνσιανοί» και «Μαρξιστές» οικονομολόγοι. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι αν οι αγορές αφεθούν ελεύθερες θα καταλήξουμε σε πληθωρισμό, και όχι μόνο. Αλλά γιατί άραγε πρέπει οι αγορές να είναι ελεύθερες; Είναι άλλο ένα Θεϊκό θέλημα και αυτό; Γιατί άραγε αν γινόταν αναδιάρθρωση της παραγωγής με πολιτικές οικονομικής αυτοδυναμίας, ώστε να καλύπτουμε όσες ανάγκες μπορούμε με Ελληνικά προϊόντα και όσες δεν μπορούμε με εισαγόμενα, που θα καλυπτόντουσαν από τις εξαγωγές υπηρεσιών (κυρίως του Τουρισμού αλλά και πλεονασμάτων από την αγροτική παραγωγή) δεν θα μπορούσαμε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας χωρίς τεράστιο πληθωρισμό; Οπότε βέβαια δεν θα τίθετο και θέμα μείωσης της αγοραστικής δύναμης των “Ελλήνων”, αλλά απλά των βολεμένων Ελλήνων, που θα έπρεπε, μέσω μιας πραγματικά προοδευτικής φορολογίας, να πληρώσουν για την καταστροφή που μας έφεραν όλα αυτά τα χρόνια.[4] Τέλος γιατί άραγε η έξοδος από την ΕΕ θα οδηγούσε σε “ελλείψεις σε βασικά αγαθά”; Δηλαδή πριν να ενσωματωθεί η χώρα στην ΕΕ είχε ελλείψεις σε βασικά αγαθά, (τις οποίες δεν γνωρίζω), ενώ σήμερα, μετά τη συνακόλουθη καταστροφή της παραγωγικής μας δομής, «καλύφθηκαν» όλες οι «ελλείψεις» με τον δανεισμό και την αναπόφευκτη χρεωκοπία;
Και καταλήγουν οι “κορυφαίοι”:

Η συμφωνία της τελευταίας στιγμής θα είναι μέτρια και χωρίς τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά θα είναι κατά πολύ υπέρτερη σε σύγκριση με το χάος της  χρεοκοπίας και της δραχμής. Η ελληνική  κυβέρνηση  πρέπει  να την υπογράψει άμεσα!.

 

Έτσι, παίζοντας εδώ σαφώς τον ρόλο ιδεολογικού οργάνου της Υπερεθνικής Ελίτ και των θεσμών μας, καλούν, σαν τον άθλιο Στ. Θεοδωράκη και τους συν αυτώ αρχολίπαρους του Ποταμιού, να δεχτούμε ό,τι μας προσφέρουν οι ξένες ελίτ σε συνεργασία με τις Ελληνικές, ανεξάρτητα από το εάν αυτό θα συνεχίσει και θα ολοκληρώσει τη σημερινή καταστροφή! Και φυσικά δεν τους απαλλάσσει των ευθυνών ότι μπορεί κάποια “αριστερή” κυβέρνηση εθνικής μειοδοσίας να δεχτεί παρόμοια συμφωνία, έστω και αν το κάνει μετά από κάποιο ψευτοδημοψήφισμα, όπου θα έχει φροντίσει να μην μπεί καν θέμα εξόδου από την ΕΕ.

Όμως, στον μαζικό αποπροσανατολισμό παίζουν καθοριστικό ρόλο τόσο οι αντίστοιχοι ψευτο-Κεϋνσιανοί και στη πραγματικότητα σοσιαλφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, ή οι αντίστοιχοι “αριστεροί”, τύπου Βαρουφάκη και Σταθάκη, αλλά και οι ακόμη πιο “αριστεροί”, τύπου Μηλιού, Τσακαλώτου, Βατικιώτη κλπ. Δηλαδή όλοι αυτοί που δεν αμφισβητούν την ίδια την ένταξη μας στην ΕΕ και τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αλλά παραπλανούν ότι δήθεν θα μπορούσε να υπάρξει μια άλλη ΕΕ η ακόμη και μια άλλη καλή παγκοσμιοποίηση, αρκεί να ανέβουν οι «προοδευτικές» δυνάμεις και να καταφέρουμε να μειώσουμε το Χρέος. Όλοι αυτοί εξαπατούσαν τον Ελληνικό λαό ότι για όλα φταίνε οι κακοί Σόιμπλε, Μέρκελ, δανειστές κλπ και όχι η ίδια η ΕΕ που μας στέρησε κάθε οικονομική και εθνική κυριαρχία. Όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια που γίνονται επί 5 μήνες τώρα με τις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις και η σημερινή κατάληξη τους είχαν αναλυθεί στη σχετική αρθρογραφία μου από την αρχή της κρίσης.[5] Και αυτό δεν ήταν βέβαια προφητεία αλλά απλή ανάλυση των αντικειμενικών οικονομικών και πολιτικών συνθηκών μέσα στην ΕΕ. Η εξαπάτηση των ψευτο-Κεϋνσιανών, στους οποίους ανήκουν και οι “προοδευτικοί” Νομπελίστες τύπου Κρούγκμαν και τα εδώ παπαγαλάκια του, θεμελιώνεται στο βασικό ψέμα ότι ακόμη ζούμε στην εποχή του έθνους-κράτους, οπότε και μόνο μπορούν να εφαρμοστούν παρόμοιες Κεϋνσιανές πολιτικές. Γι’ αυτό και αποδίδουν την καταστροφή στις πολιτικές λιτότητας, οι οποίες όμως στη πραγματικότητα δεν είναι πάρα οι αναπόφευκτες πολιτικές που μπορούν να εφαρμόσουν, (ιδιαίτερα οι ημιπεριφερειακές χώρες σαν την Ελλάδα) για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα τους. Και αυτό, διότι οι χώρες αυτές αναγκαστικά στηρίζονται στις ξένες επενδύσεις για τον σκοπό αυτό (δηλαδή στο ξεπούλημα του κοινωνικού τους πλούτου μέσω των ιδιωτικοποιήσεων) αντίθετα με τις χώρες του κέντρου (κυρίως της “Ομάδας των 7”) που διαθέτουν τεράστια υπερεθνική οικονομική και πολιτική εξουσία.

Τέλος, για ανάλογους λόγους δεν αποτελεί βέβαια διέξοδο από τη καταστροφή η απλή έξοδος από το Ευρώ, αλλά όχι και την ΕΕ. Η “λύση” αυτή αν δεν υποστηρίζεται εκ του πονηρού από οικονομικά κέντρα που έχουν επενδύσει σε παρόμοιο ενδεχόμενο, υποστηρίζεται από δήθεν Μαρξιστές οικονομολόγους (Λαπαβίτσας κ.α.), οι οποίοι επίσης δεν θέλουν ν’ αμφισβητήσουν την παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ —παρόλο που παρόμοια λύση θα ήταν εξίσου καταστροφική. Και αυτό, διότι πάλι η οικονομία μας θα έπρεπε να έχει ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές (λόγω Μάαστριχτ κλπ), για να μην αναφέρω και τη συνθήκη του Δουβλίνου, με την οποία οι χώρες του κέντρου μάς επέβαλαν να μαζεύουμε τους εκατονταδες χιλιάδες πρόσφυγες που δημιούργησαν οι εγκληματικοί τους πόλεμοι κλπ, για να μην τους φορτωθούν οι ίδιοι, παρόλο που είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι της εξαθλίωσης τους! Όμως, οι ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές κάνουν τις πολιτικές αυτοδυναμίας απαγορευτικές και έτσι η χώρα θα συνέχιζε να εξαρτιέται από τις αγορές για την αναδιάρθρωση της παραγωγικής δομής, σύμφωνα με τις ανάγκες των αγορών και αυτών που τις ελέγχουν (δηλαδή των πολυεθνικών και αυτών που ωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση) και όχι βέβαια σύμφωνα με τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων που είναι τα κύρια θύματα της παγκοσμιοποίησης και αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, η οποία σήμερα στραγγαλίζεται.

Επομένως, ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ το παίξει ηρωικά μαχόμενος τις προσεχείς μέρες και εβδομάδες, για να επιτύχει την πλήρη εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων ώστε να δεχτούν το τελικό ξεπούλημα —ίσως μετά από κάποια (συμφωνημένη με τους δανειστές) προσωρινή στάση πληρωμών, μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, η οποία θα οδηγήσει και σε κάποια μείωση του Χρέους— το αντάλλαγμα θα είναι πολύ βαρύ για τα λαϊκά στρώματα ώστε να τους διαφύγει, αφού θα συνεπάγεται την αποδοχή όλων των «μεταρρυθμίσεων» που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση: «ελαστικές» σχέσεις εργασίας που θα οδηγήσουν στην Κινεζοποίηση του εργατικού μας δυναμικού, μαζικό ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου, άγριο πετσόκομμα μισθών  και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ουσιαστική κατάργηση και των τελευταίων υπολειμμάτων κοινωνικού κράτους (εξάρθρωση ΕΣΥ, δημόσιας παιδείας κλπ. Τότε, το ΣΥΡΙΖΕΪΚΟ, μαζί με την «απελευθερωμένη» ΕΡΤ, θα πανηγυρίζει την περιφανή «νίκη» που θα οδηγήσει στη μονιμοποίηση της Μεξικανοποίησης της χώρας και τον εξανδραποδισμό μας σαν λαού, ενώ οι ξένες και ντόπιες ελίτ θα έχουν πετύχει απόλυτα τον αρχικό στόχο τους, όταν προώθησαν τη «λύση ΣΥΡΙΖΑ»: τον νεοφιλελεύθερο «εκσυγχρονισμό» της Ελλάδας και την πλήρη ενσωμάτωση της στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μέσα μάλιστα από κυβέρνηση που θα τον ‘νομιμοποιούσε’ και από «αριστερά», αφού τα κόμματα εξουσίας είχαν πια φθαρεί ανεπανόρθωτα…

Περιττό να προσθέσω ότι στην περίπτωση αυτή η Ελληνική «Αριστερά» θα έχει την τύχη της ανάλογης Ευρωπαικής, που ήδη έχει εκλείψει, ενώ τα “αριστερά” κόμματα (όπως και τα αντίστοιχα οικολογικά) παίζουν απλά ρόλο δεκανικιού (με το αζημίωτο βέβαια!) της ΕΕ…

 [1] “Συμφωνία άμεσα”, Καθημερινή, 14/6/2015
http://www.kathimerini.gr/819339/article/epikairothta/politikh/symfwnia-amesa
[2] Τάκης Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, (Γόρδιος 2010).
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grbooks_gordios_EE_2010/grbooks_gordios_EE_2010.htm
[3] «Συμφωνία άμεσα», ο.π.

ΠΟΙΑ ΛΕΞΗ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;

Η ελευθερία είναι αέναη! Τούτη η λέξη είναι η αδερφή της!

Ίσως είναι η μόνη που φτάνει τόσο κοντά στο να την χαρακτηρίσει.

Ας την δούμε ετυμολογικά: “Αἰέν” σημαίνει πάντοτε. “Νάω” σημαίνει ρέω, κυλώ. Τουτέστιν, η ελευθερία κυλάει αδιάκοπα εντός μας, στη συνείδησή μας, όπως ρέει ασταμάτητα το καθάριο αίμα στις αρτηρίες μας.

Άμα δεν κυλάει αδιάκοπα,  δεν είναι ελευθερία.

Άμα δεν ρέει ασταμάτητα, δεν είναι ζωή.

Αν στερέψει ή παγιωθεί το ένα ποτάμι -αυτοστιγμεί- γίνεται όμοιο και τ’ άλλο.

Θέλεις να ‘σαι ελεύθερος;

Εμπρός, σύντριψε ό,τι εμποδίζει τα νερά που κατεβαίνουν συνεχώς, κάψε οτιδήποτε φράζει έστω και μία ρανίδα ελευθερίας, πέτα στη λήθη ό,τι σε θέλει ανελεύθερο, αυτή ξέρει καλά πώς να αφιονίζει τα θύματά της.

Άμα βάλεις όρια, θα πνιγείς μέσα στα ίδια σου τα νερά, τα δουλωμένα και τ’ ακάθαρτα, σαν εκείνα των φλεβών σου.

Ό,τι αγγίζεις με ελεύθερο χέρι το βαφτίζεις και με αίμα. Το κάνεις -όσο δύνασαι- ελεύθερο και αιώνιο!

Ίσως κάτι τέτοιο εννοούσε ο Νίτσε όταν έλεγε “Γράφε με αίμα και θα νιώσεις ότι το αίμα είναι πνεύμα”.

πηγή

ΤΤIP: ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝΥΟΥΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ (;) ΚΡΑΤΗ ΓΙΑ ''ΔΙΑΦΥΓΟΝΤΑ ΚΕΡΔΗ''!

Με την συμφωνία TTIP προσπαθούν να θεσμοθετήσουν, την «ανωτερότητα» των Πολυεθνικών απέναντι στην Εθνική Ανεξαρτησία.

Η πρόβλεψη για ένα σύστημα Επίλυσης Διαφορών Επενδυτή-Κράτους (Investor-State Dispute Settlement, ISDS), έχει πρωτοφανείς επιπτώσεις διότι αποδίδει στις πολυεθνικές νομική υπόσταση ισοδύναμη με εκείνη του έθνους-κράτους!

Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν πολλά, με πιο πρόσφατο τις μηνύσεις γερμανικών και βρετανικών τραπεζών που επένδυσαν στα φωτοβολταϊκά της Ισπανίας και είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται μόλις η ισπανική κυβέρνηση αποφάσισε να μειώσει τις επιδοτήσεις, το παράδειγμα εταιριών για διαφυγόντα κέρδη κατά της Αιγύπτου διότι αύξησε το βασικό μισθό και περιμένουμε τώρα και την απόφαση του Διεθνούς Κέντρου Επίλυσης Επενδυτικών διαφορών της Παγκόσμιας Τράπεζας, γιατί η Ουρουγάη το 2006 πήρε σκληρά αντικαπνιστικά μέτρα για να προστατεύσει τους κατοίκους της και γι αυτό τον λόγο δέχθηκε μήνυση από την Philip Morris!

Η νομική βάση επάνω στην οποία πατάει η Philip Morris International είναι μια διμερής επενδυτική συμφωνία του 1998 μεταξύ της Ουρουγουάης και της Ελβετίας, έδρας της εταιρείας, τώρα με το TTIP αυτό θα μπορεί να γίνεται και στην τριτοκοσμική πλεόν Ευρώπη!

πηγή

ΑΛΕΞΙΟΥ...ΧΕΙΡ ΕΠΑΙΤΙΑΣ Ή ΓΡΟΝΘΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ;

Διότι δυοίν θάτερον, Αλέξιε:  ή συμφωνείς και συνεχίζουμε να είμεθα δέσμιοι των ευρω-βαμπίρ (οπότε αναδεικνύεσαι «άξιος» διάδοχος των προκατόχων σου Γεωργίου του Φιλομήτορος, Αντωνίου του Σωτήρος και Ευαγγέλου του Επιμανούς),  ή τολμάς ν’ αδράξεις* την εντολή και να πορευτούμε δια της ερήμου του παραπικρασμού στη γη της επαγγελίας (που δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά εντός μας).

(* αδράχνω = δράττομαι → δραχμή = αυτό
που κρατάει κανείς στο χέρι, αυτό που χωράει στο χέρι, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί για συναλλαγή → κάλλιο πέντε και στο χέρι…. σύντροφε!  Κι αν δεν υπάρχουν ούτε τα πέντε, κάλλιο το χέρι μόνο του, και μάλιστα όχι απλωμένο (χέρι επαιτείας), αλλά σφιγμένο, γροθιά… σύντροφε!

πηγή