ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ...

Θεωρώντας πως είμαι άτομο δίκαιο και όχι με εμπάθειες. ένα μεγάλο μπράβο στους βουλευτές εισηγητές του Συριζα στην χθεσινοβραδυνή συζήτηση που παρακολούθησα έστω για λίγο στο κανάλι της βουλής, σχετικά με την Διατλαντική συμφωνία TTIP.   Δεν είναι φυσικά μόνον αυτή. Ακολουθούν δύο ακόμα όπως η CETA και η TISA,  που αφορούν τον έλεγχο και διακίνηση της πάσης φύσεως ενημερώσεως και πληροφορήσεως της κοινής γνώμης, την παραβίαση ή αποστόμωση κάθε ελεύθερης άποψης, τον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την πλήξη της ανθρώπινης υγείας με τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, τα λεγόμενα "πνευματικά δικαιώματα" που εν τέλει έχουν παραβιαστεί και κακοποιηθεί ανά τους αιώνες τόσο εις βάρος της Φύσεως, όσο και εις βάρος των ανθρωπίνων πολιτισμών που πέρασαν από αυτήν την γη και έμειναν στην λήθη (ΕΛΛΑΔΑ και αλλού), πράγμα που επιχειρείται και στους καιρούς μας σε συγκεκριμένους τόπους στους οποίους έχουν επιτελεστεί καταστροφές και αρπαγές (μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα στο ΙΡΑΚ) και επιτελούνται σήμερα (ΣΥΡΙΑ - Παλμύρα) κλπ. υπό το πρόσχημα πολέμων και κατοχών ...

Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας είναι το εξής. Δεν έχει ουδεμία σημασία το σάλιο, η ρητορική, οι ομιλίες που οργανώνονται για να σπαταλούν τον χρόνο των ανθρώπων άσκοπα, πάνω στην νέα "συμφωνία" την οποία συζητούν οι υπουργοί των οικονομικών όσον αφορά το ""χρέος"" της πατρίδας μας.  Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο η παραδοχή του υπουργού οικονομικών Βαρουφάκη, να δηλώνει πως στα eurogroup δεν γίνονται συζητήσεις ουσίας, αλλά μιας απλής φιλολογίας, όπου στο τέλος δημοσιοποιείται ένα ρεζουμέ άνευ αξίας.  https://www.youtube.com/watch?v=4URrMJYR3OA 

Όλα όσα μας συμβαίνουν τα τελευταία 5-6 χρόνια αφορούν την επιβολή της TTIP συμφωνίας από την πίσω πόρτα μέσω των μνημονίων και υπέρ των υπερεθνικών  πολυεθνικών, που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε ποιοι τις κατέχουν.  Για αυτό και οι εξάμηνες παρατάσεις των μνημονίων εξυπηρετούν στο να κυλά ο χρόνος εις βάρος μας, με πλήρη ύπνωση επί αυτού του σοβαρού θέματος, μέχρι την υπογραφή ή μη αυτών των συμφωνιών, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα και ως πειραματόζωο. Είναι αυτοί οι οποίοι επιδιώκουν την πλήρη εμπορευματοποίηση για το κάθε τι που συνιστά το περιβάλλον, την ανθρώπινη διαβίωση, όσο και τον ίδιο τον άνθρωπο που καταντά αντικείμενο εκμετάλλευσης (όπως εμπορία οργάνων ή και η πώληση ζωτικού οργάνου απλώς για την επιβίωση του) σε έναν πλανήτη Τέρας ... Σε έναν πλανήτη που οι πολυεθνικές θα μηνύουν τα κράτη σε περιπτώσεις που νομοθετούν κατά αυτών και που κατά την άποψη των πολυεθνικών  θα επιφέρουν μειώσεις των κερδοσκοπικών συμφερόντων τους, απαιτώντας αποζημιώσεις όπως ήδη υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα πχ, με την Ουραγουάη να είναι υποχρεωμένη να πληρώσει 1 δις αποζημίωση σε μία πολυεθνική λόγω της αναγραφής σε πακέτα τσιγάρων για την βλαβερότητα της υγείας, στην Αίγυπτο λόγω αυξήσεως του βασικού μισθού μειώνοντας τα αισχρο-κέρδη τους, στην Ισπανία από Βρετανικές και Γερμανικές εταιρείες λόγω μείωσης των επιδοτήσεων των φωτοβολταϊκών κλπ κλπ κλπ .    Σε έναν πλανήτη που τα δικαστήρια θα είναι ιδιωτικά με δικηγόρους απόλυτα εξαρτημένους ανήκοντες στις πολυεθνικές, τα σχολεία ιδιωτικά, ο στρατός θα είναι μισθοφορικός όπως είναι και αυτός που επιτέθηκε τα τελευταία χρόνια και αιματοκυλεί την Συρία και δεν έχει σχέση με το σύνολο των μουσουλμάνων που και αυτοί από μεριάς τους ζουν στον δικό τους υπνωτισμένο κόσμο. 

Αυτό μας δίνει μία εξήγηση, γιατί παπαγαλίζουν οι δημοσιοκάφροι ότι χώρες όπως η Ιρλανδία, η Κύπρος κλπ πρόκειται σύντομα να απαλλαγούν από τα μνημόνια, πράγμα που φαινομενικά μόνον θα ισχύει καθ’ όσον επί της ουσίας δεν (θα) σημαίνει απολύτως τίποτα για αυτές, από την στιγμή που η λιτότητα και όλοι οι προαναφερόμενοι περιορισμοί θα συνεχιστούν με ακόμα αυστηρότερες εφαρμογές, με τις κυβερνήσεις να είναι απλώς εκτελεστές των όρων αυτών των συμφωνιών, χωρίς να έχουν απολύτως κανένα  δικαίωμα αμφισβητήσεως ή τροποποίησεώς τους ή τέλος να νομοθετούν ανεξάρτητες και σύμφωνα με την Λαϊκή επιταγή. 

Όλοι οι εισηγητές μα πάνω από όλα ο ειδικός σύμβουλος του αναπληρωτή υπουργού περιβάλλοντος κ. Τσιρώνη ο οποίος είναι άξιος πέρα για πέρα πολλών συγχαρητηρίων και που εκπροσώπευσε επάξια την γνώμη των αδαών πολιτών (δεν θυμάμαι δυστυχώς το όνομά του), τόνισαν πως οι διαπραγματεύσεις γίνονται κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς ουδεμία δυνατότητα πρόσβασης σε αυτές από πλευράς εκπροσώπων των Εθνικών κυβερνήσεων που βρίσκονται σε πλήρη άγνοια. Τόνισε απερίφραστα όλους τους κινδύνους που θα προκύψουν από αυτές, με έναν Σταθάκη από την άλλη να κρατά αποστάσεις και ενστάσεις. Τα όσα έχουν γνωστοποιηθεί μέχρι σήμερα, έχουν προκύψει πάντως μόνον από διάφορες διαρροές.  

Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στο ποιά η στάση των εισηγητών βουλευτών της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως (ΝΔ), αλλά και του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, συμπέρασμα που εξήγαγα από τις αναφορές των ομιλητών που πρόλαβα να ακούσω και που κυρίως καυτηρίαζαν τα επιχείρημα του κ. Τραγάκη.  Οι συζητήσεις αυτές έχουν ξεκινήσει από το 2012-13 και ουδείς εκ μέρους τους μας έχει ενημερώσει. Για αυτό και οι εισηγητές και ομιλητές των βουλευτών του Συριζα τόνισαν πως στην χώρα μας δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ενημέρωση των πολιτών πάνω σε αυτά τα θέματα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έρχεται τρίτη από το τέλος επί του συνόλου των χωρών, που συνέλεξαν υπογραφές ενάντια σε αυτήν την συμφωνία, ενώ παράλληλα να γίνονται διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη με εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους να διαμαρτύρονται, αλλά με καμία όμως αντίστοιχη στην χώρα μας με μία μόνον παρουσία 4-5 ατόμων την προκαθορισμένη ημέρα διαμαρτυρίας.  http://sekes-eydap.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%82/

Ντροπή σε όλους όσους οργανώνουν συζητήσεις άνευ ουσίας και σε όσους παίρνουν ένα μικρόφωνο για να προβάλλουν μόνον τον εαυτό τους.  Αυτοί λοιπόν που ισχυρίζονται ότι τάχατε είναι οι οργανωτές των πλατειών, που ήταν την ημέρα της διαμαρτυρίας ώστε να υπάρχει παρουσία μόνον 4-5 ατόμων ;;; που είναι αυτοί που έκαναν «απεργία πείνας» και πάει λέγοντας … ;;;  Το γελοίο δε της όλης υποθέσεως όπως άκουσα είναι ότι η ΝΔ «υπερηφανεύεται» το ότι κατάφερε οι βουλευτές να έχουν πρόσβαση σε αποσπασματικά επιλεγμένα μόνον κείμενα, μέσω τι λέτε; … Πρεσβειών ((!!!))    Μάλιστα έχει τεθεί και ένας επιπλέον όρος ο οποίος καθορίζει ότι οι Λαοί θα ενημερωθούν για τις συμφωνίες αυτές μόνον μετά την πάροδο 5 ετών από την υπογραφή τους (!!!) 

Αυτό που μου έκανε επίσης εντύπωση είναι αυτό που αναφέρθηκε από κάποιον ομιλητή, ότι δηλαδή και για τις τρεις συμφωνίες TTIP, CETA TISA προτίθενται οι υπερεθνικοί να εφαρμοστούν όχι μόνον στην Ευρώπη, αλλά τόσο στην Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Αυστραλία, με λίγα λόγια παντού.  Αφελώς κάποιος ομιλητής από το ΠΑΣΟΚ ανέφερε πως αυτό το ΝΕΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΝΑΤΟ θα είναι το αντίπαλο δέος των BRICS, όταν πχ. Βραζιλία δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από ό,τι εφαρμόζεται στις ΗΠΑ και από την στιγμή που οι πολυεθνικές δεν ανήκουν σε κράτη … 

Ενώ από την άλλη υπάρχουν μελέτες και έγκυρα αρνητικά αποτελέσματα σε ανάλογες συμφωνίες τέτοιου μεγέθους κατά το παρελθόν, τα επιχειρήματα υπέρ αυτών βασίζονται απλώς σε εικασίες και ανακριβείς παραπλανητικές υποσχέσεις. Η Ευρώπη ήδη γνωρίζει πως το όφελος μιας τέτοιας συμφωνίας δεν θα υπερβαίνει το 0,5 - 1% , ενώ παράλληλα θα χαθούν επιπλέον πολλές θέσεις εργασίας, αντίθετα με το επιχείρημα της αύξησής τους. Είναι γεγονός πως είναι εντελώς ψευδές το ότι δεν υπάρχει ήδη ελεύθερο εμπόριο μεταξύ ΗΠΑ – Ευρώπης, συνεπώς οι λόγοι των Διατλαντικών διαπραγματεύσεων τάχατε για απελευθέρωση των αγορών είναι προσχηματικοί, με προφανείς όμως λόγους που αφορούν την κατάλυση των εργασιακών κεκτημένων, θέματα κοινωνικής υγείας, Ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τέλος την ανατροπή της όποιας εναπομείνασας Δημοκρατίας  στην Ευρώπη των Εθνών.  Με λίγα λόγια επιθυμούν είλωτες – σκλάβους και όχι ελεύθερους εργαζόμενους και σκεπτόμενους ανθρώπους.  

Από την άλλη εισηγητής του Συριζα τόνισε πως ήδη υπάρχουν μελέτες σχετικά με την χρήση φυτοφαρμάκων, τα οποία επιρρεάζουν το ορμονικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού και ενίοτε την εξάπλωση του καρκίνου, την μάστιγα του περασμένου ημίσεως σχεδόν αιώνα και εντεύθεν. Για αυτό και πολύ σωστά τόνισε «καθόμαστε και συζητούμε για το αν οι άνθρωποι θα παίρνουν συντάξεις στα 67 όταν το προσδόκιμο ζωής θα έχει μειωθεί δραματικά κοντά στα 45 έτη» (!!!)      Όπως πολύ σωστά επίσης άλλος εισηγητής τόνισε ότι «αν υπογραφεί αυτή η συμφωνία (TTIP), δεν έχουν και δεν θα έχουν καμία βαρύτητα οι όποιες τωρινές προσχηματικές διαπραγματεύσεις γύρο από το χρέος, τα εργασιακά, τα συνταξιοδοτικά, τα ανθρώπινα δικαίωμα, την ίδια την Δημοκρατία.  ΑΥΤΕΣ ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΒΑΡΥΤΗΤΑ». Από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι, αν είχε ήδη υπογραφεί αυτή η συμφωνία, τότε η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να «διαπραγματεύεται»,  παρά απλώς θα ακολουθούσε τους όρους των δολίως χρισμένων «θεσμών», οι οποίοι θεωρούν την οντότητά τους υπεράνω του ανθρώπου, των Λαών και της ίδιας της Φύσεως.  Εξ ου και η μη τελικώς διαπραγμάτευση εκ μέρους των προηγούμενων υποταγμένων συγκυβερνήσεων, παρ’ όλες τις λεκτικές εξαγγελίες τους, ακολουθώντας πιστά τους όρους τους  …..  

Με Δούρειο Ίππο λοιπόν την Γερμανία ούσα απόλυτα υποταγμένη μετά τον Β’ ππ. και απόλυτα εξαρτημένη από τις ΗΠΑ μη διαθέτουσα δικό της σύνταγμα αλλά υπάρχουσα ως εταιρική οντότητα, να επιτρέπει να γίνονται πίσω από κλεισμένες πόρτες τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις, ίσως με μία εξαίρεση για την ίδια την Γερμανία να κρατά κάτι για τον εαυτό της, { για αυτό χαρακτηριστικά λέχθηκε από κάποιον ότι αυτή είναι μία συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ – ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, (όπου ονομασίες κρατών καλλίτερα τοποθετήστε τις πολυεθνικές εταιρείες τους…) } ενώ από την άλλη να παίζει τον ρόλο του Γιαγκούλα για την εφαρμογή των όρων των συμφωνιών στα υπόλοιπα Έθνη – κράτη, όπως και αν αυτά διαμορφωθούν στο μέλλον σύμφωνα με τα σχέδια τους.   Ως κατάληξη, η Ευρώπη δεν θα είναι παρά μία περιφερειακή υποταγμένη πλήρως φεουδαρχική αποικία των Ηνωμένων πολιτειών και των μονοπωλίων της (υπήκοοι της siemens, philip morris goldman sacks κ.ο.κ.), για αυτό φρόντισαν μετά τον Β΄π.π για την σύσταση της ΚΤΕ, μετέπειτα ΕΟΚ και τέλος Ε.Ε, για να είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμη, με κεντρικό γκαουλάιντερ την υποταγμένη Γερμανία, με μία υπερ-κυβέρνηση και ένα κοινό αυτοκρατορικό νόμισμα, άσχετα το πώς θα λέγεται ή πρακτικά θα εκφράζεται αυτό σε ένα απόλυτα τεχνοκρατικό και τεχνολογικό πλαίσιο, εφ όσον τόσο το δολάριο (μέσω της FED) όσο και το ευρώ που κρέμεται από μία κλωστή, αποδυναμώνονται . 

Οι ΗΠΑ έχουν ήδη συνάψει την συμφωνία CETA με τον σιωνοκρατούμενο Καναδά  … Από ότι ακούστηκε αυτές οι συμφωνίες δεν πρόκειται να υπογραφούν νωρίτερα πάντως από τις ερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ, πράγμα πολύ επίφοβο με την επερχόμενη αλλαγή και τους εκπροσώπους της … Ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος και η ενεργοποίηση των πολιτών άμεσα επιτακτική …

πηγή

Α'Ι' ΧΑΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΓΙΟΥΝΚΕΡ!

του Γιάννη Ντάσκα

 Στην Ελλάδα επί 5 χρόνια, από την άνοιξη του 2010 έχουν στα χέρια τους τη λίστα Λαγκάρντ και την ερευνούν…

Χρειάστηκε να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ για να υπάρξει μια δήλωση του αρμόδιου Υπουργού Δικαιοσύνης ότι δεν παραγράφηκαν και του Υπουργού Οικονομικών ότι ερευνώνται εντατικά τώρα..

Στην Ελλάδα το σκάνδαλο ΖΗΜΕΝΣ είναι γνωστό από το 2006 και ακόμα δεν έχουν ερευνηθεί βασικές πτυχές του, όπως τα ναυπηγεία με τα γερμανικά υποβρύχια, εξωχώριες εταιρείες, και καμία δίκη δεν έχει προχωρήσει μετά ουσιαστική έρευνα.Ούτε καν η έρευνα για τον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει Κτηματολόγιο σε κανένα εκτός πόλης σημείο παρότι έχει διαπιστωθεί σκανδαλώδης διαχείριση και κοινοτικών κονδυλίων.

Στην Ελλάδα ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής γνωστός για τα «λάρτζ» χαμόγελα και τα αραχτά στη Μύκονο με τις χρωματιστές «σκελέες-μαγιώ» δήλωσε ότι δεν μπορεί να περιμένει ώρες στη Βουλή κλπ κλπ με το γνωστό εκφραστικό επίπεδο για γαϊδούρια κλπ απέναντι σε ομολογουμένως πολύ συγκρατημένη στις εκφράσεις και στην ψυχραιμία Ζωή Κωνσταντοπούλου…

Στην Ελλάδα η διαφθορά στον αθλητισμό από την εποχή του ντόπιγκ του 1997 βγάζει μάτια και οι βίλες ατόμων που ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό τα τελευταία 25 χρόνια έχουν επεκταθεί και στις ερωμένες τους!

Στην Ελλάδα η Δήμητρα Λιάνη και η Χριστιανική(!!!) Ενωση Νεανίδων έχουν ΣΤΗΣΕΙ εδώ και χρόνια έναν περίεργο χορό γύρω απο τις μαιζονέτες που αντικατέστησαν τη βίλα.Ο χορός περιλμβάνει δικαστικά «μέτρα» που αρχίζουν εδω και χρόνια αλλά ποτέ δεν τελειώνουν,αλλά συντηρούν την εικόνα μιας πτωχής και παραπαίουσας οικονομικά χήρας πρωην πρωθυπουργού.
Κατά σύμπτωση είναι ο πρώην πρωθυπουργός επι του οποίου άρχισαν οι αγορές του αιώνα και άρχισε και ο στενός φίλος του πρωην πρωθυπουργού να φοράει κολλάρο.

Στην Ελλάδα υπάρχουν στοιχεία για συμμετοχή στο πάρτι του χρηματισμού και δημοσιογράφων και συγκροτημένων τύπου ,προκειμένου να φτιάχνουν το κλίμα υπέρ γερμανικών,γαλλικών (κυρίως) και αμερικανικών εταιρειών χρόνια.

Για έναν πρωθυπουργό που άσκησε τα καθήκοντά του χωρίς να ενοχλήσει τίποτα από τα προαναφερόμενα,τον Αντώνη Σαμαρά,χθες ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλώντ Γιούνκερ δήλωσε ότι «δεν τον πρόδωσε ποτέ σε αντίθεση με τον νεόκοπο Υπουργό Γιάννη Βαρουφάκη και τον νεόκοπο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που φαίνεται ότι (ευτυχώς…) τον πρόδωσαν.

Λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις αυτές αξιωματικοί του αμερικανικού FBI εισάβαλαν πρωί-πρωί σε πολυτελές ξενοδοχείο της Ζυρίχης Ελβετίας και συνέλαβαν κορυφαία στελέχη της διοίκησης του γερμανο- Ελβετού προέδρου της ΦΙΦΑ Μπλάτερ για διαφθορά.Τους κατηγορούν οτι «τα παίρνουν από όπου μπορούν στήνουν αγώνες,στήνουν τα πάντα στον αθλητισμό»

Ανάμεσά τους και στέλεχος από την Κόστα Ρίκα,η οποία είχε εκείνη την περίεργη διαδρομή στο πρόσφατο Μουντιάλ και απέκλεισε περιέργως και την Ελλάδα από τους οκτώ…

Στην Ελλάδα κυκλοφορούν κασέτες που δείχνουν διαφθορά στον απόλυτο βαθμό και δεν κινείται όχι εισαγγελέας να περάσει ξαφνικά και πρωί-πρωί χειροπέδες,αλλά ούτε φύλλο…

Αϊ χάσου Γιούνκερ και εσύ και οι προδοσίες σου… Ένας από τους σταυρωτές του Ελληνικού λαού είσαι και τίποτα καλύτερο. Τον αν έχεις και φίλους στην Ελλάδα πρόβλημα των φίλων σου…

πηγή

Η ''ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΑ'' ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΤΗΣ

Η πρόεδρος της Βουλής κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, μιλώντας από τη βήμα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, δεν εξαπέλυσε μόνον πυρά κατά του διορισμού του κ. Λάμπη Ταγματάρχη στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΡΤ, αλλά κυρίως έριξε μία «βόμβα», η οποία ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα για το χρέος της χώρας, διαμορφώνοντας ένα νέο τοπίο γύρω από τις διεκδικήσεις των δανειστών, που αναμένεται να επηρεάσει άμεσα τις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή συμφωνίας.

Σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση η κ. Κωνσταντοπούλου είπε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι «ζήτημα δημοκρατίας και όχι οικονομίας» και τόνισε ότι είναι «χρέος μας να ενισχύσουμε την κυβέρνηση να φέρει σε πέρας τη λαϊκή εντολή».

Η ίδια επισήμανε ότι «η διαπραγμάτευση δεν μπορεί να καταλήξει ούτε σε διαχείριση ούτε σε ενσωμάτωση», ενώ πρόσθεσε ότι «η επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους μπορεί να ζητήσει αναστολή της πληρωμής χρέους μέχρι να τελειώσει το έργο της».

Η αναφορά αυτή της κυρίας Κωσταντοπούλου δεν είναι τυχαία: έχει σχέση με το προκαταρκτικό πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, το οποίο αναμένεται να εκδοθεί στις αρχές Ιουνίου, θα συμπέσει δηλαδή με την ημερομηνία υπογραφής της συμφωνίας και τη συνακόλουθη συζήτηση των μέτρων τα οποία θα προβλέπει στη Βουλή, συμπεριλαμβανομένης και τυχόν ρύθμισης για το χρέος, κάτι που, όπως κατέστησε σαφές ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, αποτελεί σαφή απαίτηση εκ μέρους της ελληνικής πλευράς.

Ήδη, η Επιτροπή, όπως αναφέρουν πληροφορίες, έχει εξετάσει τα συστατικά μέρη του ελληνικού χρέους (EFSF, διμερή δάνεια, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ιδιώτες πιστωτές, κ.λπ.), στη βάση εισηγήσεων που είχαν προετοιμάσει τα μέλη της και σε άλλα θέματα όπως αυτά που άπτονται νομικών θεμάτων των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, κ.α.

Μιλώντας ο βέλγος πολιτικός επιστήμονας και ειδικευμένος σε θέματα δημοσίου χρέους κ. Ερίκ Τουσέν, που έχει αναλάβει και τον επιστημονικό συντονισμό της Επιτροπής Αλήθειας στη συνεδρίαση της Επιτροπής στις αρχές Μαϊου, τόνισε την σχετική ευκολία που παρουσιάζει το ελληνικό χρέος υπό την εξής έννοια: Τόσο την πενταετία 2005-2010, όσο και την επόμενη επίμαχη πενταετία 2010-2015, οι όροι δανεισμού στην χώρα μας παρουσιάζουν μια εκπληκτική ομοιομορφία με τους ίδιους πρωταγωνιστές, τους ίδιους κανόνες, τους ίδιους νόμους. Σε κάθε περίπτωση, οι πιστωτές όχι απλώς ήξεραν πολύ καλά που θα κατευθυνθούν τα χρήματά τους, αλλά έθεταν τους όρους και να αποφάσιζαν πως και που θα δοθούν.

Σε αυτό το πλαίσιο, όπως κατέστησε σαφές, ο λογιστικός έλεγχος που θα αποδείξει ποιο μέρος του χρέους είναι απεχθές, παράνομο, μη νομιμοποιημένο κλπ, δεν θα δείξει μόνο ότι μπορεί να διαγραφεί. Ότι δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει εκείνα τα επιχειρήματα που θα της επέτρεπαν να προχωρήσει σε παύση πληρωμών. Επίσης, θα βοηθήσει την δικαιοσύνη να προχωρήσει σε διώξεις, τη νομοθετική εξουσία να ψηφίσει νόμους ώστε να μην επαναληφθούν ανάλογες κρίσεις και, το σημαντικότερο, «θα πάρουν ένα μάθημα οι πιστωτές καθώς θα αντιληφθούν ότι δεν μπορούν να δανείζουν αφειδώς, ξέροντας πως σε κάθε περίπτωση και με κάθε τίμημα, ακόμη δηλαδή και σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα πάρουν τελικά πίσω τα χρήματά τους».

«Πρέπει να μάθουν ότι υπάρχει τίμημα για τις πράξεις τους», ανέφερε ο Ε. Τουσέν την Δευτέρα 4 Μαΐου, στην αίθουσα της γερουσίας στη Βουλή, όπου συνεδρίασε η Επιτροπή Αλήθειας, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο.

Στην ίδια συνεδρίαση η πρόεδρος της Βουλής κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφού κατέστησε σαφές ότι τα «τα μέλη της Επιτροπής δεν θα πάρουν κανενός είδους αποζημίωση για την εργασία τους, αναφέρθηκε λεπτομερώς στα χρήματα που κόστισαν στον φορολογούμενο της Ελλάδας πλήθος συμβούλων που είχαν διορίσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε διάφορους τομείς που είχαν σχέση με την εξυπηρέτηση του χρέους.

Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στους νομικούς που είχαν προσληφθεί για την Ζίμενς με ωρομίσθιο 500 ευρώ την ώρα και κόστισαν 1 εκ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, μόνο και μόνο για να απαλλάξουν την διεφθαρμένη γερμανική εταιρεία από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε και να μπορεί ανενόχλητη να επιδεικνύει τα διαπιστευτήρια διαφάνειας. Εξ ίσου σκανδαλώδη είναι τα ποσά που έχουν λάβει οι κάθε λογής σύμβουλοι ιδιωτικοποιήσεων. Για παράδειγμα, η ετήσια έκθεση για το 2014 του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που εκδόθηκε πρόσφατα αναφέρει ότι όλη την περσινή χρονιά τα έξοδα συμβούλων για τις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και λοιπών συναλλαγών των 4 συστημικών τραπεζών που καταβλήθηκαν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ανήλθαν σε 14,5 εκ. ευρώ (έναντι 8,5 εκ. για το 2013). Και επ’ αυτού όμως επικράτησε σιωπή κι ας ξοδεύτηκαν 6 εκ. ευρώ επιπλέον…

Η απόφαση που ελήφθη στη συνεδρίασης της Επιτροπής ήταν η έκδοση εντός του Ιουνίου ενός προκαταρκτικού πορίσματος το οποίο θα συγκεντρώνει τα μέχρι σήμερα ευρήματα της συζήτησης. Διατυπώθηκε μάλιστα η άποψη ότι «η ανάγκη δημοσιοποίησης του πορίσματος πηγάζει από την ταχύτητα των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές και την ισχυρή πιθανότητα πολύ γρήγορα να υπογραφεί μια επώδυνη συμφωνία».

Είναι εμφανές, λοιπόν, ότι η πρόεδρος της Βουλής κρατάει μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα όσον αφορά την εξυπηρέτηση του χρέους, που επηρεάζει άμεσα τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές, θέτει σαφείς περιορισμούς στις τυχόν υποχωρήσεις και, εν γένει, αποτελεί το μάτι του Κοινοβουλίου στις κυβερνητικές αποφάσεις για το χρέος-τόσο την εξυπηρέτησή του απέναντι στους δανειστές, όσο και στη διαδικασία «κουρέματος» ή απομείωσής του.

Ίσως αυτό να ερμηνεύει και τις βολές που δέχεται η κυρία Κωνσταντοπούλου από διάφορα «κέντρα διαπλοκής» που λειτουργούν εντός και εκτός κυβέρνησης.

πηγή

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ Α. ΤΣΙΠΡΑ ΠΡΟΣ ΗΠΑ: ''ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ''!

10 δισ. «ρίχνει» η Κίνα άμεσα!

Σε σαφή προειδοποίηση προς τις ΗΠΑ να βοηθήσουν για εύρεση λύσης και να συνεισφέρουν στην τακτική ήττα των σκληροπυρηνικών του Βερολίνου προχώρησε ο Ελληνας πρωθυπουργός Α.Τσίπρας σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε πριν λίγο με τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών Τζακ Λιου, τηλεφωνική επικοινωνία που έγινε με την πρωτοβουλία του τελευταίου.

Σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών και όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters ο πρωθυπουργός ζήτησε τη στήριξη των ΗΠΑ «για την αποφυγή ανεπιθύμητων καταστάσεων» όπως είπε, «που θα έθεταν σε αβεβαιότητα την Ευρώπη και την παγκόσμια οικονομία.»

Παράλληλα διεμήνυσε τον Τ.Λιου την ανάγκη παρέμβασης των ΗΠΑ στο ΔΝΤ προκειμένου να καμφθεί η αδιαλλαξία του οργανισμού τώρα που οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται στην πιο κρίσιμη στιγμή.

Ο Τ.Λιού συμφώνησε στην ανάγκη επίτευξης μιας συμφωνίας το ταχύτερο δυνατό.

Ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας μέσω ανάρτησης σε διαδικτυακό χώρο εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι σύντομα θα φθάσουμε σε λύση.

Πιο συγκεκριμένα έγραψε σε προσωπικό του λογαριασμό: «Eχθες και σήμερα βρεθήκαμε στη Ρίγα της Λετονίας. Mπορούμε σύντομα να φτάσουμε σε σταθερή μακροπρόθεσμη & βιώσιμη λύση χωρίς τα λάθη του παρελθόντος». αναφέρεται στην ανάρτηση, η οποία καταλήγει: «Η Ελλάδα θα επιστρέψει με συνοχή στην ανάπτυξη».

Βέβαια στα σχέδια της ελληνικής κυβέρνησης περιλαμβάνονται και σχέδια «ανάγκης» τα οποία είτε μπορούν να μπουν σε εφαρμογή σε περίπτωση που οι δανειστές εξακολουθήσουν να αρνούνται τα αυτονόητα, είτε ακόμη και αν επιτευχθεί «λύση».

Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με πληροφορίες η κυβέρνηση είναι πολύ κοντά σε συμφωνία με την Κίνα για δάνειο ύψους 10 δισ. δολαρίων με «εγγύηση» την ολοκλήρωση της συμφωνίας για την παραχώρηση του 51% του ΟΛΠ στην Cosco!

Απόδειξη του πόσο σημαντικό θεωρούν να πάρουν τον πλήρη έλεγχο του λιμανιού του Πειραιά, οι ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι της Κίνας συνάρτησαν άμεσα την υπόθεση της δανειακής χρηματοδότησης που ζήτησε η ελληνική πλευρά με την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του ΟΛΠ από την κινεζική εταιρεία. Εννοείται ότι αυτή η «ρήτρα» δεν θα ενσωματωθεί στη σύμβαση παραχώρησης του ΟΛΠ, παρόλο που έχει «κλειδώσει».

Ποια η χρησιμότητα ενός τέτοιου δανείου σε αυτή τη συγκεκριμένη φάση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές; Διπλή, όπως εξήγησε ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος:
Στην περίπτωση που υπάρξει συμφωνία ολιγόμηνης παράτασης του υπάρχοντος προγράμματος (μέχρι τον Σεπτέμβριο), αυτά τα 10 δισ. ευρώ θα είναι ένα καλό εφεδρικό κεφάλαιο απέναντι στην πιθανότατη -αν όχι σίγουρη- τακτική των δανειστών να εκταμιεύουν με τη μέθοδο του «στάγδην βραδέως» την αναγκαία για το ελληνικό Δημόσιο χρηματοδότηση, αλλά και ένα πολύ χρήσιμο αποθεματικό ανάγκης για να αντέξει η ελληνική κυβέρνηση την πίεση της διαπραγμάτευσης για τη συνολική συμφωνία.

Στην περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία, η χρησιμότητα του «πακέτου» είναι αυτονόητη.
Μόλις η συμφωνία ολοκληρωθεί θα πρόκειται για ένα εντυπωσιακό άνοιγμα νέων δρόμων στην εξωτερική χρηματοδότηση της χώρας, με μεγάλες οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες.

Δεν είναι όμως μόνο οι Κινέζοι. Τον σκληρό ανταγωνισμό Γερμανίας, Κίνας και Ρωσίας να αγοράσουν όσα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας μπορούν περιγράφει σε χθεσινό του άρθρο το Newsweek.

Σύμφωνα με την συντάκτρια οι τρεις χώρες επιδιώκουν να πάρουν όσες περισσότερες σημαντικές υποδομές μπορούν, όπως για παράδειγμα αεροδρόμια ,λιμάνια και δημόσιες επιχειρήσεις.
Κάπως έτσι η κινεζική COSCO είναι βέβαιο ότι θα πάρει το 51% του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας και η γερμανική Fraport τα περισσότερα τουριστικά αεροδρόμια της χώρας.

Σε ότι αφορά τον λιμένα της Θεσσαλονίκης 7 εταιρείες έχουν επιδείξει έντονο ενδιαφέρον μεταξύ των οποίων βρίσκονται η βρετανική P&O Steam Navigation Company, η ρωσική Russian Railways και η International Container Terminal Services, του Φιλιππινέζου επιχειρηματία Enrique K Razon.

πηγή

ΠΡΩΤΗ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥ UCK ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ!

Ρωσικές μυστικές υπηρεσίες:

"Τεράστιες ποσότητες αποθηκευμένου οπλισμού περιμένουν τους Αλβανούς στα βουνά του κουμάνοβο''

 Mόλις χθες είχαμε το πρώτο ανησυχητικό περιστατικό συμπλοκής Ελλήνων Βορειοηπειρωτών με Αλβανούς που υποστήριζαν τον UCK στην Πάτρα, επιβεβαιώνοντας τους φόβους για τον εφιάλτη της "Μεγάλης Αλβανίας"

Εκτεταμένες συγκρούσεις εκτυλίχθηκαν το βράδυ της περασμένης Τετάρτης προς Πέμπτη στο Ψαροφαϊ της Πάτρας όταν συνεπλάκησαν ομάδες Βορειοηπειρωτών με Αλβανούς.

Όπως γράφει το τοπικό PatrasTimes, όλα άρχισαν όταν μέσα σε καφενείο της περιοχής έγινε αναφορά για την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας της οποίας τα σύνορα φτάνουν μέχρι την Πρέβεζα.

Η σπίθα που άναψε το φιτίλι ήταν τα όσα αποτυπώνονται στο βιβλίο ιστορίας που διδάσκεται στα Αλβανικά σχολεία, το περιεχόμενο του οποίου υπερασπίστηκαν δέκα περίπου άτομα που κατάγονται από τη γειτονική χώρα.

Στο χώρο υπήρχαν και δώδεκα περίπου Βορειοηπειρώτες οι οποίοι αναφερόμενοι στα όσα έζησαν στην Αλβανία σε συνδυασμό με τις επεκτατικές βλέψεις της γειτονικής χώρας σε σχέση με την Ελλάδα ήρθαν στα χέρια αρχικά μέσα στο καφενείο με τους αλλοδαπούς.

Τα πνεύματα ηρέμησαν για λίγο αλλά όταν οι δύο ομάδες Βορειοηπειρωτών και Αλβανών αποχώρησαν από το μαγαζί το φιτίλι της αντιπαράθεσης άναψε ξανά με το δεύτερο γύρο συμπλοκής – αυτή τη φορά εκτός από μπουνιές και κλωτσιές επιστρατεύθηκαν και καδρόνια – να εκτυλίσσεται στο ποταμάκι που διασχίζει την περιοχή.

Το ξύλο διήρκεσε αρκετά λεπτά με τα θύματα και από τις δύο πλευρές να μετράνε ματωμένα πρόσωπα και μύτες αλλά και μελανιασμένα μάτια.

 Τεράστιες ποσότητες βαρύτατου οπλισμού βρίσκονται αποθηκευμένες στα βουνά του Κουμάνοβο και του Τέτοβο, για να υποστηριχθεί η δημιουργία της "Μεγάλης Αλβανίας" από τις επανεργοποιημένες δυνάμεις του ισλαμιστικού πλέον και με εμπειρία πολέμου στη Συρία, UCK, όπως αναφέρουν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.

Διεξάγεται μια προσπάθεια αποκοπής εδαφών από όλα τα ορθόδοξα κράτη (και από την Ελλάδα) από νεοταξικά κέντρα εξουσίας στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ τα οποία θέλουν να χτυπήσουν τον ορθόδοξο άξονα που ξεκινάει από την Αθήνα και φθάνει μέχρι την Μόσχα, και επιτρέπει την διέλυση του αγωγού που θα φέρει το ρωσικό φυσικό άεριο στην Ευρώπη.

Πριν 14 χρόνια ( 2001), κατάφερε να σβήσει η φωτιά του πολέμου, αλλά τα εθνο-κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα δεν έχουν εκλείψει από τα Σκόπια  . Η φτωχή  αυτή χώρα, με πολύχρονη έλλειψη οικονομικών και ανθρώπινων πόρων κινδυνεύει να διαλυθεί από την απειλή μιας  πιθανής   διχοτόμησης της χώρας.

Ο  UCK (Αλβανικός Εθνικός Στρατός,) με  στρατιωτικές βάσεις στο Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία  ξαναπήρε τα όπλα . Από το 2001 και πριν ακόμη στεγνώσει  το μελάνι της συμφωνίας της Οχρίδας, διενεργούνται σποραδικές επιθέσεις κατά της σκοπιανής αστυνομίας, συλλήψεις ομήρων,καθώς επίσης και πολλοί άνθρωποι δολοφονούνται . Η τοποθέτηση βομβών στα Σκόπια είναι πλέον ρουτίνα , αναφέρουν  ρωσικά ΜΜΕ .

Στην περιοχή του Κουμάνοβο το 2003 υπήρξαν μάχες με  πολλές Αλβανικές συμμορίες . Οι Αλβανοί κατέρριψαν μάλιστα  και αστυνομικά ελικόπτερα , ανατίναξαν  τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και σκότωσαν  πολλούς Σκοπιανούς στρατιώτες.

Στη συνέχεια, οι ίδιοι Αλβανοί αντάρτες αναχώρησαν  ήσυχα για τη βάση τους στο  Κοσσυφοπέδιο . Το 2004 , οι δυνάμεις ασφαλείας της πΓΔΜ κατά την διάρκεια επιδρομής, ανακάλυψαν και κατάσχεσαν  στα βουνά του Κουμάνοβο, τεράστιο όγκο οπλισμού.

Αλλά η σοβαρότητα του προβλήματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο αγνοήθηκε, ρίχνοντας τα πάντα  ως   συνήθως  στο κοινό ποινικό έγκλημα.

 Σύμφωνα με τις ρωσικές στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών , στα βουνά του Κουμάνοβο βρέθηκε, ποσότητα  βαρέων πολυβόλων,  φορητά αντιαρματικά  συστήματα  MANPADS «Stinger», χιλιάδες τυφέκια ΑΚ-47 , χειροβομβίδες , νάρκες κά. Όλα αυτά αποτελούν ένα μόνο μέρος της απίστευτα μεγάλης  ποσότητας οπλισμού που είναι τοποθετημένη σε αποθήκες στα βουνά.

Είναι γνωστό στον  υπόκοσμο της Ευρώπης , ότι αυτοί που ασχολούνται με το παράνομο εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, την σωματεμπορία  σε Βαλκάνια και Ευρώπη ,  είναι οι Αλβανοί , οι οποίοι τα ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό.

Σύμφωνα με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες στο τέλος του Απριλίου 2015,  αριθμός   Αλβανών ισλαμιστών (περισσότερα από 40 άτομα) με  καμουφλάζ και αλεξίσφαιρα γιλέκα, οπλισμένοι σαν αστακοί,  επιτέθηκαν στην πόλη Γκοστίνιτσα . Τέσσερις αστυνομικοί αφοπλίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και ταπεινώθηκαν , με τα «κατορθώματα» να καταγράφονται σε βίντεο που ανέβηκε στο διαδίκτυο.

Εκεί γίνεται λόγος για ταχεία δημιουργία ενός  αλβανικού ανεξάρτητου κράτους εντός των Σκοπίων, και παράλληλοι οι ίδιοι υπόσχονται τον   θάνατο σε όλους όσους  βρεθούν εμπόδιο στο σχέδιο αυτό.

Η επίθεση  τον Απρίλιο θεωρήθηκε μια φάρσα. Κάποιοι είπαν ότι αποτελεί μηχανορραφία της κυβέρνησης  του Γκρουέφσκι  για να αποσπάσει την προσοχή του πληθυσμού από τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα. Σύντομα ακολούθησε μια θανατηφόρα επίθεση στο  Κουμάνοβο.

Από τον Ιανουάριο, η χώρα συγκλονίστηκε από  αποκαλύψεις και παραιτήσεις. Ολα  όμως αυτά ξεκίνησαν  έναν μήνα μετά την δημοσιοποίηση  της κατασκευής του αγωγού του ρωσικού φυσικού αερίου  στην Κεντρική Ευρώπη,που θα περνάει από την Ελλάδα,  είτε μέσω της Βουλγαρίας είτε μέσω των Σκοπίων.

Παραδόξως, τα σκάνδαλα, οι ίντριγκες, οι ταραχές και ο τρόμος άρχισαν σε κάθε πιθανή χώρα διαμετακόμισης του ρωσικού φυσικού αερίου,εκτός από τα Σόφια και τα  Τίρανα

Ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ στα Σκόπια,  D. Bailey έφτασε στη χώρα πριν από ένα χρόνο. Που ήταν πριν; Στην  Τουρκία με επίκτητο το ταλέντο στις εξεγέρσεις  (αν και ανεπιτυχώς) όπως στο Πάρκο  Gezi και  στην πλατεία Ταξίμ.

Φυσικά, η  εμπλοκή της Ουάσινγκτον στα Σκόπια είναι καθαρή «σύμπτωση» με τις τρέχουσες ταραχές στην πρωτεύουσα της χώρας  . Δεδομένου ότι η «δραστηριότητα» του Ταμείου του  Σόρος καταδεικνύει  σαφέστατα τον χρηματοοικονομικό  συντονιστή των διαμαρτυριών αυτών , τονίζουν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.

Την ημέρα των αιματηρών επιθέσεων στο Κουμάνοβο, ο πρωθυπουργός των Σκοπίων ήταν στην Μόσχα για την παρέλαση της  νίκης . Τα Σκόπια είναι μια από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που αρνήθηκαν να υποστηρίξουν στις  αντι-ρωσικές κυρώσεις της  ΕΕ και των ΗΠΑ.

Υπενθυμίζεται ότι τα  Σκόπια εντάχθηκαν στην πορεία του έργου κατασκευής του αγωγού, αλλά και στο κινεζικό σχέδιο του αποκαλούμενου «Δρόμου του Μεταξιού» από το ελληνικό λιμάνι του Πειραιά προς την Σερβία και την Ουγγαρία.

Και τότε η κυβέρνηση της πΓΔΜ μετατράπηκε ξαφνικά σε απαράδεκτη για τη Δύση! Ενώ ο Ν.Γκρουέφσκι κατέχει  την πρωθυπουργία για  τουλάχιστον 10 χρόνια με την στήριξη προηγουμένως των Αμερικανών, οι οποίοι τότε έκαναν τα "στραβά" μάτια στις προσπάθειές του να κλέψει την ελληνική Ιστορία!

Οι Αμερικανοί « επιμελητές»  έχουν βρει  και πάλι τις  παλιές μεθόδους της «ειρηνικής» αλλαγή καθεστώτος στα Βαλκάνια ως την ενδεδειγμένη μέθοδο .

Μετά τα «επιτυχημένα» πραξικοπήματα του Μαϊντάν σε Ουκρανία  (Φεβρουάριος 2014),  Βουλγαρία (Νοέμβριος 2013)  , ετοιμάζεται ένα ακόμα παρόμοιο έργο στα Βαλκάνια.

Ο χώρος των Βαλκανίων μέχρι και την Κασπία Θάλασσα είναι πολύ σημαντικός για την Νέα Τάξη Πραγμάτων που εδραζει στις ΗΠΑ για να πετύχει την στατηγική περικύκλωση της Ρωσίας και εν συνεχεία της Κίνας, των δύο υπερδυνάμεων που ακόμα τελούν υπό καθεστώς εθνικής ανεξαρτησίας.

Στην Ελλάδα δε, προωθείται με κάθε μέσον και τρόπο από τα εγχώρια ΜΜΕ και από το "καλλιτεχνικό" και "λογοτεχνικό" κατεστημένο η αθεϊα ώστε να χτυπηθεί η Ορθοδοξία και να μην έχει φιλικά αισθήματα ο ελληνικός λαός προς την Μόσχα. Εάν μπορούσαν να μεταφέρουν όλους τους Έλληνες σε άλλο μέρος και αν τους αντικαταστήσουν θα το έκαναν, προς το παρόν το επιχειρούν αυτό με την λαθρομετανάστευση.

πηγή

ΒΑΦΤΙΖΟΥΝ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΑ ΤΙΣ...ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΜΕΡΚΕΛ

Μην πιστεύετε τίποτα από όσα γράφουν και λένε τα παπαγαλάκια

του Γιάννη Ντάσκα

Προσέξτε πως παρουσιάζουν τα συστημικά ΜΜΕ τις εξελίξεις που αφορούν την Ελλάδα. Χθες όποιος ήθελε είδε την Μέρκελ και τον πρόεδρο Ολάντ να κάνουν δηλώσεις σε απολύτως ήρεμο τόνο για την ανάγκη να βρεθεί λύση-συμφωνία με την Ελλάδα στις επόμενες ημέρες.

Δεν υπήρχε ούτε στο ύφος τους,ούτε στο λεξιλόγιο που χρησιμοποίησαν τίποτα το έντονο.Αντίθετα έδειχναν μάλλον προβληματισμένοι και αλληλέγγυοι και όχι «απέναντι». Αυτό το ύφος θα μπορούσε να το ερμηνεύσει κανείς κάλλιστα ως υποχώρηση απο εκείνες τις παλαιότερες εμφανίσεις τους,στις οποίους κουνούσαν το δάχτυλο ή ειρωνεύονταν την ελληνική κυβέρνηση.

Τα συστημικά ΜΜΕ το παρουσίασαν ως…τελεσίγραφο Μέρκελ-Ολάντ να υποχρεωθεί να συμφωνήσει η ελληνική κυβέρνηση. Ένα δε παπαγαλάκι τους,γνωστό και για πνευματικές ανησυχίες χάνοντας την ψυχραιμία του φώναζε πρωϊ-πρωί ότι η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να υπογράψει «μνημονιάρα» ,συμφωνία που θα είναι «5 μνημόνια μαζί».

Και δίπλα του συμφωνούσε η…"τάπα''.

Γιατί αυτά;
Πρώτος στόχος τους να πέσει άμεσα η κυβέρνηση και πάντως πριν τον Ιούνιο.Γιατί αν δεν πέσει και μείνει στην εξουσία ένα χρόνο ακόμα, τότε θα πέσουν τον Ιούνιο οι Βενιζέλος (αρχικά και σύμφωνα με το…ύπουλο πρόγραμμά του) και στη συνέχεια ο Αντ.Σαμαράς.

Και τους δυο τους κρατάει το «σύστημα» με την ελπίδα ότι ως τον Ιούνιο σε συνεργασία με τους «απέξω¨θα ρίξει την κυβέρνηση και «πάλι δικά μας θα είναι όλα».δηλαδή δημόσια έργα,ΜΜΕ,Ολιγαρχία κλπ

Για την ποιότητά τους μια ματιά αρκεί.

Πνευματικοί κολοσσοί μαζί με τη Βίκυ Σταμάτη σε βιβλιοπαρουσιάσεις της.Οι ίδιοι σε παρέες με εκείνους που διεκδικούν την μεγάλη πνευματική ενασχόληση που λέγεται «λοταρία».Οι ίδιοι στη Μύκονο.Οι ίδιοι στο Μέγαρο.Οι ίδιοι στις δικογραφίες με τα μεγάλα σκάνδαλα.

Για όλα αυτά οι Μέρκελ-Σόϊμπλε-Ολάντ δεν ήξεραν τίποτα.Ξαφνικά τώρα θέλουν να νοικοκυρέψουν την Ελλάδα.

Δεν υπάρχει κανένα τελεσίγραφο απο την πλευρά τους γιατί απλά ΔΕΝ είναι σε θέση να δώσουν τελεσίγραφα.Παρακλήσεις μόνο να διατηρηθούν σε καίρια πόστα ΚΑΙ δικοί τους άνθρωποι.
Όλο αυτό τον καιρό οι ίδιοι μιλούν για ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ,κάτι που δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό τους μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου.

Προσέξτε και λίγο την «διαμάχη» για το αν ο Αμερικανός Υπουργός Αμυνας Α.Κάρτερ ματαίωσε την συνάντησή του με τον δικό μας Υπουργό Άμυνας Π.Καμμένο στην Ουάσιγκτον για «να στείλουν οι ΗΠΑ μήνυμα ενόχλησης προς την ελληνική κυβέρνηση για την πολιτική της στο θέμα των αγωγών φυσικού αερίου και τις συζητήσεις με τους BRICS».

Θα μπορούσε κανείς να το ερμηνεύσει έτσι.Αλλά ειδικά με τις ΗΠΑ ακριβώς αυτό θα μπορούσε να έχει την αντίθετη ακριβώς ουσία.Πριν γίνει ο Π.Καμμένος υπουργός Άμυνας,τον ανεβοκατέβαζαν «ασόβαρο» κλπ.Οταν έγινε έλεγαν και έγραφαν ότι «είναι αντισημίτης και ενοχλεί σφόδρα Αμερικανούς και Ισραηλινούς».

Αυτοί που τα έλεγαν και τα έγραφαν είναι χωμένοι μέχρι «τα μπούνια» στις μίζες των εξοπλιστικών…

Δείτε την επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Άμυνας για τις επαφές Καμμένου στις ΗΠΑ και βγάλτε εύκολα συμπεράσματα:

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης του στην Ουάσιγκτον που ολοκληρώνεται στις 22 Μαΐου 2015 θα έχει τις παρακάτω συναντήσεις:
Στο Πεντάγωνο, λόγω έκτακτου κωλύματος του υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Άστον Κάρτερ, θα συναντηθεί με την υφυπουργό Άμυνας Christine Wormuth.

Θα παρακαθίσει σε γεύμα στο Κογκρέσο με μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, ενώ θα συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων Mac Thornberry.

Επιπλέον, θα συναντηθεί με τον Γερουσιαστή Jack Reed επικεφαλής των Δημοκρατικών στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας, καθώς και με τον Βουλευτή Frank Pallone, επικεφαλής των Δημοκρατικών της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Ο κ. Καμμένος θα παρακαθίσει επίσης σε δείπνο εργασίας που του παραθέτει η δεξαμενή σκέψης «Atlantic Council», ενώ θα συναντηθεί με την υφυπουργό Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας Βικτώρια Νούλαντ.

Τέλος, θα συναντηθεί με στελέχη του Ινστιτούτου Hudson, ενώ θα επισκεφθεί εγκαταστάσεις βιομηχανιών με τις οποίες συνεργάζεται η Ελλάδα.

Σημειώνεται ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας συναντήθηκε ήδη με εκπροσώπους ομογενειακών οργανώσεων, ενώ θα συναντηθεί και με εκπροσώπους Αμερικανοεβραικών οργανώσεων.

πηγή

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΕΙΩΣΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

του Γιώργου Δελαστίκ

Σημεία και τέρατα γράφονται τελευταία από μνημονιακούς κονδυλοφόρους προκειμένου να καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι από τότε που βγήκε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταρρεύσει οι τραπεζικές καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων. Επιχειρείται έτσι αφενός να δυσφημιστεί η κυβέρνηση Τσίπρα και αφετέρου, πράγμα πολύ σημαντικότερο, να ξεχαστεί μέσω της πρόκλησης σύγχυσης η παταγώδης καταβαράθρωση των τραπεζικών καταθέσεων στα πέντε χρόνια των μνημονιακών κυβερνήσεων Γιώργου Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμου και Αντώνη Σαμαρά-Βαγγέλη Βενιζέλου.

Είναι αλήθεια ότι στις 31 Δεκεμβρίου 2009, τρεις μήνες αφότου είχε αναλάβει πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου, το σύνολο των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες ανερχόταν σε 231,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι εξίσου αληθές ότι στις 31 Μαρτίου 2015, δύο μήνες αφότου είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, οι καταθέσεις ήταν σχεδόν... εκατό (!) δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα - για την ακρίβεια 138,6 δισ. ευρώ. Μείωση δηλαδή κατά 92,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Μόνο που μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015 κυβερνούσε τη χώρα το δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου.

Πόσες ήταν οι καταθέσεις, λοιπόν, στο τέλος Ιανουαρίου του 2015; Οπως μας πληροφορεί η Τράπεζα της Ελλάδος, ήταν μόνο 148 δισεκατομμύρια. Με άλλα λόγια, τα πέντε χρόνια των τριών μνημονιακών κυβερνήσεων (2010-2014 συμπεριλαμβανόμενα καθ' ολοκληρίαν) κόστισαν στην Ελλάδα και στις τράπεζές της απόσυρση 83,5 δισεκατομμυρίων σε καταθέσεις. Τα 148 δισ. ευρώ γίνονται 138,6 το πρώτο δίμηνο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια θα μειωθούν κι άλλο τον Απρίλιο και τον Μάιο.

Πόσο όμως, δεν γνωρίζουμε, μέχρι να μας το πει επίσημα η Τράπεζα της Ελλάδος. Τον Φεβρουάριο αποσύρθηκαν από τις τράπεζες 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Πόσα από αυτά ανήκαν σε φίλους και υποστηρικτές του Αντώνη Σαμαρά και του Βαγγέλη Βενιζέλου δεν γνωρίζουμε. Μας προκαλεί εντύπωση πάντως ότι τον Μάρτιο, τον επόμενο μήνα, οι τραπεζικές καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων μειώθηκαν μόνο κατά 2 δισεκατομμύρια - μόλις το ένα τέταρτο σχεδόν της μείωσης του Ιανουαρίου. Υπάρχει ένα ακόμη γεγονός που προκαλεί εντύπωση. Στα τέλη Μαρτίου, από τα 138,5 δισ. ευρώ του συνόλου των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, τα 117,9 δισ. ευρώ είναι αποταμιεύσεις νοικοκυριών και μόνο 20,6 δισεκατομμύρια είναι καταθέσεις των επιχειρήσεων. Εξι φορές περισσότερες σχεδόν οι καταθέσεις των νοικοκυριών από τις επιχειρήσεις!

Τι συμβαίνει; Η Ελλάδα έγινε ως δια μαγείας χώρα χρεοκοπημένη με... πλούσια νοικοκυριά και μπατίρηδες επιχειρηματίες ή μήπως απλώς οι επιχειρήσεις φρόντισαν και έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, ενώ ο κοσμάκης έχει αφήσει τα λεφτουδάκια του στις τράπεζες; Προφανώς, το δεύτερο συμβαίνει. Είναι πολύ διασκεδαστική η προσπάθεια των μνημονιακών να μην κάνουν διάκριση ανάμεσα στην κυβέρνηση Σαμαρά που κυβερνούσε τον Ιανουάριο και της κυβέρνησης Τσίπρα που κυβερνά από τον Φεβρουάριο, μιλώντας αδιάκριτα για το «πρώτο τρίμηνο του 2015». Επιδιώκουν να συγκαλύψουν έτσι την απερίγραπτη καταβύθιση-ρεκόρ των καταθέσεων τον Ιανουάριο κατά... 12,2 (!!!) δισεκατομμύρια ευρώ, που κυβερνούσε ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, τη μεγαλύτερη που έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα. Είναι πρόδηλος ο πολιτικός χαρακτήρας αυτής της απόσυρσης καταθέσεων.

Απέσυραν και εν μέρει έβγαλαν στο εξωτερικό τα λεφτά τους τόσο οι επιχειρηματίες όσο και οι δεξιοί ψηφοφόροι, αφού σχεδόν οι πάντες ήταν βέβαιοι για τη συντριβή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Οσοι περίμεναν να δουν και το αποτέλεσμα για να πειστούν, έβγαλαν τα λεφτά τους εκτός τραπεζών της Ελλάδας τον Φεβρουάριο. Αυτή είναι η ουσία, το Μνημόνιο και η μνημονιακή πολιτική διέλυσαν τις τραπεζικές καταθέσεις στην Ελλάδα, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα το δούμε, αλλά για την ώρα είναι πολύ νωρίς. Αξίζει τον κόπο -για να καταρριφθεί εντελώς αυτός ο μνημονιακός μύθος- να έχουμε υπόψη μας και έναν πίνακα. Το 2010, πρώτη χρονιά του Μνημονίου, οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες μειώθηκαν κατά 27,9 δισ. ευρώ. Το 2011 μειώθηκαν κατά 35,4 δισ. ευρώ. Το 2012 κατά 12,8 δισεκατομμύρια. Το 2013 αυξήθηκαν κατά 1,8 δισ. ευρώ. Το 2014 μειώθηκαν κατά 2,9 δισεκατομμύρια. Από εκεί και πέρα τον Ιανουάριο του 2015 με Σαμαρά - Βενιζέλο μειώθηκαν κατά 12,2 δισ. ευρώ και τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο με Τσίπρα μειώθηκαν κατά 9,5 δισεκατομμύρια.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ''ΘΕΣΜΩΝ''

του Βασίλη Κοψαχείλη

Η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα των «Θεσμών», δηλαδή την παγίδα που αριστοτεχνικά της έστησαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να την μπλοκάρουν.

Πολύ απλά, η Ελληνική κυβέρνηση δεν κυβερνά.
 

Από την αρχή οι «Θεσμοί» έβαλαν ως προϋπόθεση συνέχισης των όποιων συνομιλιών με την Ελλάδα την αποφυγή ανάληψης «μονομερών ενεργειών» από την Ελληνική κυβέρνηση. Η Ελληνική κυβέρνηση το αποδέχθηκε ελπίζοντας σε σύντομες χρονικά συνομιλίες με τους «Θεσμούς».

Έτσι, μπλοκαρίστηκε αφού ούτε προοπτική συμφωνίας υπάρχει και τα προβλήματα καθώς και τα όρια αντοχής είναι ελάχιστα σε σχέση με αυτά που υπήρχαν μερικούς μήνες πριν.

Η κυβέρνηση όντας μπλοκαρισμένη έχει περιπέσει σε αδράνεια αντί να δει ρεαλιστικά τι πραγματικά συμβαίνει και να αποφασίσει να πάρει τα ηνία στα χέρια της.

Τι μπορεί να κάνει η Ελληνική κυβέρνηση; Η ίδια να θέσει χρονικό όριο για μια συμφωνία. Αν δεν υπάρξει συμφωνία τότε και η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα δεσμεύεται από την μη ανάληψη μονομερών ενεργειών.

Σε τελική ανάλυση εάν η κυβέρνηση έχει μελετήσει και αποφασίσει ότι είναι καλό να υπάρχει ένας ενιαίος συντελεστής ΦΠΑ αρκετά μικρότερος από τον σημερινό, ας το κάνει. Εάν πιστεύει ότι πρέπει να απαλλάξει την νέα επιχειρηματικότητα από το καθεστώς δουλοπαροικίας του ΟΑΕΕ εφαρμόζοντας ένα αγγλοσαξονικό μοντέλο, ας το κάνει και να μην περιμένει την συμφωνία των «Θεσμών». Με απλές κινήσεις η κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει το αρνητικό κλίμα στο εσωτερικό της χώρας και γρήγορα αυτό να αποτυπωθεί και στα κρατικά ταμεία. Ποιος ξένος πολιτικός θα ψέξει την Ελληνική κυβέρνηση αν μειώσει την ανεργία και αυξήσει τα κρατικά έσοδα ή ποιος επενδυτής δεν θα επενδύσει σε μία οικονομία ξεκαθαρισμένη, ελεγμένη και με προοπτικές.

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται μπροστά στο κρισιμότερο σημείο της πολιτικής του διαδρομής. Ή θα χαθεί απαξιωμένος από τον μηχανισμό υπονόμευσης των «Θεσμών» ή θα αποτελέσει παράδειγμα ηγέτη που με αποφασιστικότητα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Πάντως τα όρια της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί.

πηγή

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ Ή ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ

του Γιώργου Σκλαβούνου

Η Θριαμβευτική είσοδος της Κίνας στο Διεθνές Τραπεζικό και Χρηματοπιστωτικό Σύστημα: Με ή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του κυρίαρχου, σκληρού και κλειστού πυρήνα του διεθνούς τραπεζικού συστήματος;

Η δημιουργία, με πρωτοβουλία της Κίνας, της ( Α.Ι.Ι.Β.) Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων και Υποδομών αλλά κυρίως η παγκόσμια αποδοχή της τράπεζας και οι συμμετοχές σε αυτήν αποτελούν ριζική ανατροπή στο μέχρι σήμερα ολιγοπωλιακά, αν όχι μονοπωλιακά, ελεγχόμενο διεθνές τραπεζικό και Χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Πενήντα επτά χώρες έχουν ζητήσει να γίνουν ιδρυτικά μέλη. Από τις χώρες του G 8 μόνον οι ΗΠΑ παραμένουν εκτός. Και αυτό ακόμα το Δ.Ν.Τ. ζήτησε να γίνει ιδρυτικό μέλος. Η άγρια (fierce κατά τον Αγγλόφωνο τύπο) αμερικάνικη αντίδραση και παρ’ όλα ταύτα η συμμετοχή της Αγγλίας και η επιθυμία του Δ.ΝΤ να συμμετέχει, εγείρουν και σκέψεις για λογικές δούρειου ίππου, που δεν πρέπει να αποκλείονται.

Σε κάθε περίπτωση ζούμε το πέρασμα σε ένα Νέο Διεθνές Τραπεζικό και Χρηματοπιστωτικό σύστημα και ένα πολύ-πολικό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Η νέα πραγματικότητα διευρύνει τους βαθμούς, τα όρια ελευθερίας στην αναζήτηση αναπτυξιακών πόρων των μικρών και μεσαίας βαθμίδας Εθνικών Κρατών. Απόδειξη αυτού του γεγονότος η πρόταση Πούτιν για συμμετοχή της Ελλάδος ως ιδρυτικού μέλους στην τράπεζα των BRICS.

Η νέα πραγματικότητα ανατρέπει την υπό Αμερικανική κηδεμονία, δυτική επικυριαρχία στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα,
(ΔΝΤ και World Bank). Εντείνει την αποδολαριοποίηση των διεθνών συναλλαγών και ενισχύει έμμεσα, αλλά ουσιαστικά, τη Ρωσία στην αντιπαράθεση της με τις ΗΠΑ.

Η Κίνα μέσω του XINHUA NEWS χαρακτήρισε την αμερικανική σκληρή κριτική,την αμερικάνικη αποδοκιμασία της Βρετανίας για την συμμετοχή της στην Α.Ι.Ι.Β, ως παιδική υστερία..

Η δημιουργία της Ασιατικής Τράπεζας αποτελεί καθοριστικό σταθμό στην πορεία διαμόρφωσης του νέου διεθνούς συσχετισμού ισχύος αλλά όχι τη μόνη απόδειξη αυτής της πορείας. 

Χαρακτηριστικά βήματα στην ίδια πορεία αποτελούν:

-Η ανακοίνωση για κοινές Ρώσο-Κινεζικές ναυτικές ασκήσεις στη Μεσόγειο.

-Η πρόταση του Πούτιν (23 Μάρτιου 2015) για Ασιατική Νομισματική Ένωση μεταξύ των μελών της Ε.Ε.U, της Ευρασιατικής Οικονομικής Ενώσεως . (Μέλη αυτής της Ένωσης είναι η Ρωσία, η Λευκορωσία, η Αρμενία, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Ουσμπεκιστάν).-Η υπογραφή (13/12/2014) Ρωσοκινεζικής νομισματικής συνεργασίας  (συμφωνία για currency swaps ύψους 150 δις $), 

-Η Ρωσσοκινεζική συμφωνία χρηματοδότηση με 100 δισ $ της Νέας Διεθνούς Αναπτυξιακής Τράπεζας που έχουν ιδρύσει με την ομάδα των αποκαλουμένων BRICS.( Βραζιλία, Ρωσσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική). 

Τα χαρακτηριστικά ανωτέρω βήματα αποκαλύπτουν ότι η δημιουργία της Α.Ι.Ι.Β αποτελεί ένα, ίσως το αποφασιστικότερο μέχρι τώρα, βήμα στην αναπότρεπτη αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών ισχύος, αλλά όχι το μοναδικό και, προφανώς όχι, το τελευταίο.

 

Καταστροφή για τις ΗΠΑ.

Η συμμετοχή στο Κινέζικο εγχείρημα των πλέον πιστών συμμάχων των ΗΠΑ σε ανατολή και δύση επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία από την Ευρώπη, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία από τον Ειρηνικό, η Ιαπωνία και η Νότιος Κορέα από την Ασία, επαληθεύουν τον όρο του διεθνούς τύπου σχετικά με την επιτυχία της Α.Ι.Ι.Β ως καταστροφή για τις ΗΠΑ.

Η δυνατότητα της Α.Ι.Ι.Β. να χρησιμοποιήσει τα τεράστια αποθέματα δολαρίων για την χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων σε Ασία, Αφρική, Κεντρική Ασία και σε σχέδια όπως η ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ, από στεριά και θάλασσα και της μετατροπής της Κεντρικής Ασίας σε χώρο εμπορικής και οικονομικής συνάντησης Ευρώπης - Ασίας δίνουν ανατρεπτική- αναπτυξιακή δυναμική στο ρόλο της νέας τράπεζας. 

Η προβλεπόμενη ζήτηση επενδύσεων της τάξης των 800 δις $ ετησίως για επενδύσεις και υποδομές στην Ασία και την Κεντρική Ασία δείχνουν όχι μόνον το δρόμο του μεταξιού, αλλά της κερδοφορίας για το τραπεζικό κεφάλαιο που αντιμετωπίζει δυσκολίες στην ανατροφοδότηση των κερδών στις εκτός πραγματικής οικονομίας δραστηριότητες.

Η εκπεφρασμένη βούληση της Ρωσίας να συμμετέχει οικονομικά στο εγχείρημα της ΖΩΝΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο έλεγχος της Ευρασίας δεν προδιαγράφεται Αμερικανικός και ότι η σύνδεση Κεντρικής Ασίας - Ευρώπης δεν είναι στόχος ουτοπικός( βλέπε και την σχετική επίσκεψη του Κινέζου προέδρου στο Βελιγράδι, 18/12/2014 σε αυτό το πλαίσιο.) .

Η παγίωση των σχέσεων Ρωσίας –Ιράν με την υπογραφή
(21 Ιανουαρίου 2015) πολυεπiπεδης και μακροχρόνιας στρατιωτικής συνεργασίας και η συμφωνία παραχώρησης των S-300 (13 Aπριλιου 2015) καθώς και η ενεργειακή και οικονομική συνεργασία Κίνας-Ιράν εδραιώνει τη Ρωσσοκινεζική παρουσία στην Κεντρική Ασία όσο και στην Ευρασία.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι επιπτώσεις που θα έχει η νέα τράπεζα και η επιδιωκόμενη νέα παγκόσμια ισορροπία στα δυο αμερικανικά σχέδια παγκόσμιας εμπορικής ηγεμονίας. Την Διατλαντική συνεργασία επενδύσεων και εμπορίου (T.T.I.P) που προετοιμάζει χρόνια τώρα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την αντίστοιχη που προετοιμάζει με την Ασία γνωστή ως TPP.

Η πορεία σε ένα νέο παγκόσμιο Νομισματικό Σύστημα φαίνεται αναπότρεπτη.

Οι αλλαγές που θα τη συνοδεύουν δεν θα είναι μόνο οικονομικές. Αντίθετα θα είναι αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Εάν μια Νέα Ισορροπία θα εδραιωθεί σύντομα, παραμένει ζητούμενο.

 

Aν η ενεργότερη συμμετοχή της Κίνας στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και το σύστημα παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης θα σημάνει τελικά έναν πλουραλιστικότερο κόσμο, όπως ελπίζω, η μια περαιτέρω Ασιατικοποίηση της ΔΥΣΗΣ, μένει να το δούμε......

πηγή

ΜΙΖΕΣ ΣΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ; ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Η φωτογραφία που αποκάλυψε το πρωί το spirospero.gr έχει δημιουργήσει σοκ και δέος στην Εισαγγελία Αθηνών και όχι μόνον! Έχει προκαλέσει και αναστάτωση στον τέως πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και στον πρώην εισαγγελέα Γιώργο Ζορμπά!

Γιατί;

 

Επειδή εικονίζει τον πρώην εισαγγελέα, αδέκαστο κ. Γιώργο Ζορμπά να φωτογραφίζεται στο εργοστάσιο κατασκευής των γερμανικών αρμάτων Leopard μαζί με τον διευθυντή του γραφείου του αξιωματικό Πάνο Κατσή.

 

Ο κ. Κατσής συνελήφθη προχθές και κρατείται στη ΓΑΔΑ, μετά από ένταλμα σύλληψης της Εισαγγελίας, ως ύποπτος για μίζες από την αγορά των αρμάτων Leopard.

 

Σε ελβετικό λογαριασμό βρέθηκαν 3 εκατομμύρια ευρώ, που ανήκουν στον αξιωματικό συνεργάτη του κ. Ζορμπά.

 

Υπενθυμίζεται ότι κ. Γ .Ζορμπάς επιλέχθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή , ως αδέκαστος, για να κάνει κάθαρση στον χώρο των εξοπλιστικών. Διορίστηκε γενικός γραμματέας εξοπλιστικών στο υπουργείο Άμυνας.

 

spirospero.gr

 

 

ΟΙ ''ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ'' ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

του Άρη Χατζηστεφάνου

Για τους μεγαλόσχημους Eλληνες δημοσιογράφους είναι δύο ασήμαντοι δικηγόροι. Για τα Ηνωμένα Εθνη είναι δύο από τους σημαντικότερους εν ζωή επιστήμονες στον χώρο του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους Ελληνες πολιτικούς των μνημονίων ήταν απλώς μια ενοχλητική φωνή που θα μπορούσε να ενισχύσει τη χώρα απέναντι στους δανειστές της

Eίχαν περάσει ελάχιστες ώρες από τη στιγμή που ο Σεφάς Λουμίνα έφτασε στο ξενοδοχείο του στο κέντρο της Αθήνας. Τα Ηνωμένα Εθνη τού είχαν αναθέσει ως ειδική αποστολή να εξετάσει τις επιπτώσεις των μνημονίων στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αφησε τις βαλίτσες του στο δωμάτιο και κατέβηκε να συναντήσει την ομάδα εμπειρογνωμόνων και μεταφραστών που είχε έρθει να τον υποδεχτεί. Ηταν η στιγμή που άκουσε περίεργους θορύβους από το λόμπι του ξενοδοχείου. Περαστικοί αλλά και αστυνομικοί μαζεύονταν έξω από την πόρτα για να δουν τι είχε συμβεί. Οπως του εξήγησαν οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, κάποιος είχε νοικιάσει ένα δωμάτιο στον έκτο όροφο, άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε στο κενό. Στο σημείωμα που άφησε εξηγούσε ότι δεν άντεχε άλλο την κατάσταση στην οποία τον οδήγησε η οικονομική κρίση.

«Και αυτές ήταν μόνο οι πρώτες μου ώρες στην Ελλάδα» μου εξήγησε ο Σεφάς Λουμίνα, πριν αρχίσει να παραθέτει αμέτρητα περιστατικά εξαθλίωσης και απόγνωσης που κατέγραψε τις λίγες ημέρες που βρισκόταν στην Αθήνα. Η έκθεση την οποία παρουσίασε στα Ηνωμένα Εθνη ήταν πραγματικός κόλαφος όχι μόνο για τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μεταξύ άλλων η έκθεση σύστηνε στους δανειστές (άρα και στην Ε.Ε.) να διακόψουν κάθε πρόγραμμα «βοήθειας», εάν αυτή παρέχεται υπό όρους ταπεινωτικών πολιτικών που υπονομεύουν την ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και να συμπεριλάβουν τη μείωση της ανεργίας και της φτώχειας ως μετρήσιμους στόχους στο πρόγραμμα προσαρμογής.

Χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί και ο ίδιος, μετατρεπόταν σε persona non grata για την Ε.Ε. και την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Απέναντί του δεν είχε απλώς συγκεκριμένα πρόσωπα που προσπαθούσαν να αποσιωπήσουν την έρευνά του για να προωθήσουν τις μνημονιακές πολιτικές, αλλά θεσμούς που αδιαφορούσαν για την καταστρατήγηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Η Ευρωπαϊκή Ενωση στο σύνολό της», μου εξηγεί ο διακεκριμένος καθηγητής, «ήταν εξαιρετικά εχθρική στην αποστολή του ΟΗΕ για το εξωτερικό δημόσιο χρέος και τα ανθρώπινα δικαιώματα και στρεφόταν εναντίον κάθε σχετικού ψηφίσματος». Και όταν ο ίδιος ρωτούσε γιατί συνέβαινε αυτό η απάντηση ήταν πως «το να εξετάζεις τα ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με το χρέος αποτελεί σπατάλη χρημάτων».

Ο Σεφάς Λουμίνα δηλώνει εξαρχής ότι «μια χώρα οφείλει να αποπληρώνει τα χρέη της». Σπεύδει όμως να συμπληρώσει ότι κανείς δεν μπορεί να απαιτεί την αποπληρωμή εάν αυτή στερεί από το κράτος την ικανότητα να εξυπηρετήσει πρωταρχικές υποχρεώσεις του απέναντι στον πληθυσμό του». Παρά την εχθρική στάση της Ε.Ε. πίστεψε προς στιγμήν ότι η έκθεσή του θα προσέφερε ένα πανίσχυρο όπλο στην τότε ελληνική κυβέρνηση για να διαχειριστεί ή και να διαγράψει τα χρέη της. Αυτό που δεν μπορούσε να διανοηθεί είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας θα στρεφόταν εναντίον του γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί την Ελλάδα σε βάρος των πιστωτών. «Δεν μπορούσα να φανταστώ τέτοια αντίδραση» μου εξηγεί. «Πίστευα πως κάθε κυβέρνηση θα αγκάλιαζε μια έκθεση η οποία την βοηθούσε να ενισχύσει τη θέση των πολιτών της».

Η ελληνική κυβέρνηση όμως, η οποία καταδίκαζε κάθε σχετικό ψήφισμα στο πλαίσιο της Ε.Ε., δεν ήταν ο μοναδικός του αντίπαλος. Οταν ο Σεφάς Λουμίνα επέστρεψε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 2015, ως μέλος πλέον της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους, έπεσε και αυτός θύμα της προσπάθειας αποδόμησης που ενορχήστρωναν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το παρακάτω απόσπασμα από τη στήλη του Γιάννη Πρετεντέρη στα «Νέα» συνοψίζει τη στάση αρκετών δημοσιογράφων που διαλαλούσαν την άγνοιά τους ως προσόν: «Ευτυχώς η “Αυγή” αποκάλυψε μερικές από τις “σημαντικές προσωπικότητες” της Επιτροπής – δεν θα αναφέρω τα ονόματα, είναι παντελώς άγνωστα. Μετέχουν λοιπόν (σύμφωνα με την εφημερίδα) ένας δικηγόρος “με ειδικότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα”, ένας “πρώην(!) ειδικός για το δικαίωμα στην τροφή”(!)…».

Δεν υπήρχε αμφιβολία πως ο «δικηγόρος» ήταν ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ, Σεφάς Λουμίνα. Αναζητώντας όμως και τον «πρώην ειδικό για το δικαίωμα στην τροφή» συνειδητοποιήσαμε ότι πρόκειται για τον ειδικό εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών, Ολιβιέ ντε Σούτερ, ο οποίος μετέχει επίσης στην Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους. Ηδη από την πρώτη στιγμή που καθίσαμε μαζί του για μια συνέντευξη καταλάβαμε γιατί είχε περάσει στη μαύρη λίστα των «τιτάνων» της ελληνικής δημοσιογραφίας. «Οι δανειακές συμβάσεις», μου εξηγεί ο παγκοσμίου φήμης καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, «μπορεί να είναι άκυρες εάν αποδειχτεί ότι η μια πλευρά έπεσε θύμα εξαναγκασμού – εάν δηλαδή δεν δόθηκε στην Ελλάδα καμία άλλη επιλογή από το να τις αποδεχτεί».

Αν και εξετάζουν διαφορετικές χρονικές στιγμές των δανειακών συμβάσεων (τη σύναψη και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή τους) οι δυο καθηγητές και πρώην εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ φαίνεται να καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: Οι δανειακές συμβάσεις θα μπορούσαν να κηρυχθούν άκυρες είτε γιατί υπογράφηκαν υπό καθεστώς εξαναγκασμού είτε γιατί η εφαρμογή τους θα οδηγούσε αποδεδειγμένα σε παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ποιος θέλει όμως να ακούσει δύο καθηγητές του ΟΗΕ που «απέτυχαν» τόσο οικτρά στην καριέρα τους, ώστε δεν κέρδισαν την αποδοχή των ελληνικών μέσων ενημέρωσης;

πηγή

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ ''ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ'' ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ...

 ...ο πραγματικός εχθρός είναι η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης

του Τάκη Φωτόπουλου

Το άρθρο αυτό έχει, πρώτα, ως στόχο να γίνει σαφής η διάκριση μεταξύ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού), ως δομικής ή συστημικής αλλαγής, και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Η διάκριση αυτή είναι απαραίτητη σήμερα, καθώς πολλοί στην παγκοσμιοποιητική Αριστερά (δηλαδή την «Αριστερά που δεν αμφισβητεί την παγκοσμιοποίηση, η οποία μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι σε μια καπιταλιστική οικονομία της αγοράς) συγχέουν τα δυο ή θεωρούν τον νεοφιλελευθερισμό ως απλά μια ιδεολογία, η οποία μπορεί εύκολα να εγκαταλειφθεί. Στη συνέχεια, δείχνεται ότι, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονται ο Πολ Κρούγκμαν και πολλοί στην παγκοσμιοποιητική “Αριστερά”, η αιτία της σημερινής κρίσης δεν είναι οι πολιτικές λιτότητας που υιοθέτησαν ορισμένοι «κακοί» πολιτικοί και οικονομολόγοι, αλλά η ίδια η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι μόνο η ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μπορεί να αποκαταστήσει την οικονομική και εθνική κυριαρχία, η οποία είναι η αναγκαία συνθήκη (όχι όμως και η επαρκής) για μια πολιτική Αυτοδυναμίας που είναι η μόνη διέξοδος από τη σημερινή καταστροφή σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία

Η μεταπολεμική διεθνοποίηση της οικονομίας της αγοράς, η οποία οδήγησε στη σημερινή παγκοσμιοποίηση, ενθαρρυνόταν ενεργά από τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες, ενόψει ιδίως της επέκτασης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στον Τρίτο Κόσμο. Ωστόσο, όπως έδειξα αλλού, [1] η διεθνοποίηση της αγοράς ήταν βασικά το αποτέλεσμα «αντικειμενικών» παραγόντων που αναφέρονται στη δυναμική της οικονομίας της αγοράς και, ειδικότερα, στην εξάπλωση των πολυεθνικών και την παράλληλη ανάπτυξη της αγοράς Ευρω-δολαρίου. [2] Η αγορά ευρω-δολαρίου παρείχε ένα περιβάλλον, «ελεύθερο ρυθμίσεων», όπου μπορούσε κάποιος να δανειστεί και να δανείσει αμερικάνικα δολάρια (και αργότερα και άλλα ισχυρά νομίσματα, όπως το γεν, το μάρκο κ.λπ.) χωρίς οποιεσδήποτε αμερικανικές ρυθμιστικές και φορολογικές απαιτήσεις. Η ανάπτυξη της νέας αυτής αγοράς, η οποία απλώς αντανακλούσε τις αυξανόμενες ανάγκες των πολυεθνικών, ήταν καθοριστική για τη μετέπειτα άρση των ελέγχων συναλλάγματος και κεφαλαίων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι συναλλαγματικοί έλεγχοι των εθνών-κρατών, ιδιαίτερα εκείνων στη Βρετανία, όπου δημιουργήθηκε η αγορά Ευρώ-δολαρίου, τέθηκαν υπό σοβαρή πίεση, καθ ‘όλη τη δεκαετία του 1970. Αυτό το άτυπο, στην αρχή, άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών για την κάλυψη των αναγκών των πολυεθνικών, στη συνέχεια θεσμοθετήθηκε, αρχικά από συντηρητικούς πολιτικούς (Θάτσερ και Ρέηγκαν) και στη συνέχεια από κυβερνήσεις κάθε ιδεολογίας: από Χριστιανοδημοκράτες και Συντηρητικούς μέχρι σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους και οποιοδήποτε μίγμα από αυτούς.

Στην πραγματικότητα, η τεράστια επέκταση των Υπερεθνικών Επιχειρήσεων, ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς ––που χαρακτηρίζει (μαζί με την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ), τη Νέα Διεθνή Τάξη–– θα ήταν αδύνατη χωρίς ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας από «κακούς» οικονομολόγους και πολιτικούς που εκμεταλλεύτηκαν κάποιο είδος κρίσης, όπως ισχυρίζονται κάποιοι «best-seller» συνωμοσιολόγοι θεωρητικοί της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς»,[3] που στην Ελλάδα περιλαμβάνει ακόμη και «αντι-εξουσιαστές» αναλυτές! Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν απλώς η αναπόφευκτη συνέπεια της κατάρρευσης του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου, το οποίο θεμελιωνόταν στις εθνικές αγορές και, ως εκ τούτου, δεν ήταν πλέον συμβατό με την αυξανόμενη διεθνοποίηση της οικονομίας της αγοράς. Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις, στο νέο πλαίσιο, δεν είχαν επιλογή παρά να ακολουθήσουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές για να κάνουν τις οικονομίες τους ανταγωνιστικές και ικανές να συνεχίσουν την ανάπτυξη που περιλαμβάνει την περαιτέρω επέκταση της καταναλωτικής κοινωνίας.

Την ίδια στιγμή, φιλελεύθεροι οικονομολόγοι (σε ​​αντίθεση με τους «κρατικιστές» Κεϋνσιανούς, οι οποίοι ήταν κυρίαρχοι την περίοδο αμέσως μετά τον πόλεμο, κατά τη διάρκεια της κρατικιστικής φάσης που ανέφερα παραπάνω) αναβίωσαν ένα μείγμα των νεοκλασικών οικονομικών με τον μονεταρισμό και τα «οικονομικά της προσφοράς» σε αυτό που ονομάστηκε «νεοφιλελεύθερα οικονομικά». Αυτό ήταν ένα σύνολο οικονομικών πολιτικών που στόχευαν στην κατάργηση κάθε αποτελεσματικού κοινωνικού ελέγχου της οικονομίας: από τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα (μέσω των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων και της ουσιαστικής διάλυσης του κράτους πρόνοιας, καθώς και της δραστικής μείωσης των κρατικών δαπανών) μέχρι την απορρύθμιση των αγορών για τα εμπορεύματα, την εργασία και τα κεφάλαια, προκειμένου να ενισχυθεί ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα (δηλαδή των πολυεθνικών εταιριών που τον ελέγχουν). Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία υιοθετήθηκε φυσικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχονται από τις πολυεθνικές και άλλους μεγιστάνες του Τύπου, οι οποίοι την προωθούσαν ως το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα της νέας εποχής ––δηλαδή ως το σύστημα των πεποιθήσεων, ιδεών και των αντίστοιχων αξιών που κυριαρχούν σε μια δεδομένη κοινωνία και σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας της. [4]

Πρέπει, επομένως, να γίνει σαφής διάκριση ανάμεσα στην ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και τον ίδιο τον νεοφιλελευθερισμό. Η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού δημιουργήθηκε με σκοπό να δικαιολογήσει, («αντικειμενικά», όπως υποτίθεται κάνει κάθε συστημική ιδεολογία) την ανάγκη για συστημική αλλαγή, δηλαδή για το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών, πάνω στα οποία θεμελιώθηκε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Με άλλα λόγια, ήταν η συστημική αλλαγή που σηματοδότησε η ανάδυση και η μαζική επέκταση των Υπερεθνικών Εταιρειών —ως αποτέλεσμα της δυναμικής «ανάπτυξη-ή-θάνατος» του συστήματος της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς— αυτή που αρχικά οδήγησε σε ένα άτυπο άνοιγμα των αγορών, το οποίο αργότερα θεσμοθετήθηκε. Είναι επομένως φανερό ότι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, όπως και κάθε είδος συστημικής ιδεολογίας, καθιερώθηκε ως τέτοια μετά τη συστημική αλλαγή και όχι το αντίστροφο (όπως άλλωστε και η φιλελεύθερη ιδεολογία έγινε συστημική μετά την ανάδυση του συστήματος της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και όχι το αντίστροφο).

Ωστόσο, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά», (συμπεριλαμβανομένων πολλών στην αντισυστημική Αριστερά, ακόμη και μαρξιστών), δεν κάνει αυτή τη κρίσιμη διάκριση και συνήθως συγχέει —μερικές φορές σκόπιμα— το συστημικό φαινόμενο (δηλ. την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση), το οποίο ανήκει στην οικονομική βάση, με την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, που ανήκει –με μαρξιστικούς όρους– στο εποικοδόμημα. Με τον τρόπο αυτό, έχουν παράγει μια αν-ιστορική «θεωρία» περί «κακών» καπιταλιστών και πολιτικών που συνωμοτούν για να επιβάλουν τον «νεοφιλελευθερισμό», ως μέσο για την επέκταση των κερδών, τη συσσώρευση κεφαλαίου κ.λπ., σε βάρος των εργατών. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ακόμη και ο Έρικ Χόμπσμπαουμ, ο «πρύτανης» των Μαρξιστών ιστορικών, προέβλεπε οξυδερκώς(!) το επικείμενο τέλος του νεοφιλελευθερισμού ήδη από το τέλος της δεκαετίας του 1990,[5] ενώ σύγχρονοι Μαρξιστές δηλώνουν (πιο σεμνά!), ότι αν και ο νεοφιλελευθερισμός δεν πέθανε ακόμα, σίγουρα «πεθαίνει» και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αντικαταστήσουμε τους νεοφιλελεύθερους θεσμούς:

«Έχει έρθει συνεπώς η ώρα να γυρίσουμε σελίδα και να επαναπροσδιορίσουμε τις στρατηγικές ανάπτυξης στην κατεύθυνση της παραγωγής, της εκπαιδευμένης–και καλύτερα αμειβόμενης– εργασίας, της επαναβιομηχάνισης, των κοινωνικών προγραμμάτων και ενός νέου κράτους πρόνοιας. Αλλά για να το κάνουμε αυτό πρέπει να γκρεμίσουμε τους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς του νεοφιλελευθερισμού, όπως ακριβώς και ο νεοφιλελευθερισμός είχε καταστρέψει τους σοσιαλδημοκρατικούς και κομμουνιστικούς θεσμούς του πάλαι ποτέ Κοινωνικού Κράτους. Μπορεί αυτό να επιτευχθεί χωρίς επαναστάσεις; Ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά μόνο στο πλαίσιο επαναστάσεων που λαμβάνουν χώρα αλλού, με περίπου τον ίδιο τρόπο που η σκανδιναβική σοσιαλδημοκρατία επωφελήθηκε από τη Ρωσική Επανάσταση του 1917»[6]

 

Άλλοι (όπως ο «αναρχικός» Τσόμσκι) μιλούν για τον σημερινό «κακό» καπιταλισμό σε σχέση με τον παλιό «καλό» καπιταλισμό, υποστηρίζοντας ότι το πρόβλημα είναι η «κορπορατοποίηση» της οικονομίας της αγοράς, η οποία, υποτίθεται, αντιπροσωπεύει «μια επίθεση στις αγορές και τη δημοκρατία». [7] Ωστόσο, όπως έδειξα αλλού, [8] το πρόβλημα δεν είναι η κορπορατοποίηση της οικονομίας της αγοράς, καθώς η εξέλιξη αυτή ήταν αναπόφευκτη ούτως ή άλλως, μέσα στη δυναμική ανάπτυξη-ή-θάνατος που χαρακτηρίζει το σύστημα της οικονομίας της αγοράς. Από τη στιγμή δηλαδή που αυτή η δυναμική δεν ανατράπηκε από την κοινωνική πάλη, ήταν βέβαιο ότι θα οδηγούσε στην κορπορατοποίηση της οικονομίας της αγοράς. Με άλλα λόγια, ο λόγος που δεν είναι το πρόβλημα η «κορπορατοποίηση» της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, αλλά η ίδια η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, είναι γιατί αλλιώς θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι ήταν ιστορικά εφικτό (με τον δεδομένο συσχετισμό δυνάμεων) κάποιο άλλο είδος καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς—υπόθεση τελείως ανιστόρητη βέβαια​​. Πέρα, επιπλέον, από το γεγονός ότι, με βάση την υπόθεση αυτή, θα καταλήξουμε να κατηγορούμε τις ελίτ γιατί παραβιάζουν τους κανόνες τους παιχνιδιού, αντί να κατηγορούμε το ίδιο το άθλιο παιχνίδι!

Συμπερασματικά, ο νεοφιλελευθερισμός δεν ήταν απλά μια εφεύρεση μερικών κακών οικονομολόγων και πολιτικών, των οποίων τις απόψεις υιοθέτησαν άπληστοι καπιταλιστές, όπως υποστηρίζει μια θεωρητικά χρεοκοπημένη, παγκοσμιοποιητική «Αριστερά». Στην πραγματικότητα, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, η οποία θεμελιώνεται στις πολυεθνικές, και η οποία δεν μπορούσε επομένως παρά να είναι μόνο νεοφιλελεύθερη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών – απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματική λειτουργία των πολυεθνικών – έχει ως στόχο να δημιουργήσει ισότιμους όρους ανταγωνισμού για τις πολυεθνικές, όχι μόνο σε σχέση με το οικονομικό πλαίσιο εντός του οποίου θα έπρεπε να λειτουργούν, αλλά και σε σχέση με το κοινωνικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση συνεπάγεται όχι μόνο την ομογενοποίηση της νομοθεσίας σε σχέση με την πρόσληψη και την απόλυση εργαζομένων («ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις), αλλά και την ομογενοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών με βάση έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή που αποτελεί το φθηνότερο «σύστημα κοινωνικής πρόνοιας», έτσι ώστε οι πολυεθνικές να μπορούν να απολαύουν των καλύτερων δυνατών συνθηκών για τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους (από άποψη πολύ χαμηλής φορολογίας, κ.λπ.) σε οποιαδήποτε χώρα δραστηριοποιούνται η οποία έχει πλήρως ενσωματωθεί στη ΝΔΤ.

Ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, οι πολιτικές λιτότητας ή η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση;

Ωστόσο, στη δεκαετία του 1990, αλλά ακόμη και την περασμένη δεκαετία, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» μιλούσε τουλάχιστον για νεοφιλελευθερισμό, έστω και εάν εσκεμμένα μπέρδευε τον νεοφιλελευθερισμό σαν συστημικό φαινόμενο με την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Όμως στην παρούσα δεκαετία η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» έπαψε ακόμη και να χρησιμοποιεί την ίδια τη λέξη «νεοφιλελευθερισμός», σε μια σαφή προσπάθεια να στρέψει την προσοχή των λαϊκών στρωμάτων μακριά από οτιδήποτε έχει να κάνει με τον πραγματικό τους εχθρό. Δηλαδή, μακριά από το συστημικό φαινόμενο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και το συνεπαγόμενο άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών, που αποτελεί την απώτερη αιτία της διάλυσης του κράτους πρόνοιας και της εγκατάλειψης των ίδιων των Κεϋνσιανών οικονομικών.

Με άλλα λόγια, είναι το ίδιο το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών, που οδηγούν στην καθολίκευση του υποτυπώδους Αμερικάνικου συστήματος κοινωνικών υπηρεσιών και της χαμηλής φορολογίας των επιχειρήσεων, καθώς και της συνακόλουθης συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών, καθιερώνοντας έτσι τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, στον οποίο πρέπει να συμμορφώνεται κάθε χώρα που επιθυμεί να έχει ανάπτυξη και απασχόληση. Και αυτό, διότι η ανάπτυξη και η απασχόληση σε μια οικονομία ενσωματωμένη στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία χαρακτηρίζεται από ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων, εξαρτάται σε κρίσιμο βαθμό από την ανταγωνιστικότητα.

Είναι, δηλαδή, η σχετικά υψηλή ανταγωνιστικότητα, η οποία υποτίθεται θα προσελκύσει περισσότερες πολυεθνικές εταιρείες και ως εκ τούτου, περισσότερες επενδύσεις, που, με τη σειρά τους, θα οδηγήσουν σε περισσότερη ανάπτυξη και απασχόληση. Αυτό, βέβαια, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εποχή των εθνών-κρατών, όταν η ανάπτυξη και η απασχόληση εξαρτιόταν αποφασιστικά από την εθνική αγορά, δεδομένου ότι οι αγορές δεν ήταν ανοικτές εκείνη την εποχή. Στην περίπτωση αυτή, φυσικά, έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο το εάν οι κυβερνήσεις ασκούσαν πολιτικές ισοσκελισμένων προϋπολογισμών (αυτό που μπορούμε να αποκαλέσουμε «πολιτικές λιτότητας» σήμερα) ή αντί αυτών, επεκτατικές πολιτικές για την δραστική ενίσχυση της συνολικής (εγχώριας) ζήτησης, ακόμη και αν αυτό συνεπαγόταν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης – όπως προέβλεπαν τα Κεϋνσιανά οικονομικά, που ήταν τότε κυρίαρχα. Όμως, παρόμοιες Κεϋνσιανές πολιτικές δεν είναι πια δυνατές σήμερα, αφού αυτές θεμελιωνόντουσαν στην εθνική αγορά, η οποία σήμερα, με το πλήρες άνοιγμα και «απελευθέρωση» των αγορών, δεν υπάρχει πια, παρά τα αποπροσανατολιστικά παραμύθια της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς».

Ο εσκεμμένος αποπροσανατολισμός του Κρούγκμαν και της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς»

Ωστόσο, σήμερα δεν είναι μόνο αφελείς οικονομολόγοι που ανήκουν στην παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» που υποστηρίζουν Κεϋνσιανές πολιτικές, εξακολουθώντας προφανώς να ζουν στο χρονοντούλαπο των κυρίαρχων εθνών-κρατών με τις κεϋνσιανές πολιτικές τους και όλα τα ιδεολογικά τους παραφερνάλια, αλλά ακόμη και Νομπελίστες στα οικονομικά! Βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε πια για αφέλεια, αλλά για σκόπιμο αποπροσανατολισμό. Αυτή είναι η περίπτωση του Πολ Κρούγκμαν (Paul Krugman), ο οποίος, σε ένα μόλις δημοσιευθέν άρθρο του στην εφημερίδα Guardian, [9] τη ναυαρχίδα της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», επιχειρεί συστηματικά να παρακάμψει τα κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας και ιδιαίτερα την παγκοσμιοποίηση και τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της, και επικεντρώνεται, αντίθετα σε αυτό που ονομάζει την «αυταπάτη» ή την «ψύχωση» της λιτότητας, από την οποία πάσχουν οι φορείς χάραξης πολιτικής, κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο ––βολικά «ξεχνώντας» ότι αυτές είναι επίσης οι πολιτικές της ΕΕ, καθώς και οι πολιτικές των ΗΠΑ από την εποχή του Ρέηγκαν. Με άλλα λόγια, αυτές είναι οι πολιτικές της Υπερεθνικής Ελίτ οι οποίες επιβλήθηκαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε κάθε χώρα που έχει ενσωματωθεί στη ΝΔΤ.

Έτσι, σε ένα εκτενές άρθρο σχεδόν 6.000 λέξεων, οι λέξεις «νεοφιλελευθερισμός» και «παγκοσμιοποίηση», πόσο μάλλον «ανταγωνιστικότητα», δεν αναφέρονται ούτε μία φορά! Αντίθετα, ο Κρούγκμαν «ξεχνώντας» ότι ζούμε σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, στον οποίο η ανταγωνιστικότητα είναι ζωτικής σημασίας, ακόμη και για την ανάπτυξη και την απασχόληση, αυτός «εξηγεί» γιατί οι Κεϋνσιανές πολιτικές είναι οι καλύτερες για το έθνος-κράτος! Φυσικά δεν αποτελεί έκπληξη ότι η Επιτροπή απονομής των βραβείων Νόμπελ, που κάνει πολύ καλή δουλειά για την προώθηση, άμεσα ή έμμεσα, της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης, έχει επιβραβεύσει με την υψηλότερη διάκριση για οποιονδήποτε συστημικό οικονομολόγο όλους τους απολογητές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης: από τον Στίγκλιτς και τον Κρούγκμαν, μέχρι τον Πισαρίδη και αύριο πιθανότατα και τον Πίκετυ, αν όχι και τον…Βαρουφάκη! Άλλωστε η Επιτροπή Νόμπελ δεν δίστασε να βραβεύσει με το βραβείο Ειρήνης έναν από τους εγκληματικότερους Προέδρους των ΗΠΑ, που έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στη Λιβύη, τη Συρία, την Ουκρανία και το Πακιστάν, όπου ο ίδιος προσωπικά αποφασίζει ποιος θα εκτελεστεί με τα drones του…

Εντούτοις ακόμη και ο τρανός απολογητής της παγκοσμιοποίησης Κρούγκμαν είχε την ειλικρίνεια να παραδεχτεί ότι οι μεγαλο-επιχειρηματίες, σε αντίθεση με οικονομολόγους όπως ο ίδιος αλλά και πολιτικούς, αγαπούν τις πολιτικές λιτότητας, αλλά στη συνέχεια βέβαια συνέχισε τον αποπροσανατολισμό του για τους λόγους που το κάνουν:

«Έχω ήδη προτείνει μία απάντηση γι’ αυτό: o εκφοβιστικός λόγος για το χρέος και τα ελλείμματα χρησιμοποιείται συχνά για να συγκαλύψει μια πολύ διαφορετική ατζέντα, δηλαδή την «ανάγκη» για τη συρρίκνωση του συνολικού μεγέθους του δημόσιου τομέα και ιδιαίτερα των δαπανών για την κοινωνική ασφάλιση. Αυτό έχει φανεί ξεκάθαρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου πολλά σχέδια που υποτίθεται στοχεύουν στη μείωση του ελλείμματος, «κατά σύμπτωση», συμπεριλαμβάνουν σημαντικές μειώσεις των φορολογικών συντελεστών στους φόρους επιχειρήσεων και στους φόρους πάνω στους πλουσίους, ενώ συγχρόνως αφαιρούν δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη και τη διατροφική βοήθεια για τους φτωχούς.» [10]

 

Όμως, οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και η γενική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα μέσω ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ., καθώς και του κράτους πρόνοιας, συνδέονται άμεσα με τις περικοπές στους φόρους των επιχειρήσεων και των φόρων, γενικώς, και με τις αντίστοιχες πολιτικές για την εξάλειψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά μαζί αποτελούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά ο Κρούγκμαν δεν θέλει να μιλήσει για παγκοσμιοποίηση και ανταγωνιστικότητα –αυτά είναι τα «βρώμικα» λόγια που έχουν την υποχρέωση να λένε μόνο οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί– ενώ η αποστολή του Krugman, ως ενός βραβευμένου με Νόμπελ στα οικονομικά, είναι να αποπροσανατολίζει τα λαϊκά στρώματα από τον πραγματικό εχθρό τους, τη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, και να τα στρέφει αντίθετα σε «ανώδυνους» για το σύστημα παράγοντες, που δεν αμφισβητούν το ίδιο το σύστημα, αλλά απλά τους «κακούς» πολιτικούς και οικονομολόγους που εφαρμόζουν τις πολιτικές λιτότητας! Δηλαδή, τις πολιτικές που κάνει αναπόφευκτες η ενσωμάτωση στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και η συνακόλουθη σταδιακή εξαφάνιση της οικονομικής και επομένως και της εθνικής κυριαρχίας.

Η πολιτική συνέπεια παρόμοιων αποπροσανατολιστικών απόψεων (που υιοθετεί σύμπασα η ηγ
εσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι οικονομολόγοι του, απολογητές της παγκοσμιοποίησης) είναι ότι όταν έρχεται στην εξουσία μια Αριστερά αυτού του είδους, αυτή υιοθετεί τις εντελώς αποπροσανατολιστικές αυτές απόψεις και στρέφεται απλά ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζει το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τη ΝΔΤ, αντί να έλθει σε ρήξη με την ίδια τη ΝΔΤ που στην Ελλάδα εκφράζεται κυρίως με την ΕΕ. Έτσι, στη χώρα μας, αντί η νίκη της «Αριστεράς» να οδηγήσει σε άμεση έξοδο από την ΕΕ, την επ’αόριστο στάση πληρωμών του Χρέους (ουσιαστικά τη διαγραφή του) και την εφαρμογή πολιτικών οικονομικής αυτοδυναμίας, οδήγησε στο σημερινό αναπόφευκτο (και τραγικό συνάμα) φιάσκο, όπου η «Αριστερή» κυβέρνηση εκλιπαρεί την Ευρω-ελίτ για περισσότερη ρευστότητα (δεδομένου ότι η χώρα δεν ελέγχει πια ούτε καν το δικό της νόμισμα), την οποία βέβαια δεν πρόκειται να την δει εκτός αν υποταχθεί πλήρως στους όρους που επιβάλλουν οι ελίτ αυτές για την περαιτέρω ενσωμάτωση της χώρας στη ΝΔΤ!

Υ.Γ.4/5/2015

Ένας από τους μεγάλους υπεύθυνους για τη σημερινή καταστροφή «Μαρξιστές» οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ, που μαζί με τον ανεκδιήγητο Υπ. Οικονομικών και την υπόλοιπη παρέα (Τσακαλώτος , Σταθάκης κ.α.) από την αρχή της κρίσης συμμετείχαν στην εκστρατεία τρομοκράτησης του Ελληνικού λαού για την Βιβλική καταστροφή που δήθεν θα ακολουθούσε η τυχόν έξοδος από το Ευρώ (από την ΕΕ ούτε καν το συζητούν ακόμη και οι πιο «ζωηροί» οικονομολόγοι στον ΣΥΡΙΖΑ), σήμερα «ξαναχτύπησε», εσκεμμένα αποπροσανατολίζοντας για άλλη μια φορά. Έτσι, με προφανή άγνοια (στην καλύτερη περίπτωση) ισχυρίζεται ότι η έξοδος από το Ευρώ και η νομισματική υποτίμηση της δραχμής θα έχει ανάλογα αποτελέσματα με την σημερινή «εσωτερική υποτίμηση.» Και αυτό, «ξεχνώντας» ότι την εσωτερική υποτίμηση την επιβάλλουν σήμερα οι γκαουλάιτερ που ελέγχουν ακόμη και το νόμισμα μας, ενώ βέβαια τη νομισματική υποτίμηση θα την ελέγχει η κυβέρνηση της χώρας που, εάν ήταν πραγματικά λαοπρόβλητη, υπάρχουν τα μέτρα που θα μπορούσε να πάρει για να προστατευθούν τα λαϊκά εισοδήματα από τις συνέπειες της νομισματικής υποτίμησης.

Για τον ίδιο «Μαρξιστή» οικονομολόγο (όπως και για τον «Κευνσιανό» Κρούγκμαν), η αιτία της καταστροφής δεν είναι βέβαια οι ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές (δηλ. η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης) αλλά η επάρατη λιτότητα που επιβάλλουν οι καπιταλιστές για να αυξήσουν τα κέρδη τους (λες και οι καπιταλιστές δεν είχαν κέρδη όταν εφάρμοζαν Κεϋνσιανές πολιτικές στην εποχή του κράτους-έθνους, αντί των πολιτικών λιτότητας!) Και τι ευφυή λύση προτείνει ο κύριος αυτός αφού αποκλείει την έξοδο από την ΕΕ; Την προσωρινή στάση πληρωμών (ούτε καν τη μόνιμη στάση πληρωμών, δηλαδή την ουσιαστική ακύρωση του Χρέους), αλλά ΜΕΣΑ πάντα στο «ιερό» Ευρώ, που προφανώς το θεωρεί και αυτός (όπως και ο Γιωργάκης, ο Ποταμίσιος Θεοδωράκης, οι Σαμαρο-Βενιζέλοι κ.λπ.) σαν «πατριωτικό καθήκον» και «κατάκτηση» μας που πρέπει να προστατεύσουμε.

To επιχείρημα βέβαια ότι μπορούμε να κάνουμε στάση πληρωμών, ενώ οι “εταίροι” μας δεν μπορούν να μας διώξουν από το Ευρώ, είναι άλλη μια παραποίηση της αλήθειας που καταρρέει ακόμη και από τα σημερινά γεγονότα. Φυσικά, ακόμη και εάν μπορούσαν, δεν έχουν κανένα λόγο να «μας διώξουν» από το Ευρώ (αντίθετα!), όπως δεν είχαν ανάγκη να διώξουν, πριν από εμάς, την Ιρλανδία και μετά την Κύπρο για να επιβάλλουν απόλυτα τη θέληση τους. Απλά, χρειάζεται η ΕΚΤ να στραγγαλίσει τη χώρα από ρευστότητα, (αφού ελέγχουν το νόμισμα μας), και η μόνη «επιλογή» που έχουμε μέσα στο Ευρώ είναι είτε την πλήρη υποταγή ή την αδυναμία τελικά να πληρώνουμε ακόμη και μισθούς και συντάξεις. Και αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται βέβαια με τη στάση πληρωμών αφού η οικονομία θα παραμένει μη ανταγωνιστική μέσα στο Ευρώ (όπως θα συνεχίσει βέβαια να παραμένει μη ανταγωνιστική ακόμη και εκτός Ευρώ αν δεν υιοθετηθεί ριζικό πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας με μαζικές δημόσιες επενδύσεις στην παραγωγική αναδιάρθρωση κλπ). Εκτός βέβαια αν υποθέτει ότι ο αρχηγός του και όλη η ίδια παρέα των οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα ικετεύουν τους “εταίρους” για λίγη ρευστότητα, δεν είχαν σκεφτεί την ευφυή αυτή λύση που είχε προφανώς ξεφύγει και από τους Ιρλανδούς και τους Κύπριους πριν από εμάς…

Όμως οι ίδιοι «Μαρξιστές» Οικονομολόγοι είναι αυτοί που εξαπάτησαν τα λαϊκά στρώματα στις τελευταίες εκλογές ότι υπήρχε ‘μαγική’ λύση για να ξεφύγουν από την μαζική φτωχοποίηση στην οποία έχουν καταδικαστεί από τις ξένες και ντόπιες ελίτ: ότι θα μπορούσαμε να καταργήσουμε τη λιτότητα και συγχρόνως να έχουμε και το Ευρώ «μας». Δηλαδή, και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και αυτό, αντί να ηγηθούν λαϊκού μετώπου, μαζί με το ΚΚΕ και κάθε άλλη πατριωτική δύναμη, για την οικονομική και εθνική κυριαρχία μας, μέσα από την έξοδο από την ΕΕ, η οποία αποτελεί τον μηχανισμό μέσα από τον οποίο μας επιβάλλεται και η λιτότητα, δηλαδή οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ––όπως προτείναμε από την αρχή της κρίσης!
Τ.Φ.

 * Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο διεθνές θεωρητικό περιοδικό Τhe International Journal of Inclusive Democracy, στις 2/5/2015 και αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο THE NEW WORLD ORDER IN ACTION, War and economic violence, from the Middle East through Greece to Ukraine (υπό έκδοση από το Progressive Press). Η μετάφραση είναι του Πάνου Λιβιτσάνου.

---

[1] Τάκης Φωτόπουλος, ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-10 Χρόνια Μετά, (Ελεύθερος Τύπος, 2008) Κεφ. 1
http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grbookstid_2/grbookstid_2.htm
[2] Για μια εξαιρετική περιγραφή της σταδιακής άρσης των ελέγχων κεφαλαίου στη Βρετανία, κάτω από τις πιέσεις της αγοράς, βλ. Will Hutton, The State We’re In, Κεφ. 3.
[3] Ναόμι Κλάιν, «Το δόγμα του σοκ», (Λιβάνης, 2009)
[4] Βλ. Takis Fotopoulos, “Mass media, culture and democracy”, Democracy & Nature, vol.5, no.1 (March 1999) σελ. 33-64 http://www.democracynature.org/vol5/fotopoulos_media.htm
[5] Perry Anderson, New Left Review, No. 1, (new period) (Jan/Feb 2000), σελ. 10.
[6] Boris Kagarlitsky, “Economic policies after the death of neoliberalism”, (Russian) Institute for Global Research, 8/4/2015 http://english.igso.ru/articles.php?article_id=45
[7] Noam Chomsky, ‘Domestic Constituencies’, Z Magazine, Μάιος 1998
[8] Takis Fotopoulos, “Mass media, culture and democracy” και στα ελληνικά
Τάκης Φωτόπουλος, Ο Καπιταλισμός του Τσόμσκι και ο Μετακαπιταλισμός του Άλμπερτ (Γόρδιος, 2004)
http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grbookschomsky/grbookschomsky.htm
[9] Paul Krugman, “The austerity delusion”, Guardian, 29/4/2015
[10] Στο ίδιο.