Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

ΠΟΡΝΕΙΟΝ ''Η ΑΝΑΠΤΥΞΙΣ''...

Η Ευρωπαική Ενωση εκτός από οικονομικός, πολιτικός, πολιτισμένος και ανθρώπινος είναι και ένας σοβαρός οργανισμός. Ως σοβαρός οργανισμός, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από την άρτια μεθοδολογία και την μεθοδικότητα με την οποία κάνει τις δουλειές του. Μια από τις δουλειές, δε, της ΕΕ είναι και ο καθορισμός των κανόνων για την σύνταξη των εθνικών προυπολογισμών των κρατών– μελών της.

   Ας έρθουμε, τώρα, στο επίδικο:
   Από την 1η Σεπτέμβρη του 2014, σε λίγες μέρες δηλαδή, οι κανόνες σύνταξης των εθνικών προυπολογισμών αλλάζουν. Ετσι αποφάσισε η ΕΕ. Πριν σας πούμε τι συγκεκριμένα αποφάσισε θα σταθούμε στο αξιομνημόνευτο σκεπτικό με το οποίο αποφάσισε ό,τι...
 
αποφάσισε.
   Λέει η ΕΕ: Κάθε οικονομική δραστηριότητα θεωρείται συναλλαγή υπό την προυπόθεση ότι οι συναλλασσόμενοι συμμετέχουν σ’ αυτήν κατόπιν αμοιβαίας μεταξύ τους συμφωνίας. Κάθε τέτοια οικονομική δραστηριότητα και συναλλαγή  - λέει η ΕΕ - πρέπει να εντάσσεται και να προσμετράται στο ΑΕΠ της κάθε χώρας Λαμπρά!
 
   Μα – τίθεται το ερώτημα: Υπάρχουν και συναλλαγές που είναι παράνομες, όπως για παράδειγμα το εμπόριο ναρκωτικών. ‘Η το παράνομο εμπόριο όπλων. ‘Η το λαθρεμπόριο γενικώς. Υπάρχουν επίσης συναλλαγές που κινούνται στη σφαίρα της παραοικονομίας ή που εν πάση περιπτώσει δεν συνιστούν αυτό που θα αποκαλούσαμε «οικονομικό αναπτυξιακό πρότυπο», όπως για παράδειγμα η πορνεία.  Με αυτές τί γίνεται;  «Αδιάφορον», απάντά η ΕΕ!    
 
   Μα τέτοιου είδους συναλλαγές θα  προσμετρώνται στο ΑΕΠ; Θα συνιστούν δείκτη... ανάπτυξης  και ευημερίας μιας χώρας; «Φυσικά», απαντά η ΕΕ!
 
   Είναι «τρελό» να συμβαίνει κάτι τέτοιο, είπατε; «Τρελό» δεν ξέρουμε αν είναι, σίγουρα όμως είναι ευρωενωσιακό...  Διότι η απόφαση της ΕΕ είναι σαφής: Σύμφωνα με τους νέους ευρωπαικούς λογιστικούς κανόνες που εκπόνησε «Eurostat» βάσει του κειμένου «ΕSΑ 2010» και της σχετικής κοινοτικής οδηγίας 2010/0374 ορίζεται ότι αν κάποιος πουλάει ναρκωτικά κι αν κάποιος τα αγοράζει τα ναρκωτικά,  αν κάποιος πουλάει το κορμί του κι ο άλλος το αγοράζει, αν κάποιος πουλάει κλοπιμαία και κάποιος άλλος αγοράζει τα κλοπιμαία, εφόσον αυτές οι συναλλαγές γίνονται με αμοιβαία μεταξύ τους συμφωνία, τότε συνιστούν οικονομικές δραστηριότητες ,οι οποίες από τούδε και στο εξής  θα προστίθενται στο ΑΕΠ! 
 
   Κατά την αιτιολόγηση της ΕΕ, όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο των αντίστοιχων σχετικών αποφάσεων του Φεβρουαρίου του 2009 της Στατιστικής Επιτροπής του ΟΗΕ (επίσης σοβαρός οργανισμός), προκειμένου η ΕΕ να «ευθυγραμμιστεί με το νέο οικονομικό περιβάλλον», με «τις εξελίξεις στην μεθοδολογική έρευνα» και «προκειμένου τα δεδομένα της ΕΕ να είναι συγκρίσιμα με αυτά των κύριων διεθνών εταίρων της»...
 
   Ποια είναι η αλήθεια: Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ για να αντιμετωπίσει ή ακόμα καλύτερα για να κρύψει κάτω από το χαλί τα χρόνια οικονομικά της προβλήματα που οξύνονται από την καπιταλιστική κρίση, φτάνει μέχρι του σημείου της «αξιοποίησης» της πορνείας, του  εμπορίου ναρκωτικών, όπλων κλπ!
 
   Στην προσπάθεια να εξωραίσουν την κατάσταση, η προτεσταντική τους ηθική πηγαίνει περίπατο και στη θέση της ορθώνεται ο «ορθολογισμός» της λογιστικής αλχημείας που καταφεύγει στην τεχνητή διόγκωση του ΑΕΠ. Κατ’ αυτό τον τρόπο, συνυπολογίζοντας έσοδα από την άσκηση της πορνείας μέχρι την διακίνηση της πρέζας, αυξάνουν το ΑΕΠ ώστε να μπορούν να εμφανίζουν ότι το δημόσιο χρέος (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) μειώνεται...
 
   Επί της ουσίας πρόκειται για μια «νόμιμη» απάτη με στόχο, την τεχνητή και όχι πραγματική, μείωση του δημόσιου χρέους, το οποίο αποτελεί το μεγάλο αγκάθι για όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της «Eurostat», το δημόσιο χρέος στις χώρες μέλη της Ευρωζώνης ξεπερνά το 94% του κοινοτικού ΑΕΠ, το οποίο προσδοκούν – συνυπολογίζοντας τα ναρκωτικά, την πορνεία το λαθρεμπόριο κοκ – να το εμφανίσουν μειωμένο έως και 2,3%.
 
   Αυτά είναι τα στατιστικά στοιχεία και οι... δημοκρατικές πρακτικές με τις οποίες προωθείται το ευρωενωσιακό «success story». Και είναι πάνω σε αυτά τα επίσης... δημοκρατικά θεμέλια που οικοδομεί η «Ευρώπη των λαών» τις εκτιμήσεις της για την... «ανάπτυξη» της οικονομίας.
 
   «Πρέζα – Πορνεία – Δημοκρατία», είπατε; ‘Η μήπως «Το πορνείον ‘‘Η Ανάπτυξις’’»; Βαριές κουβέντες. Ας είμαστε πιο συγκρατημένοι. Και λιγουλάκι πιο φινετσάτοι στους τρόπους. Ευρωπαίοι, γαρ...
*
   Υστερόγραφο: Ως γνωστόν, όταν σε αυτή τη χώρα φτιάχναμε Παρθενώνες οι κουτόφραγκοι έτρωγαν βελανίδια. Κι όταν αυτοί ζούσαν στα δέντρα, τα δικά μας τα δέντρα είχαν βγάλει... εκλογικό βιβλιάριο στις εκλογές του ’61 και «ψήφιζαν». Ιδού και μια ακόμα απόδειξη «ανωτερότητας»: Επτά ολόκληρα χρόνια πριν η ΕΕ ανακαλύψει στην πρέζα και στην πορνεία την οικονομική πυρίτιδα της... «ανάπτυξης», εδώ στην Ελλάδα επί του συγκεκριμένου θέματος είχαμε ήδη κάνει... διατριβή.
 
   Θυμίζουμε ότι ήταν η τότε ελληνική κυβέρνηση που – πρώτη αυτή – είχε σκεφτεί να προχωρήσει στην τεχνητή αύξηση του ΑΕΠ, με την «αξιοποίηση» της πορνείας,  του λαθρεμπορίου, των ναρκωτικών και της παραοικονομίας. Με τη συγκεκριμένη μεθόδευση ο τότε υπουργός Οικονομίας κ.Αλογοσκούφης επιχείρησε να παρουσιάσει το ΑΕΠ της χώρας κατά 25% μεγαλύτερο! Τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δέχτηκε την αλχημεία.
 
   Σήμερα, όμως, ό,τι τότε ήταν παράνομο και ανήθικο, είναι η ίδια η ΕΕ που το καθιστά «νόμιμο». Ενδεχομένως και «ηθικό»... Είναι κι αυτό ένα μάθημα για το πως διαμορφώνεται η «ηθική» τους και για το πως παράγεται η «νομιμότητα» που την κατοχυρώνει.

Πηγή

ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Μόνο από την 1η Ιανουαρίου 2013 έως και τον Ιούλιο του 2014 τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών προς την εφορία (που έχουν συσσωρευτεί) φτάνουν τα 15,24 δισ. Ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων.

 Μόνο τον Ιούλιο 2014, τα χρέη αυξήθηκαν κατά 1,29 δις ευρώ. Τα δε συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη ανέρχονται στο δυσθεώρητο ύψος των 68 δις ευρώ!!!

Ταυτόχρονα, μέσα στον Ιούλιο οι οφειλέτες αυξήθηκαν κατά 172.000, φτάνοντας
συνολικά τα 2.428.233 άτομα. Προφανώς μέσα σ’ αυτούς δεν είναι συνταξιούχοι, αλλά οι πιο παραγωγικές τάξεις.

 Εννοείται πως η κατάσταση θα χειροτερεύσει με τον ΕΝΦΙΑ για όλους πλέον.

Όπως βλέπετε, είναι πολλοί αυτοί που χρωστούν στην εφορία και συνεχώς αυξάνονται και επομένως δεν πρέπει να μας πιάνει απελπισία.

Το παρήγορο είναι πως, όσο αυξάνεται ο αριθμός των οφειλετών, τόσο πιο δύσκολα το κράτος θα μπορέσει να κυνηγήσει μεμονωμένους πολίτες, τόσο πιο γρήγορα θα οδεύουμε προς γενική ενιαία ρύθμιση και τόσο πιο πολύ θα πλησιάζει η ώρα της κατάρρευσης του τυραννικού καθεστώτος, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.

Το σύστημα διατηρείται ακόμα, από τους ευσυνείδητους και φυσικά έχοντες. Γιατί μόνο το να είναι κάποιος ευσυνείδητος δεν φτάνει σήμερα, πρέπει και να έχει για να πληρώσει τις εξοντωτικές οφειλές που του ορίζει το καθεστώς.

Πηγή

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

ΒΡΑΧΑΚΙ - ΒΡΑΧΑΚΙ

Πόση υποκρισία μπορεί να χωρέσει σε μια κυβέρνηση; Πόση ανεντιμότητα, πόσος φαρισαϊσμός, πόσος κυνισμός, πόσο θράσος, πόση περιφρόνηση απέναντι σε λαό και Δημοκρατία; Και πόση απόσταση από την πραγματικότητα πια; Πόση;

Από πού να το πιάσω και πού να τ’ αφήσω… Σε όλα τα επίπεδα, ο κατάλογος των εγκλημάτων και της ανοησίας τους δεν έχει τέλος. Ν’ αναφέρω μόνον ένα από αυτά τ’ αμέτρητα, άλλα τους τραγικά και άλλα τους καταγέλαστα: Τολμούν ν’ ανοίγουν συζήτηση γι απευθείας εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ την ίδια ώρα αγωνιούν να βρουν 180 βουλευτές που, ακόμα και 200 να ήταν, δεν θα εκπροσωπούσαν όλοι μαζί αυτοί ούτε το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος! Λίγη τσίπα δεν έχετε, μωρέ;

Κολοκύθια! Δεν τους νοιάζει τίποτε. Δεν τους αγγίζει τίποτε. Τίποτε, εκτός από το να παραμείνουν στην εξουσία όσο μπορούν παραπάνω. Ένα μήνα; Δύο; Τρεις; Όσο γίνεται! Μια με το ένα κόλπο, μια με το άλλο, μια με το ένα τρικ, μια με το άλλο, βραχάκι-βραχάκι τέλος πάντων για να κρατιούνται από την κουπαστή ενός ναυαγημένου πλοίου, όσην ώρα ο κόσμος πνίγεται στον πάτο.

Το δράμα είναι ότι δεν έχουν απολύτως καμιά συστολή, και στην προσπάθειά τους αυτή δεν διστάζουν να περνούν με την κοινωνία απούσα υψιπετή και μεγαλαυχή νομοθετήματα. Και αποτελειώνουν με τούτα ό,τι έχει απομείνει όρθιο –αν έχει απομείνει κάτι…

Πρέπει να πάρουν δρόμο και να πάνε στον αγύριστο! Δεν το καταλαβαίνετε; Πώς αλλιώς πρέπει να το πω; Όσο μένουν, τόσο δεν θα μαζεύονται έπειτα τα χάλια.

Ώρες-ώρες, ρε παιδί μου, σε φέρνουν στο σημείο να σου περνάει από το μυαλό ότι δεν έχει νόημα ο προβληματισμός για το ποιος θα ‘ρθει μετά. Σου σκοτίζουν το νου και σε κάνουν να λες: «Μωρέ, χίλιες φορές ο Φούφουτος. Ε, πιο χάλια πια δεν θα τα κάνει!»

Τόσο επικίνδυνοι είναι. Τόσο ολέθριοι. Τόσο αχρείοι. Κι εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε. Και περί άλλα τυρβάζουμε. Ενώ δεν θα ‘πρεπε να ασχολούμαστε παρά μόνο με το πώς θ’ απαλλαγούμε από τα μούτρα τους. Δεν μας καταλαβαίνω.

Πηγή

ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΗΣ ''ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΠΡΟΒΙΑΣ''

Απόρρητα έγγραφα και μαρτυρίες πρωταγωνιστών του μυστικού στρατού της CIA στην Ελλάδα που έμεινε γνωστός ως «Κόκκινη Προβιά» φέρνει στο φως της δημοσιότητας το Hot Doc που κυκλοφορεί μέχρι το τέλος Αυγούστου. Όσα αποκαλύπτουμε ξαναγράφουν τη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Μιας χώρας που δεν θα ήταν όπως είναι αν δεν υπήρχε η «Κόκκινη Προβιά». Κι αυτό γιατί ανάμεσα σ’ εκείνους τους στρατιωτικούς που τη διοίκησαν με πρόσχημα την αποφυγή και αναχαίτιση αν χρειαζόταν του σοβιετικού κινδύνου, αλλά στην πραγματικότητα για να συμμετέχουν σε πραξικοπήματα, να χειραγωγούν πολιτικούς και πολίτες και να καθορίζουν τις εξελίξεις, υπήρξαν και στενοί συνεργάτες δύο πρώην πρωθυπουργών. Του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Πρόκειται για τους Αλέξανδρο Νάτσινα και Αντώνη Δροσογιάννη.

Πρώτος αρχηγός ο συνεργάτης του Καραμανλή

Ο Νάτσινας ήταν ο πρώτος αρχηγός του μυστικού δικτύου της «Κόκκινης Προβιάς», πριν ακόμη συναφθεί η σχετική συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με Βρετανούς και Αμερικανούς το 1955. Ο Νάτσινας ανώτατος αξιωματικός του Στρατού και διοικητικής την εποχή εκείνη της τότε ΚΥΠΕ ανέλαβε υπεύθυνος δικτύων πόλεων και διηύθυνε τις μυστικές επιχειρήσεις. Είχε όμως έναν ακόμη ρόλο. Ήταν στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ένας εκ των άμεσα σχετιζόμενων με τις εκλογές «βίας και νοθείας» το 1961, αφού ως διοικητής των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών οργάνωσε το σχέδιο «Περικλής» που περιλάμβανε άμεση παρέμβαση του στρατού και της αστυνομίας στα τότε πολιτικά πράγματα της χώρας με σκοπό τον περιορισμό του ποσοστού της Ε.Δ.Α. η οποία είχε καταφέρει να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση στις εκλογές του 1958.

Ο υπουργός του Παπανδρέου που έπαιρνε εντολές από ξένους πράκτορες

Η περίπτωση του Αντώνη Δροσογιάννη, στενού φίλου και υπουργού του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι η πιο χαρακτηριστική για την παραθεσμική λειτουργία του δικτύου της «Κόκκινης Προβιάς». Ο Δροσογιάννης υπήρξε αρχηγός του μυστικού δικτύου, από τον Σεπτέμβριο του ‘64 έως τον Απρίλιο του ’67. Δηλαδή διετέλεσε αρχηγός του δικτύου, την περίοδο των κρίσιμων εξελίξεων στο Κυπριακό, όταν αξιωματικοί των ΛΟΚ μέλη του δικτύου, πήραν μέρος σε διάφορα γεγονότα που αποκαλύπτει το Hot Doc και σήμερα χαρακτηρίζονται ως προβοκάτσιες που οδήγησαν σε κρίση. Ο Δροσογιάννης απέκρυψε από τον Παπανδρέου την ύπαρξη του δικτύου ακόμη κι όταν ήταν υπουργός της κυβέρνησής του, παραμένοντας πιστός στο έργο των ξένων μυστικών υπηρεσιών από τις οποίες, όπως αποκαλύπτουμε με έγγραφα-ντοκουμέντα, έπαιρνε εντολές και ζητούσε από αμερικανούς πράκτορες άδεια για να προχωρήσει το δίκτυό του σε συλλογή πληροφοριών, δολιοφθορές, ψυχολογικό πόλεμο κ.α. Τα έγγραφα που αποκαλύπτουν τη δράση του Δροσογιάννη, οι μαρτυρίες εκείνων που γνώρισαν και πήραν εντολές από αυτόν, οι απειλές του ίδιου και μαζί μ’ αυτά όλα τ’ άλλα ντοκουμέντα για τη δράση της «Κόκκινης Προβιάς» περιλαμβάνονται στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ ενός τεύχους του Hot Doc που αξίζει να διαβάσετε.

Διαβάστε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στο Hot Doc που κυκλοφορεί

Πηγή

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ Η "ΕΝΟΠΛΗ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ''#Cyprus#Bail in

Ορκίζονται δολοφονίες και απειλούν πολιτικούς για τις εκποιήσεις
 
Στην Κύπρο η Τροϊκα και ο Αναστασιάδης αφού έκλεψαν τις καταθέσεις με το γνωστό bail in ξεκινούν εκποιήσεις και πετάνε στο δρόμο κατά χιλιάδες απλούς πολίτες.

Η “Ένοπλη Ομάδα Απόδοσης της Δικαιοσύνης” απέστειλε επιστολή με τον τίτλο “Τελευταία Προειδοποίση” και προειδοποιεί τους βουλευτές πως σε περίπτωση που υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις δε θα διστάσουν να προβούν σε δολοφονίες!!

Χαρακτηριστικά αναφέρουν: “Εμείς δεν είμαστε τρομοκράτες και δολοφόνοι αλλά, αν χρειαστεί, θα γίνουμε για να υπερασπιστούμε τις περιουσίες μας και το μέλλον των παιδιών μας μέχρις εσχάτων…Ποτέ δεν θα πληρώσουμε εμείς για τα δικά σας λάθη και το φαγοπότι των τραπεζιτών.”

Συνεχίζοντας, η Ένοπλη Ομάδα υπογραμμίζει ότι: “Κάθε βουλευτής, πολιτικός ή τραπεζίτης, όπου και να πάει, θα πρέπει να συνοδεύεται με ολόκληρο στρατό 24 ώρες το 24ωρο, θα χάσουν τον ύπνο τους. Μια ολόκληρη ζωή θα φοβούνται γιατί θα έχουν τη ρετσινιά του προδότη. Δεν θα ξέρουν πού θα κρυφτούν…”

Έντονη ανησυχία επικρατεί στα κόμματα με την παραλαβή της επιστολής, χωρίς όμως να έχουν αποφασίσει πώς θα κινηθούν απο έδω και στο εξής.

Η κοινωνία πλέον είναι ανάστατη, πολύς κόσμος έχει φτάσει στο “αμήν” και η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει για τα καλά.

Πηγή

ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ...ΚΑΝΤΕ ΤΑ!...ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΣΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ...ΔΙΑΤΑΞΤΕ ΤΟ!...ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ!

Στην εποχή μας κυριαρχεί το άγχος, το στρες, οι κάθε είδους ανασφάλειες μαζί με τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Είμαστε αναγκασμένοι να τρέχουμε για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας και να προλάβουμε τη ζωή...

Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να χαλαρώνουμε σωστά, να σκεφτόμαστε θετικά και να ελέγχουμε τις σκέψεις μας, ώστε να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και να ζούμε ευτυχισμένοι και σε αρμονία με τους συνανθρώπους μας και τη φύση.

Όλα λοιπόν ξεκινάνε από τον τρόπο που σκεφτόμαστε… “Το σύμπαν είναι νους. Όλα είναι νοητικά.” (Κυμβάλειο, πρώτη Αρχή "της Νοητικότητας")
Κατανοώντας αυτή την Αρχή, μπορούμε να υψωθούμε από κατώτερες βαθμίδες σε ανώτερες, καλλιεργώντας βαθμιαία μια ουσιαστική Αυτοκυριαρχία.

Η Αγάπη έχει την έδρα της στο Νοητικό Λόγο.
Αυτή του δίνει την Πρώτη Πληροφορία- την πληροφορία της Ενότητας και Αλληλεξάρτησης των Πάντων στο Νοητικό Επίπεδο. Αν κάτι το θέλουμε πολύ και το σκεφτόμαστε συνέχεια, είναι σίγουρο ότι μπορούμε να το κατακτήσουμε...

Πάνω σ’ αυτό βασίζεται και η δύναμη του νου πάνω στην ύλη.
Πρώτα σκεφτόμαστε αυτό που θέλουμε να κάνουμε και μετά εργαζόμαστε γι’ αυτό, όπως το παράδειγμα του αγγειοπλάστη που πρώτα σκέφτεται αυτό που θα πλάσει και μετά πιάνει τον πηλό και του δίνει μορφή.

Για την ύλη έχουμε αρκετά στοιχεία από τους επιστήμονες, οπότε τώρα θα δούμε τι είναι ο νους σύμφωνα με τη φιλοσοφία: Ο άνθρωπος, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, χωρίζεται σε “τέσσερις σφαίρες”, τη σφαίρα της ύλης, τη σφαίρα της ψυχής, τη σφαίρα του νου και τη σφαίρα του πνεύματος.

Η Σφαίρα του Νου είναι η περιοχή από την οποία πηγάζουν οι ανώτερες ιδέες και τα αρχέτυπα. Είναι το όργανο της αφηρημένης σκέψης.

Για τον Πλάτωνα, στο νου κατοικεί το θεϊκό μέρος του ανθρώπου.
Ο φυσικός κόσμος είναι μια αντανάκλαση του νοητού κόσμου. Ο νους είναι συσχετισμένος με το στοιχείο της Φωτιάς. Όπως η φωτιά κατακαίει τα πάντα και από μια μικρή φλόγα μπορείς να ανάψεις πολλές φωτιές, έτσι και μια ιδέα (ο νους) κατακαίει τον άνθρωπο και μπορεί να μεταδοθεί χωρίς να χάσει την αρχική της δύναμη.

Ο νους αποτελείται από δυο μέρη:

  • Το ένα είναι το κατώτερο, που έρχεται σε επαφή με την ύλη. Είναι ο Νους των Επιθυμιών, ο νους των ενστίκτων, που ο άνθρωπος αποφασίζει σύμφωνα με το ατομικό του συμφέρον. Είναι ο νους του “ή” που διαχωρίζει τα πράγματα.
  • Το άλλο μέρος είναι ο Ανώτερος Νους, που έρχεται σε επαφή με το πνεύμα, το μέρος εκείνο που αντιλαμβάνεται τις ανώτερες ιδέες και αξίες, η αλτρουιστική σκέψη, ο άνθρωπος του “και”. Η πηγή της εσωτερικής δύναμης του ανθρώπου, αυτός που χαρακτηρίζει το φιλόσοφο τον ιδεαλιστή, τον οραματιστή.
Όπως το φυσικό μας σώμα χρειάζεται φροντίδα, καθαριότητα, τάξη, εξάσκηση και τροφή, έτσι και το νοητικό έχει ανάγκη από τα ίδια για να είναι υγιές.
Επίσης χρειάζεται έλεγχος του νου. Ελέγχω το νου σημαίνει τον δυναμώνω και τον χρησιμοποιώ σαν πολύτιμο εργαλείο, αφού τέτοιο είναι, για τον άνθρωπο.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μην μας παρασέρνουν τα πάθη, να τελειώνουμε τις εργασίες που έχουμε αναλάβει, να εμβαθύνουμε σ’ αυτά που μαθαίνουμε, να μην κριτικάρουμε τους άλλους αλλά τον εαυτό μας, να προχωράμε πάντα μπροστά, να είμαστε δεκτικοί.

Όπως το σίδερο με το μαγνήτη, έτσι και ο νους, ανάλογα το τι σκέφτεται, έλκει και τα ανάλογα συναισθήματα και σκέψεις.

Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρούμε κάθε στιγμή τις σκέψεις μας και να προσπαθούμε να αντικαταστήσουμε τις αρνητικές με θετικές. Είναι πολύ σημαντικό να αναλάβουμε την ευθύνη και να μπούμε σε δράση, γιατί αξίζει πραγματικά τον κόπο!

Πρέπει να έχουμε συνέχεια στο μυαλό μας “ό,τι μπορείς να κάνεις αύριο, κάνε το σήμερα, ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα κάνε το τώρα!”

Πάντοτε η επιτυχία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την ευτυχία.
Ο άνθρωπος αναζητούσε και αναζητάει τρόπους που θα τον κάνουν να πετύχει στη ζωή, έτσι ώστε να είναι ευτυχισμένος. Αν η επιτυχία μας είναι εφήμερη τότε πρέπει να την αναζητήσουμε αλλού.

Μόνο ό,τι έχει σχέση με το πνευματικό έχει δύναμη και διάρκεια, η ύλη έχει πάντα μια ημερομηνία λήξης.

Να πετύχουμε στη ζωή σημαίνει να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας, τις δυνάμεις και αδυναμίες μας, να αντιληφθούμε τις δυσκολίες της ζωής σαν δοκιμασίες, να βελτιώνουμε καθημερινά όσα κάνουμε, να μετατρέψουμε τις αποτυχίες σε νέες ευκαιρίες και να καταλάβουμε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Ο καθένας λοιπόν, είναι πιλότος και οδηγός της δικής του μοίρας. Η ευτυχία κατακτιέται, δεν χαρίζεται. Οι ευκαιρίες περνάνε κάθε μέρα από μπροστά μας πρέπει να μάθουμε να αρπάζουμε αυτές τις ευκαιρίες πριν να είναι αργά.

Χρειάζεται να είμαστε άνθρωποι της δράσης και όχι της θεωρίας. Η ευτυχία δεν είναι κάτι ξένο και έξω από εμάς, η ευτυχία είναι μέσα μας, μέσα στον πραγματικό μας Εαυτό. Εμείς αρκεί να θέλουμε να την ανακαλύψουμε ξανά.

Όταν αγαπάμε χωρίς αντάλλαγμα, όταν χαμογελάμε μπροστά στις δυσκολίες, όταν είμαστε ευτυχισμένοι με τα απλά και όταν ριχνόμαστε στην περιπέτεια της ζωής, τότε έχουμε ανακαλύψει κάτι από αυτήν την Εσωτερική Ευτυχία.

Η θετική σκέψη δεν βοηθά μόνο στο να είμαστε αποτελεσματικοί και χαρούμενοι, αλλά βοηθά και στο να είμαστε υγιείς. Οι επιστήμονες λένε ότι όλες οι αρρώστιες έχουν νοητική ρίζα και ότι όλα ξεκινάνε από πάνω προς τα κάτω.

Η καλύτερη θεραπεία είναι να χτυπήσουμε την αρρώστια στη ρίζα, δηλαδή στις αρνητικές σκέψεις, στα ανεξέλεγκτα πάθη, στις ανασφάλειες, στις ζήλιες.

Για να αναπτύξουμε τη θετική σκέψη πρέπει να μάθουμε να προσπαθούμε στη ζωή και να μην το βάζουμε κάτω, να μαθαίνουμε από κάθε τι, να ενεργοποιούμε τη βούλησή μας και να βρίσκουμε έξυπνες λύσεις στα προβλήματά μας.
Τελικά είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Αν δεν μας αρέσει αυτό που είμαστε, αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας, τότε πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Μην περιμένετε να γίνουν θαύματα, κάντε τα!
 
ΠΗΓΗ

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

ΤΣΑ! (ή ΤΡΩΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΥΦΛΟΠΟΝΤΙΚΕΣ)...

  Αποφάσισαν παραμονές δεκαπενταύγουστου να μας διασκεδάσουν.
     Να μην πάμε , βρε αδελφέ, και σκαστοί πριν προλάβουμε να πληρώσουμε και τον ΕΝΦΙΑ!

     Στην φωτογραφία βλέπουμε τον μαθητή και τον δάσκαλό. Της κωλοτούμπας.
     Οι εποχές που ο δάσκαλος είχε εκνευριστεί γιατί πολλοί θεωρούσαν τον μαθητή ανώτερο του δασκάλου,
     ..και εκδήλωνε την δυσαρέσκειά του με κοσμητικά επίθετα εναντίον του μαθητή: ''ο Ψευταράς είναι παλιάνθρωπος'', ή ''Ψευταράς και Χοντρός είναι φιλιππινέζες του Τόμσεν και πραξικοπηματίες'', ή  ''ο Ψευταράς είναι μέσα στις λίστες της Siemens'',
     ..οι εποχές εκείνες, τελείωσαν οριστικά.

     Ο αυτοκράτορας της κωλοτούμπας, ο διαχρονικός τυφλοπόντικας της εξουσίας, το υπερμεγέθες τρωκτικό,
     ..αφού μάσησε 650 χιλιάρικα προεκλογική επιδότηση για το ανύπαρκτο κόμμα του, κι αφού πήρε και άδεια πανελλαδικής εμβέλειας για το κανάλι με τις τσόντες,
     ..επιστρέφει στο ''μπ@υρδέλο'' (όπως ο ίδιος είχε ονομάσει το κυβερνητικό κόμμα), για να εμποδίσει, λέει, ''πάση θυσία'', τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να γίνει πρωθυπουργός!

     Κι έτσι όλος μαζί ο εσμός των τρωκτικών,
     ..ό,τι πιό ανήθικο και αηδιαστικό κυκλοφορεί στην Ελλάδα,
     ..θα προσπαθήσουν μαζί και ενωμένοι στην κοινή τους μάσα,
     ..με όλη την πολιτική αλητεία που τους διέπει,
     ..να γαντζωθούν με νύχια και με δόντια στην εξουσία,
     ..στην ουσία όμως να γαντζωθούν και να ξεσκίσουν το σώμα του ελληνικού λαού, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, την δική τους τσέπη, την δική τους αηδιαστική εξουσιομανία.

     Σας καμαρώνουμε, ω εμετικές φυσιογνωμίες!
     Σας θαυμάζουμε, ω αποβράσματα της πολιτικής (ως έννοια και ως πρακτική)!
     Συνεχίστε το υπόγειο έργο σας!
     Μας ατσαλώνετε,
     Και μας εμπνέετε!..

Πηγή

 

ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΥΡ - ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΟΥ...

Κάποτε, εμείς δεν τα ζήσαμε αυτά, οι κατακτητές και οι γερμανοτσολιάδες συνεργάτες τους, έσπαγαν με τους υποκόπανους των όπλων τους τις εξώθυρες των σπιτιών, για να ελέγχουν αν οι παππούδες μας έκρυβαν μέσα ασύρματους, όπλα ή αν περιέθαλπαν αντάρτες.  

Ύστερα, ήρθε η απελευθέρωση και φύγανε οι κατακτητές κι εν τέλει η κατάσταση έμεινε μοναχά στα χέρια των γερμανοτσολιάδων και για καιρό συνεχίστηκαν τα ίδια.

Αλλά τουλάχιστον όποιος γύρευε τη δουλειά του, όποιος δεν ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, όποιος δήλωνε εθνικόφρονας, τα επόμενα χρόνια πρόκοβε και σιγά-σιγά επουλώνονταν οι πληγές. Τότε αυτοί, οι ίδιοι –πάντα οι ίδιοι-, μόνον έσπαγαν με τους υποκόπανους των όπλων τους τις εξώθυρες των σπιτιών των υπόπτων, για να ελέγχουν αν οι παππούδες μας έκρυβαν στις βιβλιοθήκες τους το κομμουνιστικό μανιφέστο ή τους «Λόγους» του Τάκη Μπενά. Τα ξέρει αυτά να σου τα διηγηθεί καλύτερα η Βάλια.

Αλλά, βρε αδελφέ, ακόμα και στην εποχή της Χούντας, αν ήσουν έντιμος βιοπαλαιστής, αν ήσουν ο περίφημος κυρ-Παντελής του τραγουδιού: "Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά"  και πλήρωνες τους φόρους σου και τα έφερνες βόλτα κουτσά-στραβά -και τις Δευτέρες σφούγγιζες πάντα με καθαρό μαντήλι τον τίμιο ιδρώτα σου από το μέτωπο, τότε που ήξερες ότι κανένας δεν θα έσπαγε την πόρτα του σπιτιού σου με τον υποκόπανο του όπλου του. Ήξερες ότι είχες την προστασία του Συντάγματος και κανείς δεν μπορούσε να σε προσβάλλει μέσα στο σπίτι σου.

Και πέρασαν τα χρόνια. Κι εκεί, βρε αδελφέ που σου έλεγαν ότι έχεις εμπεδώσει τη δημοκρατία κι είχες πια τακτοποιημένη και τη ζωή σου, με το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου και το στεγαστικό σου δάνειο σχεδόν εξοφλημένο, κι εκεί που τα κουτσοβόλευες τα μικρά όνειρα της φαμελιάς σου και τα έφερνες βόλτα κατά το κοινώς λεγόμενο, τότε ήταν που αποφάσισαν ξαφνικά οι «αγορές» ότι δεν έχεις πλέον το αξιόχρεο και έδωσαν εντολή στα ανδρείκελα που μας κυβερνούν να μας φτωχύνουν, προκειμένου να… μην πτωχεύσουμε. Δηλαδή να φτωχύνουμε εμείς για να μην χάσουν τα λεφτά τους αυτοί που αφειδώς και ασυστόλως δάνειζαν όλα αυτά τα χρόνια τους ολετήρες που μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν.

Ποιόν ρώτησαν οι θλιβεροί και ανάξιοι κυβερνήτες μας? Κανέναν! Δεν χρειαζόταν, άλλωστε, να ρωτήσουν κανέναν! Άφησαν  να φυτρώσει στις ψυχές μας ο τρόμος που έσπειραν και συνεχίζουν να σπέρνουν καθημερινά, μέσα από τους διαύλους των εξωνημένων μέσων μαζικής εξαπάτησης της ανάπηρης Τηλεδημοκρατίας μας, με τα οποία διαπλέκονται οι άθλιοι που μας κυβερνούν ο πανδαμάτορας τρόμος που μας έχει παραλύσει κι έχει πνίξει βαθιά μέσα μας την οργή μας.

Να τώρα όμως, έπειτα από τη συνεχή, ανενδοίαστη και πρωτοφανή καταστρατήγηση του Συντάγματος, έρχεται κι αυτό που μόνο οι κατακτητές και οι δοσίλογοι της κατοχής είχαν ως αναφαίρετο δικαίωμα. Δικαίωμα στη βία, τη βία του πολέμου. Ούτε εκείνοι, καλά-καλά, δεν μπορούσαν να εφορμούν μέσα στα σπίτια των ανθρώπων και να κλέβουν τα ασημικά. Αυτό που ούτε το δίκαιο του πολέμου δεν επιτρέπει, τώρα στην Ελλάδα επιτρέπεται και μάλιστα  με απόφαση του νομικού συμβουλίου του χυδαίου μας κράτους.  

Αυτό υποδηλώνει η είδηση, που λέει ότι χωρίς την παρουσία εισαγγελέα αλλά με απλή εισαγγελική εντολή, τα όργανα της εφορίας θα μπορούν να μπαίνουν στα σπίτια μας για να αναζητούν και να κατάσχουν χρήματα ή τιμαλφή έναντι ληξιπρόθεσμων φόρων -παράνομα επιβεβλημένων κι αυτών, τις περισσότερες φορές.  

Τι κι αν έχεις κανένα χιλιάρικο στην άκρη φυλαγμένο για την κακιά την ώρα, ειδικά τώρα που τα πάντα γύρω σου γκρεμίζονται και το συνταγματικά κατοχυρωμένο κοινωνικό δίχτυ προστασίας εξαϋλώνεται?  Η ανάγκη της εξυπηρέτησης των δανειστών είναι σημαντικότερη.

Τι κι αν έχεις στη μπιζουτιέρα σου τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού σου ή το δαχτυλίδι της προγιαγιάς σου? Τι αξία έχουν τα τιμαλφή ενθυμήματα μπροστά στην αδήριτη ανάγκη της εξυπηρέτησης των δανειστών?

Αυτή είναι η κατάσταση και, όχι αδίκως, τη ζοφερή αυτήν εποχή που ζούμε, την λένε κάποιοι μπασταρδοκρατία με τη βούλα!

 Κι εσύ, καλέ μου γείτονα κυρ-Παντελή, όποτε ξαναβρίσκεις τη φωνή σου, έτσι που έχεις καταπιεί τη γλώσσα σου από τον τρόμο που σε ταΐζουν νυχθημερόν κι επιπλέον, από τις απανωτές εκπλήξεις  που σου προκαλεί το απύθμενο θράσος και η απίστευτη αναλγησία αυτών των  ιταμών, που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους ορίζουν τις τύχες μας, τους βρίζεις από τον καναπέ σου και γαβγίζεις σαν φαφούτης σκύλος. 

Αλλά να το ξέρεις που στο λέω: όσο μένεις έτσι απαθής, όσο τους αφήνεις τους φαυλεπίφαυλους που μας κυβερνάνε, να αλωνίζουνε σαν τις πεινασμένες ύαινες μέσα στην ασέληνη νύχτα, καταπατώντας αναίσχυντα τα θεμελιώδη δικαιώματα σου, να το ξέρεις που στο λέω κυρ-Παντελή μου, τόσο το θράσος τους θα μεγαλώνει! Τόσο θα γίνονται και χειρότεροι, όσο χειρότερα θα γίνονται και τα πράγματα σε αυτήν την προδιαγεγραμμένη πορεία της αποτυχίας να εξυπηρετηθεί ένα δημόσιο χρέος που είναι ύποπτο γιατί δεν έχει ελεγχθεί και παράνομο επειδή δεν μπορεί να αποπληρωθεί.

Μπασταρδοκρατία σου λέω, κυρ-Παντελή μου…

Πηγή

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

ΡΩΣΙΚΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ

Του Τάκη Φωτόπουλου

Τις τελευταίες ημέρες πολλοί Ευρωπαίοι αγρότες, μεταξύ των οποίων και Έλληνες, ξυπνώντας από τον λήθαργο στον οποίο τους έχουν εξαναγκάσει η Υπερεθνική ελίτ (Υ/Ε) και οι τοπικές Κοινοβουλευτικές Χούντες, διαπίστωσαν με έκπληξη ότι όχι μόνο δεν ελέγχουν την οικονομία της χώρας τους, (της οποίας ο έλεγχος έχει περιέλθει στις Ευρω-ελίτ από τότε που τους έβαλαν στην ΕΕ και την Ευρωζώνη), αλλά ούτε καν μετέχουν στη λήψη αποφάσεων που αφορούν άμεσα την ζωή τους. Είτε την καθημερινή τους ζωή, όπως μόλις διαπίστωσαν οι αγρότες που βλέπουν τον κόπο μιας ολόκληρης χρονιάς να πετάγεται στις χωματερές, είτε ακόμη και την ίδια την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους, σε περίπτωση πολέμου.

Πολλοί, δηλαδή, μόλις σήμερα αρχίζουν και συνειδητοποιούν ότι ακόμη και η υπέρτατη απόφαση ενός λαού εάν θα αναμιχθεί η όχι σε ένα καταστροφικό πόλεμο δεν παίρνεται πια στο εθνικό επίπεδο, αλλά στο υπερεθνικό, από την Υ/Ε (δηλ. βασικά την Ομάδα των 7) και τις Ευρω-ελιτ στον χώρο μας. Και σήμερα δεν μιλάμε πια απλά για οικονομικό πόλεμο, αφού είναι φανερό σε κάθε μη πληρωμένο κονδυλοφόρο ότι ο οικονομικός πόλεμος που μαίνεται σήμερα, (όχι βέβαια λόγω ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, όπως λένε οι Νεάντερνταλ «Μαρξιστές της συμφοράς») μπορεί κάλλιστα να είναι το πρελούδιο ενός καταστροφικού πολέμου. Εκτός, βέβαια, εάν οι αντιστεκόμενοι στην παγκοσμιοποίηση λαοί, όπως ο Ρωσικός (εξαιρώντας βέβαια τους ευνοούμενους της παγκοσμιοποίησης που είναι ζήτημα εάν είναι το ένα τέταρτο του λαού) τελικά υποταχθούν στην ΝΔΤ και την Υ/Ε. Έτσι, ο ανύποπτος Ελληνικός λαός σε τέτοιο ακριβώς πόλεμο μπορεί να οδηγηθεί από τους τυχάρπαστους επαγγελματίες πολιτικάντηδες-οργανέτα της Υ/Ε που παριστάνουν την κυβέρνηση της κοινοβουλευτικής Χούντας, καθώς και τα πανάθλια κανάλια των κλεπτοκρατών που τους στηρίζουν.
     
Είναι, δηλαδή, φανερό για οποιονδήποτε δεν ξύπνησε σήμερα το πρωί και «αγανακτεί» μαζί με τα πληρωμένα κανάλια για το Ρωσικό εμπάργκο που δήθεν καταστρέφει τους φτωχούς αγρότες μας και κατ’ επέκταση την οικονομία «μας», ότι η ιστορία δεν άρχισε με το Ρωσικό εμπάργκο, αλλά με το πραξικόπημα «από τα κάτω» που αριστοτεχνικά οργάνωσε η Υ/Ε όταν η νόμιμα εκλεγείσα κυβέρνηση της Ουκρανίας αποφάσισε να μην υπογράψει την συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ —το πρώτο βήμα για την ενσωμάτωση της χώρας στη ΝΔΤ. Τότε κατέβασαν στους δρόμους τους αστούς του Κιέβου που, μαζί με τους αυτοχαρακτηριζόμενους φασίστες της Δυτ. Ουκρανίας —της οποίας ο πληθυσμός συνέπραξε βασικά με τη ναζιστική κτηνωδία— και κάποιους αφελείς από τον λαό που είχαν βάσιμα αιτήματα κατά της διαφθοράς κ.λπ. (που σήμερα τους διώχνουν κακήν κακώς από την πλατεία Μαϊντάν!) οργάνωσαν την έξωση της νόμιμης κυβέρνησης για να εγκαθιδρύσουν μια κοινοβουλευτική Χούντα μαριονετών, σαν τη δική μας. Και όταν οι εργάτες και ο λαός της Αν. Ουκρανίας ξεκίνησε ένα ηρωικό αντάρτικο ενάντια στη Χούντα, η Υ/Ε μαζί με τους αυτοχαρακτηριζόμενους φασίστες συμμάχους της, οργάνωσε μια κυριολεκτική σφαγή των αντιστεκόμενων Ρωσόφωνων που πολύ εύκολα θα οδηγήσει σε γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή —και όχι μόνο— εκτός εάν η Ρωσική ηγεσία υπό τον Πούτιν παραδοθεί άνευ όρων, όπως απαιτεί η Υ/Ε.

Στο μεταξύ, η Υ/Ε ξεκίνησε ένα άγριο οικονομικό πόλεμο και πόλεμο προπαγάνδας με τα παγκόσμια ΜΜΕ που ελέγχει. Στην Ελλάδα μάλιστα τα ΜΜΕ σκάρωσαν ακόμα και δικό τους κόμμα, μαζί με πάντα πρόθυμους αρχολίπαρους ‘διανοούμενους’ κ.λπ. που κατέβηκαν σαν ‘αδιάφθοροι’ —το Ποτάμι— που περνά όλη τη γραμμή της Υ/Ε για τη Ρωσία και το εμπάργκο, όπως έδειξε η πρόσφατη κατάπτυστη ανακοίνωσή τους, που μόνο τα επιτελεία της Υ/Ε θα μπορούσαν να συντάξουν. Σε αυτήν, η ρωσική απόφαση παρουσιάζεται ως «παράπλευρη απώλεια» στην προσπάθεια της ΕΕ να προασπίσει τις «ευρωπαϊκές αξίες της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας». Προφανώς, οι συντάκτες της (αντίθετα από τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού) θα ταΐζονται πολύ καλά από την ΕΕ για να μιλούν για τις αξίες αυτές που υπερασπίζεται —προφανώς κατασφάζοντας τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύης, Συρίας και τώρα και της Ανατολικής Ουκρανίας!
Όταν μάλιστα η Ρωσική ηγεσία, μετά από συνεχείς αμφιταλαντεύσεις (γιατί φαίνεται προσπαθεί να «πατά σε δυο βάρκες» και να εκφράζει και τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης), αποφάσισε επιτέλους να αντισταθεί πραγματικά και να επιβάλλει ένα καθαρά αμυντικό εμπάργκο για να προστατεύσει την οικονομία της, τότε ξεσηκώθηκαν και οι Ευρωπαίοι αγρότες, μαζί με τους ιδιαίτερα πληγέντες Έλληνες αγρότες. Όλοι αυτοί που προφανώς ήταν σε κατάσταση νάρκης (χάρη στα συνδικαλιστικά τους όργανα που υποτίθεται τους εκπροσωπούν) δεν «έβλεπαν» τόσο καιρό πού οδηγούσαν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ώστε να στραφούν κατά της τοπικής κοινοβουλευτικής Χούντας στην κάθε χώρα, και να απαγορεύσουν με μαζικές διαδηλώσεις, ακόμη και μέσα στην ίδια την Κομισιόν και τις τοπικές βουλές (τους δήθεν «ναούς της δημοκρατίας» —η οποία δεν ρωτά τους υπηκόους ούτε για αποφάσεις ζωής και θανάτου!) τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης από την οποία διακινδυνευόταν όχι μόνο το βιός τους αλλά ίσως και η ίδια η ζωή τους.

Αντίθετα, τα ίδια άθλια συνδικαλιστικά όργανα, αντί να μοιράσουν δωρεάν τα αγροτικά προϊόντα σε ανθρώπους που έχουν καταντήσει να τρέφονται από τους σκουπιδοτενεκέδες, απαίτησαν …αποζημίωση από την ΕΕ που, για να μην τη χάσουν, έπρεπε να τα πετάξουν στις χωματερές. Ακόμη και το ίδιο το ετοιμαζόμενο για εξουσία κόμμα της Αριστεράς δεν τόλμησε ούτε να αποχωρήσει από την Βουλή απαιτώντας άμεσες εκλογές για την απόσυρση της υπογραφής της Χούντας για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Και αυτό, γιατί παρόμοια πράξη θα συνεπαγόταν τελικά μονομερή έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ που δεν διανοείται βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, περιορίζεται σε ακίνδυνους λεονταρισμούς, εν πλήρει γνώσει πως αν ήταν στην εξουσία θα έκανε ό,τι ακριβώς και η Χούντα, αν ήθελε να παραμείνει σε αυτήν...

Το κείμενο το λάβαμε με mail θα δημοσιευθεί στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 16-17 Αυγούστου 2014 

 

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΚΑΙ...ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ!

Ως συνήθως τα συστημικά ΜΜΕ αξιολόγησαν την παρακάτω είδηση με κριτήριο το αν εξυπηρετεί την κυβέρνηση –συνεπώς την έθαψαν. Πριν από λίγο καιρό ψηφίστηκε διάταξη του υπουργείου δικαιοσύνης σύμφωνα με την οποία βουλευτές χάνουν τα προνόμιά τους μόνο όταν τελεσιδικήσει κάποια καταδίκη τους και για περιορισμένο –σε σχέση με τον πρότερο νόμο – αριθμό αδικημάτων.

Μεταξύ εκείνων που απεντάχθηκαν από την σχετική λίστα είναι αυτά της «απιστίας περί την υπηρεσία», «παράβασης καθήκοντος» και της «συκοφαντικής δυσφήμισης». Έτσι τα προνόμια των εθνοπατέρων  θα καταβάλλονται κανονικά. Χαρακτηριστικό της σκανδαλώδους εύνοιας είναι το γεγονός πως, στις δικογραφίες που αφορούν βουλευτές –πέραν εκείνης για την «Χ.Α» – ουδεμία συμπεριλαμβάνει αδικήματα αξιόπεμπτα σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση.

 Παρά το ότι η κυβερνητική πρωτοβουλία δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερη αντιπολιτευτική αντίδραση (για να αποδώσουμε δικαιοσύνη), εν τούτοις προστίθεται σε μια σειρά μυστήριων πρακτικών της. Από το προκλητικό χάρισμα χρεών ολιγαρχών (από πετρελαϊκές επιχειρήσεις ως το «Μέγαρο Μουσικής») μέχρι την δυνατότητα αποφυλάκισης εμπόρων ναρκωτικών εφόσον έχουν εκτίσει το ένα τρίτο της ποινής τους. Όλες αυτές οι ειδικές κοινωνικές κατηγορίες αντιμετωπίζονται με θεσμική συγκατάβαση από τον –κατά τα λοιπά κέρβερο και σκληρό τιμωρό – Χ. Αθανασίου.

Παρότι η ηθική απαξία των συγκεκριμένων αποφάσεων είναι αυτόφωρη εν τούτοις ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το θέμα. Θα θυμόμαστε φυσικά το πώς τα δελτία των οχτώ κορυβαντιούσαν για τις στρατιές «επίορκων» δημοσίων υπαλλήλων, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά υλοποίησε τις εντολές των δανειστών για χιλιάδες απολύσεις. Με πόσο ιερό πάθος εκφωνούνταν πύρινοι λόγοι εναντίον των «διεφθαρμένων συνδικαλιστών», των «ανάλγητων συντεχνιών» και των «λαϊκιστικών αναχωμάτων».

 Όταν βολεύονται (με τον πιο χυδαίο τρόπο) βουλευτές, επιχειρηματίες και μεγαλοκακοποιοί, τότε οι κήνσορες χάνουν την λαλιά τους. Όχι μόνο επειδή τα κανάλια στα οποία εργάζονται έχουν ευεργετηθεί πολλάκις και απροσχημάτιστα. Κατά βάση επειδή μάχονται για να σωθεί η χώρα και να μην καταλήξει ένα βαλκανικό κακέκτυπο της Αργεντινής, όπως λέει και ο πρωθυπουργός.

Έστω και αν ελλοχεύει ο κίνδυνος  ταχύτατης μετατροπής σε πολιτικό ομοίωμα της … Κολομβίας.

Πηγή

Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Η ΔΕΗ ΠΟΥΛΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τελικά κατάφεραν να μάς βάλουν σε σημείο να διαπραγματευόμαστε τα αδιαπραγμάτευτα. Και το χειρότερο, έστρεψαν το θέμα της πώλησης των υδάτινων πόρων της χώρας αλλά και των πιο εύφορων πεδιάδων προς τα εκεί που ήθελαν: Σε συνδικαλιστική διεκδίκηση των υπαλλήλων της ΔΕΗ. 

Η ΔΕΗ ως επιχείρηση είναι μία τελειωμένη υπόθεση από την εποχή που ο Σημίτης την έβαλε στο χρηματηστήριο (χωρίς να υπάρχει ουδεμία αντίδραση από πουθενά) το 2001 αλλά και πέρασε την δημόσια γη στην Επιχείρηση ΔΕΗ. Από εκείνη την στιγμή οι μέτοχοι είχαν μερίδιο σε ελληνικά εδάφη. Στα χνάρια της ιταλικής πρώην δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρισμού (ENEL), η οποία από το 1998 αλωνίζει σε όλο τον κόσμο παίρνοντας την διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας, ο Σημίτης άνοιξε τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας τις εποχές που εμείς δεν γνωρίζαμε τι σημαίνει κρίση, αλλά οι σκηνοθέτες της κρίσης ετοίμαζαν το έδαφος.

Το θέμα μας όμως δεν είναι η διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας γιατί πολύ απλά μπορεί ο ιδιώτης να προσφέρει φθηνό ρεύμα στους καταναλωτές (τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο και μετά το καταστήσει είδος πολυτελείας), να έχει τους καλύτερους μηχανικούς για αποφυγή ατυχημάτων, τα καλύτερα υλικά μεταφοράς ενέργειας. Η ΔΕΗ δεν είναι Δημόσια Υπηρεσία Ηλεκτρισμού, αλλά Επιχείρηση. Αυτό σημαίνει ότι πουλάει και αγοράζει, ότι κατεβάζει διακόπτες όταν δεν πληρώνεις το προϊόν της, όπως το κάνει τα τελευταία 5 χρόνια βάζοντας ιδιώτες εργολάβους (χωρίς καμία αντίδραση από το δημόσιο συντεχνιακό προσωπικό της). Το θέμα μας είναι τα “προϊόντα” που παράγουν ενέργεια και αυτά χωρίζονται στα δύο: 

Πρώτον τα ορυχεία λιγνίτη που μέχρι την απόφαση του ΣτΕ το 2013, περνούσαν ξανά στο ελληνικό δημόσιο όταν το ορυκτό θα είχε εξαντληθεί. Μέχρι το 2013 το ελληνικό έδαφος του λιγνίτη και της τύρφης (του πιο γόνιμου εδάφους για καλλιέργεια) περνούσε ξανά στον ελληνικό λαό. Μετά την απαίτηση μέσω δικαστηρίων της διοίκησης της ΔΕΗ (Αρθούρος Ζερβός) αυτά πλέον είναι περιουσία της ΔΕΗ και παραδίδονται με την πώληση, η οποία έρχεται εντός ολίγου. Τα εδάφη που υπάρχει λιγνίτης ας τα ξεχάσουμε. Όπως και όλα τα ακίνητα που εκμεταλλευόταν η ΔΕΗ. Με απόφαση της δικαιοσύνης έχουν παραδοθεί αμετάκλητα.  

Δεύτερον τα ποτάμια που κινούν τα υδροηλεκτρικά φράγματα. Η ΔΕΗ ως περιουσιακό της στοιχείο δεν έχει το νερό, έχει μόνο τις τουρμπίνες και τα μπετά των φραγμάτων. Ούτε τον πάτο των λιμνών δεν έχει ως περιουσιακό στοιχείο, ούτε τα παρόχθια αφού εξαιρέθηκαν από το νόμο Σημίτη διότι αυτό θα σήμαινε από το 2001 ότι το νερό είναι περιουσιακό στοιχείο μιας επιχείρησης και κατά συνέπεια είναι προϊόν και όχι αγαθό από εκείνον τον καιρό και όχι εξαιτίας της κρίσης. Σε ποιον λοιπόν ανήκουν τα ποτάμια; Εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα διότι στο περιουσιόλογιο της ΔΕΗ ποτάμια ως περιουσία δεν υφίσταντο.

Τα ποτάμια ανήκουν καταρχάς στους κατοίκους των περιοχών που πηγάζουν και χύνονται και δεύτερον στην χώρα. Τα ποτάμια  δεν ανήκουν στο Κράτος που διοικείται από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Ανήκουν στους πληθυσμούς που επί 100αδες χρόνια έφτιαχναν τους οικισμούς, τα χωριά και τις πόλεις τους εξαιτίας της ύπαρξης νερού. Απαλλοτριώθηκαν χωριά και εκτάσεις  για να κυλήσει το νερό που θα έφερνε ενέργεια, άρδευση στα χωράφια των κάμπων και εμπλουτισμό των λιμνοθαλασσών με το πολύτιμο οξυγόνο. Δεν απαλλοτριώθηκε το νερό, μόνο το έδαφος και ακόμη και σήμερα το έδαφος ανήκει όχι στην περιούσια της Επιχείρησης ΔΕΗ αλλά στο ελληνικό δημόσιο. Πρέπει δηλαδή μόνο μέσω ΤΑΙΠΕΔ να μπει προς πώληση ο πάτος των ποταμών και τεχνιτών λιμνών, των παρόχθιων αυτών αλλά και πάλι το ποτάμι θα είναι κοινό τοις πάσι. Θα πρέπει να γίνει νομοσχέδιο με το οποίο η διαχείριση του νερού είτε είναι ποτάμι, είτε είναι πηγή, είτε είναι υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας, είτε είναι λακκούβα να δοθεί σε ιδιώτη.

Το νερό ως προϊόν

Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να βγάλει χρήματα υπέρ του κράτους θα μπορούσε πολύ απλά να πουλήσει τις εγκαταστάσεις των φραγμάτων, να πουλήσει την διαχείριση και το πελατολόγιο, αλλά να πουλάει με το κυβικό την χρήση του νερού των ποταμών προς την επιχείρηση που θέλει να παράξει ενέργεια, όχι υπέρ της ΔΕΗ που θα μείνει μετά την πώληση της “μικρής ΔΕΗ”, αλλά υπέρ των κατοίκων που υφίστανται το καταστρεπτικό φράγμα και υπέρ έργων για τις περιοχές αυτές.  Όπως ακριβώς οι αγρότες αγόραζαν και αγοράζουν μέχρι σήμερα νερό από το Κράτος μέσω ΔΕΗ για να ποτίζουν τα χωράφια τους. Γιατί ο αγρότης να αγοράζει νερό για πότισμα και να μην αγοράζει ο ιδιώτης από το κράτος νερό για παραγωγή ενέργειας; Άλλη η δικαιοσύνη για τον ιδιώτη και άλλη για τον αγρότη; Επίσης με τις διεθνείς συμβάσεις προστασίας περιβάλλοντος που καλύπτουν  τα περισσότερα δέλτα των ποταμών και λιμνοθαλασσών που εκβάλει το νερό  των φραγμάτων, με ποινικές ρήτρες θα έπρεπε να δέσουν χειροπόδαρα νομικά τους ιδιώτες, τόσο για τη μη επαρκή άρδευση των χωραφιών όσο και για το άγριο οικοσύστημα που πάντα κινδυνεύει από ασφυξία εξαιτίας της παρά φύσην τεχνολογίας που λέγεται φράγμα.

Οι περιφέρειες, λοιπόν, που έχουν στην επικράτειά τους φράγματα που είναι προς πώληση δεν πρέπει να ασχολούνται με το ποιος θα αγοράσει την επιχείρηση ΔΕΗ αλλά με το ποιος θα έχει το γενικό κουμάντο της διαχείρισης των ποταμών. (Τα αντισταθμιστικά υπέρ των Δήμων που τώρα απαιτούν από τον ιδιώτη να τα ξεχάσουν αφού επί δεκαετίες αντί να βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό της κάθε διοίκησης της ΔΕΗ, απλά έπιναν καφέδες και έκαναν κουβεντούλες μαζί τους). Γιατί ο επενδυτής την εκβολή του ποταμού την έχει, αυτό που θα θέλει ως επιχειρηματίας είναι την  πλήρη διαχείριση των πηγών του ποταμού. Είτε αυτές είναι βουνά με χιόνια,  είτε βροχή, είτε παραπόταμοι, είτε ρέματα, τα οποία είναι οι κύριες πηγές  για το ποτάμι που αυτός θα έχει προς εκμετάλλευση για να παράγει ενέργεια. 

Αν η σύμβαση η οποία θα υπογραφεί θα έχει ως δικαίωμα του ιδιώτη να έχει τόση επάρκεια νερού ώστε να βγάζει περισσότερο κέρδος υπέρ τάχα της ανταγωνιστικότητας, το επόμενο στάδιο θα είναι να μπει κόφτης ύδρευσης και άρδευσης ακόμη και στα χωριά που θα είναι πολύ πιο ψηλά από εκεί που βρίσκονται τα φράγματα. Αυτό σημαίνει ότι δίνεται αυτόματα ακόμη και το πόσιμο νερό στην διαχείριση του ιδιώτη. Δεν πουλάνε το νερό, πουλάνε την διαχείριση διότι γνωρίζουν ότι όποιος έχει την διαχείριση, έχει και το αγαθό ή το προϊόν , όπως το χαρακτηρίζουν οι εταιρείες εμφιάλωσης νερού που έχουν αγορασμένες πηγές εδώ και δεκάδες χρόνια. Και το σημαντικότερο. Από την στιγμή που έχεις ένα ή δύο φράγματα σε ένα ποτάμι, ο  ιδιώτης  που έχει την ιδιοκτησία και την διαχείριση του ποταμού μπορεί να δημιουργήσει στον ρου του όσα φράγματα θέλει. 

Το κόλπο των έργων Κοινής Ωφέλειας

Το 1950 η ΔΕΗ ιδρύθηκε σε μια κατεστραμμένη από παγκόσμιο και εμφύλιο πόλεμο (με χρήματα και μηχανήματα της Αμερικανικής Ευρωπαϊκής Ανασυγκρότησης και των Ιταλικών επανορθώσεων, βγάζοντας “λάδι” την Γερμανία) καταργώντας το δικαίωμα στους ιδιώτες που μέχρι τότε παρήγαγαν και πουλούσαν ενέργεια και είχε σκοπό να εκμεταλλευτεί τον ορυκτό και υδάτινο πλούτο της χώρας απαλλοτριώνοντας ιδιωτικές ελληνικές εκτάσεις για έργα Κοινής Ωφελείας. Να φθάσει ρεύμα μέχρι και στην τελευταία στάνη. Και ο λαός συμφώνησε δίνοντας με μηδαμινές χρηματικές απολαβές τον ίδιο του τον τόπο για το Κοινό Συμφέρον. Ολόκληρα χωριά μετεγκαταστάθηκαν για την ανόρθωση και εκπολιτισμό της χώρας.

Το κόλπο που χρησιμοποιήθηκε στην Εγνατία Α.Ε, στην  Ιονία Οδό, στην Ολυμπία Οδό, όλων των δημοσίων ακινήτων που τώρα πωλούνται - τα οποία έγιναν με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις για έργα Κοινής Ωφέλειας και τώρα περνούν σε χέρια ιδιωτών -, θα χρησιμοποιηθεί και στο θέμα των απαλλοτριωμένων εκτάσεων για τα υδροηλεκτρικά φράγματα. Πήραν την ιδιωτική περιουσία Ελλήνων με συνταγματικό δικαίωμα και την ξεπουλάνε αντισυνταγματικά διότι πολύ απλά, αν δεν υπήρχε το Κράτος ως ενδιάμεσος, ακόμη και ένα στρέμμα θα μπορούσε να πάει τον δρόμο, που ανήκει σε ιδιώτη, μέσω Αλάσκας. Το χωράφι που από κάτω είχε λιγνίτη θα είχε αξία ίση με όλο το ορυχείο του λιγνίτη. Ακόμη και ένα στρέμμα σε χωριό που θα το έπαιρνε το ποτάμι για την δημιουργία φράγματος θα μπορούσε να έχει την τιμή μιας ολόκληρης χώρας. Άλλα τα δικαστήρια μεταξύ ιδιωτών και άλλα τα δικαστήρια μεταξύ ιδιωτών και Δημοσίου.

Το νομοσχέδιο που θα περάσει από την Βουλή κρύβει και κάτι πολύ τρομακτικό. Ο ιδιώτης που θα έχει τα φράγματα και τα ορυχεία λιγνίτη έχει το δικαίωμα να μετακινήσει πληθυσμούς για να αναπτύξει το έργο του, δικαίωμα που το είχε μέχρι σήμερα μόνο το Κράτος εξαιτίας του δημοσίου προσώπου της ΔΕΗ. Για έργα που έχουν ολοκληρωθεί μελέτες όπως νέα φράγματα και εκτροπές ποταμών, όπως στην Μεσοχώρα, κουμάντο με τις ευλογίες της Βουλής έχει πλέον ο ιδιώτης. Έχει δηλαδή δικαίωμα να αλλάξει όλο το γεωπολιτικό και γεωφυσικό χάρτη της χώρας υπέρ του «εθνικού συμφέροντος». 

Πρώτα λοιπόν μονοπωλούμε τάχα εις το όνομα της Κοινής Ωφέλειας και μετά φθάνουμε την κατάσταση να ξεπουλούμε εις το όνομα του Κοινού Συμφέροντος. Οι ελληνικές λέξεις κρατάνε την καθαρότητα της αλήθειας: Η Ωφέλεια έγινε Συμφέρον. Αυτό σημαίνει ότι όταν έχεις κατάσταση ένδειας μιας χώρας και σχεδιασμένης χρεοκοπίας, το Κράτος συνταγματικά θα κάνει αυτό που συμφέρει το ταμείο του και όχι αυτό που ωφελεί τους πολίτες του.

Έτσι, όπως ξεχάσαμε από το 2001 τα εδάφη που γίνεται εξόρυξη λιγνίτη, με την τακτική που χρησιμοποιούν οι αιρετοί άρχοντες των Περιφερειών, Δήμων και άλλων φορέων θα ξεχάσουμε όχι μόνο τα ποτάμια αλλά και το δεδομένο πόσιμο νερό. Το επόμενο στάδιο θα είναι οι κατά τόπους πωλήσεις των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης. Ως Επιχειρήσεις και όχι ως Υπηρεσίες δημιουργήθηκαν και αυτό σημαίνει ότι οι ίδιες χαρακτήρισαν  το νερό ως προϊόν προς πώληση και όχι αγαθό κοινό τοις πάσι. 

Δεν αφορά τον Έλληνα αν πωλείται η επιχείρηση ΔΕΗ. Ως πελάτες τους χρησιμοποιούσε η συγκεκριμένη επιχείρηση τους Έλληνες πολίτες χρόνια τώρα. Τους Έλληνες πρέπει να τους αφορά  ότι πωλείται με υποχθόνια νομικά τερτίπια η ίδια τους η ζωή. Φράγμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση πρέπει να κάνουν την συνείδησή τους και όχι να συμπλέουν με συντεχνίες που δεν κατεβάζουν τους διακόπτες στα στρατηγικά σημεία του παρακράτους, αλλά των απλών πολιτών που επί δεκαετίες τους αντιμετώπιζαν ως κράτος εν κράτει.

Τελικά η Ελλάδα δεν πουλάει καμία "μικρή ΔΕΗ", αντιθέτως η ΔΕΗ με όλο αυτό το κόλπο που δρομολογήθηκε ειδικώς από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, πουλάει την Ελλάδα.- 

Πηγή

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑ!

Tο παρατεταμένο άγχος οδηγεί σε κατάθλιψη, καθώς το μυαλό και ο οργανισμός ‘κουράζονται’ τελικά από τη συνεχή υπερδιέγερση στην οποία βρίσκονται, όταν το μυαλό δεν μπορεί να βρει έξοδο διαφυγής από την επώδυνη κατάσταση.

Πολλές φορές ο σχηματισμός εικόνων στη φαντασία μας, μπορεί να κάνει πολύ πιο κατανοητό το νόημα των λέξεων. Είναι επομένως σημαντικό να αναφέρουμε ένα ιστορικό πείραμα της ψυχολογίας, το οποίο μπορεί να ‘γενικευτεί’ σχετικά με το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι απέναντι σε εξωτερικά γεγονότα – ερεθίσματα.

Ένα πείραμα ‘σκληρό’, για όλους τους φιλόζωους, καθώς έγινε πάνω σε ζώα, συγκεκριμένα σε σκύλους, ενδεικτικό όμως αυτών που δυστυχώς βιώνουν πολλοί άνθρωποι.

Το πείραμα αυτό αναφέρεται στην κατάθλιψη, η οποία μπορεί να προκληθεί στον άνθρωπο, από ερεθίσματα – πληροφορίες που αυτός λαμβάνει από το περιβάλλον. Τα ερεθίσματα αυτά ισοδυναμούν στο ανθρώπινο μυαλό, όσον αφορά την αντίδραση που προκαλούν, με την επίδραση των ηλεκτροσόκ που δέχθηκαν τα ζώα στο συγκεκριμένο πείραμα.

Την κατάθλιψη αυτή την ονομάζουμε ‘εξωγενή’, καθώς δεν ‘προέρχεται’ από κάποια γενετική προδιάθεση του ανθρώπου. Προκύπτει συχνά από την παραμονή σε κατάσταση διαρκούς άγχους, όπως αυτό της επιβίωσης. Το πείραμα αυτό δείχνει ότι αν ‘ελέγχουμε’ το περιβάλλον και επομένως, το τι αντιλαμβάνεται ένα ον για το περιβάλλον του, μπορεί να προκληθεί ‘τεχνητά’ κατάθλιψη, με τα συμπτώματα που τη συνοδεύουν, όπως απάθεια, παθητικότητα, απόσυρση από το ενδιαφέρον για τη ζωή κλπ.

Στο παρακάτω πείραμα, τα ηλεκτροσόκ που δέχθηκαν τα ζώα, και το γεγονός ότι ήταν επώδυνα και ‘απρόσμενα’ στο πότε θα ξανασυμβούν, δημιούργησαν στα δύστυχα ζώα, μία παρατεταμένη κατάσταση άγχους και υπερδιέγερσης του οργανισμού, ως άμυνα αντίδρασης.

Η αναλογία με το άγχος ενός ανθρώπου για το αν, το πώς και το πού θα βρει τα χρήματα για να επιβιώσει, είναι εμφανής.

Αυτό το παρατεταμένο άγχος οδηγεί σε κατάθλιψη, καθώς το μυαλό και ο οργανισμός ‘κουράζονται’ τελικά από τη συνεχή υπερδιέγερση (απλουστευμένα υπερένταση) στην οποία βρίσκονται, όταν το μυαλό οποιουδήποτε όντος, δεν μπορεί να βρει έξοδο διαφυγής από την επώδυνη κατάσταση (τα ζώα ήταν παγιδευμένα σε κλουβιά).

Το ερώτημα που θα απαντηθεί μετά από την αναφορά του πειράματος, είναι αν το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να ‘πειστεί’ ότι βρίσκεται σε ένα ‘νοητό κλουβί’ από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή. Και αν μπορεί να ‘εμποδιστεί’ από το να αντιληφθεί τη διαφυγή από το ‘νοητό κλουβί’.

Συγκεκριμένα, σκύλοι τοποθετήθηκαν σε χωριστούς θαλάμους, στο δάπεδο των οποίων διοχετευόταν ηλεκτρικό ρεύμα, ανά κάποιο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα τα ζώα να δέχονται περιστασιακά μικρά ηλεκτροσόκ σε στιγμή που βεβαίως δεν μπορούσαν να προβλέψουν.

Στην αρχή του πειράματος τα ζώα προσπαθούσαν να αντιδράσουν, καθώς η αναμονή του επόμενου ηλεκτροσόκ δημιουργούσε άγχος και κατέβαλαν προσπάθεια να το αποφύγουν. Μετά τα πρώτα ηλεκτροσόκ, τα ζώα συνειδητοποιούσαν πως ότι και αν έκαναν δεν μπορούσαν να αποφύγουν τα ηλεκτροσόκ με αποτέλεσμα το ‘πέρασμα’ σε μια παθητική κατάσταση απόσυρσης.

Συγκεκριμένα, ήταν πια ξαπλωμένα στο δάπεδο του θαλάμου και δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια να αποφύγουν το ηλεκτροσόκ. Παρ’ ότι ‘σκληρό’- και ως ζωόφιλοι θα χαρακτηρίζαμε άκαρδο το πείραμα αυτό- δείχνει με απτό τρόπο πως το παρατεταμένο άγχος οδηγεί βαθμιαία σε δυσθυμία ή και κατάθλιψη όταν νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, νιώθουμε ότι είμαστε δηλαδή σε ένα ‘νοητό κλουβί’.

Είναι γεγονός ότι το άγχος και το ‘συστατικό’ του, ο φόβος, μπορεί να είναι πολύ πιο ισχυρό από την άμεση βία. Η άμεση βία, όπως βιώθηκε σε στρατιωτικές δικτατορίες, έχει αποδειχθεί ότι έχει το μειονέκτημα ότι η καταπίεση είναι ‘εμφανής’, ο ‘εχθρός’ επίσης, και η διαφυγή από το νοητό κλουβί, είναι ορατή.

Επομένως το ανθρώπινο μυαλό πολύ πιο εύκολα θα ανακαλύψει την ‘έξοδο’ και θα αντιδράσει απέναντι σε αυτήν, καθώς μπορεί έτσι πιο εύκολα, να μετατρέψει το άγχος σε θυμό, μια υγιή αντίδραση, ‘αντίδοτο’ στην κατάθλιψη.

Το άγχος σε μεγάλο βαθμό, εγκεφαλικά, μειώνει την ικανότητα λειτουργίας της λογικής μας σκέψης. Για τον λόγο αυτό λέμε ότι στις πανελλήνιες εξετάσεις πχ, το υπέρμετρο άγχος μπορεί να εμποδίσει ακόμη και τη μνήμη ενός μαθητή να ανακαλέσει πληροφορίες πάνω σε μαθήματα που γνωρίζει.
Εμποδίζει και τη λογική σκέψη να βρει την αιτία του άγχους επίσης.

Αυτό σημαίνει ότι αν δημιουργήσουμε φόβο, λόγω άγνοιας και μη πληροφόρησης του ανθρώπου γύρω από ένα γεγονός, για παράδειγμα ότι η ζωή του θα πάει χειρότερα αν συμβεί κάποιο γεγονός, ο άνθρωπος, ή και μια ολόκληρη κοινωνία, μπορεί να νιώσει ότι βρίσκεται σε ένα ‘νοητό κλουβί’, απ’ όπου δεν υπάρχει διέξοδος, οδηγούμενη σε μία απάθεια και παθητικότητα, τόσο ισχυρών που μπορούν να φτάνουν τη βαρύτητα της κατάθλιψης.

Τότε ακόμη και μία ομάδα, ή μία κοινωνία γίνεται πια ευάλωτη στο να ‘ακολουθήσει’ τη ‘λύση’ που της ‘υποδεικνύουν’.

Μπορούμε για να τονίσουμε την επιβάρυνση του άγχους της οικονομικής κρίσης, να το συγκρίνουμε με το άγχος της επιβίωσης που πέρασε η χώρα μας κατά την κατοχή. Το άγχος σήμερα είναι πολύ πιο μεγάλο, καθώς ο εχθρός, ο κατακτητής ήταν ‘ορατός’.

Σημαντική αντίδραση λοιπόν του σημερινού Έλληνα, ενάντια στο άγχος της επιβίωσης είναι η όσο το δυνατόν αντικειμενική ενημέρωσή του, προκειμένου να ‘επαναλειτουργήσει’ η λογική σκέψη, η οποία είχε παραλύσει από το άγχος και τον φόβο.

Ένα κριτήριο για να φιλτράρουμε την ενημέρωση, είναι αν νιώθουμε ότι μας δημιουργεί το συναίσθημα του φόβου, πχ ότι ο άνθρωπος είναι απλά έρμαιο εξωτερικών παραγόντων. Η ενημέρωση αυτή είναι καλό να αποφεύγεται και να αμφισβητείται ως αντικειμενική.

Η άγνοια είναι πάντοτε η μητέρα του φόβου. Ο φόβος μπορεί να κάνει το ανθρώπινο μυαλό να ‘πιστέψει’ ότι είναι παγιδευμένο σε μία νοητή φυλακή, ανίκανο να αντιδράσει.. Η κατάσταση αυτή, μπορεί να επηρεάσει και τη σωματική υγεία του ατόμου, λόγω της μείωσης της άμυνας του οργανισμού που επιφέρει το παρατεταμένος άγχος και η κατάθλιψη.
Νικόλαος Γ. Βακόνδιος, Ψυχολόγος – Απόφοιτος Α.Π.Θ.

Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/02/blog-post_202.html#ixzz393z8buD6

ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΔΕΞΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Διεκδικητικότητα είναι η ικανότητα του ατόμου να υπερασπίζεται τα ατομικά του δικαιώματα εκφράζοντας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα πιστεύω του τη στιγμή που τα νιώθει με ειλικρίνεια και με τον κατάλληλο τρόπο.
 
 Πρόκειται για μία σημαντική διαπροσωπική δεξιότητα συμπεριφοράς και συναισθημάτων με έναν τρόπο μάλιστα που δεν παραβιάζονται τα δικαιώματα των άλλων. Να ζητά χωρίς να πιέζει, να θέτει όρια, να σέβεται τις απόψεις, τα συναισθήματα και τα πιστεύω των άλλων και να εκφράζει την άποψή του, καθώς και τα αρνητικά και θετικά συναισθήματά του.

Δεν είναι δηλαδή μόνο μια κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά αλλά και ένας τρόπος ζωής που χαρακτηρίζεται από αυτοπεποίθηση, ανεξαρτησία και ικανότητα αυτογνωσίας και ενσυναίσθησης. Επιτρέπει στο άτομο να ενεργεί προς το συμφέρον του, να εκφράζεται με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο χωρίς όμως να υπονομεύονται τα δικαιώματα των άλλων.  Χάνοντας τον εαυτό μας…

Το άτομο που δεν είναι διεκδικητικό στη ζωή του διατηρεί παθητική στάση και ενδέχεται να κατακλύζεται από άσχημα συναισθήματα όπως είναι τα εξής: ενοχές, κατάθλιψη, θυμός, αίσθηση ότι είναι αβοήθητος και δεν έχει τον έλεγχο στη ζωή του.
 
Για παράδειγμα, τα άτομα που δεν εκφράζουν πραγματικά πως νιώθουν τη στιγμή που συμβαίνει κάτι, νιώθουν δυσαρέσκεια και θυμό προς τους άλλους, διότι τους βλέπουν να επωφελούνται από την παθητική τους στάση. Και αναρωτιούνται: Γιατί επέτρεψα να συμβεί;
 
Στην αντίπερα όχθη, βρίσκεται η επιθετικότητα κατά την οποία ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο, γίνεται οξύθυμος δημιουργώντας βίαιες καταστάσεις εξαιτίας της επικριτικής στάσης των άλλων.  Στο σημείο αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως η επιθετικότητα είναι η υπερβολή της διεκδικητικότητας, η διεκδικητικότητα το μέσον και η παθητικότητα η έλλειψη.
 
Πολλά άτομα πάλι σκέφτονται ότι είναι πιο εύκολο να είναι διεκδικητικοί σε ανθρώπους που δεν έχουν οικειότητα, διότι τότε μπορούν να συγκρατήσουν τον θυμό τους. Στην περίπτωση όμως που έχουν απέναντί τους ένα αγαπημένο πρόσωπο ενδέχεται να διατηρήσουν μία παθητική στάση από φόβο μην το πληγώσουν ή του προκαλέσουν θυμό. Είναι επιτακτική ανάγκη πάντως να είναι κανείς διεκδικητικός ανεξαρτήτως της σχέσης με τα πρόσωπα.
 
Λόγοι που δεν είναι κανείς διεκδικητικός
 
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιοι άνθρωποι δεν διεκδικούν. Ειδικότερα:
 
1. Χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση
Άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση δρουν συνήθως με παθητικό τρόπο. Η έλλειψη διεκδίκησης δικαιωμάτων και ομοίως, η έλλειψη έκφρασης συναισθημάτων επιφέρει τη χειραγώγησή τους.

2. Ρόλοι
Στερεοτυπικά, άτομα που ανήκουν σε χαμηλά κοινωνικά στρώματα ή ορισμένες γυναίκες εμφανίζουν μη διεκδικητική συμπεριφορά. Οι γυναίκες φαίνεται μάλιστα να διατηρούν μία παθητική στάση, ενώ οι άντρες να είναι περισσότερο επιθετικοί.
 
3. Χαρακτηριστικά της προσωπικότητας
Μερικοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι είτε παθητικοί είτε επιθετικοί από τη φύση τους. Με άλλα λόγια, θεωρούν ότι από τη γέννησή τους έχουν κάποια χαρακτηριστικά και δεν μπορούν να προβούν σε ριζικές αλλαγές, ώστε να αλλάξουν τον τρόπο ζωής και σκέψης τους. Αυτή είναι μία εσφαλμένη αντίληψη από τη στιγμή που το να γίνει κανείς διεκδικητικός στη ζωή του είναι μία δεξιότητα που μαθαίνεται, αποκτιέται με την εξάσκηση και απαιτείται εκπαίδευση.
 
4. Η εμπειρία του παρελθόντος
Πολλοί άνθρωποι μαθαίνουν να ανταποκρίνονται σε μία μη διεκδικητική συμπεριφορά μέσα από την εμπειρία ή εξαιτίας της προσαρμογής της συμπεριφοράς τους στα γονεϊκά πρότυπα. Το άτομο είναι δύσκολο να απαλλαχθεί από αυτή τη συμπεριφορά και ίσως η συμβολή ειδικού να κρίνεται απαραίτητη.
 
5. Στρες
Όταν οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις έντονου άγχους συχνά νιώθουν πως δεν έχουν τον έλεγχο πάνω στα γεγονότα της ζωής τους. Σε τέτοιες λοιπόν περιόδους τα άτομα καταφεύγουν σε μία παθητική ή επιθετική συμπεριφορά κατά την έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων τους.
 
Μαθαίνω να διεκδικώ μέσα από τεχνικές
Υπάρχουν βασικά βήματα που μπορούν να σας βοηθήσουν να γίνετε περισσότερο διεκδικητικοί στις καθημερινές σας αλληλεπιδράσεις με τους άλλους.
  • Καταρχήν, πρέπει να είστε ανοιχτοί στο να εκφράζετε τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας και να ενθαρρύνετε τους γύρω σας να κάνουν το ίδιο.
  • Ακούστε με προσοχή τον συνομιλητή σας και διατηρήστε τον αυτοέλεγχο σε περίπτωση που διαφωνείτε.
  • Αποδεχτείτε και παραδεχτείτε τα λάθη σας και ζητήστε συγγνώμη.
  • Η αποτελεσματικότητα της πρακτικής αυτή επηρεάζεται από τη γλώσσα του σώματος αντιμετωπίζοντας τον άλλο πρόσωπο με πρόσωπο αποφεύγοντας χειρονομίες. Διατηρήστε τη φωνή σας ήρεμη και σταθερή χωρίς αυξομειώσεις.
  • Χρησιμοποιήστε το α΄ ενικό πρόσωπο κατά τη μετάδοση των επιθυμιών σας. Να είστε δυνατοί και ισχυροί, να είστε σίγουροι για τον εαυτό σας και μην γίνεστε συναισθηματικοί.
  • Μην προσπαθήσετε να δικαιολογηθείτε, γιατί δεν είναι το ζητούμενο να συμφωνήσουν οι άλλοι. Έτσι, λοιπόν θα αποφύγετε τη χειραγώγηση.
  • Προσπαθήστε να διεκδικείτε σε πραγματικές καταστάσεις της ζωής ξεκινώντας με εύκολες και λιγότερο αγχωτικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, ζητήστε από έναν φίλο σας να σας δανείσει ένα ρούχο, ένα άλμπουμ ή ένα βιβλίο ή ζητήστε από έναν καθηγητή σας να σας βοηθήσει να κατανοήσετε ένα δυσνόητο σημείο.
  • Εστιάστε στα θετικά συναισθήματα που σχετίζονται με τους στόχους σας και όχι στη δυσαρέσκεια του άλλου προσώπου.
  • Επαναλάβετε αυτό που πραγματικά επιθυμηθείτε να συμβεί ειδικά στην περίπτωση που ο συνομιλητής σας προσπαθεί να κατευθύνει τη συζήτηση.

flowmagazines.gr  Σάννα Νάνου

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ! - ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ...

…Εξέφραζε τα Συναισθήματά σου

Συναισθήματα και αισθήσεις που είναι κρυμμένα, καταπιεσμένα, καταλήγουν σε ασθένειες όπως : γαστρίτιδα, έλκος, οσφυϊκούς πόνους, νωτιαίους. Με το πέρασμα του χρόνου, η καταπίεση των συναισθημάτων εκφυλίζεται σε καρκίνο. Τότε, πάμε σε έναν έμπιστο φίλο ή φίλη, να μοιραστούμε με οικειότητα το «μυστικό» μας, τα λάθη μας! Ο διάλογος, η ομιλία, οι λέξεις, είναι μία δυναμική και εξαιρετική θεραπεία!

 
…Παίρνε Αποφάσεις

Το αναποφάσιστο άτομο παραμένει μέσα στην αμφιβολια, στο άγχος, στην αγωνία. Η αναποφασιστικότητα συσσωρεύει προβλήματα, ανησυχίες και επιθέσεις. Η ανθρώπινη ιστορία είναι φτιαγμένη από αποφάσεις. Το να αποφασίζεις είναι το να ξέρεις να αποκηρύσεις, να γνωρίζεις να χάνεις πλεονεκτήματα και αξιώσεις του να κερδίζεις τους άλλους. Οι αναποφάσιστοι άνθρωποι είναι θύματα γαστρικών παθήσεων, νευρικών πόνων και δερματικών προβλημάτων.

…Βρίσκε Λύσεις


Οι αρνητικοί άνθρωποι δεν βρίσκουν λύσεις και μεγενθύνουν τα προβλήματά τους. Προτιμούν να θρηνούν, να κουτσομπολεύουν και να είναι απαισιόδοξοι. Είναι προτιμότερο να ανάψεις ένα σπίρτο από το να λυπάσαι που είσαι στο σκοτάδι. Μία μέλισσα είναι μικρή, αλλά παράγει ένα από τα πιο γλυκά πράγματα που υπάρχουν. Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Η αρνητική σκέψη δημιουργεί αρνητική δόνηση που μεταμορφώνεται σε ασθένεια.

…Μη Ζεις για το Φαίνεσθαι


Αυτός ο οποίος κρύβει τη πραγματικότητα, προσποιείται, ποζάρει και πάντα θέλει να δίνει την εντύπωση ότι είναι καλά. Θέλει να δείχνει τέλειος, ξέγνοιαστος, κλπ. Ένα χάλκινο άγαλμα με πόδια από πηλό. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για την υγεία από το να ζει κανείς με το φαίνεσθαι και με προσωπεία. Αυτοί είναι οι άνθρωποι με πολύ βερνίκι και λίγες ρίζες. Ο προορισμός τους είναι το φαρμακείο, το νοσοκομείο και ο πόνος.

…Αποδέξου

 Η άρνηση της αποδοχής και η έλλειψη της αυτο-εκτίμησης, μας αποξενώνουν από τους εαυτούς μας. Το να είμαστε ένα με τον εαυτό μας είναι ο πυρήνας της υγιούς ζωής. Όσοι δεν το αποδέχονται αυτό, φθονούν, ζηλεύουν, μιμούνται, υπερ-ανταγωνίζονται, καταστρέφουν. Γίνε αποδεκτός, αποδέξου ότι είσαι αποδεκτός, αποδέξου τις επικρίσεις. Αυτό είναι σοφία, καλή αίσθηση και θεραπεία..

…Εμπιστεύσου


Αυτός ο οποίος δεν εμπιστεύεται, δεν επικοινωνεί, δεν είναι ανοιχτός, δεν είναι συνδεδεμένος, δεν δημιουργεί βαθιές και σταθερές σχέσεις, δεν ξέρει να κάνει αληθινές φιλίες. Χωρίς εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει σχέση. Η δυσπιστία είναι έλλειψη πίστης σε εσένα και στην ίδια την πίστη.

…Μη Ζεις τη Ζωή Λυπημένα


Καλό χιούμορ. Γέλιο. Ηρεμία. Ευτυχία. Αυτά συμπληρώνουν την υγεία και φέρνουν μακροζωϊα. Το ευτυχισμένο άτομο έχει το δώρο να βελτιώνει το περιβάλλον στο οποίο ζεί. «Το καλό χιούμορ μας σώζει από τα χέρια του γιατρού.» Η ευτυχία είναι υγεία και θεραπεία.