Σάββατο 26 Απριλίου 2014

ΓΕΛΩΤΑΣ ΠΙΚΡΟΣ

Από τα παράθυρα  όλων ανεξαιρέτως  των  Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, οι εξάγγελοι της «ενημέρωσης» επιχείρησαν ακόμη μία φορά, να προσβάλουν τη νοημοσύνη μας. Οι γηπεδικού χαρακτήρα αλαλαγμοί των ψιττακών της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας μας για τη δήθεν αναγνώριση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκαλούν μόνο τον γέλωτα! Γέλωτα παρόμοιο με εκείνον των πανηγυρισμών για την έξοδο στις αγορές χρήματος. 

Ήταν ξεκάθαρα -και μιλούσαν από το περασμένο καλοκαίρι τα νούμερα από μόνα τους και ήταν βέβαιο ότι μόνο από θαύμα ή με τη βοήθεια λογιστικών αλχημειών θα μπορούσε ποτέ να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα σε ένα κράτος με μια κοινωνία χειμαζόμενη, με εξαντλημένη τη φοροδοτική ικανότητα και με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς διαχρονικά ανεπαρκείς κι από πάνω, τώρα, ξεχαρβαλωμένους. 

Μαρτυρούσαν εγκαίρως, λοιπόν, οι αριθμοί ότι αυτό το πλεόνασμα είναι για τα πανηγύρια κι όχι για πανηγυρισμούς και ήδη ο διεθνής Τύπος έχει αρχίσει να χλευάζει την προθυμία του ευρωπαϊκού ιερατείου να ενστερνιστεί τη σουξεδιάρικη ιστορία του μικρότατου κυβερνήτη μας. 

Δεν αφήνει καμιά αμφιβολία η παράθεση των στοιχείων, που δείχνουν ότι το κράτος μας εκτός από αναποτελεσματικότερο, με διαλυμένα νοσοκομεία σχολεία και κοινωνικές δομές, έγινε από πάνω κι ακριβότερο: Στο 10% του ΑΕΠ, ήτοι στα 19,4 δισ. ευρώ, είχε κλείσει το έλλειμμα του 2012, στα 23,1 δισ. ευρώ, ή στο 12,7% του συνεχώς συρρικνούμενου ΑΕΠ, κλείνει το έλλειμμα για το 2013, σύμφωνα με τα ανακοινωμένα δημοσιονομικά στοιχεία.

Αν εξαιρέσει κανείς τη θλιβερή ιστορία με τα προεκλογικά πεντακοσάρικα, αυτό που αφήνει πίσω της η ατελέσφορη προσπάθεια επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος -με τον τρόπο που επιχειρείται- είναι μόνον πόνος και δυστυχία. Είναι η αποδόμηση του κοινωνικού μας ιστού και η απορρύθμιση των ζωών μας. Είναι η αύξηση της σπατάλης, είναι τα φαγοπότια των σφετέρων, είναι η μείωση των μεταβιβάσεων κοινωφελούς σκοπού, είναι και ο μηδενισμός των δημοσίων επενδύσεων. Είναι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ, αυτό το Ταμείο των Αναίσχυντων και των Ιταμών Πλιατσικολόγων του Ελληνικού Δημοσίου. Είναι, το χειρότερο, μια πορεία που αφήνει πίσω της ανθρώπινα θύματα, πολλά ανθρώπινα θύματα, χωρίς να οδηγεί πουθενά.

Γέλωτα λοιπόν προκαλούν οι πανηγυρισμοί των ψιττακών που τιτιβίζουν μέσα από το χαζοκούτι. Γέλωτα στον άρρωστο γέρο που έχει αραιώσει τη δόση του φαρμάκου του, αν δεν το έχει κόψει τελείως, γιατί είναι ακριβό. Γέλωτα στον άνεργο που ζει από τη φιλανθρωπία των δικών του. Γέλωτα και σ’ εσένα που παίζεις νευρικά με τα κουμπιά του τηλεκοντρόλ σου έχοντας, να διαλέξεις για την «ενημέρωση» ανάμεσα στον Ξεφτεντέρη, τον Χατζηλάστιχο και τ’ άλλα παιδιά… 

Γέλωτα∙ και μάλιστα πικρό γέλωτα και με την κατάντια σου, που δεν τολμάς, όχι να βγεις στους δρόμους και να τους ρίξεις από τους θρόνους που κάθονται οι γκεμπελίσκοι, αυτοί οι Ολετήρες που διαφεντεύοντάς σε, ρημάζουν τη ζωή σου. Όχι, ξέχνα το αυτό! Γέλωτα  πικρό με την κατάντια σου να μην τολμάς να σβήσεις ούτε τη ρημάδα την τηλεόραση… 

Πηγή
 
 

ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΕΣ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Tου Καθ.Δρ.Γ.Ζουγανέλη

Δεν θα έχετε διερωτηθεί ακόμη γιατί αυξάνεται η διάρκεια της θητείας των περιφερειαρχών σε 5 χρόνια. Τέτοιες λεπτομέρειες ποτέ δεν τις προσέχετε. Δεν προσέχετε επίσης, ότι η διάρκεια της θητείας μιας κυβέρνησης είναι 4 μόνο χρόνια.
Γιατί ένας περιφερειάρχης πρέπει να έχει σταθερότερη και μεγαλύτερη διοικητική περίοδο απο ένα Πρωθυπουργό; Πάνω απο αυτόν είναι; Γιατί ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας έχει μεγαλύτερη θητεία απο ένα Πρωθυπουργό; Γιατί είναι πάνω απο αυτόν.
Γίνεται σιγά-σιγά προφανές, ότι η χώρα βαίνει προς αλλαγή στο τρόπο διακυβέρνησης. Είναι το μόνο ίσως απο όσα έχει αναφέρει η Ψαρούδα – Μπενάκη το οποίο ακόμη δεν έχει επαληθευθεί. Η δουλειά όμως φαίνεται ότι προχωράει. Την ίδια ώρα εσείς ασχολείσθε με το Ποτάμι…
Διαφαίνεται πλέον, ότι οι κυβερνήσεις του κέντρου απο το κοντυνό μέλλον θα έχουν μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα στη διακυβέρνηση της χώρας.

Eίναι δεδομένο ότι μετά τις ευρωεκλογές, θα υπάρξει περίοδος μεγάλης πολιτικής αστάθειας που θα δώσει ξεχωριστό ρόλο στο ρόλο των περιφερειαρχών, κάτι που θα τους αναδείξει σε ηγετικές φυσιογνωμίες σε κάθε εν δυνάμει και υπο μελλοντική αυτονόμηση περιφέρεια. Η προπαρασκευή έχει ήδη ξεκινήσει με τη κυκλοφορία στο διαδίκτυο απόψεων που προτείνουν να ενισχυθούν μελλοντικά οι περιφέρειες με δικά τους φορολογικά έσοδα.
Έχει σημασία να δούμε μετά τις ευρωεκλογές, ποιοί και πώς θα βγούν περιφερειάρχες σε κάθε περιοχή της Ελλάδας.

Πώς μπορείτε και κοιμάστε τα βράδυα;

Mερικοί στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό είναι ήδη ενημερωμένοι για αυτό που έρχεται. Κοιμηθείτε εσείς και η τύχη σας δουλεύει. Φάγατε αρνάκι; Ώρα να ξεκουραστείτε τώρα. Εσείς και στο φαγητό κουράζεστε… 

Η πρόβλεψή μου είναι, ότι
οι “Στηλίτες” στον μέλλον θα αυξάνονται και δεν θα είναι μόνο βουλευτές.
Ένα ωραίο άρθρο που αναφέρεται στα “Στηλιτικά” του 1874 βρήκα εδώ. Όλα δείχνουν πως η χώρα ζεί μια ανάλογη περίοδο, όπου οι νόμοι περνούν απο τη Βουλή χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες. Η διαφορά είναι ότι τώρα – παρότι υπάρχει λόγος - ΔΕΝ υπάρχουν παραιτήσεις βουλευτών, πράγμα το οποίο βάζει τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι. “Στηλίτες” είναι εν δυνάμει όλοι.

Κατά φωνή…


Τυχαίο να είναι το ενδιαφέρον του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για τη ανάγκη ανακήρυξης περιοχής ΕΟΖ  (Ειδικής Οικονομικής Ζώνης) στη Θράκη; Η πληροφορία είναι απο εδώ. Για όσα δεν μπορεί να αποφασίσει κανείς μόνος του ρωτάει τους άλλους να του πούν αυτό που θέλει να ακούσει. Δεν το ξέρατε;
Ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα υπήχε. Έτσι, ψάχνοντας στο διαδίκτυο εντόπισα το ανωτέρω κείμενο με πολύ μεγάλη ευκολία.
Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν και άλλες τέτοιες “μελέτες”. Ψάξετε και εσείς. Οι διαμελιστές της χώρας με τα τσιράκια τους δεν κρύβονται πια. Δεν φοβούνται κανένα και έχουν πλάτες. Συνεχώς προωθούν καταστάσεις με κατάλληλες πολιτικές αποφάσεις ή νόμους και αποκλείοντας πρόσωπα που “ενοχλούν” με τελικό σκοπό την ταχύτερη και με χωρίς αντιδράσεις αυτονόμηση περιοχών της Ελλάδας.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει τον ηγέτη που έφερε τον Καλλικράτη και τα tools των μελλοντικών αυτονομήσεων (ΔΝΤ, μνημόνια, PSI-1, PSI-2, δάνεια κλπ) στην Ελλάδα, τον περίφημο ΓΑΠ, φίλο του Σαμαρά απο τα παληά. Κανείς δεν μπορεί να μου βγάλει απο το μυαλό, ότι ο ΓΑΠ “εγγυήθηκε” για να γίνει ο Σαμαράς Πρωθυππουργός.
Υδρογονάνθρακες, ορυκτός πλούτος στη ξηρά και τη θάλασσα (βλέπετε εδώ και εδώ), όπως και οι λυκοφιλίες των ΗΠΑ με την Άγκυρα είναι τα σημεία που πρέπει να αναλύσει κανείς για να φτάσει στην αλήθεια και να συμπεράνει τι έρχεται.
Θράκη, Κρήτη, Νησιά Ανατολικού Αιγαίου και Πελοπόννησος είναι τα σημεία κλειδιά της υπόθεσης. Σε αυτά πρέπει κανείς να έχει συνεχώς τα μάτια του επάνω.
Η δήθεν τουριστική “συνεργασία” με τη Τουρκία αποδεικνύεται ότι ήταν φούσκα, αφού μεγένθυνε το θέμα της εμφάνισης των “Τουρκικών” μειονοτήτων ακόμη και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Η κυβέρνηση δεν σταματάει επίσης να διευκολύνει με νόμους την είσοδο όλο και περισσοτέρων Τούρκων πολιτών στην ΕΕ ενώ παραμένει άγνωστος ο αριθμός των Ισλαμικών ταγμάτων ή των μισθοφόρων, που είναι σε λανθάνουσα κατάσταση στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Η Ελλάδα πρέπει να κλείσει τα Προξενεία όλων των χωρών στην Ελλάδα για Εθνικούς λόγους και πρέπει να το κάνει το συντομότερο, γιατί είναι η μεγαλύτερη πυριτιδαποθήκη της ΕΕ.
Κατά τα άλλα, οι τεχνικές γνωστές… Το ΥΠΕΚΑ συνεχίζει να  δουλεύει σαν κράτος εν κράτει. To υπ. Οικονομικών συνεχίζει να γονατίζει και να φοβερίζει τον κόσμο.
Είναι πολλά τα λεφτά και η Ουκρανία είναι κοντά…
Είναι η περίοδος που πρέπει να καταγράφετε, ότι λένε και ότι κάνουν όλοι. H πρόσφατη συνάντηση Σόρος με υπουργούς και τραπεζίτες δεν είναι τυχαία. Θα πρόκειται για εσωτερική ενημέρωση και σημαίνει ότι θα υπάρξουν εξελίξεις.
Σημειώστε πως όσα λεφτά δίνει κατά καιρούς η ΕΕ στην Ελλάδα, σε τίποτα δεν αλλάζει τη ζωή σας. Τα λεφτά πάνε στις τσέπες εκείνων που πήγαιναν πάντα και σε επιλογές που δεν οδηγούν σε αύξηση της παραγωγής και σε ανάπτυξη.

Όπου νάναι θα σκάσει και το παρακράτος ή η Τουρκία να φοβερίζει κλπ. Αλοίμονο…

Κατά τα γνωστά, αναμένεται τις επόμενες ημέρες να υπάρξει κάποιο συμβάν που θα παρασύρει την προσοχή των πολιτών σε άλλο θέμα. Ακόμη δεν μάθατε πως λειτουργεί το παρακράτος στην Ελλάδα, την Αργεντική της ΕΕ, τη χώρα – Παράδεισο των εφοπλιστών και των τραπεζιτών;

Μια παρέα είναι όλοι, με κοινό σκοπό. Προσοχή, στα νομοθετήματα που περνάνε αυτές τις ώρες απο τη Βουλή.

Πηγή

 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΘΑ ΑΡΓΗΣΕΙ

Όσοι -και όσες- προσδοκούν ότι οι ημέρες των ανδρών είναι μετρημένες, θα απογοητευτούν. Το γενετικό «οχυρό» των αρσενικών, το μικροσκοπικό χρωμόσωμα Υ, έχει σταματήσει να συρρικνώνεται, επειδή φιλοξενεί μια σειρά από γονίδια - ελίτ, που παίζουν ζωτικό ρόλο για τη λειτουργία του οργανισμού ανδρών και γυναικών - και όχι μόνο για τον καθορισμό του αρσενικού φύλου, σύμφωνα με δύο νέες επιστημονικές έρευνες.

Οι ταυτόχρονα δημοσιευμένες μελέτες έρχονται να ανακουφίσουν την ανησυχία του ανδρικού πληθυσμού, η οποία είχε προκληθεί από προηγούμενες εκτιμήσεις γενετιστών ότι σταδιακά το εν λόγω χρωμόσωμα εξασθενεί - μέχρι τελικής εξαφάνισης (και μαζί με αυτό όλων των ανδρών).

 Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογίας Ντάνιελ Πέιτζ, διευθυντή του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Ερευνών Γουάιτχεντ του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το "Science".

Όπως είπε ο Ντάνιελ Πέιτζ, «πρέπει πλέον να εγκαταλείψουμε την ιδέα ότι το χρωμόσωμα Υ εκφυλίζεται». Ο επικεφαλής της δεύτερης έρευνας, Χένρικ Κέσμαν του ελβετικού Πανεπιστημίου της Λοζάνης, στο ίδιο μήκος κύματος, δήλωσε ότι τα ευρήματα καταρρίπτουν τον μύθο πως το χρωμόσωμα Υ πρωτίστως έχει να κάνει με την αναπαραγωγή των ανδρών. «Είναι τώρα πια ξεκάθαρο ότι το χρωμόσωμα Υ δεν είναι μοναδικό στους άνδρες, αλλά είναι επίσης σημαντικό για τις λειτουργίες όλου του σώματος».

Από τα 23 χρωμοσώματα που διαθέτει (σε ζεύγη) ο άνθρωπος, όλα είναι περίπου ίδια σε μέγεθος, εκτός από το Υ, το οποίο είναι πολύ μικρότερο και τα γονίδια του οποίου καθορίζουν αν ένας άνθρωπος ή άλλο θηλαστικό θα γεννηθεί αρσενικό. Έτσι, σήμερα το χρωμόσωμα Χ έχει περίπου 2.000 γονίδια, ενώ το χρωμόσωμα Υ έχει λιγότερα από 100 και από αυτά μόνο 19 από τα τουλάχιστον 600 που κάποτε -πριν από 200 έως 300 εκατ. χρόνια- μοιραζόταν με το πολύ μεγαλύτερο «θηλυκό» χρωμόσωμα Χ (ένας άνδρας διαθέτει ένα συνδυασμό χρωμοσωμάτων ΥΧ, ενώ μια γυναίκα ένα ζεύγος ΧΧ).

Σύμφωνα με τη νέα γενετική έρευνα, το χρωμόσωμα Υ έχει ουσιαστικά παραμείνει σταθερό, καθώς έχει χάσει μόνο ένα γονίδιο κατά τα τελευταία 25 εκατ. χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι ο «μαρασμός» του έχει σταματήσει εδώ και καιρό. Η κύρια αιτία γι' αυτό, κατά τους ερευνητές, είναι ότι πολλά από τα εναπομένοντα γονίδιά του είναι απολύτως ζωτικά για την επιβίωση γενικότερα των ανθρώπων ως είδους - και όχι μόνο των ανδρών ως φύλου. Τα «ανδρικά» αυτά γονίδια του χρωμοσώματος Υ συναντώνται στην καρδιά, στο αίμα, στους πνεύμονες και σε άλλους ιστούς, επιτελώντας σημαντικές λειτουργίες, όπως η σύνθεση των πρωτεϊνών και η ενεργοποίηση (έκφραση) των γονιδίων.

Από την άλλη όμως, ορισμένοι άλλοι επιστήμονες δεν πείθονται ότι έχει σταματήσει η διαχρονική εκφύλιση του χρωμοσώματος Υ. Σύμφωνα με την γενετήστρια Τζένιφερ Γκρέιβς του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου στην Καμπέρα, μερικά εκατομμύρια χρόνια στασιμότητας μπορεί απλώς να αποτελούν ένα προσωρινό διάλειμμα σε μια μακρόχρονη πτωτική πορεία. Άλλωστε, όπως λέει, «τουλάχιστον δύο ομάδες τρωκτικών (στην Ιαπωνία) έχουν καταφέρει να απαλλαχθούν από το χρωμόσωμα Υ τελείως», μετακινώντας τα γονίδια του Υ σε άλλα χρωμοσώματα. Η ίδια έχει προβλέψει ότι σε 10 εκατ. χρόνια το Υ θα έχει εξαφανιστεί και στους ανθρώπους, ενώ ο καθηγητής γενετικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Μπράιαν Σάικς, ακόμη πιο απαισιόδοξος, έχει εκτιμήσει ότι απομένουν περίπου 125.000 χρόνια προτού εξαφανιστούν γενετικά οι άνδρες.

 Η νέα πιο αισιόδοξη έρευνα συνέκρινε τις πλήρεις αλληλουχίες DNA του χρωμοσώματος Υ σε οκτώ είδη θηλαστικών (ανθρώπους, χιμπατζήδες, μαϊμούδες μακάκους, ποντίκια, αρουραίους, ταύρους κ.α.). Η συγκριτική ανάλυση έδειξε ότι όντως υπήρξε ανησυχητική απώλεια γονιδίων από το χρωμόσωμα Υ πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, όμως πριν από περίπου 25 εκατ. χρόνια (όταν οι μαϊμούδες διαχωρίστηκαν εξελικτικά από τους χιμπατζήδες) η «αραίωση» του Υ σταμάτησε πια και έκτοτε το «αρσενικό» χρωμόσωμα παρέμεινε αξιοσημείωτα σταθερό.

Αυτή η ανθεκτικότητα ειδικότερα στους ανθρώπους, κατά τον Ντάνιελ Πέιτζ, οφείλεται σε ένα πυρήνα - οχυρό 12 ρυθμιστικών γονιδίων, τα οποία δεν σχετίζονται με τον καθορισμό του φύλου, ούτε με την ανάπτυξη των ανδρικών γεννητικών οργάνων και του σπέρματος, αλλά με την ομαλή λειτουργία πολλών άλλων κυττάρων και ιστών του ανθρώπινου σώματος (ανδρικού και γυναικείου).
Αυτό σημαίνει ότι το Υ παίζει ρόλο - κλειδί στην επιβίωση του είδους μας και έτσι η διατήρηση των γονιδίων που του έχουν απομείνει, ευνοείται από την εξέλιξη.

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Ερευνών Γουάιτχεντ του Πανεπιστημίου ΜΙΤ δήλωσε ότι, καθώς το Υ εμφανίζει σταθερότητα σε διαφορετικά είδη θηλαστικών, θεωρείται απίθανη η τελική εξαφάνισή του στους ανθρώπους. Μάλιστα, σύμφωνα με τον αμερικανό επιστήμονα, η νέα έρευνα έχει σημαντικές προεκτάσεις και στο πεδίο της ιατρικής, καθώς τα αρσενικά κύτταρα (ΧΥ) και τα θηλυκά (ΧΧ) είναι μεν παρόμοια, αλλά βιολογικά διαφορετικά, κάτι που πιθανότατα εξηγεί γιατί άνδρες και γυναίκες δεν είναι εξίσου ευάλωτοι σε διάφορες ασθένειες.

«Υπάρχει ξεκάθαρη ανάγκη να κινηθούμε πέρα από ένα "γιούνισεξ" μοντέλο στη βιοϊατρική έρευνα, άρα και πέρα από ένα "γιούνισεξ" μοντέλο στην κατανόηση και θεραπεία των ασθενειών», τόνισε ο Ντάνιελ Πέιτζ.

Πηγή

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ...ΕΚΛΕΙΣΕ Η ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!

Της Στέλλας Πριόβολου

Ουδείς λογικός νους αμφισβητεί ότι η έξοδος της Ελλάδας στις Αγορές έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάκαμψη της οικονομίας στη χώρα μας. Όμως, η εξέλιξη αυτή θα έχει θετικές συνέπειες για την άθλια διαβίωση των πολιτών ή θα αποτελέσει αντικείμενο συζητήσεων των πολιτικών και δημοσιογράφων αλλά  και απασχόλησης των πολιτών σε ώρες απόγνωσης και αδιεξόδου ;

Θα επιστρέψουμε, μήπως, στην έννοια της αρχαίας Αγοράς, που αποτελούσε όχι μόνον το οικονομικό κέντρο της Αθήνας αλλά και τον ανοικτό χώρο συγκέντρωσης των πολιτών για ανοικτό διάλογο ιδεών και δημόσια ανταλλαγή απόψεων ; 

Μα αυτό ουδείς μπορεί να το φανταστεί στην Ελλάδα του σήμερα , όπου απαγορεύονται τέτοιου είδους συγκεντρώσεις και όχι μόνον όταν τη χώρα επισκέπτονται  φίλοι – κατακτητές ! Θα ανοίξουν οι αγορές για τους πολίτες , τα μαγαζιά δηλαδή που κλείνουν καθημερινά;
Μα πώς να ανοίξουν χωρίς …αγοραστές;

Τα φαινόμενα , λοιπόν, απατούν, ή οι σκέψεις μου είναι ….αγοραίες ;

Τις ίδιες απορίες εκφράζουν και ο Καραγκιόζης με τον φίλο του Χατζηαβάτη στον ακόλουθο διάλογο :

Κ. Ωραία πάμε φίλε μου, και πλεόνασμα έχουμε και αγορές ανοικτές, τι άλλο θέλουμε από μια κυβέρνηση, μην είμαστε πλεονέκτες…

Χ. Τι είναι αυτά που μου λες Καραγκιόζη, το χρέος πού το βάζεις; Αν αυτό δεν λυθεί  θα είναι χρεωμένα και τα δισέγγονά μας, αν βέβαια υπάρξουν και αυτά !

Κ. Μα, θα το κουρέψουν , είπανε…

Χ. Δηλαδή, αυτό που γίνεται συνέχεια Καραγκιόζη; Ωχ, δεν θα μας μείνει τρίχα !

Κ. Ε, άι κουρέψου….

Χ. Δεν έχω άλλο περιθώριο Καραγκιόζη, λίγες τρίχες μού απέμειναν ! Συ , φαίνεται, θα έχεις….

Κ. Αμάν , πάντα φέρνεις τον κατακλυσμό. Άμα δεν έχεις, άι πνίξου
στο …ποτάμι.

Πηγή

ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΤΗΣ ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη



Το μεγάλο στρατηγικό ερώτημα τώρα, μετά το δημοψήφισμα και την επανένωση της Κριμαίας με την Ρωσία, είναι αν θα τολμήσουν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. να προχωρήσουν σε μια στρατηγική αναμέτρηση κατά του Πούτιν που θα μπορούσε να οδηγήσει σε γενικευμένη, ακόμα και θερμοπυρηνική, αναμέτρηση ή θα εξαντλήσουν κάθε περιθώριο διπλωματικής εκτόνωσης, έστω προς το παρόν.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, τόσο στην Ουάσιγκτων όσο και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι αποφάσεις δεν οδηγούνται από τέτοιες φωνές της λογικής.
Σύμφωνα με όσα χαρακτηριστικά σχολίασε το επίσημο κινεζικό πρακτορείο XINHUA, η Δύση, δηλαδή οι ελίτ των ΗΠΑ και της Ε.Ε., που προκάλεσαν το χάος «δεν έχουν ούτε την ικανότητα ούτε την σοφία να το διορθώσουν»! Αν η κινεζική εκτίμηση αποδειχθεί σωστή, τότε θα φθάσουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας στο άμεσο μέλλον.
Η κινητήρια δύναμη πίσω από  την σοβούσα παγκόσμια αναμέτρηση είναι το γεγονός ότι το Ευρω-Ατλαντικό χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι αμετάκλητα χρεωκοπημένο και πρέπει να ανοίξουν νέες λεωφόροι πλιάτσικου χωρίς καθυστέρηση. Παράλληλα, ο βασικός στόχος της Ουάσιγκτων είναι να εγκαταστήσει πυραυλικές βάσεις στα σύνορα της Ρωσίας με την Ουκρανία και να αποστερήσει την Ρωσία τόσο από τις ναυτικές βάσεις της στην Μαύρη Θάλασσα όσο και από τις στρατιωτικές βιομηχανίες της στην Ανατολική Ουκρανία.
Το παιχνίδι παίζεται, από την μια πλευρά, στην Ευρασία και, από την άλλη, στην μείζονα Μέση Ανατολή όπου και εκεί τα συμφέροντα του Κρεμλίνου είναι σοβαρά και σημαντικά.

Τα δυτικά κέντρα αποφάσεων δείχνουν ικανοποιημένα με την αντισυνταγματική σημερινή διακυβέρνηση του Κιέβου όπου τα νεοναζιστικά στοιχεία, με ποσοστό 10% στις προηγούμενες εκλογές, κατέχουν 6 από τα 19 υπουργεία, την ώρα που άλλα κόμματα, όπως το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές, δεν εκπροσωπούνται καν. Οι ρωσικοί πληθυσμοί της ανατολικής Ουκρανίας θα είναι τα επόμενα θύματα, από την ώρα που υποκαθίσταται ο εθνικός στρατός των Ουκρανών με ένοπλες συμμορίες της ακροδεξιάς και ναζιστικές ομάδες αυτοάμυνας, όπως οι ισλαμικές μιλίτσιες που λεηλατούσαν στην Βοσνία και την Συρία. Η νεοταξική στρατηγική της βίαιης εθνοδιάλυσης έχει μπει, ξανά, σε κίνηση και η ευθύνη των ευρωπαϊκών κρατών είναι τεράστια επειδή έχουν εμπειρία από τέτοιες εκρηκτικές καταστάσεις και η συγκεκριμένη εξελίσσεται κυριολεκτικά μπροστά στην πόρτα τους.
Η άγνοια, η απουσία ακεραιότητας και η έλλειψη ανεξαρτησίας των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης ενισχύουν την προοπτική του πολέμου.
Οι Δυτικοί ψεύδονται για την κατάσταση στην Ουκρανία και το πρωτοφανές μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ναζιστικό πραξικόπημα, ακριβώς όπως έλεγαν ψέματα για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν, για τα πυρηνικά του Ιράν, για την χρήση χημικών στην Συρία, για την Λιβύη, το Αφγανιστάν, τα βασανιστήρια και το Γκουαντάναμο.
Σε μία συνέντευξή του, κατά την διάρκεια των γεγονότων στο Κίεβο, ο Ρώσσος στρατηγός Λεονίντ Ιβάσωφ, πρώην επικεφαλής των δημοσίων σχέσεων στο ρωσικό υπουργείο Άμυνας και σημερινός πρόεδρος της Ακαδημίας Γεωπολιτικών Σπουδών, απηύθυνε μια αυστηρή προειδοποίηση σχετικά με την φύση της στρατηγικής κρίσης στην Ουκρανία: «Βρισκόμαστε σε πόλεμο», είπε και εξήγησε ότι «Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία και την Συρία είναι ένα σχέδιο της Δύσης, ένας νέος τύπος πολέμου: και στις δύο περιπτώσεις βλέπετε μια σαφή αντι-ρωσική προσέγγιση και, όπως είναι γνωστό, οι πόλεμοι σήμερα ξεκινούν με ψυχολογικές και πληροφοριακές πολεμικές επιχειρήσεις… Να έχετε στο μυαλό σας ότι, με το πρόσχημα των εμφύλιων ταραχών που προωθούν τα μίντια, αμερικανικά πολεμικά πλοία εισέρχονται στην Μαύρη Θάλασσα… στέλνουν πεζοναύτες και έχουν αρχίσει, επίσης, να αναπτύσσουν περισσότερα τανκς στην Ευρώπη… Βλέπουμε ότι, βασιζόμενοι στην επιχείρηση παραπληροφόρησης, προετοιμάζουν μια επιχείρηση από το έδαφος, την θάλασσα και ίσως από τον αέρα».
Τα πράγματα, όπως φαίνεται, εξελίσσονται σύμφωνα με το σενάριο που περιέγραψε ο Ιβάσωφ: σχηματισμός μιας μεταβατικής φιλο-νατοϊκής κυβέρνησης (όπως έγινε μετά το φασιστικό πραξικόπημα), η οποία θα διαλύσει το ουκρανικό κράτος και θα οδηγήσει την Ουκρανία σε σημείο θραύσης. Τότε το ΝΑΤΟ θα στείλει στρατεύματα για να αποκαταστήσει την τάξη.
Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι αυτό το έχουμε ξαναδεί να συμβαίνει στο Κόσοβο, στο Ιράκ και αλλού, και ότι αυτό που προκλήθηκε για να δικαιολογήσει τις επεμβάσεις ήταν μέσα στα πλαίσια του πολέμου της πληροφορίας από τα ελεγχόμενα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα.
Ουσιαστικά, η σημερινή γεωστρατηγική πραγματικότητα είναι ότι ο Ομπάμα, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. κλιμακώνουν την ντε φάκτο προσάρτηση της Ουκρανίας και την περικύκλωση της Ρωσίας με την αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα, κίνηση που η Ρωσία έχει δημόσια θεωρήσει ως casus belli.
Οι Ρώσοι προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν το «Μεγάλο Παιχνίδι» και τις δυτικές προκλήσεις και σε άλλες περιοχές με σημαντικούς ρωσόφωνους πληθυσμούς ή που είναι ζωτικές για την ασφάλειά τους.
Ήδη στην Υπερδνειστερία, την φιλορωσική περιοχή που αποσχίστηκε από την Μολδαβία και ζητάει να ενσωματωθεί στην Ρωσία, πραγματοποιούνται ξαφνικές ρωσικές στρατιωτικές ασκήσεις, την ώρα που η Ε.Ε. βιάζεται να υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την Μολδαβία μέχρι τον Ιούνιο. Να επαναλάβει, δηλαδή, αυτό που ήταν η αιτία της κρίσης στην Ουκρανία… Η φιλοδυτική κυβέρνηση της Ρουμανίας έσπευσε να εκφράσει την υποστήριξή της στην κυβέρνηση της Μολδαβίας.
Μετά την Ουκρανία, όπως φαίνεται, σειρά έχει και το Ουζμπεκιστάν του Ισλάμ Καρίμοφ να βρεθεί στην δίνη της αντιπαράθεσης, και το Κιργιστάν, όπου το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής τάξης βλέπει τον κόσμο μέσα από το πρίσμα της καλής Ρωσίας έναντι της κακής Αμερικής. Όσο για την Αρμενία, απέρριψε μια συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε., παρόμοια με αυτήν που προσφέρθηκε στην Ουκρανία, και άρχισε τις διαδικασίες ένταξης στην φιλορωσική Ευρασιατική Ένωση.
Εκτιμώντας την νέα στρατηγική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε μετά το δημοψήφισμα της 16ης Μαρτίου, την επανένωση της Ουκρανίας με την Ρωσία, και τον λόγο του προέδρου Πούτιν στο ρωσικό κοινοβούλιο στις 18 Μαρτίου, η κατάσταση που εκτυλίσσεται δεν είναι μια σύγκρουση εντός της Ευρώπης, αλλά η τελική προοπτική ενός θερμοπυρηνικού 3ου Παγκόσμιου Πολέμου, τον οποίο ο Πούτιν προσπαθεί να αποτρέψει.
Ο Lyndon LaRouche, Αμερικανός πολιτικός ακτιβιστής και υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ σε όλες τις εκλογές από το 1976 έως το 2004, εξέδωσε την ακόλουθη εκτίμηση της παγκόσμιας στρατηγικής κατάστασης, την Τρίτη 11 Μαρτίου 2014.
«Αυτή θα είναι μια καθοριστική περίοδος για τον Ομπάμα αν θα ξεκινήσει ή όχι τον θερμοπυρηνικό πόλεμο. Η Επιλογή Α ήταν να εξουδετερώσουν τη Ρωσία. Στη συνέχεια, θα μπορούσαν να καταλάβουν εύκολα ολόκληρο τον κόσμο. Αλλιώς, πρέπει να πάνε στην Επιλογή Β: σε 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, έναν θερμοπυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο».
Αναφέρεται στις ελίτ της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης, αυτή την πραγματική λεγεώνα των βαμπίρ, που συντηρούνται από ένα άνομο ελιξίριο αίματος και πετρελαίου και ενέχονται σε εγκλήματα τα οποία θα έπρεπε να επισύρουν σοβαρές κυρώσεις από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Απευθυνόμενος στους Αμερικανούς πολίτες, εξηγεί: «Όλο το σύστημα είναι εγγενώς νεκρό. Και ο μόνος τρόπος που μπορούν να σώσουν το σύστημα είναι σκοτώνοντας ανθρώπους. Έτσι, θα πρέπει να τους προλάβετε, πριν αρχίσουν τον καταραμένο πόλεμο. Δεν μπορείτε να σταματήσετε τον πόλεμο αν ξεσπάσει. Μπαίνετε σε εντελώς διαφορετική λογική.
Η Γουώλ Στρητ και το Λονδίνο οδεύουν προς την ανυπαρξία μέσω του bail–in! Αυτός είναι ο χρονικός παράγοντας: bail-in! Τι είναι το bail-in; Το bail-in προσπαθεί να πουλήσει σε μειωμένες τιμές όλα τα εικονικά περιουσιακά στοιχεία που έχουν συσσωρεύσει όταν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν τελειώσει! Το bail–in θα τους τελειώσει! Το χρονοδιάγραμμά τους είναι να προλάβουν, πριν το bail-in λειτουργήσει σαν κατάρρευση. Πόσο μακριά είναι αυτό; Είναι πολύ κοντά».
Ο οικονομικός πόλεμος είναι σε εξέλιξη στα μεγάλα διεθνή χρηματιστήρια, παράλληλα με την γεωπολιτική σύγκρουση στην Κριμαία. Οι Αμερικανοί έχουν ξεκινήσει τα κερδοσκοπικά παιχνίδια στην Ρωσία και την Κίνα, όπου το κινεζικό γουάν δέχεται πιέσεις και το ρωσικό χρηματιστήριο βρίσκεται σε κάθετη πτώση.
Από την άλλη, οι κεντρικές τράπεζες των δύο χωρών ξεφορτώνονται εδώ και μήνες τα δολλάρια και πάνε στο ευρώ σέρνοντας και την Ευρωζώνη σε ύφεση.
Αν η Ρωσία, με ισχυρό σύμμαχο την Κίνα, ξεκινήσουν γενικευμένη οικονομική επίθεση στην αμερικανική οικονομία, σύντομα θα δούμε να σκάει η χρηματιστηριακή φούσκα στις ΗΠΑ, αφού και οι δύο οικονομικοί γίγαντες κατέχουν το 23% των αμερικανικών ομολόγων.
Στις 7 Μαρτίου, ο χρυσός της Ουκρανίας μεταφέρθηκε από την χώρα και αποθηκεύτηκε στην Ομοσπονδιακή τράπεζα (FED) των ΗΠΑ με εντολή του δοτού-πρωθυπουργού της Ουκρανίας, Arseniy «Yats» Yatsenyuk, εκλεκτού του Αμερικανού γερουσιαστή Τζον Μακέϊν, που ζητά επίμονα την επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πραξικοπηματίας Yats εγκαταστάθηκε στην ηγεσία της Ουκρανίας για να υποβοηθήσει την λεηλασία του χρυσού της.
Όπως φαίνεται, η Ρωσία του Πούτιν είναι το σημαντικότερο προπύργιο που αντιστέκεται στην παγκόσμια εντροπία και στην δημιουργία ενός ομογενοποιημένου οργουελλιανού κόσμου ελεγχόμενου από μια σέχτα banksters και πολυεθνικών.
Παρά την αρχική πρόθεση του Ομπάμα να αποστασιοποιηθεί από την ψύχωση του αέναου πολέμου, οι ψυχροπολεμικοί neocons και σιωνιστές, που βρίσκονται βαθειά μέσα στην αμερικανική διακυβέρνηση, επανεμφανίζονται τώρα ως αρχιτέκτονες της αμερικανικής στρατηγικής στην Ουκρανία.
Είναι μια στιγμή καθοριστική για το προχώρημα ή το πισωγύρισμα της ανθρωπότητας και, πέρα από το «καπιταλιστές εναντίον καπιταλιστών» κι όλοι μαζί εναντίον των λαών, παίζεται και το εξοντωτικό παιχνίδι των πολεμοχαρών μεσσιανικών ελίτ κόντρα στις δυναστείες των παγκοσμιοποιημένων αγορών που προτιμούν μια πιο πολυπολική και ρεαλιστική ενσωμάτωση όλων στην νέα παγκόσμια τάξη.
Η σημερινή αμερικανική γεωστρατηγική εχθρότητα προς την Ρωσία είναι εν μέρει υλοποίηση της στρατηγικής διαίρεσης της Ευρασίας του Μπρεζίνσκι προκειμένου να διατηρηθεί η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, και εν μέρει αντανάκλαση της σιωνιστικής εχθρότητας στην Μέση Ανατολή απέναντι στην Συρία και το Ιράν.
Μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να εξουδετερώσουν την Ρωσία. Ως εκ τούτου, βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο: ή εγκαταλείπουν την όλη υπόθεση, δηλαδή ολόκληρη την επιλογή τους για μονοπολική παγκοσμιοποίηση, ή πάνε σε Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν έχουν άλλες επιλογές! Και ο μόνος τρόπος που μπορούν να αντιμετωπίσουν οι πολίτες την προοπτική αυτή είναι να κινηθούν πρώτοι. Που σημαίνει, να καταλάβουμε ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει αρχίσει, ανεξάρτητα από το πότε και πώς θα κλιμακωθεί. Και είναι, εν τέλει, ένας πόλεμος κατά της ίδιας της ανθρωπότητας που μόνο εμείς μπορούμε να τον σταματήσουμε.

 
[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.84, Απρίλιος 2014]

Πηγή

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

10 ΦΡΑΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Της Μαρίας Φραγκάκη

1. "Σ' αγαπώ"

Όλοι μας έχουμε ανάγκη από αγάπη και θέλουμε να το ακούμε. Ειδικά τα παιδιά! Αν λέτε στο παιδί σας ότι το αγαπάτε, θα του δώσετε δύναμη, ενώ θα πλημμυρίσετε και την καρδιά του με πολύ όμορφα και θετικά συναισθήματα.


2. "Σε ευχαριστώ"


Μπορεί να μοιάζει αυτονόητο, αλλά δεν το λέμε και πολύ συχνά στα παιδιά μας για να τα ευχαριστήσουμε για την προπάθεια που κάνουν για να μας βοηθήσουν. Πείτε τους ευχαριστώ που τακτοποίησαν το δωμάτιό τους, που σας βοήθησαν να στρώσετε το τραπέζι ή το κρεβάτι. Με τον τρόπο αυτό θα καλλιεργήσετε ένα κλίμα συνεργασίας μεσα στο σπίτι σας.


3. "Παρακαλώ"


Μια μαγική λέξη, που δηλώνει ευγένεια και που λειτουργεί πάντα θετικά με όλους τους ανθρώπους, πόσο μάλλον με το παιδί σας. Όσο περισσότερο χρησιμοποιείτε εσείς αυτή τη λέξη, τόσο περισσότερο θα τη χρησιμοποιεί και το παιδί σας. Μπορείτε να λέτε για παράδειγμα: "μπορείς σε παρακαλώ να κάνεις λίγη ησυχία γιατί κοιμάται το αδερφάκι σου?"


4. "Μπράβο!"


To να επιβραβεύετε λεκτικά το παιδί σας κάθε φορά που κάνει κάτι καλό, είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία του. Με τον τρόπο αυτό του δίνετε δύναμη να συνεχίσει και να προσπαθησει ακόμη περισσότερο. Θα πρέπει ωστόσο να είστε σαφείς με την επιβράβευση και να το λέτε όταν πραγματικά το αισθανόμαστε.


5. "Μπορείς να το κάνεις"


Πολύ σημαντική έκφραση που δίνει στο παιδί ώθηση και το ενθαρρύνει να κάνει το πρώτο βήμα και να τολμήσει. Δοκιμάστε το να το πείτε είτε όταν είστε στην παιδική χαρά και προσπαθεί να σκαρφαλώσει κάπου ψηλά, αλλά διστάζει και φοβάται, είτε σε κάτι πιο σημαντικό όταν μεγαλώνει. Συν τοις άλλοις, του δείχνετε ότι το στηρίζετε, ότι είστε η μεγαλύτερη φαν του και ότι θα είστε πάντα δίπλα του.


6. "Να σε κάνω μια αγκαλιά;"


Με την αγκαλιά δείχνουμε με τον πιο γλυκό και άμεσο τρόπο ότι αγαπάμε το παιδί, ότι το στηρίζουμε και το νοιαζόμαστε. Κάποια παιδιά ωστόσο δεν είναι και πολύ της αγκαλιάς, ενώ προτιμούν απλώς ένα φιλί στο μάγουλο ή μια αγκαλιά express,  χωρίς διάρκεια.


7.  "Ήρθε η ώρα.."

…για ύπνο, για φαγητό, για παιχνίδι, για διάβασμα, για ξεκούραση. Τα παιδιά αισθάνονται πολύ πιο ασφαλή και σίγουρα όταν υπάχει ένα πρόγραμμα, ειδικά όταν είναι πιο μικρά.


8. "Μίλησέ μου γι’ αυτό"  

Ενθαρρύνετε το παιδί να μιλήσει για όλα όσα τον απασχολούν και για όλα όσα νιώθει. Με τον τρόπο αυτό κάνετε το παιδί να σας εμπιστευθεί, να νιώσει άνετα μαζί σας και να σας μιλήσει.


9. "Μπορώ να σε βοηθήσω;"

Δείξτε προθυμία να βοηθήσετε, αλλά όχι να κάνετε τη δουλειά ή τις εργασίες αντί για εκείνο. Προσφέροντας τη βοήθειά σας, υποστηρίζετε το παιδί, ενώ ταυτόχρονα του μαθαίνετε να είναι γενναιόδωρος με τους άλλους.


10. "Πάμε τώρα όλοι μαζί..." 

…να τακτοποιήσουμε το δωμάτιο, να φυτέψουμε λουλούδια, να καθαρίσουμε τον κήπο κτλ. Ετσι το παιδί μαθαίνει την έννοια της συνεργασίας και της ομαδικότητας. Επιπλέον, οι οικογενειακές δραστηριότητες δημιουργούν πολύ όμορφες αναμνήσεις και εικόνες.

Πηγή 

Η ΜΙΚΡΗ ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΜΙΚΡΟ- ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΥΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ

Την λατινική λέξη προλετάριος την χρησιμοποίησε ο μαρξισμός για να περιγράψει εκείνον ο οποίος
1) δεν έχει προσωπική ατομική περιουσία και
2) το μόνο του έσοδο προέρχεται από την ικανότητά του να εργάζεται (όταν έχει εργασία). Δηλαδή από την πώληση της ικανότητάς του προς εργασία, στην αγορά εργασίας.

Στην Ελλάδα, λόγω των δικών μας ιδιομορφιών (υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, μικρή έγγεια ιδιοκτησία, μεγάλο αριθμό αυτο-απασχολούμενων, σφιχτο-δεμένες οικογένειες και σόϊα, κλπ) δεν είχαμε ποτέ προλεταριάτο σε μεγάλο ποσοστό.

Από δω και πέρα θα έχουμε, λόγω της καταστροφής που υποστήκαμε.

Ο προλετάριος, μη έχοντας ουσιαστικά ρίζα στον τόπο του, εφόσον ΔΕΝ διαθέτει σπιτάκι-χωραφάκι-μαγαζάκι, αναγκάζεται να ξενητεύεται προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών εργασίας. Αυτό έχει μια ψυχολογική επίπτωση σε αρκετούς ανθρώπους, ανάλογα βέβαια και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Από δω βγαίνει ο λόγος που άσκεφτα λένε μερικοί: “όπου γης και πατρίς”.

Ο έχων σπιτάκι-χωραφάκι-μαγαζάκι ονομάζεται από τον μαρξισμό “μικροαστός” και αντιμετωπίζεται περίπου ως βδέλυγμα. Ο έχων σπιτάκι-χωραφάκι-μαγαζάκι θεωρείται από την ελληνική δημοκρατική παράδοση ως η βάση και ο στύλος της δημοκρατίας. Η μικρή ατομική περιουσία και ο ανεξάρτητος μικρο-παραγωγός είναι ο στύλος της δημοκρατίας. Οχι ο προλετάριος.

 Ο ίδιος ο Κ. Μαρξ βέβαια κάπου στα γραπτά του αναγνωρίζει πως η βάση των αρχαίων ελληνικών δημοκρατιών ήταν ο “ελεύθερος παραγωγός και ο μικροϊδιοκτήτης”.

Μας θέλουν λοιπόν προλετάριους, ανακατωμένους με προλετάριους από άλλα έθνη και άλλους πολιτισμούς. Είτε στην χώρα μας, είτε σε άλλες χώρες. Ο λόγος είναι πως “κάθε μειονότητα καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της” ουσιαστικά (όπως το περιγράφει ο Φ. Ενγκελς). Και αυτό δυσκολεύει έως και ακυρώνει την πολιτική συνεννόηση και συναίνεση ανάμεσα σε ανθρώπους από αυτά τα διαφορετικά έθνη και τις κουλτούρες των προλεταρίων που ανταγωνίζονται ως ομάδες μεταξύ τους για να κερδίσει ο καθένας μια θέση εργασίας, του ξεροκόμματου.

Μόνο μια εθνική κοινωνία με συνείδηση του εαυτού της ως κοινωνία, δηλαδή έθνος, μπορεί να φτάσει στην πολιτική συνεννόηση εκείνη που χρειάζεται για να απαιτήσει ως σύνολο την πολιτική εξουσία από τους εξουσιαστές του. Δηλαδή να απαιτήσει δημοκρατία και δικαιοσύ΄νη.

Γι’ αυτό γίνονται όλα. Γι’ αυτό πολεμάνε το έθνος, την θρησκεία και έχουνε βαλθεί να μας κάνουν όλους πάμπτωχους.

Πηγή

ΟΙ ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Πως μπορεί ένας κακός σύντροφος να σου βγάλει τον πιο κακό σου εαυτό; … Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να το παρατηρείς…

Μπορεί να σου βγάλει τον θυμό που έκρυβες επιμελώς, την ανασφάλεια, τον φόβο, την ανεπάρκεια σου, σε χρόνο dt… Και τότε αρχίζεις και αμύνεσαι οπουδήποτε αλλού, εκτός από εκεί που βρίσκεται η πραγματική απειλή…

Σου φταίει η δουλειά σου, ο διπλανός σου, χάνεις κάθε ηθική, απλά γιατί ερωτεύθηκες και επέτρεψες στον άλλον να επιδράσει μέσα σου με αρνητικό τρόπο, σε ένα ανώριμο και φοβισμένο μέρος σου…
 
Το πιο τραγικό είναι ότι δεν παίρνεις καν είδηση ότι εκτός από τον Εαυτό σου, βλάπτεις και τους άλλους γύρω σου, με έναν ανήθικο τρόπο, αδιαφορώντας για τον ψυχικό πόνο που τους δημιουργείς…

Κατά τ’ άλλα είσαι ερωτευμένος
 
Θα μου πείτε, ότι κανείς δεν μπορεί να σε κάνει ανήθικο, αν η ανηθικότητα δεν υπάρχει μέσα σου… Και έτσι είναι…

Όμως επειδή οι συντροφικές σχέσεις είναι ένας σημαντικός τομέας στην Ζωή μας, υπάρχουν πάντα οι ευκαιρίες να εκφράσεις τις ποιότητες του Έρωτα, αν ο σύντροφός σου σε ενθαρρύνει μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον αγάπης και θετικότητας…

Οι ποιότητες του Ανθρώπου είναι μέσα μας, όπως και ο εγωισμός επίσης...
 
Είναι πέρα για πέρα αληθινό, ότι μέχρι να καταλάβεις τι έχεις γίνει μέσα στην σχέση σου, θα έχεις χάσει τον Εαυτό σου και τους φίλους σου, καθώς και την θετική άποψη για την Ζωή...

Γι’ αυτό πάντα ας έχουμε κατά νου…
 
<<Σ' αγαπώ, όχι για το ποιός είσαι, αλλά για το ποιός είμαι εγώ όταν είμαι δίπλα σου>>>
Gabriel José García Márquez

ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ''ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ'' ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ!


Το μάθημα της Ιστορίας στα Γυμνάσια θα διδάσκεται από θεολόγους και καθηγητές ξένων γλωσσών!
 

Ξεριζώνουν τα πάντα, να μη μείνει τίποτε ελληνικό...
  
Όλα τα σφάζει η συμμαχική κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δεν αφήνει τίποτε όρθιο που να θυμίζει τις ρίζες μας, την Ιστορία μας, τον πολιτισμό μας. Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι ξένοι που έχουν περισσότερες ευαισθησίες από τους δικούς μας, οι οποίοι έχουν πάρει τον κασμά και ξηλώνουν τα πάντα.

Καινούργιο κατόρθωμά τους, η διαγραφή της διδασκαλίας του «Επιταφίου του Περικλέους» από το Λύκειο, που έχει χαρακτηριστεί Ευαγγέλιο της Δημοκρατίας, όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η πολιτιστική εταιρεία «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», πρόεδρος της οποίας είναι ο καθηγητής Βασίλης Φίλιας.

Δεν μένει, όμως, μόνο εκεί το υπουργείο Παιδείας. Από δω και πέρα, το μάθημα της Ιστορίας στο Γυμνάσιο θα το διδάσκουν καθηγητές ξένων γλωσσών, θεολόγοι ή κοινωνιολόγοι.

Η «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», σε ανακοίνωσή της με τίτλο «Νομοσχέδια και... Παιδαγωγική», την οποία υπογράφουν εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου ο πρόεδρος, καθηγητής κ. Βασίλης Φίλιας, και η γενική γραμματέας, καθηγήτρια κ. Α. Σιδέρη - Τόλια, επισημαίνει τα εξής: «Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς (ΕΓΚ) εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την διαγραφή της διδασκαλίας του «Επιταφίου του Περικλέους» από το ωρολόγιο πρόγραμμα Γενικής Παιδείας της Γ΄Τάξεως του Νέου Λυκείου.

Αυτή η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας εκπλήσσει, διότι είναι αυτονόητη και επιτακτική η ανάγκη όλοι οι μαθητές, ανεξαρτήτως του γνωστικού πεδίου επιλογής των, να σπουδάζουν και να εγκολπώνωνται τις κοινωνικο-πολιτικές και ηθικές αξίες αυτού του κειμένου και να ενστερνίζονται την έννοια της δημοκρατίας. Οι αξίες αυτές διατυπώνονται με καθαρότητα και σαφήνεια λόγου στο κείμενο αυτό της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, που έχει εύστοχα χαρακτηρισθή ως ευαγγέλιον της δημοκρατίας.

 Παρά ταύτα, η Ελληνική Πολιτεία αβασάνιστα, όπως αποδεικνύεται, αφαιρεί την γνώση του έως τώρα διδασκομένου αυτού κειμένου από τους Νέους της Πατρίδας μας. Και αυτό ατυχώς συμβαίνει σήμερα που η ελληνική κοινωνία βιώνει επώδυνα μια οικονομική κρίση, απότοκο μιας βαθειάς κρίσεως ηθικών αξιών και πολιτισμού.

Επίσης κρίνεται αντιεκπαιδευτική η απόφαση του Υπουργείου να διδάσκεται το μάθημα της Ιστορίας στο Γυμνάσιο από καθηγητές Ξένων Γλωσσών, Θεολόγους ή Κοινωνιολόγους, δηλαδή εκπαιδευτικούς χωρίς πανεπιστημιακές σπουδές στην Ιστορία, εν όλω ή εν μέρει, και χωρίς να εξετάζωνται στο μάθημα αυτό οι υποψήφιοι για διορισμό στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση κατά τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την άστοχη μείωση των ωρών διδασκαλίας της Ιστορίας στην Γ΄Γυμνασίου από τρεις ώρες σε δύο και με τα ακατάλληλα και αντιπαιδαγωγικά σχολικά εγχειρίδια διδασκαλίας, οδηγεί στην απαξίωση του μαθήματος και την ελλιπή γνώση της ιστορικής διαδρομής του Έθνους μας.

Λογικό επακόλουθο της προηγούμενης καταστάσεως είναι ότι ωθούνται τελικώς οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου να μην επιλέγουν και φυσικά να μην εξετάζωνται στις πανελλαδικές εξετάσεις στο μάθημα της Ιστορίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την στέρεη ιστορική γνώση και την βαθύτερη μόρφωσή τους.

Το παρατηρούμενο άλλωστε έλλειμμα γνώσεως της Ελληνικής και της Παγκόσμιας Ιστορίας από τους μαθητές και σπουδαστές των ΑΕΙ θα έπρεπε να καταστήσει προσεκτικούς τους αρμοδίους του Υπουργείου, αφού είναι κοινώς γνωστόν ότι η Ιστορία και η Γλώσσα αποτελούν τους βασικούς άξονες του πολιτισμού μας».

Πηγή 

ΕΠΙΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΣΤΗ ΜΕΡΚΕΛ

Δια χειρός Αλιθέρση

Μόλις χθες αποκαλύφθηκε από σοβαρή πηγή του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος ότι, κατά τη διάρκεια του γεύματος της γερμανικής και ελληνικής αντιπροσωπείας ...στην Πλάκα, μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τη Γερμανίδα Καγκελάριο, κ. Μέρκελ.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, μετά τις σχετικές προπόσεις που προηγούνται ενός επισήμου γεύματος, ξεπερνώντας τα ειωθότα και, ενώ αρχικά καθόταν απέναντι στην Καγκελάριο, σηκώθηκε από τη θέση του και κάθισε δίπλα της. Η κ. Μέρκελ απολάμβανε ανέμελη την ελληνική φιλοξενία, καθώς και τις ελληνικές νοστιμιές, και μάλιστα έτρωγε αρνίσια παϊδάκια με τα χέρια και έπινε χύμα κρασί! Ήταν σε κατάσταση ευφορίας και έδειχνε να αισθάνεται σαν στο σπίτι της.

Αγγελική, της λέει ο πρωθυπουργός με τη φυσική γλυκύτητα και σεμνότητα που διαθέτει -αφού πλησίασε στ’ αυτί της- να ξέρεις ότι σου έχω μια έκπληξη. Εκείνη, χωρίς να σταματήσει να τρώει με τα χέρια, έσκυψε προς τη μεριά του πρωθυπουργού, για να ακούσει. Το καλύτερο σου το κράτησα τελευταίο, συνέχισε ο κ. Σαμαράς. Εμείς στην Κυβέρνηση, ύστερα από δική μου πρόταση, αποφασίσαμε στην Ελλάδα να επικηρύξουμε τους συνταξιούχους και ως προεδρεύων της ΕΕ θα προτείνω αυτό το μέτρο να υιοθετηθεί και από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις.

Η κ. Μέρκελ, σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, σταμάτησε να μασάει και, αφού έμεινε προς στιγμήν με ανοιχτό το στόμα, σε λίγο με σπασμένα ελληνικά αναφώνησε: «Αυτό είναι καταπληκτικό, Αντώνης!» ενώ ένα χαμόγελο ικανοποίησης διαγράφτηκε στο πρόσωπό της. «Είναι θαυμάσιο» συνέχισε να λέει πάλι με σπασμένα ελληνικά. «Ούτε εμείς στη Γερμανία θα μπορούσαμε να το είχαμε σκεφτεί αυτό, που έχουμε πολλές ανάλογες εμπειρίες!» και συνέχισε τώρα να τρώει με πιο γρήγορο ρυθμό λες και της άνοιξε η όρεξη μ’ αυτό που άκουσε.

Πρόκειται για μία απόφαση, συνέχισε να της λέει ο πρωθυπουργός μας, που για να βρούμε πώς θα υλοποιηθεί, δουλέψαμε σκληρά στην κυβέρνηση. Δούλεψε όλο το υπουργικό συμβούλιο. Και οι βουλευτές μας, και αυτοί δούλεψαν σκληρά. Αυτό που, από τους εχθρούς μας, τους εχθρούς της προόδου, ακούγεται ότι το μόνο που ξέρουν είναι να λεν «ναι σε όλα» είναι ένα μεγάλο ψέμα. Αυτοί όμως που έδωσαν «ρέστα» συνέχιζε να λέει ο πρωθυπουργός, ενώ η καγκελάριος δεν σταμάτησε να τρώει, πιάνοντας τα παιδάκια και με τα δυό χέρια τώρα, ήταν ο Άδωνης και ο Γιάννης ο Στουρνάρας. Και για να πω και του στραβού το δίκιο και ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης, που με την ιδιαίτερη ευφυΐα που τον διακρίνει, έδωσε κι αυτός τον καλύτερό του εαυτό.

Και ενώ η Καγκελάριος κόντευε να ξεκοκαλίσει ολόκληρη την πιατέλα με τα παϊδάκια που είχε μπροστά της, ο Πρωθυπουργός, που από τη χαρά του δεν είχε βάλει μπουκιά στο στόμα, συνέχιζε να της εξιστορεί το σχέδιο επικήρυξης των ελλήνων συνταξιούχων, που, μόλις μπει και η τυπική υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα είναι πλέον νόμος του κράτους και θα ισχύσει αμέσως από την επόμενη των ερχόμενων εκλογών!

Σκεφτήκαμε, συνέχισε να της λέει ο Πρωθυπουργός, μήπως κάποιοι λαϊκιστές αντιδράσουν, γι αυτό δώσαμε μια μικρή παράταση. Εμείς όμως, ως κυβέρνηση, πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα απόλυτα ρεαλιστικό μέτρο που θα έχει κι αυτό, όπως και τα προηγούμενα, την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.

Ποτέ άλλοτε δεν είδα τον Πρωθυπουργό τόσο χαρούμενο, μας είπε ο άνθρωπος του περιβάλλοντός του, που μας εμπιστεύτηκε την είδηση. Ποτέ ο Πρωθυπουργός, ο οποίος πάντα χαμογελά, δεν είχε ένα τέτοιο πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης και ευτυχίας.

Και μέσα στο γενικότερο κλίμα ευφορίας που επικρατούσε μεταξύ των δύο μερών και τα άπταιστα γερμανικά της ελληνικής αντιπροσωπείας, ο Πρωθυπουργός, λες και δεν υπήρχαν άλλοι γύρω του, συνέχισε να εξιστορεί στην κ. Μέρκελ το σχέδιο της επικήρυξης των Ελλήνων συνταξιούχων.

Θα τους δώσουμε μία βδομάδα περιθώριο, για να αποποιηθούν τη σύνταξη και όλα τα άλλα προνόμια που απολαμβάνουν ως συνταξιούχοι. Μηδενική ανοχή εκ μέρους μας απέναντί τους και μηδενική εκ μέρους τους επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Όσοι αποποιηθούν τη σύνταξη και μας αποδείξουν με ποιο τρόπο θα ζουν, θα εξαιρεθούν της επικήρυξης, γιατί ο ανθρωπιστικός ρόλος της κυβέρνησής μας είναι αδιαπραγμάτευτος.

Και ενώ η κ. Μέρκελ, που εκτός από τα αρνίσια παιδάκια τα οποία τίμησε δεόντως δοκίμαζε όλες τις λιχουδιές του τραπεζιού και έδειχνε ότι δεν την ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες των όσων της έλεγε ο Πρωθυπουργός, εκείνος μιλούσε ασταμάτητα και της ανέλυε ολόκληρο το σχέδιο της επικήρυξης, χωρίς καν ο ίδιος να προσέξει ότι οι λεπτομέρειες του σχεδίου του δεν ενδιαφέρουν την υψηλή επισκέπτρια.

Ήδη ετοιμάζουμε ειδικό εποχιακό σώμα «κυνηγών συνταξιούχων», συνέχισε να λέει ο Πρωθυπουργός. Έτσι θα δώσουμε δουλειά στους φίλους μας που μας στηρίζουν και πίνουν νερό στο όνομά μας. Εξ άλλου το κόστος της όλης επιχείρησης θα καλυφθεί εξ ολοκλήρου από κονδύλια του ΕΣΠΑ, με αποτέλεσμα να εισρεύσει στη χώρα μας και ζεστό… κοινοτικό χρήμα. Αυτό θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να κινηθεί η αγορά, να έχουμε αλυσιδωτή μείωση της ανεργίας, ανάπτυξη και φυσικά πρωτογενές πλεόνασμα, που θα το ζήλευαν όλες οι αναπτυσσόμενες χώρες, αυτές που από κάποιους ονομάζονται τριτοκοσμικές.

Επιπλέον θα κλείσουν και άλλα νοσοκομεία και έτσι θα αποφευχθούν περιττές δαπάνες, με αποτέλεσμα το πλεόνασμα να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο.

Έτσι ένα μέρος του ποσού που θα προκύψει από την εξοικονόμηση των δαπανών, που αφορούσαν τους πρώην συνταξιούχους, θα κατατίθεται για την αποπληρωμή του χρέους. Ένα άλλο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μας. Ένα τρίτο θα αξιοποιείται για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων –είναι γνωστό ότι η άμυνα και η εθνική μας ανεξαρτησία αποτελούν αδιαπραγμάτευτη κυβερνητική προτεραιότητα- και ένα τέταρτο θα αποστέλλεται στο εκστρατευτικό μας σώμα, που υπερασπίζεται τα πάτρια εδάφη μας στο… Αφγανιστάν! Και εφόσον υπάρξει περίσσευμα από το σχετικό κονδύλιο, θα καλύπτεται και το εκστρατευτικό μας σώμα, που υπερασπίζεται τα πάτρια εδάφη μας στο… Κόσσοβο!

Όσο γι αυτούς που θα υποβάλλουν δηλώσεις αποποίησης είναι σίγουρο ότι θα μπουν στο βιβλίο Γκίνες ως οι μοναδικοί «εν ζωή πρώην συνταξιούχοι»! Πρόκειται φυσικά για παγκόσμια πρωτιά!

«Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια, Αντώνης!», είπε και πάλι με σπασμένα ελληνικά η καγκελάριος, χωρίς να έχει ακούσει όλες τις λεπτομέρειες, ενώ ο πρωθυπουργός γελούσε, κοιτώντας τώρα όλη την ομήγυρη που απολάμβανε το εξαιρετικό γεύμα, μικρό δείγμα κι αυτό της ελληνικής φιλοξενίας!

ΥΓ. α) Η σκέψη κάποιων μελών της κυβέρνησης ότι εξ αιτίας αυτού του μέτρου θα προκληθούν κοινωνικές αντιδράσεις δεν είχε βάση. Η τελική εκτίμηση είναι ότι πολλές ασθενείς κοινωνικές ομάδες θα στηρίξουν αυτό το μέτρο, επειδή θα έχουν μεγαλύτερο μέρισμα πλεονάσματος τις παραμονές των εκάστοτε εκλογών.

β) Σύμφωνα πάντα με την ίδια πηγή, την τελευταία στιγμή, λίγο πριν παρθεί η πρωτοποριακή αυτή απόφαση, απεσοβήθη κατάρρευση της κυβέρνησης, λόγω της έντονης διαφωνίας μεταξύ του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής συμπολίτευσης, κυρίου Βενιζέλου. Ο μεν πρώτος ήθελε οι συνταξιούχοι να εκτελούνται δια της γκιλοτίνας, για να είναι ανώδυνος ο θάνατος, ο δε δεύτερος με σταύρωση, για να είμαστε και κοντά στο κλίμα των ημερών. Τελικά επελέγη η συμβιβαστική λύση της εκτέλεσης δια τυφεκισμού και απεδείχθη ότι η κυβερνητική συνοχή είναι αρραγής.

Και αν κάποιοι πιστεύουν ότι πρόκειται για φανταστικό σενάριο, πλανώνται πλάνην οικτράν!

Τρίτη, 22 Απριλίου 2014
https://www.facebook.com/alithersis

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

ΠΩΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ

Όλοι οι γονείς αναγνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να έχουν τα παιδιά τους αυτοεκτίμηση και να πιστεύουν στο εαυτό τους και τις ικανότητες τους. Ωστόσο πολλές φορές άθελα τους κάνουν ορισμένα λάθη που έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Ας δούμε τα πιο συνηθισμένα από αυτά:
 
Τα επιβραβεύουν υπερβολικά.
 
Η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας, είναι αυτό που νιώθουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Οι υπερβολικοί έπαινοι και οι συνεχείς επιβραβεύσεις έχουν ως αποτέλεσμα τα παιδιά να χρειάζονται συνεχώς κάποιον άλλο για να τους επιβεβαιώνει πόσο καλά και ικανά είναι. Επίσης σταδιακά αγχώνονται, αφού το κυνήγι του επαίνου γίνεται αυτοσκοπός, ενώ όταν για οποιοδήποτε λόγο δεν υπάρξει έπαινος, τα παιδιά νιώθουν αποτυχημένα.

Ενδιαφέρονται μόνο γα τα αποτελέσματα.
 
Αυτό που έχει σημασία κάθε φορά, είτε πρόκειται για τους βαθμούς στο σχολείο, είτε για αθλητικές επιδόσεις, δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια. Η αυτοεκτίμηση χτίζεται, όταν οι γονείς δίνουν στο παιδί να καταλάβει πώς αναγνωρίζουν και εκτιμούν την προσπάθεια που έκανε, τον αγώνα που κατέβαλε ανεξαρτήτου αποτελέσματος.
 
Επεμβαίνουν συνεχώς.
 
Κανένας γονιός δεν θέλει το παιδί του να αποτυγχάνει και να στεναχωριέται, γι’ αυτό ενστικτωδώς οι περισσότεροι επεμβαίνουν για να το προστατέψουν και να το γλιτώσουν από την αποτυχία. Όμως, πώς ένα παιδί θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση, αν δεν προσπαθήσει το ίδιο, αν δεν κάνει λάθη και αν τελικά δεν μάθει μέσα από αυτά; Επιπλέον, αν κάνετε τα πάντα εσείς, το παιδί θα νομίζει ότι δεν το εμπιστεύεστε.
 
Δεν ακούν τα παιδιά τους.
 
Πολλές φορές αυτό που χρειάζονται τα παιδιά από τους γονείς είναι να σταματήσουν και να τα ακούσουν. Να ακούσουν αυτά που θέλουν να πουν, αυτά που σκέφτονται, αυτά που νιώθουν. Απλά να τα ακούσουν και να τους δείξουν ότι υπολογίζουν τη γνώμη και τα συναισθήματα τους.
 
Βάζουν ταμπέλες.
 
Οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες που συχνά χρησιμοποιούν οι γονείς, είναι ότι χειρότερο για την αυτοεκτίμηση των παιδιών. Μπορεί για εσας ένας χαρακτηρισμός να φαίνεται αθώος, στην πραγματικότητα όμως πληγώνει βαθιά τα συναισθήματα του παιδιού.

Πηγή

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ

Alain de Benoist

Ἡ Γεωπολιτικὴ ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔχει τύχει ἀποδοκιμασίας ἀπὸ τὴν κοινὴ γνώμη. Μετὰ τὸν Β΄ΠΠ, ἔγινε ἡ λιγότερο δημοφιλὴς ἀπ’ ὅλες τὶς κοινωνικὲς ἐπιστήμες. Εἶχε κατηγορηθεῖ ὅτι εἶναι μία «Γερμανικὴ ἐπιστήμη» τὸ ὁποῖο δὲν σήμαινε κάτι, ἐκτὸς τοῦ ὅτι ὀφείλει τὴν ἀρχικὴ της ὤθηση στὶς ἀρχὲς τῆς πολιτικῆς γεωγραφίας ποὺ διατυπώθησαν ἀπὸ τὸν Γερμανὸ γεωγράφο Φρειδερίκο Ράτσελ (Friederich Ratzel) – ὁ ὅρος «Γεωπολιτική» χρησιμοποιεῖται γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸν Σουηδὸ γεωγράφο Ῥοδόλφο Τσέλ de λεν (Rudolf Kjellen) τὸ 1889. Στὸ βιβλίο του «Politische Geographie oder die Geographie der Staaten, des Verkehrs und des Krieges» (ΠολιτικὴΓεωγραφία, ἤτοι ἡ Γεωγραφία τῶν Κρατῶν,  τῆς Ἐπικοινωνίας καὶ τοῦ Πολέμου, 1897) ὁ Ράτσελ ἀνέλυσε τὶς ἀλληλεπιδράσεις τοῦ κράτους , θεωρούμενου ὡς ζωντανὸ σῶμα, ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς γεωγραφικῆς θέσεως καὶ τοῦ χώρου του. Ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητὲς του ἦταν ὁ Βαυαρὸς στρατηγὸς Κάρολος Χαουσχόφερ (Karl Haushofer), ἰδρυτῆς τῆς « Zeitschrift für Geopolitik» (Ἐπανεξέταση τῆς Γεωπολιτικῆς). Ἦταν μόνον λόγῳ μίας προφανοῦς συγχίσεως μεταξὺ τῆς ἐννοίας τοῦ χώρου στὴν γεωπολιτικὴ λογικὴ καὶ τῆς ἐννοίας τοῦ «Lebensraum» (ζωτικοῦ χώρου) ποὺ ἡ σύνδεση /ἐγγύτητα μεταξὺ τοῦ Καρόλου Χαουσχόφερ καὶ τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ προέκυψε ὡς ζήτημα.

Αὐτὸ ἦταν ἐσφαλμένο ὄχι μόνον ἐπειδὴ ὁ Χαουσχόφερ δὲν ἦταν ποτὲ του ἰδεολόγος τοῦ 3ου Ράιχ. Τὸ πιὸ σημαντικὸ ἦταν ὅτι ὁΧίτλερ (Hitler) ἔτρεφε πολὺ μεγαλύτερη συμπάθεια γιὰ τοὺς Αγγλοσάξωνες ἀπὸ ὅτι γιὰ τοὺς Σλάβους. Διεξήγε πόλεμο κατὰ τῆς Ρωσσίας, μίας δυνάμεως τῆς ἠπειρωτικῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ ὁ ἴδιος θὰ προτιμοῦσε νὰ συμμαχήσῃ μὲ τὴν Μ. Βρεταννία, μία θαλάσσια δύναμη. Ἐὰν εἶχε ἐνστερνισθεῖ τὶς θέσεις τῆς γεωπολιτικῆς θὰ εἶχε κάνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο.

Ἐπιπλέον, ὁ ὁρισμὸς τοῦ πεδίου μελέτης τῆς Γεωπολιτικῆς ἢ ἡ θέση της δὲν ἔπαψε ποτὲ νὰ εἶναι ἕνα πρόβλημα. Ἡ Γεωπολιτικὴ μελετᾶ τὴν ἐπίδραση τῆς γεωγραφίας στὴν πολιτικὴ καὶ τὴν ἱστορία, δηλαδὴ τὴν σχέση μεταξὺ τοῦ χώρου καὶ τῆς ἰσχύος (πολιτικῆς, οἰκονομικῆς ἢ ἄλλης). Ὡστόσο, ὁ ὁρισμὸς παραμένει ἀσαφής, γεγονὸς ποὺ ἐξηγεῖ γιατὶ ἡ πραγματικότητα τόσο τῆς ἔννοιας ὅσο καὶ τῆς σχέσεως πρὸς τὸ ἀντκείμενό της ἔχουν ἀμφισβητιθεῖ. Κατὰ συνέπεια ἔχει περιγραφεῖ ὡς μία θεωρία ποὺ ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ νομιμοποιήσῃ ἀναδρομικῶς ἱστορικὰ γεγονότα ἢ πολιτικὲςἀποφάσεις.

Οἱ ἐπικρίσεις αὐτές ὅμως δὲν φθάνουν στὸ βάθος τοῦ ζητήματος:Ὅτι μποροῦμε νὰ ἐντοπίσουμε μέσα στὴν ἱστορία, γεωγραφικὲς σταθερὲς πολιτικῆς δράσεως, εἶναι ἕνα ἀναμφισβήτητο γεγονός. Ἡ Γεωπολιτικὴ παραμένει λοιπὸν ἕνας κλάδος μεγάλης ἀξίας καὶ σημασίας. Ἀκόμη περισσότερο, εἶναι ἀναγκαῖο νὰ καταφεύγουμε σὲ αὐτήν, σὲ ἕναν κόσμο ποὺ εὑρίσκεται σὲ μεταβατικὸ στάδιο καὶ ὅπου τὰ χαρτιὰ τῆς τράπουλας ἀναδιανεμόνται παγκοσμίως. Ἡ Γεωπολιτικὴ θέτει σὲ προοπτικὴ τὸ βάρος τῶν ἀπλῶς ἰδεολογικῶν παραγόντων, ἀσταθῶν ἐξ ὁρισμοῦ, καὶ ὑπενθυμίζει τὴν ὕπαρξη μεγάλων σταθερῶν ποὺ ὑπερβαίνουν τὰ πολιτικὰ καθεστῶτα καθὼς καὶ τὶς διανοητικὲς τοποθετήσεις καὶ διαξιφισμούς.

Ἀπὸ ὅλες τὶς ἔννοιες ποὺ εἰδικῶς ἀναφέρονται στὴν Γεωπολιτική, μία ἀπὸ τὶς πλέον σημαντικὲς εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ διαλεκτικὴ ἀντίθεση μεταξὺ τῆς Θαλάσσης καὶ τῆς Γῆς. «Ἡ παγκόσμια ἱστορία εἶναι ἡ ἱστορία τῆς πάλης μεταξὺ τῶν θαλασσίων δυνάμεων ἐναντίον τῶν ἡπειρωτικῶν καὶ τῶν ἡπειρωτικῶν δυνάμεων ἐναντίον τῶν θαλασσίων», δήλωσε ὁ Kάρολος Σμίτ (Carl Schmitt). Αὐτὴ ἦταν καὶ ἡ γνώμη τοῦ Ναυάρχου Κάστεξ (Admiral Castex) καθὼς καὶ πολλῶν ἄλλων γεωπολιτικῶν. Ὁ Χάλφορδ Μακίντερ (Halford Mackinder), γιὰ παράδειγμα, ὁρίζει τὴν δύναμη τῆς Μ. Βρετανίας διὰ τῆς κυριαρχίας τῶν ὠκεανῶν καὶ θαλασσῶν.Ἀντιλαμβάνεται τὸν πλανήτη ὡς ἕνα σύνολο ἀποτελοῦμενο ἀπὸ ἕναν «Παγκόσμιο Ὠκεανό» καὶ ἕνα «Παγκόσμιο Νησί», ποὺ ἀντιστοιχεῖ σὲ ὁλόκληρο τὸν χῶρο τῆς Εὐρασίας καθὼς καὶ τῆς Ἀφρικῆς, καὶ τῶν ‘περιφερειακῶν νησιῶν’ Ἀμερικῆς καὶ Αὐστραλίας. Γιὰ νὰ κυριαρχήσουμε τὸν κόσμο, πρέπει νὰ κατέχουμε τὸ παγκόσμιο νησί καὶ κυρίως τὴν ‘καρδιά’ του, τὴν Heartland , τὸν πραγματικὸ γεωγραφικὸ πόλο ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη πρὸς τὴν Δυτικὴ Σιβηρία καὶ πρὸς τὴν Μεσόγειο, ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴν Νότια Ἀσία. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους σπουδαίους Ἄγγλους θαλασσοπόρους, ὁ Σὲρ Οὐώλτερ Ράλλεϋ (Sir Walter Raleigh), συνήθιζε νὰ λέγῃ: «Ὅποιος ἐλέγχει τὶς θάλασσες ἐλέγχει τὸ παγκόσμιο ἐμπόριο· ὅποιος ἐλέγχει τὸ παγκόσμιο ἐμπόριο κρατᾶ ὅλους τοὺς θησαυροὺς τοῦ κόσμου στὴν κατοχή του, καὶ στὴν πραγματικότητα ὅλον τον κόσμο».

Στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ ἀντιπαράθεση μεταξὺ Γῆς καὶ Θαλάσσης εἶναι ἡ μακραίωνη διαμάχη μεταξὺ τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἠπειρωτικῆς λογικῆς καὶ τῆς ‘νησιωτικῆς’ λογικῆς ποὺ σήμερα ἐνσωματώνεται ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Ἀλλὰ ἡ διαμάχη αὐτὴ ἀνάμεσα στὴν Γῆ καὶ τὴν Θάλασσα ἐκτείνεται πολὺ πέραν τῶν προοπτικῶν ποὺ προσφέρει ἡ Γεωπολιτική. Ἡ Γῆ εἶναι ἕνας χῶρος ποὺ σχηματίζεται ἀπὸ ἐδάφη, διαφοροποιούμενα ἀπὸ σύνορα. Ἡ λογικὴ της βασίζεται σὲ μία ξεκάθαρη διάκριση μεταξὺ πολέμου καὶ εἰρήνης, μαχητῶν καὶ ἀμάχων, πολιτικῆς δράσεως καὶ ἐμπορίου. Ὡς ἐκ τούτου εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν τόπος τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς ἱστορίας. «Ἡ πολιτικὴ ὕπαρξη εἶναι καθαρὰ χερσαίας φύσεως» (Adriano Scianca). Ἡ Θάλασσα εἶναι μία ὁμοιογενὴς περιοχή / ἄπλωμα, ἡ ἄρνηση τῶν διαφορῶν, τῶν ὁρίων καὶ τῶν συνόρων. Εἶναι ἕνας χώρος δυσδιάκριτος, τὸ ὑγρὸ ἰσοδύναμο τῆς ἐρήμου. Ὄντας δίχως κέντρο, τὸ μόνον ποὺ γνωρίζει εἶναι ἡ ἄμπωτη καὶ ἡ παλίρροια καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον σχετίζεται μὲ τὴν μοντέρνα παγκοσμιοποίηση.

Αὑτὸς ὁ ὑπαρκτὸς κόσμος εἶναι ὄντως ἕνας ‘ῥευστός’ κόσμος (Zygmunt Bauman), ποὺ τείνει νὰ ἐξαλείψῃ ὅ,τι εἶναι ‘γήινο’, σταθερό, στερεό, συγκροτημένο, βιώσιμο καὶ διαφοροποιημένο. Εἶναι ἕνας κόσμος ῥοῆς μεταφερόμενης ἀπὸ δίκτυα. Τὸ ἴδιο τὸ ἐμπόριο, καθὼς καὶ ἡ λογικὴ του, διαμορφώνεται ἐπίσης μὲ τὸν τρόπο τῆς ἀμπώτιδος καὶ παλιρροίας.

Ἡ Γεωπολιτικὴ ἔχει ἀνακτήσει τὴν ἐγκυρότητά της μὲ τὶς διάφορες συγκρούσεις ποὺ ἔχουν προκύψει ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1970 καὶ μετά. Οἱ περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς τὶς συγκρουσεις διεξάγονται ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Διακρινόμενοι ἀπὸ τὶς πουριτανικὲς τους καταβολὲς καὶ ῥίζες, μὲ τὴν βεβαιότητά τους ὅτι εἶναι ὁ «νέος ἐκλεκτὸς λαός» οἱ Ἀμερικανοὶ ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ ἐδραιωθοῦν ὡς ἕνα καθολικὸ μοντέλο, ποὺ θὰ ἔφερνε στὸν κόσμο τὰ ὀφέλη τοῦ «Ἀμερικανικοῦ τρόπου ζωῆς», δηλαδὴ τὸ μοντέλο ἑνὸς ἐμπορικοῦ πολιτισμοῦ, βασισμένο στὴν ὑπεροχὴ τῆς ἀνταλλακτικῆς ἀξίας καὶ τῆς λογικῆς τοῦ κέρδους. Αὐτὴ ἡ πλανητικὴ ἀποστολὴ θὰ ἦταν τὸ «Manifest Destiny» (ἔκδηλο πεπρωμένο) τους. Ἡ Γεωπολιτικὴ εἶναι ἀκριβῶς ὁ κλάδος αὐτὸς ποὺ βοηθᾶ νὰ ἐξηγηθοῦν οἱ σταθερὲς τῆς ἐξωτερικῆς τους πολιτικῆς.

Ἡ ἀποδόμηση τοῦ σοβιετικοῦ συστήματος, ἔχει ταυτοχρόνως καταστήσει τὴν παγκοσμιοποίηση ἐφικτὴ καὶ σηματοδότησε τὴν ἐξαφάνιση ἑνὸς τεραστίου ἀνταγωνιστοῦ γιὰ τὴν Ἀμερικανικὴ ἰσχὺ ποὺ μπῆκε τότε στὸν πειρασμὸ νὰ διαμορφώσῃ ἕναν μονοπολικὸ κόσμο ὑπὸ τὴν ἡγεμονία της (αὐτὸ ποὺ ἔχει ὀνομασθεῖ «Ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων»). Στὴν περίοδο ποὺ ἐπακολούθησε ἀπὸ τὴν Σοβιετικὴ διάλυση οἱ ΗΠΑ εὑρίσκουν τοὺς ἐαυτοὺς τους ὡς μία «Αὐτοκρατορία δίχως σκιά» (Eric Hobsbawn). Βέβαιοι γιὰ τὴν τεχνολογικὴ τους ὑπεροχή, τὴν στρατιωτικὴ τους ἰσχύ καὶ τὰ πλεονεκτήματα ποὺ τοὺς ἔδωσε τὸ σύστημα τοῦ δολλαρίου, ἐνόμισαν ὅτι ἕνας «Ἀμερικανικὸς αἰών» ἐπρόκειτο νὰ ἀναδυθῇ. Πεπεισμένοι νὰ γίνουν, ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο καὶ μετά, ἡ μόνη ὑπερδύναμη τοῦ κόσμου, ἔχουν προσποιηθεῖ ὅτι παίζουν τὸν ῥόλο τοῦ ‘παγκοσμίου ἀστυνομικοῦ’. Οἱ νεο-συντηρητικοὶ ἦταν στὴν πρώτη γραμμὴ αὐτοῦ τοῦ ἐγχειρήματος. Αὐτὴ ἦταν ἡ ἐποχὴ ὅπου ὁ Φραγκῖσκος Φουκουγιάμα (Francis Fukuyama) ἐσκέφθη ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἀνακοινώσῃ τὸ ‘τέλος τῆς Ἱστορίας’, δηλαδὴ τὸν θρίαμβο τοῦ ἐλευθεριάζοντος καπιταλισμοῦ καὶ τὴν δημοκρατία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ὡς τὸν ἀνυπέρβλητο ὁρίζοντα τῶν καιρῶν μας.

Στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ὁ Ἄρμπατωφ (Arbatov), σύμβουλος τοῦ Γκορμπατσώφ (Gorbachev), δήλωσε στοὺς Ἀμερικανούς: «Σᾶς δίνουμε τὸ χειρότερο πλῆγμα: πρόκειται νὰ σᾶς στερήσουμε τὸν ἐχθρὸ σας». Σημαντικὲς λέξεις. Ἡ ἐξαφάνιση τῆς Σοβιετικῆς «Αὑτοκρατορίας τοῦ Κακοῦ» ἀπείλησε νὰ ἐξαλείψῃ κάθε ἰδεολογικὴ νομιμοποίηση τῆς Ἀμερικανικῆς ἡγεμονίας ἐπὶ τῶν συμμάχων της. Αὐτὸ σήμαινε ὅτι, ἀπὸ τότε καὶ στὸ ἐξῆς, οἱ Ἀμερικανοὶ ἔπρεπε νὰ βροῦν ἕναν ἐναλλακτικὸ ἐχθρό, ποὺ νὰ παρέχῃ μία ἀπειλή, πραγματικὴ ἢ φαντασιακή, ὥστε νὰ τοὺς ἐπέτρεπε νὰ ἐγκατασταθοῦν ὡς οἱ κυρίαρχοι τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων». Εἶναι τὸ ἀκραῖο Ἰσλάμ, κάτι ποὺ οἱ ἴδιοι συνεχῶς ἐνθάρρυναν στὶς προηγούμενες δεκαετίες, αὐτὸ ποὺ θὰ παίξει τὸν ῥόλο τοῦ ἀντιπάλου. Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα, ὁ βασικὸς τους στόχος παραμένει ἀμετάβλητος. Κι αὐτὸς εἶναι νὰ ἐμποδίσουν, ὁπουδήποτε στὸν κόσμο, τὴν ἐμφάνιση ἑνὸς ἀντιπάλου ἰκανοῦ νὰ τοὺς ἀνταγωνισθῇ καὶ τὸ πιὸ σημαντικὸ νὰ ἐλέγξῃ τὴν Heartland, τὸ «παγκόσμιο νησί».

Στὸ βιβλίο του «Ἡ Μεγάλη Σκακιέρα», ποὺ δημοσιεύθη τὸ 1997, ὁ Ζίγκνιε Μπρεζίνσκι (Zbigniew Brzezinski) ἀπαριθμεῖ ῥητὰ τὶς ‘γεωστρατηγικὲς ἐπιταγές’ ποὺ οἱ ΗΠΑ πρέπει νὰ πληροῦν γιὰ νὰ διατηρήσουν τὴν παγκόσμια ἡγεμονία τους. Περιγράφοντας τὸ ἐγχείρημα τῆς ‘παγκοσμίου διαχειρίσεως’ τοῦ κόσμου, προειδοποιεῖ γιὰ τὴν «δημιουργία ἢ ἐμφάνιση ἑνὸς Εὐρασιατικοῦ συνασπισμοῦ» ποὺ θὰ «μποροῦσε νὰ ἀμφισβητήσῃ τὴν ὑπεροχὴ τῆς Ἀμερικῆς». Τὸ 2001 ὁ Χένρι Κίσσινγκερ (Henri Kissinger) ἤδη ἔλεγε: «ἡ Ἀμερικὴ πρέπει νὰ διατηρήσῃ τὴν παρουσία της στὴν Ἀσία, καὶ ὁ γεωπολιτικὸς της στόχος πρέπει νὰ παραμείνῃ ἡ παρεμπόδιση τῆς συνενώσεως τῆς Ἀσίας σὲ ἕνα ἐχθρικὸ μπλόκ». Ὁ Μπρεζίνσκι ὑπενθύμισε μὲ τὴν σειρὰ του: «Ὅποιος ἐλέγχει τὴν Εὐρασία ἐλέγχει τὸν κόσμο».

http://againstmodernworld.blogspot.gr/2013/12/blog-post_22.html

Ὁ ἔλεγχος τῆς Εὐρασίας σημαίνει πρώτα ἀπ’ ὅλα τὴν ὑιοθέτηση μίας στρατηγικῆς περικυκλώσεως τῆς Ῥωσσίας καὶ τῆς Κίνας. Ἡ στρατηγικὴ περικύκλωση τῆς Ῥωσσίας περιλαμβάνει τὴν ἐγκατάσταση νέων στρατιωτικῶν βάσεων στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη, τὴν δημιουργία ἀντιπυραυλικῶν ἀμυντικῶν συστημάτων στὴν Πολωνία, τὴν Τσεχικὴ Δημοκρατία καὶ τὴν Ῥουμανία, τὴν ὑποστήριξη τῆς ἐντάξεως τῆς Οὐκρανίας καὶ Γεωργίας στὸ ΝΑΤΟ, καὶ νὰ ἀκολουθηθῇ μία ἐπιθετικὴ πολιτικὴ μὲ στόχο τὴν ἐξάρθρωση τῆς ἐπιρροῆς τῆς Ῥωσσίας σὲ περιοχές-κλειδιά πέριξ τῆς Μαύρης Θαλάσσης, τῆς Κασπίας καὶ τοῦ Καυκάσου.

Ἀπὸ τὴν ἄποψη τοῦ ἐνεργειακοῦ ἀνεφοδιασμοῦ, ἡ στρατηγικὴ αὐτὴ ὀδηγεῖ στὸν ἔλεγχο τῶν ἀγωγῶν τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας -ἡ Κεντρικὴ Ἀσία μεταμορφώνεται σὲ ἕνα Ἀμερικανικὸ προτεκτοράτο- ἐνθαρρύνοντας τὴν ἀνάπτυξη ἀγωγῶν στὴν Κασπία ποὺ νὰ φθάνουν στὴν Τουρκία παρακάμπτοντας τὴν Ῥωσσία, καθὼς καὶ περιορίζοντας ὅσο δυνατὸν περισσότερο τὴν πρόσβαση τῶν Ῥωσσικῶν δεξαμενόπλοιων στὰ στενὰ τοῦ Βοσπόρου καὶ τῶν Δαρδανελλίων. Εἶναι μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο ποὺ πρέπει νὰ τοποθετήσουμε τὶς ‘πολύχρωμες ἐπαναστάσεις’ στὴν Σερβία (2000), στὴν Γεωργία (2003), στὴν Οὐκρανία (2004) καὶ στὴν Κιργιζία. Αὐτὲς οἱ κινήσεις, ποὺ ἀπείχαν πολὺ ἀπὸ τὸ νἀ εἶναι αὐθόρμητες, ὀργανώθηκαν καὶ ὑποστηρίχθηκαν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ μὲ τὴν στήριξη τοῦ ἀμερικανικοῦ ὀργανισμοῦ National Endowment for Democracy, μία βολικὴ βιτρίνα τῆς CIA.

Ἡ δημιουργία ἑνὸς ‘τόξου κρίσεως’ γιὰ τὴν ἀποσταθεροποίηση τῆς παραδοσιακῆς σφαίρας ἐπιρροῆς τῆς Ῥωσσίας στὸν Καύκασο, τὸ Ἀφγανιστὰν καὶ τὴν Κεντρικὴ Ἀσία μπορεῖ νὰ γίνῃ κατανοητὴ μόνον στὸ πλαίσιο αὐτό. Χρησιμοποιῶντας τὸν ὑποτιθέμενο «Πόλεμο κατὰ τῆς Τρομοκρατίας» στὸ Ἀφγανιστὰν, οἱ ΗΠΑ καὶ οἱ συμμάχοι τους ἔχουν στήσει στρατιωτικὲς βάσεις σὲ πρώην Σοβιετικὲς δημοκρατίες ὅπως τὸ Τατζικιστάν καὶ ἡ Κιργιζία. Ὁ στόχος μπορεῖ νὰ συνοψισθῇ σὲ τρεῖς λέξεις: περικύκλωση, ἀποσταθεροποίηση, βαλκανοποίηση.

Παράλληλα καὶ ταυτοχρόνως προσπάθησε νὰ διευρύνῃ μαζικὰ τὸ ΝΑΤΟ στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη καὶ στὰ Βαλκάνια μέχρι τὰ Ῥωσσικὰ σύνορα, ἀκόμη καὶ ἐντὸς τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἐνώσεως. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν 11η Σεπτεμβρίου 2001, ὁ Πρόεδρος Τζώρτζ Μποὺς (George Bush) πῆρε θέση ὑπὲρ ἑνὸς «μεγάλου ΝΑΤΟ ἀπὸ τὴν Βαλτικὴ ἕως τὴν Μαύρη Θάλασσα» γιὰ νὰ ἀνοίξῃ τὸν δρόμο ἀπὸ τὴν Κασπία καὶ τὴν Μαύρη Θάλασσα. Δηλαδὴ νὰ μεταβῇ ἀπὸ μία σχετικὰ στατικὴ δομὴ σὲ ἕνα ἐκστρατευτικὸ μοντέλο νεοαποικιοκρατικῶν παρεμβάσεων πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, καὶ κατὰ συνέπεια τὰ παγκόσμια γεωστρατηγικὰ κέντρα βάρους ὀλισθαίνουν πρὸς τὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ τὴν Ἀσία.

 Ἡ διατήρηση τοῦ ΝΑΤΟ ἔχει ἄλλους δύο στόχους. Ὁ πρῶτος εἶναι νὰ συνεχίσῃ νὰ ἀποτρέπῃ τὴν ΕΕ ἀπὸ τὸ νὰ δημιουργήσῃ μία κοινὴ καὶ αὐτόνομη Εὐρωπαϊκὴ ἀμυντικὴ δύναμη. Οἱ Ἀμερικανοὶ πάντα θεωροῦσαν ὅτι Εὐρωπαϊκὴ ἄμυνα σήμαινε γι’ αὐτοὺς ‘τὴν ἀνέγερση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πυλώνος τοῦ ΝΑΤΟ’. Ὁ δεύτερος εἶναι νὰ ἀποδυναμώσῃ τὶς σχέσεις μεταξὺ τῆς Ῥωσσίας καὶ τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Ἡ Γερμανία στοχοποεῖται ἰδιαιτέρως, δεδομένης τῆς ἐκτάσεως τῶν τεχνολογικῶν, ἐνεργειακῶν καὶ οἰκονομικῶν συναλλαγῶν της μὲ τὴν Ῥωσσία. Σὲ αὐτὸ τὸ σχέδιο ἡ Εὐρώπη γίνεται ἕνα ἀπλὸ Ἀμερικανικὸ προγεφύρωμα στὴν Εὐρασία.

Στὴν Μέση Ἀνατολή, ὅπου ἀντιμετωπίζουν σοβαρὲς προκλήσεις λόγῳ τῆς ἀστάθειας τῆς περιοχῆς, ἡ ἀποτυχία τῶν στρατιωτικῶν ἐπεμβάσεών τους καὶ ἡ αὐξανόμενη ἀπομόνωση τοῦ σταθεροῦ τους συμμάχου Ἰσραήλ, οἱ ΗΠΑ ἔχουν ἀναπτύξει μία ἐπιθετικὴ στρατηγικὴ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ἀνόδου τοῦ Ἰράν, ποὺ τοὺς ἀνησυχεῖ λόγῳ τῶν ἐνεργειακῶν του πόρων, τῆς προνομιακῆς του σχέσεως μὲ τὴν Κίνα καὶ τὴν Ῥωσσία, καὶ τῆς συνεχῶς αὐξανόμενης ἐπιρροῆς του στὸ Ἰρὰκ καὶ τὶς χῶρες τοῦ Κόλπου, ὅπου ὑπάρχουν σημαντικὲς Σιιτικὲς μειονότητες. Τέλος, ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀσχολοῦνται μὲ μία θεαματικὴ ἐπιστροφὴ στὴν Ἀφρική, γιὰ δύο λόγους, τὴν ἀντιστάθμιση τῆς ἐπιρροῆς τῆς Κίνας καὶ τὴν αὐξανόμενη σημασία τῆς Ἀφρικῆς ἀπὸ τὴν ἄποψη τῶν παγκοσμίων ἐνεργειακῶν πόρων.

Γιὰ τὴν ἀνάπτυξη αὐτῆς τῆς ἐπιθετικῆς πολιτικῆς οἱ ΗΠΑ δὲν φείδονται τεχνολογικῶν καὶ οἰκονομικῶν μέσων. Παρὰ τὶς οἰκονομικὲς τους δυσκολίες καὶ τὰ ἐξαιρετικὰ ὑψηλὰ ἐλλείμματα, ὁ στρατιωτικὸς τους προϋπολογισμός, ποὺ συνεχῶς αὐξάνεται, πλησιάζει τὰ 700 δις. δολλάρια, ἕνα κολοσσιαῖο ποσό, ἰσοδύναμο μὲ περισσότερο ἀπὸ τὸ 40% ὅλων τῶν στρατιωτικῶν προϋπολογισμῶν μαζί παγκοσμίως.

Ὡστόσο, τίθεται τὸ ἐρώτημα κατὰ πόσον οἱ ΗΠΑ δὲν ἔχουν φθάσει στὰ ὅρια τῆς ἰμπεριαλιστικῆς ἐπεκτατικῆς δυνατότητός τους. Τὰ ἐσωτερικὰ τους προβλήματα ἐπιδεινώνονται. Τὸ σύστημα τοῦ δολλαρίου, στὸ ὁποῖο ὑπολογίζουν, παραπαίει στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ. Ἡ παγκόσμια χρηματοπιστωτικὴ κρίση ποὺ ξεκίνησε ἐκεῖ, τὸ 2008, τοὺς χτύπησε μὲ ὅλην της τὴν δύναμη. Τὸ ἐμπορικὸ τους χάσμα καὶ τὸ δημόσιο χρέος τους ἔχουν φθάσει στὰ ὑψηλότερα ἐπίπεδα ὅλων τῶν ἐποχῶν.

Στὴν Ῥωσσία, ἐν τῶ μεταξύ, ὁ Βλαντιμὶρ Πούτιν (Vladimir Putin), ὁ ὁποῖος ἀντελήφθη ξεκάθαρα τὶς προθέσεις τους, ἔχει σαφῶς ξεφύγει ἀπὸ τὴν καταστροφικὴ ἐποχὴ ὑπὸ τοῦ Μπόρις Γιέλτσιν (Boris Yeltsin), ποὺ εἶχε ἁγιοποιήσει τὴν παντοδυναμία τῶν «ὁλιγαρχῶν».

Τὰ πιὸ πρόσφατα γεγονότα σχετικὰ μὲ τὸν ἐμφύλιο πόλεμο στὴν Συρία ἔχουν καὶ πάλι τονίσει τὴν σημασία τῆς Γεωπολιτικῆς. Ἡ ἐξαιρετικὴ ὀξυδέρεκια τοῦ Βλαντιμὶρ Πούτιν καὶ τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν του, Σεργκέι Λαβρώφ, κατὰ τῆς ἀναποφασιστικότητος τοῦ Μπαρὰκ Ὀμπάμα (Barack Obama) καὶ τῆς ἀφέλειας τοῦ Φρανσουά Ὀλλάντ (Francois Holland) ἦταν ἐνδεικτική. Μὲ τὴν παρέμβασή τους στὸ Συριακό ἡ Ῥωσσία ἔχει ἀνακτήσει τὸν ῥόλο της ὡς μία μεγάλη παγκόσμια δύναμη καὶ ἔτσι ἔδειξε ὅτι δὲν εἶναι ἀμελητέος παράγων στὶς διεθνεῖς ὑποθέσεις, ἀλλὰ ὅτι θὰ πρέπει νὰ λαμβάνεται ὑπόψιν στὸ μέλλον.

Ἡ «μονοπολικὴ στιγμή» λοιπὸν (τῶν ΗΠΑ) δὲν διήρκεσε οὔτε κἂν 10 ἔτη. Οἰ Ἀμερικανοί, ποὺ ἀντιπροσωπεύουν μόλις τὸ 5% τοῦ παγκοσμίου πληθυσμοῦ, ἔχουν ὑπερεκτιμήσει τὶς δυνάμεις τους. Ὁ ἐγκλωβισμὸς τῶν στρατευμάτων τους στὸ Ἰρὰκ καὶ τὸ Ἀφγανιστάν, τὰ ἐσωτερικὰ τους ζητήματα, τὰ ἀβυσσαλέα ἐλλείμματά τους, ἡ ἀστάθεια τοῦ συστήματος τοῦ δολλαρίου καὶ ἡ παγκόσμια οἰκονομικὴ κρίση τοὺς ἔχουν ἐπιβάλλει τὰ ὅριά τους. Γρήγορα γίνεται ἐμφανὲς ὅτι δὲν θὰ κυβερνήσουν τὸν κόσμο δίχως ἀντιπάλους. Ἡ Ἱστορία, τῆς ὁποίας ὁ Φουκουγιάμα ἀνήγγειλε τὸ τέλος, ἔχει ἤδη ἐπιστρέψει.

Ἕνας πολυπολικὸς κόσμος ἀναδύεται, πίσω ἀπὸ τὴν ταχεία ἄνοδο τῆς Κίνας, ἀκολουθύμενης ἀπὸ τὴν Ἰνδία, τὴν Βραζιλία, ἀκόμη καὶ τὸ Ἰράν. Οἱ ἀναδυόμενες οἰκονομίες αὐξάνονται δραματικά. Τὸ μερίδιο τους στὸ παγκόσμιο ΑΕΠ σὲ ἰσοτιμία ἀγοραστικῆς δυνάμεως ἔχει φθάσει ἀπὸ 36% τὸ 1980 σὲ 45% τὸ 2008 καὶ ἀναμένεται νὰ φθάσῃ τὸ 51% τὸ 2014.

Ἡ Εὐρασιατικὴ στρατηγικὴ τῶν ΗΠΑ ὀδήγησε, ὡς ἀντίδραση, σὲ μία σημαντικὴ ἐπαναπροσέγγιση μεταξὺ τῆς Ῥωσσίας καὶ τῆς Κίνας, ποὺ ὑλοποιήθηκε στὸ πλαίσιο τοῦ Ὀργανισμοῦ Συνεργασίας τῆς Σαγκάης (Shangai Cooperation Organization, SCO), ποὺ ἰδρύθη τὸν Ἰούνιο τοῦ 2001, καὶ ποὺ περιλαμβάνει ἐπίσης τέσσερις χῶρες τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας (Καζακστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν καὶ Οὐζμπεκιστάν), ἐνῶ οἱ Ἰράν, Μογγολία, Ἰνδία καὶ Ἀφγανιστὰν συμμετέχουν ὡς παρατηρητές.

Γνωρίζουμε ὅτι τὰ τελευταῖα ἔτη, τὸ Ἰρὰν ἔχει ἐνισχύσει τὶς σχέσεις του μὲ τὴν Κίνα καὶ τὴν Ῥωσσία. Αὐτὴ ἡ ῥεαλιστικὴ συμμαχία ὑλοποιεῖται σήμερα χρησιμοποιῶντας ἀμοιβαῖες γεωπολιτικὲς ὑποστηρίξεις, ποὺ ἔχουν ὀδηγήσει μερικοὺς παρατηρητὲς στὸ νὰ ἐξετάσουν τὴν πιθανότητα νὰ δοῦμε στὰ ἐπόμενα ἔτη τὴν ἄνοδο μίας ‘Νέας Μογγολικῆς Αὐτοκρατορίας’. Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1206 καὶ 1294, ἡ Τουρκο-Μογγολικὴ Αὑτοκρατορία τοῦ Τζένγκις Χαν εἶχε ἐξαπλωθεῖ σὲ ὅλην τὴν Κεντρικὴ Ἀσία πρὶν διασπασθεῖ σὲ τέσσερα τμήματα. Σήμερα ὁ SCO, τοῦ ὁποίου κυρίαρχος στόχος εἶναι νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὴν ἐπιρροὴ τῶν ΗΠΑ στὴν Κεντρικὴ Ἀσία, συνδέεται καὶ πάλι μὲ τὴν Ῥωσία, τὴν Κίνα καὶ τὸ Ἰράν, τρεῖς διαφορετικὲς χῶρες ποὺ ὅμως σχηματίζουν μία πραγματικὴ κοινότητα συμφερόντων ποὺ ἀντιπροσωπεύει 1,5 δις ἀνθρώπους. Ἡ μεγάλη διαφορὰ μὲ τὴν παλαιὰ Μογγολικὴ Αὐτοκρατορία εἶναι ὅτι σήμερα τὸ Ἰρὰν βλέπει τὴν Τουρκία ὡς μία ἀντίπαλη περιφερειακὴ δύναμη.

Ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ σοβιετικοῦ συστήματος ἔχουμε εἰσέλθει σὲ μία περίοδο ‘μεσοβασιλείας’ – ἕνα διάλειμμα. Ὁ προηγούμενος Νόμος στὴν Γῆ ἔχει φύγει ἀλλὰ τὸ περίγραμμα ἑνὸς νέου Νόμου δὲν ἔχει ἀκόμη διαφανεῖ. Ἡ οὐσιαστικὴ μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση εἶναι αὐτὴ μεταξὺ τῆς Εὐρασιατικῆς ἠπειρωτικῆς δυνάμεως καὶ τῆς Ἀμερικανικῆς θαλασσοκρατορίας. Τὸ βασικὸ ἐρώτημα εἶναι κατὰ πόσον βαίνουμε πρὸς ἔναν μονοπολικὸ κόσμο, ἕνα Universum, ἢ πρὸς ἕναν πολυπολικὸ κόσμο, ἕνα Pluriversum.

Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι σπανίως τὸ γνωρίζουν αὐτό. Οἱ Ἀμερικανοὶ μπορεῖ νὰ ἔχουν πολλὰ ἐλαττώματα, ἀλλὰ τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὅτι εἶναι ἐνήμεροι γιὰ τὶς παγκόσμιες προκλήσεις καὶ ὅτι προσπαθοῦν νὰ σκεφθοῦν τὸν κόσμο ποὺ ἔρχεται. Στὴν Ῥωσσία καὶ τὴν Κίνα ἐπίσης σκέφτονται τὸν κόσμο ποὺ ἔρχεται. Οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν τὸ σκέφτονται αὐτό. Ἐνδιαφέρονται μόνον γιὰ τὴν παρούσα στιγμή. Ζοῦν κάτω ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς μοίρας, μὲ θεσμοὺς ποὺ τοὺς καταδικάζουν σὲ ἀδυναμία καὶ παράλυση. Ἡ Εὐρώπη ζεῖ σὲ μία κατάσταση ὅπου δὲν ἔχει δικὸ της βάρος καὶ ἰσχύ. Ἀντιμέτωπη μὲ μία πρωτοφανὴ ἠθικὴ κρίση, τὸ πρόβλημα τῆς μεταναστεύσεως, ἕναν γηράσκοντα πληθυσμό, τὴν μεταφορὰ οἰκονομικῆς δραστηριότητος σὲ ὑπεράκτιες καὶ τὸν παγκόσμιο ἀνταγωνισμό, φαίνεται σὰν ἡ Εὐρώπη νὰ μὴν μπορῃ νὰ ὑπερασπισθῆ τὴν θέση της σὲ ἕναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Φέροντας μία ταυτότητα ποὺ (ἡ Εὐρώπη) δὲν καθορίζει ἄλλο, στοιχειωμένη ἀπὸ τὴν κρυφὴ ἐπιθυμία νὰ ἀποσύρῃ τὸν ἐαυτὸ της ἀπὸ τὴν Ἱστορία – διατρέχοντας ἔτσι τὸν κίνδυνο νὰ γίνῃ ἡ ἴδια τὸ ἀντικείμενο τῆς ἱστορίας κάποιων ἄλλων – οἱ σκεπτόμενοι ἄνθρωποι ἔχουν παντοῦ τὴν ἴδια διάθεση. Ἡ Εὐρώπη εἶναι τώρα ἡ «φτωχὴ στὸν κόσμο» (Heidegger). Ἐκείνη ἡ Εὐρώπη δείχνει νὰ ἔχει ἐξαντληθεῖ, βασανίζεται ἀπὸ κόπωση ποὺ ὀδηγεῖ στὸ νὰ μὴν θέλῃ τίποτα. Ἡ Γεωπολιτικὴ τῆς ἀδυναμίας; Ἄνοδος τῆς ἀσημαντότητος; Τὰ τραπεζογραμμάτια τοῦ εὐρὼ εἶναι σὰν ἀντανάκλασή της: ἀντιπροσωπεύουν μόνον κενότητα.

Στὸ παρελθὸν ἡ Γεωπολιτικὴ ἐφήρμοζε τοὺς περιορισμοὺς της κυρίως σὲ κρατικὸ ἐπίπεδο – τὰ ἴδια κράτη ποὺ φαίνεται νὰ ἔχουν εἰσέλθει σὲ μία μὴ ἀναστρέψιμη κρίση, τουλάχιστον στὸ δυτικὸ ἡμισφαίριο. Τώρα ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν λογικὴ τῶν ἠπείρων ποὺ ἀπὸ καιρὸ ἦταν κρυμμένη πίσω ἀπὸ τὶς ἄτακτες ἐπαφὲς τῶν κρατῶν ἀλλὰ ποὺ τώρα εἶναι περισσότερο θεμελιώδης ἀπ’ ὅσο ποτέ. Μᾶς βοηθᾶ (ἡ Γεωπολιτική) νὰ σκεφτόμασθε μὲ ὅρους ὄχι μόνον χωρῶν ἀλλὰ καὶ ἠπείρων (Jordis Von Lohausen). Ἡ Θάλασσα ἐναντίον τῆς Γῆς, εἶναι τώρα οἱ ΗΠΑ ἐναντίον «τοῦ ὑπολοίπου κόσμου», καὶ πρώτα ἐναντίον τῆς Εὐρασίας καὶ τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἠπειρωτικοῦ μπλόκ. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια ἡ κατάρρευση τοῦ Σοβιετικοῦ συστήματος ἔχει ξεκαθαρίσει τὰ πράγματα. Ὑπάρχουν τώρα μόνον δύο δυνατὲς θέσεις: εἴτε νὰ εἶσαι στὴν πλευρὰ τῆς Ἀμερικανικῆς θαλασσίας δυνάμεως εἴτε στὴν πλευρὰ τῆς Εὐρασιατικῆς ἠπειρωτικῆς δυνάμεως. Εἶμαι μὲ τὸ δεύτερο.

Πηγή