ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΕΙΣ - ΡΗΓΜΑΤΑ ΕΔΑΦΟΥΣ - ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΗΧΟΙ

Συνεχίστηκε και το 2014 το φαινόμενο της δημιουργίας "καταβοθρών-ρηγμάτων και παράξενων ήχων"σε όλο τον πλανήτη και κανείς δεν ξέρει πραγματικά γιατί το τι συμβαίνει.Οι καταβόθρες
έχουν καταπιεί σπίτια, αυτοκίνητα και ανθρώπους,δέντρα,κλπ.

ΚΑΝΑΔΑΣ

-Στις αρχές Ιανουαρίου πολλοί κάτοικοι περιοχών σε ολόκληρη την επικράτεια του Καναδά μένουν ξάγρυπνοι, ανήσυχοι από ισχυρούς θορύβους προερχόμενους από τα έγκατα της γης, αναφέρει ρεπορτάζ του CBC News Toronto.Αναρτήσεις στο Twitter και πολυάριθμες καταγγελίες στις τοπικές αρχές κάνουν λόγο για κοσμογονικά "γουργουρητά", ενώ σε αρκετές περιπτώσεις παρατηρήθηκαν και μεγάλης κλίμακας ρήγματα σε δρόμους και χωράφια.Οι επιστήμονες κάνουν λόγο για το γεωλογικό φαινόμενο των "κρυοσεισμών", απόρροια των ακραίων καιρικών συνθηκών που πλήττουν εδώ και μέρες τη Βόρειο Αμερική.Οι κρυοσεισμοί ή σεισμοί παγετού είναι ένα φυσικό φαινόμενο που παράγει κίνηση του εδάφους και θορύβους παρόμοιους με ένα σεισμό, αλλά προκαλείται από ξαφνική ψύξη του εδάφους.Συνήθως εμφανίζεται κατά τα πρώτες κρύες περιόδους του έτους, όταν η θερμοκρασία μειωθεί κάτω από το μηδέν, ειδικά αν δεν υπάρχει χιόνι να καλύψει και να μονώσει το έδαφος.

-3/1 Άνοιξε η γη και κατάπιε ολόκληρη γειτονιά στη Βραζιλία.

-12/2 Οχτώ από τα πανάκριβα και συλλεκτικά εκθέματα του Μουσείου της Κορβέτ στο Κεντάκι των Η.Π.Α. βρίσκονται πια σε μια τεράστια τρύπα που άνοιξε στο κέντρο του Μουσείου.

-1/5 Καθίζηση εδάφους εξαφανίζει δεκάδες αυτοκίνητα στην Βαλτιμόρη των ΗΠΑ.

ΒΡΑΖΙΛΙΑ

-1/6 Άνοιξε η γη στην πολιτεία του Τενεσί των ΗΠΑ,ανεξήγητα, και μία από τις τέσσερις γωνίες γηπέδου ράγκμπι εξαφανίστηκε!

-Τον Αύγουστο εντοπίζονται στη χερσόνησο Yamal της Σιβηρίας στην περιοχή Taz  και στη χερσόνησο Taymyr στην περιοχή Kransoyark τεράστιοι κρατήρες διαμέτρου από 15 μέχρι 70μ μέτρα και αγνώστου βάθους.

-Από τις αρχές του 2014 συνεχίζεται το άνοιγμα καταβοθρών στην περιοχή Νικομπάρ της Ινδίας καθώσ και σε διάφορες περιοχές της Κίνας.

 Οι "ειδικοί" ισχυρίζονται ότι η "επιδημία των καταβόθρων" οφείλεται σε πράγματα όπως χαλαρό χώμα, όξινα υπόγεια ύδατα, νέες κατασκευές, τρύπιες σωλήνες νερού, ανθρακωρυχεία, μακρές περίοδοι ξηρασίας που ακολουθούνται από βροχή, και εξάντληση των υπόγειων υδροφορέων, αλλά είναι ενήμεροι πραγματικά για το τι συμβαίνει;

πηγή: εσσετ' ημαρ

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΔΡΑΧΜΗΣ

του Γιώργου Δουδούμη*

Έφθασε ο κόμπος στο χτένι. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους πρέπει να ληφθούν οριστικές αποφάσεις που θα κρίνουν επί της ουσίας το άμεσο μέλλον της οικονομικής πορείας της Ελλάδος. Τα σενάρια είναι λίγα και συνδεδεμένα με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από το όλο και μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ του προηγούμενου στις δημοσκοπήσεις ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.

Μέχρι πριν λίγους μήνες ο κυβερνητικός συνασπισμός αμφισβητούσε την ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού για τη διετία 2015-2016, σήμερα όμως, έχοντας αναγνωρίσει την ύπαρξη χρηματοδοτικού κενού, προσπαθεί με μια γλώσσα ευέλικτης δημιουργικής λογιστικής να πείσει ότι μπορούν να μαζευτούν τα αναγκαία ποσά χωρίς η Ελλάς να είναι υποχρεωμένη να δανειστεί εκ νέου και να υποστεί την τιμωρία ενός αυστηρού μνημονίου, το οποίο θα την απομάκρυνε άμεσα από την εξουσία.  Όπως ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος προσπαθεί καθημερινά με αγωνία να τετραγωνίσει τον κύκλο, έτσι τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία προγραμματίζοντας κινήσεις, που θα της επιτρέψουν ακροβασίες μεταξύ εξασφάλισης χρημάτων, απαλλαγής από το μνημόνιο και επανάκτησης χαμένου εδάφους στην ψηφοθηρική μάχη.

 Από όλες τις δημοσκοπήσεις βγαίνει το σίγουρο συμπέρασμα, ότι η πλειονότητα των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται τα φερόμενα σε όλες τις δημοσκοπήσεις ως πρώτα δυο κόμματα. Αυτό που κυβερνάει σήμερα βοηθούμενο από το απομεινάρι του πρώην ΠΑΣΟΚ έχει αποτύχει παταγωδώς και αυτό που φαίνεται ότι θα πρωτεύσει στις επόμενες εκλογές ελάχιστους δείχνει να έχει πείσει ότι μπορεί να τα καταφέρει. Και τα δύο κόμματα αποδέχονται τους ευρωπαϊκούς όρους παιχνιδιού, δηλ. αποδέχονται να κινούνται στο καθορισμένο πλαίσιο της Ευρ. Ένωσης και πιο συγκεκριμένα στο πιο στενό ακόμη  πλαίσιο της ευρωζώνης. Κάποιοι πιο ρηξικέλευθοι εξωκοινοβουλευτικοί που μίλαγαν για καταφυγή στη δραχμή εισέπραξαν από τους ψηφοφόρους τεράστια απόρριψη στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

 Βάση στην πολιτική του κυβερνητικού συνασπισμού αποτελεί η δυνατότητα να στραφεί η Ελλάς στις αμαρτωλές «αγορές» και να δανειστεί με υποφερτά επιτόκια, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενος στο διαγραφόμενο κυβερνητικό του μέλλον φλερτάρει αρκετά με την ιδέα να μη διστάσει να προχωρήσει σε στάση πληρωμών, αν οι διαπραγματεύσεις που διαλαλεί ότι θα πραγματοποιήσει δεν ευοδωθούν. Το τι μπορεί να ακολουθήσει μετά την ενδεχόμενη στάση πληρωμών, προφανώς δεν είναι σε θέση να περιγράψει στο εκλογικό κοινό ο ΣΥΡΙΖΑ διότι, δικαιολογημένα, του είναι άγνωστο.

 Η πρακτική δυνατότητα που φαίνεται ότι δεν εξετάζεται ούτε από τον κυβερνητικό συνασπισμό ούτε από τον υποψήφιο να κυβερνήσει ΣΥΡΙΖΑ είναι η λύση της άτοκης αυτοχρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας με χρήματα που θα παραχθούν με τη δημιουργία της ευρωδραχμής, ενός εθνικού νομίσματος που θα κυκλοφορεί για περιορισμένη χρονική διάρκεια μόνο στο εσωτερικό της Ελλάδος, παράλληλα με το ευρώ και με ισοτιμία προς αυτό, με αυστηρή σχέση, 1 προς 1.

 Στο καλάθι της όποιας ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να βρίσκεται μια σύνθεση δυνατοτήτων, που να περιλαμβάνει παραμονή στο ευρώ, περίοδο χάριτος μέχρι το 2020 όσον αφορά την εξόφληση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, επιμήκυνση εξόφλησης του, χαμηλά επιτόκια, έξοδο στις αγορές για μικρά συμπληρωματικά κατά περίπτωση ποσά με έκδοση εξάμηνων εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, έκδοση ομολόγων επίσης για απαραίτητα συμπληρωματικά κατά περίπτωση ποσά και κυκλοφορία μέχρι το 2020 εντός της Ελλάδος του παράλληλου εθνικού νομίσματος προς αντιμετώπιση της έλλειψης κεφαλαίων κίνησης που είναι απαραίτητα για την αναπτυξιακή ώθηση της ελληνικής οικονομίας προς την κατεύθυνση αύξησης της ελληνικής παραγωγής προς εξασφάλιση συναλλάγματος από την αύξηση των εξαγωγών και την υποκατάσταση των εισαγωγών.

 Η δημιουργία και η κυκλοφορία στην Ελλάδα του παράλληλου εθνικού νομίσματος, της ευρωδραχμής, θα πρέπει να αποφασισθεί με ή εν ανάγκη χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων μας στην ευρωζώνη αντί της στάσης πληρωμών. Η κυκλοφορία της ευρωδραχμής θα πρέπει να έχει υποχρεωτικά σταθερή ισοτιμία 1 προς 1 και υποχρεωτική συναλλακτική ισχύ, δηλαδή να υποχρεούται ο καθένας που ζει και συναλλάσσεται εντός της Ελλάδος να το αποδέχεται. Την ποσότητα κυκλοφορίας του παράλληλου εθνικού νομίσματος θα πρέπει να ρυθμίζει το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών αυξομειώνοντάς την ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες.

 Κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα μπορεί να εξασφαλίζεται χρηματοδότηση για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες (π.χ. θα χρηματοδοτούν παραγωγικές βιομηχανικές επενδύσεις που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας καταπολεμώντας την υφιστάμενη ανεργία, διευρύνοντας τη φορολογική βάση και ανακόπτοντας τη μεταναστευτική ροή Ελλήνων προς το εξωτερικό), αλλά θα είναι δυνατόν να αποδεσμεύονται από την ελληνική οικονομία και ποσά σε ευρώ για την εξόφληση του εξωτερικού δημόσιου χρέους, κάτι που θα εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των δανειστών, επιχείρημα που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να αποσπαστεί η σύμφωνη γνώμη τους για τη δημιουργία και την κυκλοφορία της ευρωδραχμής στην Ελλάδα.

Έμμεσα, η δημιουργία και η παράλληλη με το ευρώ κυκλοφορία της ευρωδραχμής θα συνιστά ουσιαστικά μια άτοκη χρηματοδότηση, με ένα προσωρινό εθνικό νόμισμα, που θα μπορεί να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό, το οποίο απειλεί να παρατείνει το μαρτύριο της ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων.

Όπως και σε προηγούμενο άρθρο του υπογράφοντος έχει υπογραμμιστεί, η κυκλοφορία ενός παράλληλου προσωρινού εθνικού νομίσματος θα πρέπει να εξηγηθεί στον κόσμο ποίο σκοπό καλείται να εξυπηρετήσει και γιατί θα είναι χρήσιμη με θετικά αναπτυξιακά αποτελέσματα (δηλ. αύξηση της ρευστότητας στην αγορά με καλύτερες δυνατότητες εξεύρεσης κεφαλαίου κίνησης και με αυξητική επίδραση στις θέσεις εργασίας). Ο κόσμος θα διευκολυνθεί διότι απλά θα κυκλοφορεί περισσότερο χρήμα στη χώρα. Η κυβέρνηση θα μπορεί να καταβάλλει στο παράλληλο εθνικό νόμισμα που θα εκδώσει όσα χρωστά σήμερα σε ιδιώτες (αν ελάμβανε δανεικά ευρώ θα πλήρωνε και τόκους) και να διευκολύνει έτσι τη ροή του στην αγορά προκειμένου αυτοί που θα το λάβουν να το χρησιμοποιήσουν για κάλυψη δικών τους αναγκών, αποκλειστικά εντός της χώρας, προβαίνοντας σε αγορές προϊόντων, πληρωμή μισθών κ.λ.

Καλείται εκ νέου η κυβέρνηση να λάβει μια θετική πρωτοβουλία και να επιλέξει αυτό του συμφέρει την Ελλάδα.

*Γεώργιος Ε. Δουδούμης             
Οικονομολόγος – Μέλος του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών
gdoudoumis@yahoo.com

πηγή

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΜΟΝΑ - ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΣτΠ ΚΟΛΑΦΟΣ!

Απόφαση-γνωμοδότηση του Συνήγορου του Πολίτη σχετικά με απομάκρυνση γονέων από το δωμάτιο κατά την διάρκεια απλών ιατρικών πράξεων στα παιδιών τους!  
 

Επιτέλους δικαίωση για τους γονείς που παλεύουν για το αυτονόητο! Ένα βήμα πιο κοντά βρίσκονται οι γονείς που υποστηρίζουν το αυτονόητο, να είναι παρόντες σε κάθε ιατρική πράξη, στην οποία το παιδί έχει τις αισθήσεις του, εφόσον δεν υπάρχει άλλος συγκεκριμένος λόγος που να δικαιολογεί την απομάκρυνσή τους.

 

Η εμπεριστατωμένη εισήγηση με βιβλιογραφία και όλα τα σχετικά παραρτήματα, δίνει βάση στο αίτημα όλων αυτών των γονέων, που προσπαθούν εδώ και χρόνια να πείσουν τους επαγγελματίες υγείας να δρούν υπέρ του συμφέροντος του παιδιού.

Αναδεικνύει το προφανές, ότι δηλαδή η παρουσία του γονέα θα πρέπει να επιτρέπεται και να ενθαρρύνεται! Επίσης αναφέρεται και στην περίπτωση των εφήβων των οποίων η ανάγκη για παρουσία του γονέα, επίσης θα πρέπει να γίνεται σεβαστή. Όπως αναφέρει, η απομάκρυνση εάν είναι απαραίτητη θα πρέπει να έχει ειδική κατά περίπτωση αξιολόγηση.

 

Ελπίζουμε εδώ να υπάρξει ειδική αναφορά στις περιπτώσεις που μπορούν να δικαιολογούν μια τέτοια "κατά περίπτωση" απομάκρυνση, πχ σε περιπτώσεις ψυχικών ασθενειών του γονέα, ή υποψίας κακοποίησης (έλειπε αυτή η περίπτωση απο την ετυμηγορία) κα.

 

 Η απόφαση, πολύ ευγενικά, αλλά ξεκάθαρα, υποδεικνύει ότι είναι απαραίτητο να θεσμοθετηθεί ειδική οδηγία, η οποία θα οδηγήσει και σε καλύτερη εκπαίδευση των ειδικών, στο να παρέχουν αυτό που οφείλουν, το οποίο όπως αναφέρει ο συνήγορος του πολίτη, δεν είναι μόνο η παροχή ιατρικής φροντίδας αλλά και η ορθή μεταχείριση του ασθενούς. Το αυτονόητο δηλαδή.  

• Διαβάστε την γνωμοδότηση εδώ: http://parents.org.gr/images/upload/pote_pia_mona_pdf.pdf 
  "Απομάκρυνση γονέων κατά την διενέργεια ιατρικών πράξεων στα τέκνα τους"
• Η ομάδα Ποτέ πια Μόνα και οι γονείς οι οποίοι την απαρτίζουν, οδήγησε στην ανάδειξη του θέματος: https://www.facebook.com/groups/225537920935502/
• Τηλέφωνο επικοινωνίας ενός από τους διαχειριστές της ομάδας "Ποτέ πια μόνα" για δημοσιογραφική κάλυψη: Κάλι Μαλαμάτου 6951924271
• Συζητήστε και ψηφίστε εδώ: Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε από το δωμάτιο; http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=28539
• Η ώρα της εξέτασης - πως να προετοιμάσετε το παιδί σας, τι θα ήταν καλό να κάνετε εκείνη την ώρα: http://pediatros-thes.gr/

Πηγή: 

ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

του Τάκη Φωτόπουλου

Ο νέος αντιτρομοκρατικός πόλεμος που ξεκίνησε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) ―βασικά οι ελίτ των χωρών της Ομάδας των 7 που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης― δεν αποτελεί παρά τη συνέχεια του «μακρού πόλεμου» που ανακοινώθηκε οκτώ περίπου χρόνια πριν από το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Από τότε μας είχαν προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος αυτός δεν θα έχει χώρο-χρονικούς περιορισμούς (μιλούσαν για σύγκρουση σε δεκάδες χώρες και για δεκαετίες που θα γινόταν συγχρόνως σε πολλά μέτωπα), σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου, χρηματοδοτούμενο με 513 δις. δολ., παρόμοιο με αυτόν κατά του φασισμού και του κομμουνισμού. Ο στόχος, και τότε, ήταν η ματαίωση της προσπάθειας επιβολής μιας… παγκόσμιας εξτρεμιστικής Ισλαμικής αυτοκρατορίας ―τώρα την ονομάζουν «χαλιφάτο»!

Όμως ποια είναι αυτή η τρομοκρατία εναντίον της οποίας έχει συστρατευθεί ολόκληρη η Υ/Ε; Όπως είναι γνωστό, η έννοια της σύγχρονης τρομοκρατίας έλκει την καταγωγή της από την Γαλλική επανάσταση, όπου η μόνη τρομοκρατία ήταν η κρατική τρομοκρατία. Αυτό έχει σημασία να τονιστεί ιδιαίτερα σήμερα γιατί, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η τρομοκρατία ορίζεται με όρους μεθόδων και τακτικής, ιδιαίτερα με βάση το κριτήριο εάν στοχεύει πολίτες, αντί να ορίζεται με βάση τα κίνητρα και τους στόχους των φορέων και των υποκινητών της. Έτσι, ιστορικά απελευθερωτικά κινήματα, όπως το Νοτιοαφρικανικό ANC και το Αλγερινό FLN που κτυπούσαν και πολίτες, θα χαρακτηριζόντουσαν σήμερα ως «τρομοκρατικά». Γι αυτό και σύγχρονα απελευθερωτικά κινήματα, σαν αυτό των Παλαιστινίων, χαρακτηρίζονται στην ΝΔΤ τρομοκρατικά και μάλιστα από τον μεγαλύτερο φορέα κρατικής τρομοκρατίας, το Σιωνιστικό Ισραήλ. Αντίστοιχα βέβαια ορίζονται και από την μεγαλύτερη διακρατική τρομοκρατική δύναμη στην Ιστορία, την Υ/Ε, που έχει οδηγήσει στην καταστροφή πολλά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, είτε με την οικονομική βία που εξασκεί, είτε με τη φυσική βία. 
         

Για να αποφευχθούν, επομένως, οι (κάποτε εσκεμμένες) συγχύσεις για την έννοια της τρομοκρατίας, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε με έναν ορισμό που λαμβάνει υπόψιν τα κρίσιμα στοιχεία που ανέφερα παραπάνω. Ένας παρόμοιος χρήσιμος ορισμός της τρομοκρατίας είναι αυτός που πρότεινε ο γνωστός πολιτειολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης Johan Galtung, ο οποίος, ξεκινώντας με τον κλασικό ορισμό του πολέμου του Clausewitz ως την «συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», ορίζει αντίστοιχα την τρομοκρατία ως τη «συνέχιση της βίας με άλλα μέσα». Ο ορισμός αυτός είναι ιδιαιτέρως χρήσιμος επειδή λαμβάνει ρητά υπόψιν το γεγονός ότι η βία για πολιτικούς σκοπούς, είτε προέρχεται «από πάνω», από ένα κοινωνικο-οικονομικό σύστημα και τις ελίτ που το εκφράζουν, είτε από αντιτιθέμενες δυνάμεις «από τα κάτω», αποτελεί πάντοτε έναν κύκλο και είναι ακατανόητη αν δεν ιδωθεί σαν ένας τέτοιος κύκλος. Με βάση αυτόν τον ορισμό, η «τρομοκρατία» που ξεκινά «από κάτω» είναι πάντα σύμπτωμα και όχι αιτία της πολιτικής βίας και, επομένως, δεν θα έπρεπε να ονομάζεται καν τρομοκρατία, αλλά «λαϊκή αντιβία», όπως ήταν πάντοτε τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στο παρελθόν, και το Παλαιστινιακό σήμερα.

 

Όμως, στη ΝΔΤ, ακόμη και η έννοια της λαϊκής αντιβίας έχει νοθευτεί από την Υ/Ε, όπως άλλωστε και αυτή της επανάστασης («βελούδινες» κ.λπ.). Ακόμη, δηλαδή, και τα λαϊκά στρώματα που καταφεύγουν σήμερα στην πολιτική βία, ιδιαίτερα στις Αραβικές χώρες, αλλά τώρα και στην Ουκρανία με τους ψευτο-επαναστάτες της Μαϊντάν, ενεργούν κατά κανόνα ως έμμεσα όργανα της Υ/Ε και των ελεγχόμενων από αυτήν κρατών, έστω και εάν μόνο οι ηγεσίες τους παίζουν συνειδητά παρόμοιο ρόλο, ενώ τα περισσότερα μέλη μπορεί να μην έχουν ιδέα για τον πραγματικό ρόλο τους. Με αυτήν την έννοια, οργανώσεις όπως η ISIS, η Αλ Νούσρα κ.λπ., δεν αποτελούν παρά άμεσα ή έμμεσα όργανα κρατικής τρομοκρατίας, η οποία βέβαια στην εποχή μας δεν μπορούσε παρά να πάρει υπερεθνική διάσταση.

Με άλλα λόγια, η κρατική τρομοκρατία στην ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης παίρνει την μορφή μιας ελεγχόμενης υπερεθνικής τρομοκρατίας, δηλαδή μιας τρομοκρατίας που ελέγχεται από την Υ/Ε και τα ελεγχόμενα από αυτήν κράτη. Η υπερεθνική αυτή τρομοκρατία έχει βασικό στόχο τα κράτη που δεν έχουν ενσωματωθεί στη ΝΔΤ, είτε γιατί στηρίζονται σε απελευθερωτικά κινήματα (π.χ. τα Μπααθικά καθεστώτα σε Ιράκ και Συρία, ηJamahiriya στην Λιβύη, το Κουβανέζικο καθεστώς κ.λπ.), είτε γιατί στηρίζονται σε λαούς που έχουν ακόμη νωπή τη μνήμη της αυτοδιάθεσης και αγωνίζονται να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία τους (Ρωσία).

Έτσι, εύκολα μπορεί να δειχθεί ότι πολλοί από τους σημερινούς σφαγείς της ISIS, της Αλ Νούσρα κ.λπ., το 2011, έκαναν ακριβώς τις ίδιες και χειρότερες σφαγές στην Λιβύη, παίζοντας το ρόλο του πεζικού του ΝΑΤΟ, που κατέστρεφε την υποδομή της χώρας με την αεροπορία του, μέχρι που, υπό τα χειροκροτήματα της «φεμινίστριας» Κλίντον, λιντσάραν τον Καντάφι. Πολλοί από τους τζιχαντιστές αυτούς μόλις τελείωσαν τη «δουλειά» εκεί, μετακόμισαν στη Συρία, όπου συνέχισαν το ίδιο έργο για την καταστροφή του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στη χώρα, και την αντικατάστασή του με κάποιο θεοκρατικό χαλιφάτο.

 Αυτό τουλάχιστον πίστευαν οι αφελείς οπαδοί των οργανώσεων αυτών που δεν είχαν συνήθως ιδέα για τον πραγματικό ρόλο που έπαιζαν οι ηγεσίες τους, σαν έμμεσα όργανα της εγκληματικής Υ/Ε και των εξίσου εγκληματικών καθεστώτων που ελέγχει στην περιοχή, π.χ. Σαουδική Αραβία και Κατάρ, τα οποία διέπρεψαν στην οργάνωση εγκλημάτων κατά των λαών της Λιβύης και της Συρίας.

Τέλος, όταν οι οργανώσεις αυτές άρχισαν να κτυπούν τα άμεσα όργανα της Υ/Ε που τα προόριζε να διαδεχτούν τον Ασσάντ, ώστε να μετατρέψουν τη χώρα σε άτυπο προτεκτοράτο (κάτι σαν την Ελλάδα), τότε ήλθε η ώρα να συντριβούν από αυτήν. Φυσικά, η ISIS είναι απλά η αφορμή. Ο κύριος στόχος είναι πάντα η συντριβή του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στη Συρία σήμερα και του Ιράν αύριο, είτε αυτό γίνει με κάποιο πραξικόπημα «από τα πάνω», ή «από τα κάτω» (τύπου «Μαϊντάν»), είτε γίνει με εξωτερική επέμβαση τύπου Λιβύης...

 

πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (28 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ - ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

Την 1/1  πολικό ψύχος κάλυψε την βόρεια Αμερική και σε πολλές περιοχές,ιδίως στις βόρειες περιοχές του Καναδά η θερμοκρασία έφθασε στους -50β, μάλιστα πάγωσε και ο καταράκτης του

ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΝΙΑΓΑΡΑΣ

Νιαγάρα ! Ενώ στις 17/1, εν μέσω του  ξηρότερου έτους της Καλιφόρνιας,ο κυβερνήτης  Τζέρι Μπράουν κήρυξε σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης την πολιτεία. Ποτάμια και ταμιευτήρες νερού στην Καλιφόρνια έφθασαν σε  επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα, μετά από τις μεγαλύτερες ξηρασίες  που έχουν καταγραφεί.

Στις 5/1 γιγάντια κύματα ύψους ως και 23 μέτρων να σαρώνουν την περιοχή Πρέα ντο Νόρτε στην πόλη Ναζαρέ, στην κεντρική Πορτογαλία.

Χιονοπτώσεις τον Μάϊο σε πολιτείες των ΗΠΑ, ασυνήθιστα καιρικά φαινόμενα σε όλο τον πλανήτη, με εναλλαγές κρύου, κυμάτων καύσωνος, περισσότερες ξηρασίες και πολλές μεγάλες πλημμύρες.Τα ακραία αυτά μετεωρολογικά φαινόμενα γίνονται όλο και πιό συχνά στον κόσμο.Σύμφωνα με τελευταία αναφορά του ΟΗΕ η κλιματική αλλαγή θα έχει καταστροφικές συνέπειες μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, με μετακινήσεις

ΚΥΜΑΤΑ ΣΤΗ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ

πληθυσμών, πολέμους, ασθένειες, φτώχεια.

Σύμφωνα με επιστήμονες τα ακραία αυτά καιρικά φαινόμενα δεν είναι καθόλου άσχετα με την επίδραση που έχουν οι συχνότατες πλέον πτώσεις μετεωριτών μέσω της ατμόσφαιρας της γης, τα σώματα αυτά που πέφτουν στην επιφάνεια κουβαλάνε και… συνοδεία (κοσμική σκόνη, θραύσματα κ.ά.)

Η απειλή μιας νέας εποχής παγετώνων προέρχεται, λοιπόν, από το πρόβλημα στην τροχιά του πλανήτη ή συνδέεται με την πτώση μετεωριτών; Ας μην ξεχνάμε, πάντως, κι αυτό: ότι οι Αρχαίοι Έλληνες συνέδεαν απόλυτα τα μετέωρα και το κλίμα, γι’ αυτό και οι επιστήμονες που ασχολούνται και σήμερα με το κλίμα λέγονται "μετεωρολόγοι". Και οι Αρχαίοι Έλληνες δεν έλεγαν τίποτε χωρίς να το μελετήσουν πρώτα. Ίσως γνώριζαν, λοιπόν, ότι τα μετέωρα και οι διελεύσεις ή οι πτώσεις τους επηρεάζουν δραματικά το κλίμα.

ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΑΜΕΡΙΚΗ

Πέραν αυτών, η τροχιά της γης παρουσιάζει πάλι μια αστάθεια και αυτό μπορεί να το κρύβουν, αλλά δεν παύει να είναι γεγονός, αφού και η κλίση του άξονα είναι μεγαλύτερη και βρισκόμαστε εν μέσω του φαινομένου της μετάπτωσης των ισημεριών εξαιτίας του περάσματός μας από την εποχή των Ιχθύων στην εποχή του Υδροχόου.

πηγή: εσσετ' ημαρ

ΟΙ ΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

Από την Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγο, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στη Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία

1. Τα χαρακτηριστικά του χειριστικού γονιού και της χειριστικής σχέσης

Χειριστικός μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος ξέρει πολύ καλά να οδηγεί έτσι τις καταστάσεις, ώστε να επωφεληθεί ο ίδιος.

Όταν το χαρακτηριστικό αυτό αποδίδεται σε ένα γονέα είναι αρκετά οξύμωρο, καθώς ο γονικός ρόλος προϋποθέτει την υπέρβαση του εαυτού και της ατομικότητας. Πώς λοιπόν γίνεται ένας γονιός να είναι χειριστικός; Να χειρίζεται καταστάσεις που αφορούν το παιδί του – ανήλικο ή ενήλικο –προς δικό του όφελος;

Όλα ξεκινούν όταν στη βάση της σχέσης υπάρχει η θυσία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί ότι θυσιάζει στοιχεία του εαυτού του ή της ζωής του, κάποια στιγμή θα το ζητήσει πίσω. Στην περίπτωση λοιπόν ενός χειριστικού γονιού, υπάρχει η αίσθηση του «χρέους» ή της «υποχρέωσης» ή της «οφειλής» από το παιδί προς το γονιό, στο όνομα της θυσίας που ταυτίζεται με την αγάπη. Ως αποτέλεσμα, το παιδί οφείλει στο γονιό του να ζήσει μια ζωή όπως ο γονιός τη φαντάζεται για το ίδιο. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό το σενάριο θα καταγραφεί ως αχαριστία, ως λάθος, ως αδιαφορία.

Αυτό συμβαίνει, όταν οι γονείς βιώνουν απουσία χαράς από το γάμο τους. Έτσι, ασυνείδητα ζητούν από τα παιδιά τους να τους φροντίσουν συναισθηματικά και να έχουν για πάντα κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους: με το να φροντίζουν το εγγόνι όχι ως παππούδες αλλά ως γονείς, να έχουν λόγο στο γάμο του παιδιού τους, να εμπλέκονται στη δουλειά, τις επιλογές, τις αποφάσεις του. Κι αν το παιδί δυσανασχετήσει, ο γονιός θυμώνει παιδιάστικα, δίνει διπλά μηνύματα «εσύ να είσαι καλά και άσε με εμένα» και φέρεται σαν να νοιώθει προδομένος και εγκαταλελειμμένος.

2. Τι κακό μπορεί να κάνει ένας χειριστικός γονιός στο παιδί του;

Για να μπορέσει να υπάρξει μια τέτοιου είδους σχέση που ζητάει ο γονιός αυτός, σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει αυτονομηθεί. Και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει το παιδί ως ενήλικας: δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και αναρωτιέται συνεχώς για τις λάθος επιλογές που κάνει.

Ένας γονιός που ζητά φροντίδα από το παιδί του και θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην ενήλικη πια ζωή του, στην πραγματικότητα του ζητά να μην μπορέσει να αυτονομηθεί, να διαφοροποιηθεί, να ενηλικιωθεί, να ζήσει με ευθύνη ζωής. Κι ενώ το παιδί – ενήλικας θα καταγραφεί ως ανεπαρκής, στην πραγματικότητα η ανεπάρκεια του γονιού είναι που δεν επιτρέπει στο παιδί να ωριμάσει.

Η κατάσταση αυτή δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή, καθώς το κύριο χαρακτηριστικό ενός χειριστικού γονιού είναι η συνεχής παροχή και η φροντίδα με τη μορφή εξυπηρέτησης. Και αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί τύψεις στο παιδί – ενήλικα. «πώς γίνεται να δυσανασχετώ και να θυμώνω με τον άνθρωπο που μου προσφέρει τόσα;» Η παγίδα είναι πως αυτή η εξυπηρέτηση βολεύει και το παιδί – ενήλικας στερεί τον εαυτό του από το να  παράγει άλλες λύσεις και προτιμά την έτοιμη παροχή.

3. Πώς να διαχειριστείτε τον χειριστικό γονιό

Αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο χειριστικός γονιός είναι πως η ενοχοποίηση που δημιουργεί ασυνείδητα στο παιδί του, ώστε να μείνει για πάντα κοντά του έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί – ενήλικας αν και φαινομενικά θα είναι κοντά, αυτό που εύχεται είναι να ξεφορτωθεί αυτό το βάρος που νοιώθει. Και για αυτό ακριβώς μένει εκεί: οι ενοχές τελικά δεν είναι αυτές που έχει δημιουργήσει ο γονιός, αλλά αυτές που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του τη στιγμή που εύχεται να τον ξεφορτωθεί για να μπορέσει τελικά να νοιώσει ελεύθερος.

Για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η κατάσταση δύο πράγματα είναι σημαντικά: το ξεβόλεμα, που αντιστοιχεί στο τέλος της εξυπηρέτησης και των έτοιμων παροχών που προσφέρονται από το γονιό και δεύτερον το από καρδιάς «ευχαριστώ», για ότι έχει προσφερθεί μέχρι τώρα.

4. Πώς να μην γίνετε χειριστικός γονιός

Όλη αυτή η σχέση παιδιού – γονιού ξεκινά από τη ματαίωση προσδοκιών από το σύζυγο, από την απουσία χαράς στο γάμο, από την έλλειψη καλής κοντινότητας μεταξύ των συζύγων που οδηγεί στην παραπάνω κοντινότητα παιδιού – γονιού.

Είναι πολύ σημαντικό το ζευγάρι να κάνει όρκους ζωής μεταξύ του. Να μην μείνουν στο να είναι μόνο γονείς, αλλά να χαίρεται ο ένας τον άλλον στα εύκολα και τα δύσκολα. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουν να αυτό-καταργούνται ως γονείς καθώς το παιδί του θα μεγαλώνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να δίνουν αυτή τη φροντίδα στο παιδί τους, που θα τα οδηγήσει στην αυτονόμηση. Όχι αυτή τη φροντίδα, που θα οδηγήσει το παιδί να τους έχουν για πάντα ανάγκη. Το κινεζικό γνωμικό: “καλύτερα να μάθεις κάποιον να ψαρεύει, παρά να του προσφέρεις ψάρια για να χορτάσει την πείνα του”, παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη διεργασία.

Πηγή

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ

Πως η κρίση καταστρέφει τις μικρές επιχειρήσεις και ευνοεί τους πολυεθνικούς ομίλους

 

του Κώστα Τράκοσα

 

Την ώρα που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να δώσει την… ύστατη μάχη απέναντι σε τρόικα και δανειστές για να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια και την κρίση, η χώρα βουλιάζει.

Από τη λεγόμενη «ραχοκοκαλιά» της οικονομίας – τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που τόσα έχουν ειπωθεί από τα κυβερνητικά χείλη για τη «σωτηρία» τους – δεν έχει μείνει, κυριολεκτικά, ούτε κοκαλάκι. Το ένα λουκέτο διαδέχεται το άλλο και χιλιάδες εργαζόμενοι σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν απολυθεί, όταν, την ίδια στιγμή, οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες κάνουν «πάρτι».
 

Η έρευνα

Τα στοιχεία της έρευνας «Ανάπτυξη για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις στην Ελλάδα», που συνέταξαν η ΓΣΕΒΕΕ, η ΕΣΕΕ η ΚΕΕΕ (Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων), ο ΣΕΤΕ και η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα, αποκαλύπτουν την πορεία προς το γκρεμό εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στη διάρκεια της κρίσης.

Συγκεκριμένα:

1. Από το 2010 έως το τέλος του 2013 (σε τέσσερα μόλις χρόνια) ο αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων συρρικνώθηκε από τις 745.677 στις 531.059. Δηλαδή, έκλεισαν 214.618 επιχειρήσεις.

 

2. Στο ίδιο χρονικό διάστημα ο αριθμός των εργαζομένων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μειώθηκε από τα 2.150.438 το 2010 σε 1.426.840 θέσεις το 2013 – που σημαίνει 723.598 χαμένες θέσεις εργασίας.

 

3. Εξαιτίας της παραπάνω συρρίκνωσης, χάνονται από το ΑΕΠ 19 δις ευρώ (η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία μειώθηκε από τα 55 δις ευρώ το 2010 στα 34 δις ευρώ στα τέλη του 2013).
 

2013: Το έτος της καταστροφής

Έχει ιδιαίτερη αξία να παρατηρήσουμε ότι το 2013 ήταν η χρονιά της απόλυτης καταστροφής για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τη χρονιά, δηλαδή, που η κυβέρνηση πανηγύριζε για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος, ως πρώτου βήματος για την επιστροφή στην «ανάπτυξη», αυτό που στην πραγματικότητα συνέβαινε ήταν να μπαίνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο.

 

Τα στοιχεία κατ’ έτος είναι αποκαλυπτικά:

– Το 2010/2011 υπήρχαν 745.677 μικρομεσαίες επιχειρήσεις και απασχολούσαν 2.150.438 εργαζόμενους.

– Το 2012 ο αριθμός των επιχειρήσεων μειώθηκε στις 727.883 και των εργαζομένων σε 1.998.453.

 

Αν τα παραπάνω φαίνονται «λογικά» για την περίοδο της κρίσης, περιμένετε τη συνέχεια.

Το 2013, ήταν η χρονιά του «μεγάλου ξεκαθαρίσματος»: Οι επιχειρήσεις μειώθηκαν στις 531.059 και οι εργαζόμενοι στους 1.426.840. Δηλαδή, μέσα σε έναν μόλις χρόνο, έκλεισαν 196.824 επιχειρήσεις και έχασαν τη δουλειά τους 571.613 εργαζόμενοι. Ποσοστιαία, αυτό μεταφράζεται σε μείωση κατά 27% (περισσότερες από μία στις τέσσερις) των επιχειρήσεων και 28,6% επί του αριθμού των εργαζομένων!

 

Ό,τι, δηλαδή, συνέβη στους αγρότες με την ΚΑΠ, γίνεται τώρα με τους μικρομεσαίους – ένα πραγματικό ξεκλήρισμα. Αυτό, που θεωρητικά αποκαλείται «συγκέντρωση και συγκεντροποίηση», συμβαίνει πλέον στην πράξη, με δραματικά αποτελέσματα.
 

Οι πολυεθνικές… «άντεξαν»

Την ίδια ακριβώς περίοδο που η μία μετά την άλλη μικρές επιχειρήσεις έβαζαν λουκέτο, οι πολυεθνικές είδαν ανάκαμψη των κερδών τους ή έστω σταθεροποίηση σε σχέση με τα προηγούμενα έτη. Όσον αφορά τους τζίρους, καλύτερα να μην το συζητήσουμε. Τα νούμερα των κύκλων εργασιών τους είναι, το λιγότερο, δυσθεώρητα.

Στον παρακάτω πίνακα (Πηγή: Ημερησία, 14 Ιουνίου 2014) διακρίνονται ο κύκλος εργασιών και τα καθαρά αποτελέσματα προ φόρων, όπως δημοσιεύτηκαν στους ισολογισμούς των εταιρειών.

 

 

Είναι ενδεικτικό ότι πάνω από τις μισές κατάφεραν να αυξήσουν πωλήσεις και κέρδη. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, δεν είναι λίγες οι πολυεθνικές που ετοιμάζονται για νέες επενδύσεις και, κατά συνέπεια, μεγαλύτερο τζίρο.

 

Αυτά, όσον αφορά τις ξένες πολυεθνικές. Υπάρχουν όμως και οι ελληνικοί κολοσσοί που κερδίζουν μέσα στην κρίση. Η ΕΛΛΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα και η ΜΕΤΚΑ, συμφερόντων Μυτιληναίου, βρέθηκαν το 2014 στη δεύτερη εκατοντάδα των 500 μεγαλύτερων πολυεθνικών κατασκευαστικών του πλανήτη σύμφωνα με την κατάταξη του περιοδικού Engineering News-Record.

Συγκεκριμένα, η ΜΕΤΚΑ να κατατάσσεται στην 112η θέση (έναντι 123ης το 2013) και την ΕΛΛΑΚΤΩΡ στην 156η θέση (έναντι 163η το 2013), αντίστοιχα. Ο διεθνοποιημένος κύκλος εργασιών του 2013 ανήλθε για την ΜΕΤΚΑ στα 737,7 εκατ. δολάρια και για την ΕΛΛΑΚΤΩΡ στα 419,2 εκατ. δολάρια (Πηγή: capital.gr).

 

Μία διευκρίνιση: Οι δύο αυτές εταιρείες είναι κατασκευαστικές. Και το σημειώνουμε αυτό, διότι αν ένα κλάδο χτύπησε ανελέητα η κρίση στην Ελλάδα είναι η οικοδομή, δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους οικοδόμους και οδηγώντας στο λουκέτο χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους της οικοδομής.

 

Είπε κάποιος ότι «όλοι χάνουν» μέσα στην κρίση;

Πηγή

ΓΙΑΤΙ ΚΑΚΟΛΟΓΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ;

της Γιώτας Σούσουλα

Γιατί κακολογούμε τους ανθρώπους που αγαπάμε;
Ίσως επειδή δεν αισθανόμαστε τόσο καλά με τον εαυτό μας και το να βρούμε το λάθος τους αυτό μπορεί να μας κάνει να νοιώσουμε καλύτερα .
Ίσως επειδή φοβόμαστε την έκφραση της ελευθερίας τους, γιατί αυτό μας γεμίζει αβεβαιότητα, και έτσι προσπαθούμε να τους καθηλώσουμε, όπως μια σφαίρα σταματάει το πέταγμα ενός πουλιού.
Ή μήπως θέλουμε να τους τιμωρήσουμε που επιμένουν με κάθε θυσία να είναι ο εαυτός τους;
Ή μήπως αγαπάμε όχι αυτούς τους ίδιους αλλά την υποταγή τους σε μας , μετράμε την αγάπη τους και την αξία μας με κείνα τα πράγματα από τα οποία παραιτούνται για χάρη μας;

 

Ο ΗΛΙΟΣ

Ο Ηλιος βρίσκεται σε...χειμερία νάρκη το 2014 και οι επιστήμονες παρατηρούν ελάχιστα ίχνη
δραστηριότητας στην επιφάνεια του Ηλίου και αρκετοί εκφράζουν φόβους ότι το φαινόμενο ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά το κλίμα της Γης.

Είναι μία μίνι εποχή παγετώνων προ των πυλών;

Οι επιστήμονες προειδοποιούν πως ο ήλιος "έχει πάει για ύπνο" και τονίζουν πως αυτό το γεγονός θα μπορούσε να προκαλέσει πολύ χαμηλές θερμοκρασίες στη γη.Το 2013 αναμενόταν ότι θα είναι η χρονιά με τη μέγιστη ηλιακή ενέργεια, ωστόσο οι ερευνητές λένε ότι η ηλιακή δραστηριότητα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και εκφράζουν φόβους ότι θα ζήσουμε μία εποχή μίνι παγετών.

Η δραστηριότητα του Ηλίου βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδό της εδώ και 100 χρόνια, τονίζουν οι επιστήμονες, οι οποίοι πιστεύουν ότι αυτή η ηλιακή ανάπαυλα θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλες αλλαγές στη γη. Υπάρχει, λένε μια πιθανότητα όπου κατά 20 % θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε σε "σημαντικές αλλαγές" όσον αφορά στη θερμοκρασία του πλανήτη.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Ρίτσαρντ Χάρισον σε πρόσφατη συνένευξη του στο BBC,ανέφερε:"Ό, τι μέτρο και αν χρησιμοποιήσει κανείς, οι ηλιακές μετρήσεις μειώνονται.
Είμαι ηλιακός φυσικός εδώ και 30 χρόνια και ποτέ δεν έχω δει κάτι τέτοιο"σημειώνοντας πως αυτό το φαινόμενο θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο κρύους χειμώνες παρόμοιους με αυτούς που καταγράφηκαν το 1645 και διήρκεσαν έως το 1715, όταν οι ηλιακές κηλίδες έγιναν εξαιρετικά σπάνιες.

Αλλος καθηγητής ο Μάικ Λόκγουντ του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ, επίσης, τόνισε ότι οι πιο χαμηλές θερμοκρασίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν ολόκληρο τον κόσμο, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν τα κλιματολογικά συστήματα."Εκτιμούμε ότι μέσα σε 40 χρόνια υπάρχει μια πιθανότητα των 10 με 20 % να είμαστε πίσω στο 1645", είπε χαρακτηριστικά.

Πέρυσι, μάλιστα, και η NASA προειδοποίησε ότι "κάτι αναπάντεχο συμβαίνει στον Ήλιο".

Πηγή: εσσετ'ημαρ

Ο ΚΥΝΙΚΟΣ κ.ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ

Ένα από τα θέματα των ημερών που εκτιμώ ότι ασφαλώς θα προβληματίσουν και ότι θα δώσουν τροφή στις συζητήσεις μας, είναι η απάντηση που έδωσε ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, για λογαριασμό  του ευρω-ιερατείου, στην ερώτηση των Ευρωβουλευτών του Σύ.Ριζ.Α. αναφορικά με τις ολέθριες επιπτώσεις της εφαρμογής του Μνημονίου στην Ελλάδα. Αντιγράφω το ρεζουμέ της απάντησης του κ. Επίτροπου: “στην Ελλάδα εναπόκειται να εξασφαλίσει την τήρηση των υποχρεώσεών της όσον αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματα”. 

Επαρκεί αυτή η απάντηση για να πάρουν φωτιά τα πληκτρολόγια και να πυρώσουν οι κονδυλοφόροι κατά της αναισθησίας, της αναλγησίας, της σκληρότητας και της μοχθηρίας του ευρω-ιερατείου. Τα «κοσμητικά» επίθετα της Ελληνικής γλώσσας είναι, δόξα τω Θεώ, ατέλειωτα και όρεξη να έχομε να γράφομε.

Όμως εμένα που μ' αρέσει να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ και μαζί να ρωτήσω και τη δική σου γνώμη, αντιμνημονιακό μου πληκτρολόγιο. Θέλω να μου πεις τι θα έκανες εσύ, αν ήσουν στη θέση του κ. Επιτρόπου. Ναι, αυτού του απαίσιου ανθρώπου, ναι, αυτού του άσπλαχνου που κάνει  τη δουλειά του αδιαφορώντας για τη φρίκη που ζούμε, ναι, αυτού που είναι διορισμένος από τα lobbies που τον τοποθέτησαν εκεί για να προασπίζεται πρωτίστως και κατά προτεραιότητατα συμφέροντα των αφεντικών του.

Τι θα έκανες εσύ στη θέση του κ. Επιτρόπου, αν είχες απέναντί σου μια κυβέρνηση και συνακόλουθα μια κοινωνία της σφαλιάρας? 

Μια κοινωνία της ηθικής παρακμής και της αβελτηρίας? Μια κοινωνία που ανέχεται να κλείνουν τα σχολεία της και να καταρρέουν τα νοσοκομεία της, όταν οι πολιτικοί της ταγοί (sic) έχουν στα συρτάρια τους 65 –και βάλε- λίστες με τα ονοματεπώνυμα όλων των τρωκτικών του δημόσιου πλούτου μας, από τους δισεκατομμυριούχους της αρπαχτής του Χρηματιστηρίου μέχρι τα πρωτοκλασάτα αρπακτικά του πολιτικού, του εκδοτικού και του επιχειρηματικού κατεστημένου της χώρας, χωρίς να τις αξιοποιούν? Πες μου, τι θα έκανες?

Πώς θα αντιδρούσες εσύ, αν ήσουν ο κ. Επίτροπος και διάβαζες ότι με άνωθεν προφορική εντολή, 6.230 ιδιοκτήτες offshore εταιρειών κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια? 

Πώς θα αντιδρούσες εσύ, αν ήσουν ο κ. Επίτροπος  και άκουγες τις δηλώσεις του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που -τώρα το θυμήθηκε κι αυτός ο αθεόφοβος- δηλώνει ότι βρίσκει τείχος στην προσπάθειά του να ελέγξει τους "επωνύμους"? 

Πώς θα αντιδρούσες εσύ, αν ήσουν ο κ. Επίτροπος  και διάβαζες ότι κάνουν πάρτι οι σφέτεροι με τις διαβιβαστικές πληρωμές των κουτόφραγκων για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα?   

Η λίστα με τα κρούσματα της ντροπής μας -γιατί περί της δικής μας ντροπής που ανεχόμαστε ακόμα αυτούς τους άθλιους που μας κυβερνούν, πρόκειται-  είναι μακροσκελής και δεν θέλω να σε κουράζω άλλο και να σε καταχτυπώ αδίκως, γιατί καταλαβαίνεις κι εσύ ότι αν είχες καρδιά, καλό μου πληκτρολόγιο, κι έβαζες το χέρι σου, αν είχες και χέρι δηλαδή, απάνω στην καρδιά σου, θα συμφωνούσες ότι ο απαθής στο δράμα μας κ. Επίτροπος είναι ο τελευταίος που θα έπρεπε να γίνεται αποδέκτης της λαϊκής μας μάνητας.

Τούτων δοθέντων, ευτυχώς που η αξιωματική αντιπολίτευση το κατάλαβε επιτέλους, ότι λεφτά υπάρχουν!

Δεν ξέρω, όμως, αν είναι εξίσου προφανές κι αν έχει επίσης αντιληφθεί η αξιωματική αντιπολίτευση ότι για να επικαλεστεί τις επιταγές του Διεθνούς Δικαίου, όπως σχεδιάζει, πρώτα πρέπει να ξεκινήσει την εκ θεμελίων κατεδάφιση της ελληνικής παράγκας -όταν κι αν πάρει την εντολή.

Κι ας γελάτε φίλοι μου, όλοι εσείς, με την επίσκεψη του Αλέξη στο Βατικανό και με την συνάντησή του με τον «Πάπα των Φτωχών», εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι καλά το ξετυλίγει το story του. Μονάχα μένει να αποδειχτεί αν ο Συ.Ριζ.Α. έχει το σθένος να τα βάλει με αυτούς που ανέκαθεν και χωρίς αισχύνη, βυζαίνουν την Ελλάδα ή αν το αφήγημα τελικά θα εξελιχθεί σε “Success Story-Part II”. Διότι σε αυτήν την δεύτερη εκδοχή, μαύρο φίδι που μας έφαγε, κολοβό και χρυσαυγίτικο∙ αλλά αυτά τα έχομε ξαναπεί.  

Υ.Γ. Ο φοροφυγάς που για ανταμοιβή πήρε το χαρτοφυλάκιο του υφυπουργού Ανάπτυξης, θεωρεί ότι το γάλα δεν είναι ακριβό και αρκείται σε εκκλήσεις προς τις γαλακτοβιομηχανίες. Ακούς Μαρία μου? Χειρότερος κι από τον προηγούμενο είναι ετούτος ο μασκαράς!

Πηγή

ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΗ;

Τι εστί γάμος κυρίες και κύριοι; Συνήθως, η ανατροπή των ονείρων που είχαμε.

Όπως λέει και ένας φίλος «Γάμος είναι η ένωση δύο ανθρώπων για να λύσουν τα προβλήματα που δεν είχαν πριν παντρευτούν».

Έτσι και εμείς, αφού μπήκαμε στη διαδικασία να “παντρευτούμε” την Άνγκελα και το σόι της (τα διεθνή οικονομικά κοράκια), τώρα περιμένουμε να μας λυπηθούν. Βέβαια, ο γάμος αυτός έγινε με το ζόρι γιατί έπρεπε να μπούμε σε τάξη, να νοικοκυρευτούμε γιατί το είχαμε παραξηλώσει. Το έχω εμπεδώσει πια ότι εμείς τα κάναμε όλα αυτά και τώρα πληρώνουμε τη νύφη.

Αν και στην περίπτωσή μας ισχύει το «άλλος φίκι-φίκι και άλλος πληρώνει», εμείς συνεχίζουμε να σιγοντάρουμε τον γαμπρό και παραμυθιάζουμε ο ένας τον άλλο, ότι θα δούμε και καρπούς.
Η νύφη όμως τον έχει στο φτύσιμο. Πάει το «μου», δε ξέρω αν πάει και το «Αντωνάκη»…

Πάντως θα πρέπει να πω για την αισιοδοξία που προσπαθεί να μας περάσει. Προσπαθεί τόσο πολύ, που έχει αρχίσει και ο ίδιος να νομίζει ότι η κρίση πέρασε και περιμένει τη σύζυγο να είναι πιο τρυφερή μαζί του και να τον αφήσει λίγο να αναπνεύσει…

Α ρε κακόμοιρε Αντωνάκη… και να ήσουν καλό παιδί -που δεν είσαι-, αυτή και το σόι της δε θα σε αφήσουν σε χλωρό κλαρί. Όμως ξέρεις… ότι και να σου ζητήσει, εμείς βρε θα είμαστε εδώ για ’σένα! Θα πληρώνουμε για να περνάς καλά αγόρι μου. Μη μου πέσεις ψυχολογικά αν ζοριστούμε κάπως, όχι! Αντέχουμε πολύ, και παχύδερμα θα μας έλεγες…

Πληρώσαμε πάλι για να πας ένα μικρό ταξιδάκι στην αγαπημένη σου. Απ’ ότι έμαθα, ήσουν πάλι σούζα τώρα που βρεθήκατε να τα πείτε. Εμείς όμως δε θα δώσουμε σημασία σε αυτό, έλα πίσω και πες μας ότι όλα ήταν καλά. Έλα και πες μας για μία ακόμη φορά ότι η κρίση έμεινε πίσω. Τέτοια “τροφή” θέλουμε!

Άκου κε Σαμαρά, ο υποτακτικός δεν περνάει μπροστά, πάντα σκυμμένος θα είναι και πάντα «Yes» θα λέει. Άσε που δεν κάνεις για επαναστάτης…

Όσο θα της είσαι απαραίτητος, εσύ θα το παίζεις σύζυγος και εμείς οι φτωχοί συγγενείς που φοβούνται να μη σχολάσει ο γάμος.

Πηγή

LA VIDA, ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΣ ΑΝΑ

Ο Μάρκος Άνα γεννήθηκε το 1920 στην επαρχία της Σαλαμάνκα, σε μια οικογένεια ακτημόνων αγροτών. Έφηβος έζησε τον Εμφυλίο ως ενεργό μέλος της Juventudes Socialistas Unificadas, της οργάνωσης που δημιουργήθηκε την άνοιξη του ΄36, λίγο πριν το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου, απο την συνένωση των οργανώσεων της σοσιαλδημοκρατικής και της κομμουνιστικής νεολαίας.
Στο τέλος του Εμφυλίου, σε ηλικία 18 ετών, μεταξύ των χιλιάδων δημοκρατικών πολιτών που ο νικητής Φράνκο συνέλαβε, συλλαμβάνεται κι ο ίδιος. Καταδικάζεται πάμπολλες φορές σε θάνατο και γλυτώνει απο το κύμα διεθνούς αλληλεγγύης που ξεσπούσε υπέρ του κάθε φορά, με κορύφωση την παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας. Μένει συνολικά 23 χρόνια στη φυλακή. Αρχίζει να γράφει έχοντας ως αντίρροπες δυνάμεις έμπνευσης την απελπισία της ήττας και των κατατρεγμών και την ελπίδα της ουτοπίας.


Σε ηλικία 22 ετών, ήδη 4 χρόνια έγκλειστος, ο Άνα γράφει το ποίημα “La Vida” , η Ζωή:

Πες μου για τα δέντρα
Πες μου για το τραγούδι του ποταμού
που καλύπτει τον ήχο των πουλιών

Μίλα μου για τη θάλασσα.

Μίλα μου για τις μυρωδιές του κάμπου.
Για τα αστέρια. Για τον αέρα.

Μίλα μου για ορίζοντες χωρίς κλειδαριές και κλειδιά,
όπως οι καλύβες των φτωχών

Πες μου, πως είναι να σε φιλάει μια γυναίκα;
Δώσε μου μια λέξη για την αγάπη,
εγώ δεν θυμάμαι…

Οι νύχτες μυρίζουν ακόμα έρωτα;
Οι ερωτευμένοι φωτίζουν ακόμα το πάθος τους
με το φως του φεγγαριού;

Ή το μόνο που έχει απομείνει είναι αυτός ο λάκκος,
το φως που υπάρχει σ’έναν τάφο και το “τραγούδι” των βράχων;

22 ετών… έχω ξεχάσει το μέτρο των πραγμάτων,
τα χρώματα, τις μυρωδιές…

Γράφω ψηλαφώντας… για τη θάλασσα, τους κάμπους.
Γράφω “δάσος” αλλά δε θυμάμαι καν τη μορφή ενός δέντρου.

(και τώρα συγγνώμη, δεν μπορώ να συνεχίσω
ακούω τα βήματα του δεσμοφύλακα στον διάδρομο)

Ο φυλακισμένος νέος των 22 ετών καταλαβαίνει τι σημαίνει ζωή εν τη απουσία της, εν τη ελλείψει της. Μιλά για τον έρωτα, μιλά για τις αισθήσεις, τις μυρωδιές, τους ήχους, τα χρώματα, το φώς, για όλα αυτά που δεν έζησε ποτέ, που στερήθηκε. Πιάνει το νόημα της ζωής όντας καταδικασμένος σε θάνατο.

ΥΓ. Ο Πρίγκηπας, ο ήρωας του ομώνυμου βιβλίου του Μήτσου Κασόλα, έχει έναν διάλογο με τον εγγονό του. Λέει λοιπόν ο Πρίγκηπας: “εγγονέ, πως σου φαίνεται το σχολείο, μαθαίνεις τίποτα;” -“Αμέ”, απαντά ο μικρός, -“Για να σε ρωτήσω κάτι λοιπόν, πόσο κάνει 1+1″; -“Έλα ρε παππού, αυτό είναι εύκολο, το πρώτο που μας μαθαίνουν, 2 κάνει” -“Όχι εγγονέ μου, 1+1 μας κάνει ένα δέντρο ανθισμένο, ένα δέντρο ανθισμένο…”

Πηγή

ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ , ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ...

Τα διαδοχικά ταξίδια στο Βερολίνο, των πρωθυπουργών της μεγάλης Γαλλίας και της μικρής Ελλάδας, είναι ενδεικτικά του συσχετισμού ισχύος στην Ευρώπη. Και οι δύο πρωθυπουργοί σπεύδουν να ζητήσουν από τη Γερμανίδα καγκελάριο πολιτικό χρόνο και χαλάρωση· διαφορετικά βέβαια ο καθένας. Ο Γάλλος πιέζεται από τις νόρμες του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας και την άνοδο της Μαρί Λεπέν, ο Ελληνας ασφυκτιά υπό το πολλαπλό βάρος της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, των σαρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών, και κυρίως από την ασυγκράτητη ύφεση και ανεργία.

Η καγκελάριος Μέρκελ δεν θα πει στους κ. Βαλς και Σαμαρά, τουλάχιστον προς το παρόν, κάτι ουσιωδώς διαφορετικό από ό,τι διακήρυξε τις περασμένες ημέρες ο υπουργός της επί των Οικονομικών στο γερμανικό κοινοβούλιο. Ο Β. Σόιμπλε, παρουσιάζοντας το προσχέδιο προϋπολογισμού, υποστήριξε μεταξύ άλλων: «Ο,τι είναι καλό για τη Γερμανία, είναι καλό για την Ευρώπη» (όπου καλό είναι οι διαρκώς και καθολικώς ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί) και «πρέπει να σταματήσει η χρηματοδότηση της οικονομίας με δανεικά».

Η πρώτη δήλωση του κ. Σόιμπλε, αποσπασμένη από τον ισοσκελισμό, είναι ικανή να φουντώσει όχι μόνο το τυφλό, άλογο αντιγερμανικό μένος στους δοκιμαζόμενους πολίτες της ευρωζώνης, αλλά και το μίσος των πληττομένων πολιτών εναντίον της δημοκρατίας και της πολιτικής. Ο ακραία ουσιοκράτης κ. Σόιμπλε θεωρεί ότι όλοι οι άνθρωποι, σε όλους τους τόπους, υπό όλες τις περιστάσεις, πρέπει να υπακούουν στις ίδιες αμετάβλητες προσταγές. Η δεύτερη δήλωσή του δείχνει απλώς έναν πολιτικό που δεν μιλά ούτε ως πολιτικός ούτε ως οικονομολόγος, μιλά απλώς σαν ιεροκήρυκας, που κατέχει εξ αποκαλύψεως την μία και μοναδική αλήθεια και κανονίζει τον ιδεατό κόσμο, τον δικό του κόσμο, ερήμην της πραγματικής ζωής και των υλικών της προϋποθέσεων, ερήμην των περιπλοκών της οικονομίας και των απαιτούμενων ελιγμών.

Στην ουσιοκρατία, αν όχι ιδεοληψία, του κ. Σόιμπλε, απαντούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους πολιτικοί και οικονομολόγοι. Εν όψει της προετοιμασίας της συνόδου κορυφής του G20 τον Νοέμβριο, o Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου απηύθηνε έκκληση προς την Ευρώπη και την Ιαπωνία να ενισχύσουν τη ζήτηση και την επιχειρηματική δραστηριότητα. Στη διάσκεψη πιθανότατα θα συμφωνηθεί μια χρηματοδοτική ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομίας με 2 τρισ. δολάρια με άμεση επιδίωξη τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ο κ. Σόιμπλε αντιθέτως επιμένει ότι η εξυγίανση θα έρθει μόνο μέσω λιτότητας.

Ο πρόεδρος της ιταλικής Γερουσίας έχει άλλη άποψη: «Η λιτότητα με κάθε κόστος δεν είναι βιώσιμη», λέει ο Πιέτρο Γκράσο. Στην Ιταλία έχουν συγκεντρωθεί ήδη οι αναγκαίες 500.000 υπογραφές υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για τον τερματισμό της λιτότητας. Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται 54 βουλευτές του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος.

Η επισφαλής ισορροπία των Ολάντ-Βαλς στη Γαλλία, η φυγή προς τα εμπρός του Μάριο Ρέντσι στην Ιταλία, η αστάθεια στην εξαντλημένη Ελλάδα, όλα συνηγορούν υπέρ μιας λελογισμένης απεμπλοκής της ευρωζώνης από την πάση θυσία λιτότητα. Προς το παρόν διαφωνεί η πλεονασματική και βραχυπρόθεσμα κερδισμένη Γερμανία. Εντούτοις, μπροστά μας βρίσκονται δύο μεγάλα ραντεβού: η ευρωπαϊκή διάσκεψη κορυφής για την απασχόληση και την ανάπτυξη, που έχουν ζητήσει οι Ρέντσι-Ολάντ, και η διάσκεψη του G20, όπου η βούληση των ΗΠΑ υπέρ της χαλάρωσης είναι δεδομένη. Για πόσο ακόμη η Γερμανία θα λέει όχι σε όλους και για όλα και με ποιο τίμημα;

Πηγή

ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑ...

Τα λέω όλα είναι όπως είναι· αυτό

Είναι μια σχέση που ποτέ δεν με κούρασε· οδηγώ

Λιγάκι έξω από την Πτολεμαϊδα· ο ουρανός

Είναι σκλάβος της φθινοπωρινής βροχής· οσμίζομαι

Ηλεκτρικά φορτία

Που απογυμνώνουν την γη από τα ντελικάτα ορυκτά της· ηλεκτρισμός

Είναι όλος μας ο πολιτισμός.

Στον καιρό πάνε οι παρομοιώσεις και χάνονται

Όπως του ανέμου η αψάδα που σε πλησιάζει

Αλλά είναι κιόλας αργά:

Πέμπτη δοκιμασμένη που ανάμεσα από τα βουνά και την καμπίσια

Θαμπάδα, ανεβαίνω υπερσκελίζοντας

την Ελασσόνα, σαν μια φύση

Διονυσιακή, μαγνητίζοντας

Κι άλλο τον νου, κι άλλο τα μάτια μου

Να βρω εκείνο που μου έλειψε κι όμως η τύχη

Ευνοϊκή ξανά και πάλι μου το φέρνει…-

Το τοπίο σκληραίνει την φύση μου. Το φθινόπωρο

όλα τ’ αγιάζει.

Οι κοινωνίες κόπτονται για μια ιδιοτέλεια που σκλάβωσε τον νου πιο πολύ

Απ’ ότι ο ανθρώπινος φόβος. Οι κοινωνίες

με την τεφροδόχη τους της λογικής. Οι κοινωνίες

τα άντρα των ρουφιάνων.

Χάνομαι μες τον νου μου. Χάνομαι

και που δεν θέλω να χάνομαι

Ο λιγνίτης σπιθίζει, ίσως γύρω μου, ίσως μέσα μου, ίσως παντού.

Το άζωτο επαίρεται για μια δική του κοσμογονία.

Η φτώχεια γκρεμίζεται από έναν πλούτο της γης.

Η φτώχεια θέλει την μάζα της πολλαπλασιασμένη.

Η μακεδονίτικη στόφα είναι μια αφετηρία που κινεί τα πράγματα

κατά ένα αμφίρροπο δοκούν..

                                                  Πτολεμαϊδα 19.9.2014

Πηγή

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK

της Έλενας Μπούλια

Οι περισσότεροι γονείς, υπερήφανοι για τα παιδιά τους και τα κατορθώματά τους, συνηθίζουν να «ποστάρουν» φωτογραφίες τους στο Facebook, ή σε άλλα social media, και να αναφέρουν προσωπικές τους πληροφορίες, όπως σε ποιο σχολείο πηγαίνουν και σε ποιους παιδότοπους συχνάζουν. Αυτό που δεν ξέρουν οι γονείς αυτοί είναι ότι άθελά τους βάζουν τα παιδιά τους σε κίνδυνο.

 

Ποιος πραγματικά βλέπει τις φωτογραφίες σας;

 

Πριν προλάβετε να απαντήσετε «Μόνοι οι φίλοι μου» μάθετε πως μία φωτογραφία του παιδιού σας, την οποία μπορεί ένας φίλος π.χ. να αποθηκεύσει στον υπολογιστή του ή να κοινοποιήσει ή να κάνει tag, μπορεί ξαφνικά να βρεθεί στον υπολογιστή οποιουδήποτε επιτηδείου παιδεραστή. Δεν είναι δύσκολο, έπειτα, το άτομο αυτό να βρει τα ίχνη σας, το πού μένετε, πού πηγαίνει το παιδί σας σχολείο, πού συχνάζετε ή ακόμα και πότε εσείς λείπετε από το σπίτι.

Θα κρεμούσατε ποτέ μία φωτογραφία της 5χρονης κόρης σας, φορώντας μόνο το μαγιό της, από το μπαλκόνι του σπιτιού σας; Γιατί κάτι ανάλογο κάνετε ποστάροντας τακτικά φωτογραφίες της στο Facebook.

Ο πραγματικός κίνδυνος, ωστόσο, δεν είναι απλά να βλέπουν άσχετοι άνθρωποι τις φωτογραφίες των παιδιών σας, αλλά να δημιουργούν με αυτές ψηφιακά ίχνη. Για παράδειγμα, κάποιος που είδε ότι πριν δύο χρόνια κάνατε διακοπές στην Νάξο, ή που βρίσκει πού εργάζεστε εσείς, μπορεί να προσεγγίσει κάπου το παιδί σας (π.χ. στην παιδική χαρά που ξέρει ότι παίζει) λέγοντάς του «Γεια σου, είχαμε γνωριστεί πριν δύο χρόνια στην Νάξο, είμαι συνάδελφος του μπαμπά!» και κάπως έτσι να ξεκινήσει μία συνομιλία μεταξύ τους που κανείς δεν θέλει να μάθει πώς θα εξελιχθεί.

Το παιδί το ρωτήσατε;

Προφανώς ένα νεογέννητο ή ένα παιδί 2 ετών δεν μπορεί να έχει άποψη για το αν θέλει οι φωτογραφίες του να κοινοποιούνται σε όλον τον κόσμο, όμως μεγαλώνοντας θα έχει και δεν αποκλείεται να θεωρήσει πως οι φωτογραφίες αυτές αποτελούν εισβολή στην ιδιωτικότητά του. Το να γνωρίζει ο καθένας τα πάντα για τα παιδικά του χρόνια (τι φορούσε, τι χαζομαρούλες έκανε, τι έτρωγε ή δεν έτρωγε) μπορεί να φανεί ακόμα και προσβλητικό στο παιδί σας. Μελέτη που πραγματοποίησε πρόσφατα το Πανεπιστήμιο NSW, και συγκεκριμένα το ερευνητικό τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, έδειξε ότι οι σημερινοί έφηβοι ενοχλούνται σοβαρά από τις φωτογραφίες τους που έχουν ανεβάσει ή συνεχίζουν να ανεβάζουν οι γονείς τους στο Facebook. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν πέσει ακόμα και θύματα cyberbullying εξαιτίας φωτογραφιών που είχαν ποστάρει παλιά οι γονείς τους.

Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι δεν αποκλείεται κάποια από τα παιδιά αυτά να κάνουν ακόμα και μήνυση κάποια στιγμή στους γονείς τους, για το γεγονός ότι δημοσίευαν προσωπικά τους δεδομένα χωρίς την συγκατάθεσή τους.

Κι αν αυτό σας φαίνεται υπερβολικό, σκεφτείτε τουλάχιστον πώς θα μιλήσετε στα παιδιά σας για την ανάγκη της προστασίας των προσωπικών τους δεδομένων και της ιδιωτικότητάς τους, αν εσείς οι ίδιοι δεν τα έχετε προστατεύσει πρώτοι.

Μελλοντικοί κίνδυνοι

Κι αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται μακρινά και σκέφτεστε ότι το παιδί είναι ακόμα μικρό και μπορείτε να το προστατεύσετε μια χαρά, σκεφτείτε τι επίπτωση μπορεί να έχουν οι δημοσιοποιημένες φωτογραφίες του στην ενήλικη ζωή του. Πριν λίγο καιρό το Facebook ανανέωσε την πολιτική απορρήτου του ενημερώνοντας τους χρήστες ότι συλλέγοντας στοιχεία από εκείνους και τους φίλους τους, μπορεί πλέον πιο εύκολα να φέρνει σε επικοινωνία άτομα που μπορεί να γνωρίζονται μεταξύ τους. Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι με κάθε φωτογραφία του παιδιού σας που ποστάρετε, άθελά σας βοηθάτε το Facebook να συγχωνεύει τον πραγματικό με τον ψηφιακό του κόσμο. Οι αλγόριθμοι θα αναλύουν σιγά-σιγά τους ανθρώπους γύρω από το παιδί σας, τις αναφορές που γίνονται για εκείνους και θα στο μέλλον θα καθορίζουν τον πιο στενό κύκλο του παιδιού.

Τέλος υπάρχει ένας ακόμα πιο ύπουλος κίνδυνος, ο οποίος μπορεί να στοιχειώσει το παιδί σας στην ενήλικη ζωή του: Αμέτρητες εφαρμογές, ιστοσελίδες και «φορετά» τεχνολογικά μέσα βασίζονται σήμερα στην αναγνώριση προσώπου, ενώ στα σκαριά βρίσκεται και ο πανταχού παρών «βιο-προσδιορισμός». Το 2011 μία ομάδα hackers δημιούργησε μία εφαρμογή που σου επιτρέπει να σκανάρεις το πρόσωπο οποιουδήποτε και να εμφανίζονται στην οθόνη σου απευθείας τα προσωπικά του στοιχεία. Ποστάροντας, λοιπόν, φωτογραφίες και πληροφορίες για το παιδί σας ενδεχομένως να καταστρέφετε κάθε ελπίδα του για πραγματική ανωνυμία στο μέλλον.

Θέλετε να δημιουργήσετε ένα ασφαλές ψηφιακό αρχείο με φωτογραφίες και ντοκουμέντα του παιδιού σας από την γέννησή του, στο οποίο να μπορεί να ανατρέχει στο μέλλον; Φτιάξτε του ένα e-mail και στέλνετε εκεί ό,τι θα θέλατε να ποστάρετε –αντί να το ποστάρετε. Και όταν θα είναι αρκετά ώριμο για να διαχειρίζεται τα e-mail του, δώστε του τον κωδικό!

Πριν ποστάρετε οποιαδήποτε φωτογραφία...

 -Μάθετε ότι το Facebook απαγορεύει την δημιουργία προφίλ σε παιδιά κάτω των 13 ετών. Αν το παιδί έχει ήδη προφίλ και είναι κάτω των 13ων, τότε έχει δηλώσει ψεύτικη ημερομηνία.

-Προσέχετε τις πληροφορίες που δίνετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τόσο για εσάς όσο και για τα παιδιά σας (όνομα μαιευτηρίου, πόλη, οδός, όνομα και ηλικία παιδιού).
-Μην κάνετε ποτέ tag (δηλαδή, μην βάζετε ετικέτες με ονόματα) στα παιδιά σας, σε φωτογραφίες και video. Οι πραγματικοί σας φίλοι ξέρουν και το όνομα του παιδιού σας και κάθε πληροφορία για εκείνο.

-Ζητήστε και από τους φίλους σας να κάνουν το ίδιο: Να μην «ανεβάζουν» φωτογραφίες των παιδιών σας και μην τα κάνουν tag.

-Ελέγξτε τις ρυθμίσεις ασφαλείας σας και φροντίζετε να βλέπουν ό,τι δημοσιεύετε ΜΟΝΟ οι φίλοι σας –ούτε καν οι φίλοι των φίλων σας. Εξυπακούεται ότι και το ίδιο το προφίλ σας πρέπει να είναι ανοιχτό μόνο για φίλους.

-Ελέγχετε τους φίλους σας. Μην αποδέχεστε αιτήματα φιλίας από άτομα που δεν γνωρίζετε.

-Όταν «ανεβάζετε» φωτογραφίες σας, καλό είναι να έχετε κλειστή την ρύθμιση της τοποθεσίας που δείχνει πού ακριβώς βρίσκεστε την δεδομένη στιγμή.

-Μην βγάζετε και «ανεβάζετε» φωτογραφίες που δείχνουν ποιο είναι το σχολείο του παιδιού σας ή το όνομα του παιδότοπου που παίζετε ή την διεύθυνσή σας.

-Μην «ανεβάζετε» φωτογραφίες που μπορεί να φέρουν το παιδί σας σε δύσκολη θέση 10 ή 20 χρόνια μετά (π.χ. γυμνές φωτογραφίες του ή φωτογραφίες από την τουαλέτα κ.λ.π.)

-Σε κάθε περίπτωση, μην ξεχνάτε ποτέ ότι από την στιγμή που ποστάρετε μία φωτογραφία δεν μπορείτε ποτέ να είστε 100% σίγουροι για την... μοίρα της. Γι'αυτό φροντίστε, τουλάχιστον, να λαμβάνετε τα παραπάνω μέτρα ασφαλείας.

Πηγή
 

ΣΚΟΤΙΑ: Η ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

του Τάκη Φωτόπουλου

Την Παρασκευή το πρωί πανηγύριζε το Σίτυ του Λονδίνου και τα χρηματιστήρια, όχι μόνον στο Λονδίνο, αλλά της Υπερεθνικής Ελίτ γενικότερα. Και αυτό, γιατί κάτω από μια πρωτόγνωρη επίθεση της Υ/Ε, της Βρετανικής ελίτ (συμπεριλαμβανομένης της Σκοτσέζικης οικονομικής ελίτ, της οποίας το 90% των επιχειρηματιών τάχθηκαν κατά της ανεξαρτησίας) και φυσικά των ΜΜΕ που ελέγχουν οι ελίτ ―τα οποία οργίασαν σε μεροληψία, με επί κεφαλής το «αντικειμενικό» BBC!― θα ήταν άθλος να κέρδιζε στο δημοψήφισμα το «Ναι» στην ανεξαρτησία. Ένας άθλος που θα οφειλόταν όχι στην αναζωπύρωση του εθνικισμού, όπως υποστηρίζει η εκφυλισμένη «Αριστερά», αλλά στη μαζική κινητοποίηση των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης και της συνακόλουθης αποβιομηχάνισης στη Σκοτία. Δηλαδή: των ανέργων, των ψευδο-απασχολούμενων με μισθούς επιβίωσης, των φτωχών και των αδικημένων που όλα αυτά τα χρόνια απείχαν από τις εκλογές. Και αυτό, γιατί αυτά τα στρώματα βρέθηκαν χωρίς καμιά πολιτική εκπροσώπηση μετά την παγίωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επέβαλε η παγκοσμιοποίηση στη Βρετανία, ανεξάρτητα από το εάν εξέλεγαν το Συντηρητικό ή το Εργατικό κόμμα. Γεγονός που οδήγησε στο φούντωμα του κινήματος για ανεξαρτησία, δηλαδή για την αυτοδιάθεσή τους.

Η ανεξαρτητοποίηση περιφερειών είναι βέβαια κατ’ αρχή θετική εάν στόχο έχει τον μεγαλύτερο αυτοκαθορισμό ενός λαού. Αυτό όμως σημαίνει ότι η ανεξαρτητοποίηση θα πρέπει να συνεπάγεται όχι μόνο πολιτική αυτοδυναμία, όπως είναι αυτονόητο, αλλά το κυριότερο ―ιδιαίτερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης― οικονομική αυτοδυναμία, η οποία είναι αναγκαία προϋπόθεση εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας.

Εάν, επομένως, το κίνημα της ανεξαρτητοποίησης υποκινείται ή ενθαρρύνεται από την ίδια την Υ/Ε με στόχο τη διάλυση ενός ισχυρού κράτους-έθνους, και την ευκολότερη ενσωμάτωση στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης των υποτελών κρατιδίων που θα προκύψουν από αυτό, και την συνακόλουθη υποταγή τους στην Υ/Ε, τότε η ανεξαρτησία αυτή είναι όχι απλά αρνητική, αλλά καταστροφική (βλ. Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, και πιθανώς σύντομα Συρία.)
Φυσικά, η περίπτωση της Σκοτίας δεν ανήκε σε αυτή τη κατηγορία αφού η Βρετανία παίζει ρόλο «υπαρχηγού» στην Υ/Ε, γι’ αυτό και η Αμερικανική ελίτ αναγκάστηκε να πάρει δημόσια θέση κατά της ανεξαρτησίας της Σκοτίας, ενώ βέβαια η ίδια επιδόθηκε σε κανονική σφαγή των Σέρβων για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους οι... Κοσοβάροι και να ολοκληρωθεί η διάλυση ενός σχετικά αυτοδύναμου ισχυρού κράτους στα Βαλκάνια, της Γιουγκοσλαβίας. Ιδιαίτερα μάλιστα θορυβούσαν την Υ/Ε οι αντιπολεμικές τάσεις των Σκοτσέζων που τάχθηκαν ενάντια στους πολέμους της Υ/Ε (στους οποίους πρωτοστατούσε βέβαια η Βρετανία), ενάντια στο ΝΑΤΟ, και ενάντια στα πυρηνικά. Aκόμη και ο αρχηγός του Σκοτσέζικου εθνικιστικού κόμματος, ο Σάλμοντ, που ήταν παλαιότερα ακτιβιστής ενάντια στο ΝΑΤΟ, επέσυρε την μήνιν της Υ/Ε και της Βρετανικής όταν τόλμησε να εκφράσει την εκτίμηση του για τις πολιτικες Πούτιν που ανόρθωσαν τη Ρωσία και δήλωσε ότι δεν μπορεί να γίνει βομβαρδισμός των τζιχαντιστών στη Συρία, χωρίς απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ.

Όμως, το κρίσιμο ερώτημα που γεννιέται είναι το ακόλουθο. Είναι δυνατή η πολιτική αυτοδυναμία μιας χώρας ενσωματωμένης στην ΝΔΤ που δεν είναι ισότιμο  μέλος της Υ/Ε (η οποία βέβαια δεν θα πήγαινε ποτέ ενάντια στις σχετικές εντολές των οικονομικών ελίτ και των πολυεθνικών) και πολύ περισσότερο η οικονομική αυτοδυναμία της; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν το Σκοτσέζικο εθνικιστικό κόμμα, αντίθετα με τα άλλα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, δεν αμφισβητεί ούτε το Ευρώ ούτε πολύ περισσότερο την ΕΕ, και δεν επιδιώκει καν η χώρα να έχει το δικό της εθνικό νόμισμα;

Είναι, δηλαδή, φανερό ότι η Σκοτσέζικη εθνικιστική ελίτ, σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που στήριξαν το «Ναι», δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με την ΕΕ και την Υ/Ε γενικότερα. Γι’ αυτό άλλωστε ο ίδιος ο Σάλμοντ υποσχόταν φορολογικούς παραδείσους στις πολυεθνικές για να προσελκύσει περισσότερες στη Σκοτία! Δεν ήταν λοιπόν περίεργο όταν τον ρωτούσαν πώς αυτός θα εξασφάλιζε ένα φιλειρηνικό κοινωνικό κράτος μέσα στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ―όταν ακόμη και οι Νορβηγοί που έχουν επίσης μεγάλα αποθέματα πετρελαίου είδαν μια μαζική υποχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας― αναγκαζόταν να καταφεύγει στις ανοησίες τύπου...ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτός θα τα κατάφερνε καλύτερα από τους Μιτεράν, Ολάντ κ.λπ. γιατί θα ήταν καλύτερος διαπραγματευτής! Είναι βέβαια γνωστό ότι, παρά το γεγονός ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες ακόμη διατηρούνται στη Νορβηγία, οι σοσιαλδημοκράτες μετείχαν ενθουσιωδώς όχι μόνο στους κτηνώδεις Νατοϊκούς βομβαρδισμούς της Λιβύης αλλά, βέβαια, και στη διαδικασία μιας συνεχούς εντατικοποίησης και επιδείνωσης των εργασιακών συνθηκών. Oπως δηλαδή ακριβώς επιβάλλει η ΝΔΤ και στη Νορβηγία μέσα από τη συμμετοχή της στους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης (ΠΟΕ κ.λπ.) αλλά και της εναρμόνισης των πολιτικών της με αυτές της ΕΕ, παρόλο που δεν είναι μέλος της.

Από την άλλη μεριά, στην Αγγλία, όχι μόνο τα λαϊκά στρώματα αλλά και τμήμα των μεσαίων στρωμάτων που σήμερα συνθλίβονται, όπως παντού, έχουν αντιληφθεί ότι χωρίς οικονομική αυτοδυναμία δεν μπορεί να νοηθεί πολιτική αυτοδυναμία και αυτοκαθαρισμός στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, γι’ αυτό και μετά το δημοψήφισμα που ανέλαβε να κάνει ο Κάμερον το 2017 μπορεί κάλλιστα η Βρετανία να οδηγηθεί εκτός ΕΕ, που είναι η αναγκαία (αλλά όχι βέβαια και επαρκής) συνθήκη για οποιαδήποτε πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία. Και οι κοινωνικές πολιτικές βέβαια του Φαράτζ δεν διαφέρουν από αυτές του Κάμερον γιατί και αυτός, όπως και ο Σάλμοντ, εκπροσωπεί περισσότερο την εθνικιστική αστική τάξη παρά τα λαϊκά θύματα της παγκοσμιοποίησης.

Με άλλα λόγια, πραγματική ανεξαρτησία και αυτοδυναμία, δηλαδή εθνική και οικονομική κυριαρχία, είναι αδύνατες μέσα στην ΝΔΤ γενικά, και την ΕΕ ειδικότερα. Ακόμη, δηλαδή, και αν νικούσε το «Ναι» στην Σκοτία θα ήταν νίκη κατά της ΝΔΤ μόνο αν θα έπαυε να είναι προτεκτοράτο όχι μόνο της Αγγλικής ελίτ, αλλά και της ΕΕ και της Υ/Ε γενικότερα...

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (21 Σεπτεμβρίου 2014)