ΚΑΛΟ ΤΟ SMARTPHONE, ΑΛΛΑ ΜΙΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΟΥ...

Γράφει η Ζωή Αλεξαντωνάκη

Πήγα για καφέ. Με την παρέα μου. Έκατσα σε μια γωνιά νιώθοντας έντονη την ανάγκη να παρατηρήσω. Πρόσωπα, συμπεριφορές, σημάδια. Κάποιοι έλεγαν τα νέα τους, κάποιοι ξεφώνιζαν και μιλούσαν ασταμάτητα, θεωρώντας πως δεν υπάρχει άλλος κόσμος γύρω. Κάποιοι άλλοι έπιναν νωχελικά τον καφέ τους, κοιτάζοντας την όμορφη θέα της παραλίας του Ρεθύμνου. Οι περισσότεροι έπαιζαν με τα κινητά τους.

Μηχανικά έβγαλα κι εγώ από την τσάντα μου το, νέας τεχνολογίας, έξυπνο, κινητό μου. Πιο έξυπνο από εμένα, αφού μπορεί και κάνει χιλιάδες πράγματα με το πάτημα ενός και μόνο κουμπιού! Είδα την επικαιρότητα, τις δημοσιεύσεις των φίλων μου, τις νέες φωτογραφίες τους.

Σήκωσα ξαφνικά το βλέμμα, διαπιστώνοντας έκπληκτη ότι οι περισσότεροι στην παρέα μου έπαιζαν με τα κινητά τους. Προτού με βρίσει η μοναδική άνευ κινητού ανά χείρας φίλη μου, το έκλεισα και το έβαλα πίσω στη θέση του. Εκεί που ανήκει τις στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης με τους φίλους μου.

Οι υπόλοιποι συνέχιζαν να παίζουν. Like, post, check-in, tag, tweet. Facebook, Twiter, Instagram, παιχνίδια. Και η συζήτηση; Η πρόσωπο με πρόσωπο συνομιλία; Ο διάλογος; Όλα χαμένα, σφαγμένα στο κατώφλι του διαδικτύου και των έξυπνων κινητών, κατά κόσμον «smart phones».

Πόσο φρικτό είναι, πράγματι, να πηγαίνεις για έναν καφέ και να συναντάς ανθρώπους με προέκταση του χεριού τους το κινητό… Δεν μιλάμε για πέντε ή δέκα λεπτά. Αλλά για τις περιπτώσεις που αυτό γίνεται επί μονίμου βάσεως. Όταν παρατηρείς, αντί για τους ανθρώπους, να «μιλάνε» τα κινητά.

Καλή η τεχνολογία. Καλά και τα smart phones. Άξια. Ναι, χωρίς αυτά κι εγώ θα δυσκολευόμουν πια… Αλλά λίγο μέτρο, ρε φίλε. Λίγη… απεξάρτηση. Λίγο… παρελθόν.

Τότε που μιλούσαμε και γελούσαμε και παίζαμε και φωνάζαμε όχι μέσα από μία οθόνη. Αλλά ο ένας στο πρόσωπο του άλλου, κοιτώντας τον στα μάτια, σκουντώντας τον στην πλάτη. Άφησε το κινητό, ρίξε το βλέμμα σου στον ήλιο, πες μια κουβέντα, διαφώνησε εν ανάγκη, αλλά πες κάτι! Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι μουγκός, ούτε θα χάσεις κάτι αν μιλήσεις λίγο με την παρέα σου! «Ξύπνα», φίλε μου. Η ζωή τρέχει…

Πηγή