ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ

Πότε είμαστε στα πάνω μας και πότε στα κάτω μας. Κλυδωνιζόμαστε πάνω σε ένα εκκρεμές όλη μέρα.

 

 Αρκεί να μας πουν μία καλή κουβέντα και στιγμιαία χαιρόμαστε. Αρκεί να μας κοιτάξουν άγρια και στιγμιαία στενοχωριόμαστε. Έρμαια των άλλων. Και ειδικά των Εγώ μας. Όλα κινούνται μέσα στα αντίθετα.

Χαρά-λύπη, ευτυχία-δυστυχία, γοητεία-απογοήτευση, ηδονή-οδύνη, ευγένεια-αγένεια, πάνω-κάτω, μικρό-μεγάλο, μέσα-έξω, ψηλό-κοντό, ηλιθιότητα-εξυπνάδα, καλό-κακό, αγιοσύνη-διαβολιά, όμορφο-άσχημο, αδύνατο-χοντρό, πλούσιο-φτωχό, πολύ-λίγο, ζενίθ-ναδίρ………

Τι ζητάμε;

Να μετριάζουμε τις αντιθέσεις, να ελαττώνουμε την κίνηση του εκκρεμούς σιγά σιγά, βήμα βήμα, μέχρι να το ακινητοποιήσουμε. Αυτό είναι ισορροπία. Όλα τα άλλα είναι ανισορροπία.

Όλοι θέλουμε να είμαστε ισορροπημένοι. Οι περισσότεροι νομίζουν μάλιστα πως ήδη είναι. Μέχρι να αυτοπαρατηρηθούν. Τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Γιατί η πραγματικότητα ξεπερνάει και την πιο τολμηρή φαντασία, όπως είπε και ο Επίκτητος.

Πηγή