ΒΑΝΑΔΙΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΒΟΛΦΡΑΜΙΤΗΣ, ΟΡΥΚΤΑ ΓΙΑ ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗ ΠΑΡΑΘΥΡΩΝ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΩΝ

 

Τα τελευταία χρόνια έχουν παρουσιαστεί έξυπνα παράθυρα (smart windows) που ρυθμίζουν την είσοδο φωτός και ζέστης σε ένα χώρο. Αυτό οφείλεται σε ένα φωτοθερμικό υλικό που αλλάζει δομή σε μια θερμοκρασία αλλάζοντας ταυτόχρονα τις οπτικές του ιδιότητες στη περιοχή του infrared (θερμότητα).

Συγκεκριμένα για πάνω απο μια θερμοκρασία ένα παράθυρο επικαλυμμένο απο αυτό το υλικό ανακλά τη θερμότητα απο το εξωτερικό περιβάλλον ενώ για κάτω απο αυτή τη θερμοκρασία το υλικό στο παράθυρο γίνεται απορροφητικό, επιτρέποντας έτσι σταθερή θερμοκρασία στο χώρο.

Ένα τέτοιο υλικό παρασκευάζεται με βάση το θερμοχρωμικό οξείδιο του βαναδίου (VO2), στο οποίο ένα μέρος 1-2% V αντικαθιστάται απο W (Βολφράμιο). Για τη στοιχειομετρία αυτή η θερμοκρασία μεταβολής των οπτικών ιδιοτήτων του VO2 πέφτει απο τους 70 ^οC περίπου στους 29 ^οC. Εφαρμογή αυτής της συμπεριφοράς μπορεί να υπάρξει και στα καλύμματα των θερμοκηπίων και αυτό αποτελεί καινοτομία! Αντιγράψτε με, πριν σας τη φάνε την ιδέα κορόιδα κουραδόμαγκες οι Γερμανοί… Κορόιδα όχι με δύο films. Εντάξει;

Σε ένα θερμοκήπιο επιθυμείται ανάκλαση του φωτός το μεσημέρι όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία αλλά όχι ανάκλαση όταν πέφτει ο ήλιος. Δυστυχώς στην Ελλάδα  τέτεοιες εφαρμογές δεν γίνονται αντιληπτές αν και στα Ελληνικά ΑΕΙ τα “ξέρουν όλα”, αν και είναι οι “πρωταθλητές” της επιστήμης της Ανατολικής Μεσογείου. Κάφροι γαρ και ότι δηλώσεις είσαι… χιχιχι

Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, σας έδωσα λύση για τη μόνωση των παραθύρων σας και μια καινοτομία για έξυπνα καλύμματα θερμοκηπίων. Eίναι μεταφορά τεχνολογίας και θέσεις εργασίας.
Σας “πληρώνω” που έρχεστε και με διαβάζετε. Αυτοί που σας βάζουν και ακούτε στα ΜΜΕ, σας τα λένε αυτά; ¨Οχι. Αυτούς τους πληρώνετε εσείς για να τους βλέπετε…
Δεν φταίνε τα chemtrails για τη κατάστασή  σας άλλο πράγμα φταίει…

Ελληνικές εταιρείες με “ιδέες” προπολεμικές

Εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός της χρήσης οξειδίων αλουμινίου απο γνωστή εταιρεία της Κρήτης που πουλάει πλαστικά καλύμματα για θερμοκήπια για θερμομόνωση. Προφανώς το υλικό που σας περιέγραψα είναι κλάσεις καλύτερο.  Άκουσα ότι το εκανε και πατέντα. Ναί η καημένη… χιχιχι

Εκτός αυτού, το οξείδιο του αλουμινίου παρουσιάζει θερμοχρωμικό φαινόμενο στους 400 περίπου ^οC, αντιλαμβάνεστε ότι  ακόμη και μια μερική αντικατάσταση του αλουμινίου με βολφράμιο δεν θα μετέτρεπε το πλαστικό της κάλυμμα σε έξυπνο πλαστικό (smart plastic) στη περιοχή των 30 ^οC. Το υλικό το οποίο σας αναφέρω δεν το ξέρουν στην εταιρεία αυτή παρότι είναι γνωστές οι ιδιότητές του απο το 2006!

Πώς να πάει μπροστά αυτή η χώρα… Με τις πορδές του Σαμαλά και του πρώην Τούρκογλου; Tί ΕΣΠΑ και τρίχες; Δέκα χρόνια  σε τί κατέληξαν; Επιδοτήσεις, φορολόγηση αγρών για να φάνε τζάμπα τα χωράφια και να τα παραχωρήσουν στις ΕΟΖ που στήνουν με τις πλάτες λαμογιών που τρώνε και σε νέα ύπουλα τραπεζικά προιόντα με συμβόλαια. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη. Είναι αρπαχτή. Μια λουμπίνα και μισή είναι!

Ορυκτός πλούτος και δευτερογενή προιόντα

Όπως αντιληφθήκατε αυτό που έχει σημασία στην ανάπτυξη του παραπάνω καινοτόμου προιόντος είναι - εκτός της τεχνολογίας και της εμπειρίας που δεν υπάρχει στη χώρα, παρά μόνο σε εκπομπές “μεταμεσονύκτιες” όπου όλοι έχουν άποψη - τα βασικά μέταλα, το βανάδιο (V) και το βολφράμιο (W). Ευτυχώς, αυτά υπάρχουν στην Ελλάδα μέσα σε διάφορα ορυκτά. Δυστυχώς αυτά τα πρωτογενή υλικά με τα ορυκτά τους, θα πάνε για πούλημα μέσω ΤΑΙΠΕΔ. 

Είναι το είδος της “ανάπτυξης” το οποίο ενστερνίζεται ο αντιπρόεδρος του 3%, αυτός που άφησε με ένα υποβρύχιο την Ελλάδα και αυτό μειωμένης μαχητικής ικανότητας, ο πρώην Τούρκογλου.

Είναι η “ανάπτυξη” για την οποία κόπτονται όλοι εντός και εκτός Βουλής και για την οποία κανείς δεν κάνει τίποτα (με τι προσόντα άλλωστε), πλήν του να ξεπληρώνει τη “σιωπή” των Προέδρων πάσης φύσης, των συγγενών τους και των φίλων τους με “επιδοτήσεις” χάριν των ντόπιων (εφοπλιστές, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, καναλάρχες) και ξένων συμφερόντων (Ιδρύματα, ΜΚΟ, Παρατηρητήρια κλπ), σε μια χώρα που γίνεται πλιάτσικο και που μεταμορώνεται σε Ένωση από ΕΟΖ, πρίν μέρη της αυτονομηθούν.

Είναι η “ανάπτυξη-ξεπούλημα” των πρωτογενών πηγών της χώρας και της Ελληνικής γής με ΕΟΖ για την οποία τα αριστερά κόμματα κάνουν την πάπια.

Το βανάδιο (V) το οποίο ευρίσκει κανείς στο ορυκτό βαναδινίτη, που είναι μέσα και στο λιγνίτη, που οι κύριοι μπουχέσες του ΥΠΕΚΑ σπαταλούν στη ΔΕΗ αργά ή γρήγορα θα ξεπουληθεί μέσω ΤΑΙΠΕΔ, όπως και ο χρυσός, το νερό κοκ. Το βολφράμιο (W) το οποίο υπάρχει και αυτό στην Ελλάδα μέσα στο ορυκτό βολφραμίτη, φυσικά θα πάει και αυτό για ξεπούλημα.

Πουλώντας τις πρωτογενείς πηγές της χώρας μας π.χ. ορυκτά στους δανειστές, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αναπτύξει δική της τεχνολογία ούτε να παράγει δευτερογενή προιόντα στα οποία μεταφέρεται και πολλπλασιάζεται το κέρδος. Ανάπτυξη γιόκ. Οι επενδυτές στις ΕΟΖ δεν επανεπενδύουν στην Ελλάδα. Εξαγωγές θα υπάρχουν με βάφτισμα των εισαγομένων στις ΕΟΖ προιόντων σαν ελληνικών, τα νούμερα θα ευημερούν αλλά οι Έλληνες πολίτες θα ζούν σαν δούλοι, κάτω απο την επικυριαρχία άλλων που ήδη είναι στα πράγματα και συνεχώς προλειαίνουν το έδαφος.
Θέλετε ανάπτυξη στη χώρα; Θέλετε να ζήσουν τα παιδιά σας στην Ελλάδα; Απορρίψετε το παρόν πολιτικό σύστημα, το οποίο ότι κάνει το κάνει για κακό και για την απαξίωση της χώρας. Δεν τους καταλάβατε ακόμη;

Περί αξιοκρατίας, προστασίας κλεφτών, λαμογιών και ασχέτων γενικώς

Ξέρετε και το άρθρο αυτό, εσείς της προπαγάνδας κρύψτε το. Να μη δεί ο κόσμος τη διαφορά. Δώστε χώρο και χρόνο στους τουρκόγυφτους που βγαίνουν στα ΜΜΕ και παίζουν τον μεγάλο, αυτούς τους καραγκιόζηδες που διαφημίζουν οι εφοπλιστοτραπεζίτες στα ΜΜΕ για να τους ψηφίζει ο κόσμος και να θεωρείστε κάτι εσείς. Μπαγλαμάδες. Σημασία έχει να  μη φανεί ότι οι άλλοι με τις μώβ γραβάτες, που τους ταίζετε επι χρόνια είναι σκάρτοι και εγώ όχι.

Με τί προσόντα όλοι θέλετε να σας σέβονται στην Ευρώπη; Αφού σας βλέπουν ότι είστε μεγάλα κορόιδα και λιβάνια Ανατολής.

Όσο δεν κάνετε τόπο κομπλεξικοί μου στους άξιους και δεν αλλάζετε νοοτρπία, θα πάτε και πιο κάτω. Πάρτε αναπνοή στη Κρήτη και τη Πελοπόννησο. Έρχονται οι Κινέζοι. Νέες ΕΟΖ. Άλλα κόλπα...

Όσον αφορά εμένα είμαι πολύ καλά και δεν θα κάνω το Σοφιανόπουλο για πάντα. Τον θυμάστε πόσα χρόνια τα έλεγε στη τηλεόραση; Tί άλλαξε απο τότε; Τίποτα. Πόσοι εξύπνησαν; Ελάχιστοι.
Ζείτε στην τριτοκοσμική Ελλάδα και σας κυβερνούν αυτοί που σας αξίζουν. Τα τσόλια. Δεν είμαι “επιθετικός”. Εσείς είστε “παθητικοί”, τόσο που έχω αρχίσει να σας συχαίνομαι.

Πηγή

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΩΡΙΜΟΣ ΛΑΟΣ ή ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙΣΕΙ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ;

Η πολιτική αποτελείται από δύο παραμέτρους. Η μια είναι η διαχείριση, η άλλη όμως είναι ο φορέας αυτής της διαχείρισης. Δηλαδή ο φορέας άσκησης της πολιτικής εξουσίας. Εμείς οι Έλληνες, επί δύο αιώνες τώρα, ενώ ασχολούμαστε μόνο με το είδος της διαχείρισης, κατά ένα περίεργο τρόπο ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με τον ίδιο το φορέα της διαχείρισης. Ούτε και σήμερα ασχολούμαστε με αυτόν!!!

Φορείς άσκησης της εξουσίας στην Ελλάδα, είναι εδώ και δύο αιώνες τα κόμματα. Είναι αυτά τα κόμματα που γνωρίζουμε και δεν υπάρχει λόγος να επεκταθούμε εδώ και να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Το πολίτευμά μας είναι αυστηρά κομματοκρατικό. Εμείς είμαστε απλά ψηφοφόροι – καταναλωτές κομματικών προτάσεων (σε προγράμματα και πρόσωπα), αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαστε πολίτες – παραγωγοί πολιτικής.

Αυτό ακριβώς πρέπει να αλλάξει. Αν δεν αλλάξει, τότε δεν πρόκειται επί της ουσίας να αλλάξει τίποτα. Όμως γι’ αυτό δεν μιλάει κανένα κόμμα, γιατί απλά δεν θέλει να απεμπολήσει το μερίδιο εξουσίας που απολαμβάνει. Ένα απλό παράδειγμα είναι αρκετό. Ποτέ επί δύο αιώνες, κανένα κόμμα δεν έδωσε τη δυνατότητα στο λαό να αποφασίσει επί ενός θέματος με δημοψήφισμα, εκτός από λίγα δημοψηφίσματα που είχαν μοναδικό αντικείμενο το θέμα της Βασιλείας. Η επίσημη κομματική αιτιολογία είναι ότι ο λαός είναι ανώριμος. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι το αποδεχόμαστε κι εμείς οι πολίτες και δεν μιλάμε. Ακόμα και σήμερα που η χώρα και ο λαός μας βγήκαν στη διεθνή «σέντρα» του εξευτελισμού και παρουσιάζονται ως παράδειγμα προς αποφυγή, ακόμα και τώρα που καταστρεφόμαστε, κατά ένα μυστήριο τρόπο δεν μιλάμε για το θέμα ταμπού που αφορά τον φορέα που εξουσιάζει τις ζωές μας.

Περιμένουμε μοιρολατρικά να μας σώσει ο κάθε Σαμαράς, Τσίπρας, Μιχαλολιάκος, Καμμένος, Κουβέλης κ.λ.π. μαζί με όλες τις κληρονομικές πολιτικές φαμίλιες που σέρνουν πίσω τους, αλλά το ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι κι εμείς οι πολίτες, ούτε που το διανοούμαστε.

 

Και να σκεφτεί κάποιος ότι εδώ γεννήθηκε η δημοκρατία!!!!!

Πηγή

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Πρόλαβα κι έζησα σε μια εποχή – και μια χώρα – που το απόλυτο σκοτάδι ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Ένα σκοτάδι που δεν το διέκοπτε κανένα φωτεινό σημείο στον ορίζοντα, κανένα τεχνητό φως. Όταν είχε ξαστεριά, ο ουράνιος θόλος ήταν μια άπειρη ζάλη που υπέβαλε στην σκέψη σου όλο το απύθμενο βάθος της. Όταν είχε φεγγάρι, ένα απόκοσμο φως ξυπνούσε όλες τις παλιές δοξασίες, τους κρυμμένους θεούς του σκότους και τις αιθέριες νεράιδες της φαντασίας μας. Όποιος έχει ζήσει αυτή την εμπειρία είναι όσο γίνεται πιο κοντά στην ψυχολογία εκείνων των ανθρώπων που έφτιαξαν μύθους για σκοτεινές υπάρξεις, για κόσμους κρυφούς και ανεξερεύνητους. Καταλαβαίνει κανείς τι τους ώθησε να γεμίσουν τη νύχτα με αθέατα όντα, υποχθόνιες υπάρξεις, σκοτεινές οπτασίες. Και καταλαβαίνει επιπλέον την ανάγκη τους, απέναντι σ’ αυτή την ανησυχία που γεννά το σκοτάδι και η υποβολή της απόκοσμης ζάλης του άπειρου σύμπαντος, να δημιουργήσουν θεούς που ορίζουν και διαφεντεύουν με νόμους και κανόνες αυτό το απόκοσμο όνειρο που είναι ο κόσμος.
 

Το ίδιο και η νόηση του ανθρώπου, χαμένη καθώς βρέθηκε μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας – το πιο πηχτό από όλα τα σκοτάδια, θέλησε να ανασκευάσει τον κόσμο, να πάψει να είναι ένα απόκοσμο και ανεξήγητο όνειρο. Θέλησε να εξηγήσει τον κόσμο – κι αν δεν κατάφερε να τον εξηγήσει, κατάφερε αυτό που ταιριάζει καλύτερα στον άνθρωπο, αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα ο άνθρωπος: τον έκρυψε περίτεχνα, στολίζοντάς τον με μαθηματικές πράξεις, αναγωγές και αξιώματα. Έριξε ένα άπλετο τεχνητό φως στο σύμπαν και έκρυψε το σκοτάδι της άγνοιάς του. Πρόβαλε πάνω στον αχανή ορίζοντα την εικόνα του εγώ του – την εικόνα του -, κρύβοντας όλο το ακατανόητο του μυστηρίου του σύμπαντος.
 

Απόψε, περπατώντας στην ερημιά του βουνού, άλλη μια φορά όσο γίνεται πιο κοντά σε εκείνο το παλιό σκοτάδι, έχασα οριστικά κάθε βεβαιότητα πως εμείς, οι άνθρωποι του εικοστού πρώτου αιώνα, χιλιάδες χρόνια μετά τα πρώτα ορνιθοσκαλίσματα του ανθρώπου, που προσπάθησε να κατανοήσει τον κόσμο και να καταγράψει τις σκέψεις του για το σύμπαν, είμαστε έστω και μερικά χιλιοστά πιο κοντά στην αλήθεια. Αντίθετα, παραδομένος απόψε στη μαγεία του απόκοσμου, του φυσικού, του πρωτογενούς κόσμου, πείστηκα πως έχουμε απομακρυνθεί εκατομμύρια έτη φωτός από οποιαδήποτε αλήθεια – αν μπορεί κανείς να πει πως μπορεί ποτέ ο άνθρωπος να προσεγγίσει έστω και σε απόσταση απείρου την όποια αλήθεια. Αν μπορεί κανείς να ισχυριστεί, πως υπάρχει κάπου, κάποια αλήθεια, που ζητά από τον άνθρωπο να την ανακαλύψει.
 

Μέσα στο σκοτάδι του έρημου δρόμου στην πλαγιά του βουνού, μέσα στην φορτισμένη από κρυφές παρουσίες ησυχία της νύχτας, ένα σκυλί με πλησίασε αθόρυβα. Στην αρχή, όταν το είδα ξάφνου κοντά μου, ταράχτηκα και φοβήθηκα. Εκείνο όμως με πλησίασε κουνώντας την ουρά του, δείχνοντάς μου τις φιλικές του διαθέσεις. Ήταν ένα μικρόσωμο κυνηγόσκυλο, μια μικρή μαύρη σκιά που τρίβονταν στα πόδια μου. Έσκυψα και το χάιδεψα. Μου έγλειψε το χέρι. Αναρωτήθηκα τι το έφερε κοντά μου αυτή την σκοτεινή κι απόκοσμη νύχτα. Αναρωτήθηκα αν η περιβόητη αγάπη του σκύλου για τον άνθρωπο δεν είναι παρά οίκτος για ένα ον που βασανίζεται από την αναπηρία της νόησης, που δεν το αφήνει να βιώσει την ύπαρξη σε όλη της την απλότητα όπως κάνουν τα μη έλλογα όντα. Είδα τον σκύλο να μου γλύφει το χέρι προσπαθώντας να γιάνει την πληγή που αφήνει στις καρδιές των φτωχών δίποδων η ασίγαστη ελπίδα να κατανοήσουν γιατί υπάρχουν. Ένιωσα τον οίκτο του σκύλου προς ένα ον που προσπαθεί αιώνια και χωρίς αποτέλεσμα να δώσει μια απάντηση σε μια ερώτηση που κανείς και τίποτα στον κόσμο δεν του ζήτησε να την θέσει.
 

Είδα τον άνθρωπο. Τον είδα άλλη μια φορά από μακριά, έτσι όπως μόνο από μακριά μπορεί κανείς να τον δει: χαμένο μέσα σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να χωρέσει τη ζωή του, τα όνειρά του, τις ελπίδες του, μέσα στο στενόχωρο και αγχωτικό τικ- τακ των δευτερολέπτων, αυτού του τέρατος που έφτιαξε για να τον υπηρετεί κι εκείνο έγινε αφέντης και κυρίαρχός του. Τον είδα να πνίγεται μέσα σε ένα θεόρατο βουνό από επιθυμίες που σηκώνει μπροστά του για να μη βλέπει τους τοίχους του κελιού που τον κλείνουν από παντού, στενεύοντας διαρκώς γύρω του τα περιθώρια, τον ελάχιστο χώρο και χρόνο που έχει επιτρέψει στον εαυτό του να ζήσει. Τον είδα σαν τον χασάπη να πετσοκόβει σε κομμάτια το εγώ του και να το πετάει στο βαθύ πηγάδι που χάσκει γύρω του, για να θρέψει τα σκυλιά του χρόνου και μετά να εκλιπαρεί να πάρει πίσω τον εαυτό του, με τα μάτια στραμμένα μπροστά, προσηλωμένα στον απύθμενο ουρανό του τίποτα που ονόμασε μέλλον και τον έντυσε με επιθυμίες για να μη χάσκει μπρος στα μάτια του το χάος της ανυπαρξίας του.
 

Από μακριά, παραδομένος στην αγνότητα του απόλυτου μυστηρίου, του ανεξήγητου “από που” και “προς που”, του ακατανόητου υπάρχειν και του αμόλυντου ζειν, είδα τη φρίκη των υπέροχων επιτευγμάτων του ανθρώπου να τον καταβροχθίζουν. Και τον λυπήθηκα.

Πηγή

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ;

        

Η είδηση πέρασε στα ψιλά.

«Επιστολή προς τα υπουργεία Εσωτερικών και Εργασίας σχετικά με τα προνοιακά επιδόματα απέστειλε, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής. Στην επιστολή του ο κ. Ρακιντζής ζητά να του αποσταλούν στοιχεία για τα προνοιακά επιδόματα που δίνονται και τα οποία υπολογίζονται σε περίπου 600 εκατ. ευρώ.

Στόχος του Επιθεωρητή είναι, με αφορμή την υπόθεση στο Δήμο Αθηναίων όπου μετά την υπόθεσης της μικρής Μαρίας, διαπιστώθηκε ότι τουλάχιστον 15 δικαιούχοι προνοιακών επιδομάτων είχαν κάνει ετεροχρονισμένες δηλώσεις γέννησης, να προχωρήσει σε σχετική έρευνα στους Δήμους της χώρας.»

Όμως το πάρτι με τα επιδόματα, γιατί για πάρτι μιλάμε, δεν είναι τωρινή ιστορία.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια ή για να είμαι ακριβής αυτή η συναλλαγή.
Μια συναλλαγή με χρήματα του φορολογούμενου πολίτη, ανάμεσα σε αυτούς που τα  λαμβάνουν παράνομα και την εκάστοτε τοπική εξουσία, που μεταφράζονταν στις εκλογές, νομαρχιακές ή δημοτικές, σε ψηφαλάκια! Και σε αυτή την περίπτωση τα «επιδόματα» χρησιμοποιήθηκαν από το πελατειακό σύστημα, όχι για να ενισχυθούν αυτοί που πραγματικά είχανε ανάγκη, αλλά για να εξασφαλιστεί το απαραίτητο ποσοστό στις εκλογικές διαδικασίες.

Γιατί να κατηγορήσω τους Ρομά που μπήκανε σε αυτή τη διαδικασία και όχι αυτούς που είναι οι πραγματικά υπεύθυνοι;
Αυτούς που τους βάλανε στη διαδικασία της συναλλαγής;
Όλοι ξέρανε και κανένας δεν μιλούσε!
Οικογένειες ολόκληρες ζούσανε με αυτά.
Και εντελώς τυχαία ήταν οι οικογένειες που μπορούσανε να φέρουν τις ψήφους.

Αν η έρευνα προχωρήσει και δεν σταματήσει πάλι, αν ελεγχθούν όλοι όσοι πρέπει, θα βγούνε απίστευτες αποκαλύψεις. Όχι μόνο για Δήμους αλλά και για τις πρώην Νομαρχίες. Αυτές βλέπω τις ξεχνάνε πολλοί.

Σε τελική ανάλυση είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Να θυμίσω ότι σε παλαιότερη έρευνα του Γενικού Επιθεωρητή στο Δήμο Λεβαδέων αποκαλύφθηκε ότι προνοιακά επιδόματα έπαιρναν περίπου 2000 Ρομά και το κόστος έφτανε τα 2 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Ωστόσο, μετά από τον έλεγχο, το ποσό έπεσε στο 1,2 εκατ. ευρώ.

Πηγή

ΜΟΝΣΑΝΤΟ: Η ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΠΟΥ ''ΣΠΕΡΝΕΙ'' ΤΗ ΦΡΙΚΗ

Αργεντινή: Δίχρονο κοριτσάκι με παραμορφώσεις, που αποδίδονται στους αεροψεκασμούς της Μονσάντο.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο διοργανώθηκαν σε αρκετές πόλεις του κόσμου πολύμορφες κινητοποιήσεις ενάντια στη δράση του περιβόητου πολυεθνικού μονοπωλίου στο χώρο της βιοτεχνολογίας και των γενετικά τροποποιημένων σπόρων Μονσάντο.
Στο επίκεντρο βρέθηκαν όχι μόνο οι πιθανοί κίνδυνοι από τη χρήση αυτών των γενετικά τροποποιημένων σπόρων αλλά και οι φονικοί κίνδυνοι που κρύβει ο τρόπος καλλιέργειάς τους και κυρίως οι αεροψεκασμοί με το παρασιτοκτόνο που παρασκευάζει η εταιρεία.

Αντιδράσεις για τη δράση και τις τακτικές της πολυεθνικής

Οι κινητοποιήσεις ήρθαν να προστεθούν στις αυξανόμενες τα τελευταία χρόνια διεθνείς αντιδράσεις για τη δράση της Μονσάντο. Στο Βιετνάμ, σημειώνονται σφοδρές αντιδράσεις στο ενδεχόμενο εισόδου στη χώρα αυτή, της εταιρείας που ευθύνεται για το διαβόητο «Πορτοκαλί Παράγοντα» που χρησιμοποιούσε ο αμερικανικός στρατός στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.
Στην Ινδία, η εταιρεία καταγγέλλεται για τακτικές που οδηγούν σε πλήθος αυτοκτονιών ντόπιων μικροκαλλιεργητών, ενώ και στο Μεξικό οι αγρότες αντιδρούν έντονα στο ενδεχόμενο δραστηριοποίησης της πολυεθνικής στη χώρα.

Η εταιρεία που γεννά τη φρίκη

Στην Αργεντινή, τρίτο μεγαλύτερο παραγωγό γενετικά τροποποιημένων σοδειών στον κόσμο, η δράση της Μονσάντο έχει τρομακτικές συνέπειες. Μία ομάδα γυναικών οι «Μητέρες του Ιτουσαϊνγκό» παλεύουν ενάντια στους αεροψεκασμούς με το παρασιτοκτόνο «Roundup» που παρασκευάζει η εταιρεία, ως ενισχυτικό της καλλιέργειας των γενετικά τροποποιημένων σπόρων «Roundup Ready».

Οι κάτοικοι αρκετών περιοχών της Αργεντινής καταγγέλλουν ότι στις περιοχές που διενεργούνται οι αεροψεκασμοί, το ποσοστό των καρκίνων είναι 40 φορές μεγαλύτερο από τον εθνικό μέσο όρο. Εξάλλου, όπως αποδεικνύουν και οι συγκλονιστικές φωτογραφίες που ακολουθούν, οι τερατογεννήσεις και οι δυσπλασίες στις ίδιες περιοχές έχουν επίσης αυξηθεί κατακόρυφα.

Στενές σχέσεις με τις αμερικανικές κυβερνήσεις

Η Μονσάντο, μία πολυεθνική με έδρα τις ΗΠΑ και ιστορία 112 ετών, μονοπωλεί την παγκόσμια αγορά βιοτεχνολογίας, κατέχοντας το ποσοστό 27% της αγοράς σπόρων με τζίρο 7,3 δις δολάρια ετησίως. Πρόκειται για ένα από τα δύο μεγαλύτερα βιομηχανικά μονοπώλια στον πλανήτη (το άλλο είναι η Microsoft), καθώς προμηθεύει την παγκόσμια αγορά με το 86% των σπόρων.

Η εταιρεία έχει στενούς δεσμούς με τις εκάστοτε κυβερνήσεις των ΗΠΑ, δαπανώντας εκατομμύρια δολάρια ετησίως για να έχει πρόσβαση σε βουλευτές και των δύο μεγάλων αμερικανικών κομμάτων, ώστε να εξασφαλίζει πολιτικές και νόμους που θα προασπίζουν τα συμφέροντά της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τον περασμένο Μάρτιο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, υπέγραψε το νομοσχέδιο με τον τίτλο «Παροχή Διασφάλισης σε Αγρότες» που πολλοί ειρωνικά ονόμασαν «Νόμο Προστασίας της Μονσάντο».

Ο λόγος ήταν ότι με το νόμο αυτό το υπουργείο Γεωργίας και τα ομοσπονδιακά δικαστήρια των ΗΠΑ έχασαν όσες δυνατότητες είχαν να σταματήσουν την χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων, ακόμη και αν υπάρχουν ενδείξεις για κίνδυνο στη δημόσια Υγεία.

Πηγή

ΟΤΙ ΠΙΟ ''ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ'' ΕΧΟΥΝ ΕΙΝΑΙ Η ΨΕΥΤΙΑ ΤΟΥΣ!

                        Πώς λέμε «ο λόγος τους συμβόλαιο»; Ε, καμία σχέση. Θαυμάστε λοιπόν:

 Αυτά, τα «μέχρις εδώ!», τα έλεγε – υποτίθεται - ο κ.Παπανδρέου στην τρόικα, τον Οκτώβρη του 2010. Ήμασταν και τότε, βλέπετε, σε φάση «σκληρής διαπραγμάτευσης»…

 Για τα αποτελέσματα εκείνων των «σκληρών διαπραγματεύσεων», προφανώς δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ανασκόπηση.
Πάμε παρακάτω. Όπου στα παρακάτω περιλαμβάνεται κι αυτό:

 Αυτά τα έλεγε ο κ.Σαμαράς  στο «Πρώτο Θέμα», τον Μάιο του 2011.

Ήταν τότε που ο κ.Σαμαράς «δεν θα ψήφιζε» το Μνημόνιο 2 (που το ψήφισε). Που «δεν θα στήριζε» το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (που το στήριξε). Που «δεν θα συναινούσε» σε απολύσεις (που συναίνεσε). Και που «δεν θα συμφωνούσε» σε ιδιωτικοποιήσεις (που συμφώνησε)…

Πάμε παρακάτω:
Στη λεγόμενη «προγραμματική συμφωνία» που συνυπέγραψαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, στη βάση της οποίας - υποτίθεται ότι - συγκροτήθηκε η συγκυβέρνησή τους μετά τις εκλογές του 2012, υπόσχονταν πολλά και διάφορα.
 Έλεγαν:

• «...Ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επιπλέον περικοπή μισθών και συντάξεων».

Τι έκαναν; Τέσσερις μήνες αργότερα, με το μεσοπρόθεσμο, λεηλάτησαν έτι περαιτέρω ό,τι είχε απομείνει να θυμίζει - ως ανάμνηση - τους μισθούς και τις συντάξεις.

• «Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται...».

Τι έκαναν; Τέσσερις μήνες μετά, «απελευθέρωσαν» τις απολύσεις, γύρισαν το ωράριο εργασίας στην προ της εξέγερσης του Σικάγου εποχή και κατάργησαν την καθολικότητα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

• «Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κ.λπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα».

Τι έκαναν; Τέσσερις μήνες μετά, κατάργησαν δώρα και ΕΚΑΣ από χαμηλοσυνταξιούχους και έφτασαν να αποτιμούν το επίδομα παιδιού στα 13,3 ευρώ το μήνα!

• «Όχι απολύσεις στο Δημόσιο».

Τι έκαναν; Οι «διαπραγματεύσεις» τους με την τρόικα κατέληξαν στις απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων.

• «Για όλους καθολική υγειονομική προστασία χωρίς προϋποθέσεις (ένσημα, χρόνος ασφάλισης)».

Τι έκαναν; Τέσσερις μήνες μετά, μας ξεφούρνισαν για πρώτη φορά ότι ακόμα και για την είσοδο (!) στο νοσοκομείο ερχόταν νέο χαράτσι , ύψους 25 ευρώ!

• «Για τα ΑΜΕΑ ενίσχυση επιδομάτων...».

Τι έκαναν; Πετσόκοψαν επιδόματα και ενισχύσεις ακόμα και από τους ανάπηρους!
Αυτά συνέβησαν στη χώρα ως απότοκο της «αξιοπιστίας» της «προγραμματικής συμφωνίας» μεταξύ των εταίρων της εσωτερικής τρόικας που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές: Κόπηκαν οι μισθοί (κι άλλο). Μειώθηκαν οι συντάξεις (κι άλλο). Κόπηκαν τα κοινωνικά επιδόματα (κι άλλο). Αυξήθηκε η ανεργία (κι άλλο). Κατακρεουργήθηκαν οι εργασιακές σχέσεις (κι άλλο). Καταληστεύτηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία (κι άλλο). Αυξήθηκαν οι φόροι (κι άλλο). Επιβλήθηκε ανομολόγητα Μνημόνιο (κι άλλο).






Μετά την ανάσα που μας έδωσε ο Στάθης, πάμε και παρακάτω – καθότι όταν μιλάμε για «αξιοπιστία» των κυβερνώντων, υπάρχει μεγάλη ουρά.
Οι διακηρύξεις που ακολουθούν ήταν οι «δεσμεύσεις» του κ. Σαμαρά, όπως διατυπώθηκαν προεκλογικά στο λεγόμενο «πρόγραμμα 18 σημείων» της ΝΔ. Απολαύστε:
«Αποκατάσταση αδικιών χαμηλοσυνταξιούχων. Πολυτεκνικά επιδόματα με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα. Ρύθμιση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους. Αποζημίωση φυσικών προσώπων και ασφαλιστικών ταμείων για το PSI. Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με ρυθμό τουλάχιστον 150.000 το χρόνο από το 2013. Διατήρηση των επιπέδων των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και επαναφορά της μετενέργειας στους 6 μήνες. Σταδιακή άνοδο του αφορολόγητου από τα 5.000, στα 8.000 και εν συνεχεία στα 12.000 ευρώ. Επαναδιαπραγμάτευση της οικονομικής πολιτικής. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά 2 τουλάχιστον χρόνια, χωρίς επιπλέον περικοπή μισθών και συντάξεων. Περικοπές δαπανών από σπατάλη και διαφθορά και όχι από μισθούς και συντάξεις».
Αυτά έλεγε ο κ.Σαμαράς. Δεν χρειάζεται κανένα απολύτως σχόλιο για το πόση σχέση έχουν με την αλήθεια αυτά που έλεγε, πριν τις εκλογές, με τα όσα έκανε και κάνει, μετά τις εκλογές.
Και τώρα ερχόμαστε στα τελευταία. Στα πολύ πρόσφατα. Στις 8/9/2013, ο κύριος πρωθυπουργός σε συνέντευξή του στο «Έθνος» ήταν κάτι παραπάνω από σαφής:
«Όχι νέα μέτρα, όχι νέα λιτότητα», είπε…





Κι αφού το είπε, ενάμιση μήνα αργότερα, στις 23 Οκτωβρίου 2013, ο κ.Σαμαράς  προχώρησε από κοινού με τον κ.Βενιζέλο στη σύνταξη και δημοσιοποίηση της νέας «προγραμματικής συμφωνίας» της κυβέρνησης, που «δεσμεύει» τα δυο κόμματά τους, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Στην συγκεκριμένη «προγραμματική συμφωνία» - δέσμευση, μεταξύ άλλων μας διαβεβαιώνουν:

Ότι «έχουμε (σσ: έχουνε…) πλήρη συναίσθηση της κατάστασης». Ότι θέλουν την «οριστική και πραγματική απαλλαγή της Πατρίδας μας από το μνημόνιο…». Και κυρίως ότι αφενός «μέτρα που περιορίζουν μισθούς και συντάξεις ούτε πρέπει ούτε μπορεί να ληφθούν» και ότι αφετέρου κινούνται «στα πλαίσια μιας συνολικής σταδιακής μείωσης των φορολογικών βαρών σε όλη την κλίμακα…».

Στο σημείο αυτό παρακαλούμε την προσοχή σας:

Η «προγραμματική συμφωνία» δημοσιοποιήθηκε, επαναλαμβάνουμε, την περασμένη Τετάρτη στις 23 Οκτώβρη. Ε, λοιπόν, την ίδια ακριβώς ημέρα – την ημέρα που στην «προγραμματική  συμφωνία» τους μιλούσαν για μη λήψη νέων μέτρων και για σταδιακή μείωση των φορολογικών βαρών – δόθηκε στη δημοσιότητα το νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Τι προκύπτει; Ότι το νομοσχέδιο αυτό ξεπερνά σε φοροληστρικό κανιβαλισμό όλα τα προηγούμενα! Ότι με το νομοσχέδιο αυτό όχι μόνο μονιμοποιούν μέχρι δευτέρας παρουσίας το (δήθεν έκτακτο) χαράτσι στα ακίνητα, αλλά επιβάλουν πλέον το χαράτσι και σε σπίτια χωρίς ρεύμα! Και σε χωράφια! Και σε γιαπιά! Και σε μαντριά! Δεν αποκλείεται ακόμα και σε κοτέτσια!

Αυτό πότε το έκαναν; Την ίδια ακριβώς μέρα που υποσχέθηκαν τη «μείωση των φορολογικών βαρών»!

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, επομένως, ότι σε κάθε τους βήμα τιμούν με τρόπο απόλυτο και καθαρό την έννοια της «αξιοπιστίας» στην πολιτική. Μόνο που γι΄ αυτούς, το πιο αξιόπιστο και το πιο αληθινό που σχετίζεται με την πολιτική τους και με τις δεσμεύσεις της, είναι η ψευτιά της.

Του Νίκου Μπογιόπουλου στο enikos.gr
 

ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΕΣΒΗΣΑΝ ΤΟΝ ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΥΣΟ''!

Απίστευτο σκηνικό στο Ζηρίνειο γυμναστήριο!

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου σετ του αγώνα Κηφισιά – ΠΑΟΚ, οπαδοί του Δικέφαλου μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο διέκοψαν για λίγο τον αγώνα και κάλυψαν με αυτοκόλλητα τη διαφήμιση της «Ελληνικός Χρυσός» στις φανέλες όλων των παικτών της ομάδας με τους παίκτες να παίζουν στη συνέχεια με αυτά πάνω τους…

 πηγή

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ...

Πού φθάσαμε! να υπερασπίζεται η Αριστερά τις ιδιοκτησίες για να μη μας τις φάνε οι Τράπεζες!

Αυτό κι αν είναι ρεφορμισμός!

Καλημέρα σας! Οταν σας κόβουν τον μισθό, σας σέβονται και σας λογαριάζουν; Εσείς γιατί τους λογαριάζετε; Οταν σας φορολογούν σαν Οθωμανοί κι όταν βουτάνε τη δημόσια περιουσία σαν ναζί κατακτητές για να την ξεπουλήσουν σαν μαυραγορίτες της κατοχής, σας έχουν για κάτι περισσότερο από «ανθρώπινους πόρους»; Εσείς γιατί τους αντιμετωπίζετε ως νόμιμη κι εκλεγμένη εξουσία;

Για αυτά που κάνουν τώρα εκλέχθηκαν ή σας εξαπάτησαν με ένα άλλο πρόγραμμα, το οποίον ουδέποτε -κι αυτό απεδείχθη- είχαν σκοπό να εφαρμόσουν;
Οταν παραβιάζουν μονίμως, συστηματικώς και με επιμονή το Σύνταγμα, δεν ασκούν εναντίον σας κατάφωρη και παράνομη και δόλια βία;

Εσείς γιατί πρέπει «να καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», εκτός κι αν σας βιάζει ο κ. Στουρνάρας, εκτός κι αν ξεπατώνει την ασφάλισή σας ο κ. Βρούτσης, εκτός κι αν σας πηδάει τη ζωή ο κ. Τόμσεν - δεν άσκησαν βία αυτά τα αθύρματα εναντίον όσων αυτοκτόνησαν; Δεν είναι άσκηση βίας να υποσιτίζονται τα παιδιά και να τουρτουρίζουν τα νοικοκυριά;

Και δεν είναι ακραία βία να λαμβάνουν παχυλές (έως σκασμού και αηδίας) αμοιβές εκείνοι που σας εξαθλιώνουν; Γιατί τους αντιμετωπίζετε ως να έχουν αυτό το δικαίωμα ελέω Θεού; Κανένα
τέτοιο δικαίωμα δεν μπορούν να έχουν. Ούτε εκείνοι που δεν εκλέχθηκαν ποτέ από κανέναν, ούτε εκείνοι που για άλλα έλαβαν την εντολή και άλλα πράττουν. Γιατί πιστεύετε ότι οι πολιτικοί μπορούν και να μη λογοδοτούν, κι αν δεν το πιστεύετε, γιατί ψηφίζετε τα κόμματα που μας φλόμωσαν στην παραγραφή;

Εχουν δικαίωμα να μη λογοδοτούν για τα υποβρύχια που σαπίζουν; Για τη Λίστα Λαγκάρντ;

 Εκανε τη Ληστεία του Αιώνα ο κ. Σημίτης (κάποτε αυτό το άγος θα γυριστεί ταινία απ’ το Χόλυγουντ) και τον αφήνουμε στην ησυχία του; Τον αφήνουμε μάλιστα να μας συνιστά 58 κεντροαριστερούς για να μας επιδιορθώσουν το πλυντήριο;

«Βαρύ», λέει, «το κλίμα στην κυβέρνηση» – γιατί; χειμώνιασε και ξεπάγιασε ο Χρύσανθος στο μπούνκερ του war room; Ερχεται, λέει, η Τρόικα τη Δευτέρα και ώς τότε πρέπει να δείξουν τα παρ’ ημίν ανδρείκελά της ότι μπορούν να «κάνουν τη δουλειά τους», ότι μπορούν να «εκτελέσουν τις εντολές» που λαμβάνουν. Τι θα ξεπουλήσουν πρώτο; τις αμυντικές βιομηχανίες; μια προκαταβολή απ’ τα ύδατα; - σαν ζαλισμένα κοτόπουλα τρέχουν να προλάβουν. Τι δεν γνωρίζουμε; Τι δεν γνωρίζουν 6.000.000 ιδιοκτήτες ακινήτων, 2.000.000 άνεργοι, 10.000.000 δυσπραγούντες;

Δεν γνωρίζουν ότι το Μega και τα συναφή παπαγαλοειδή τούς δουλεύουν; Οτι το σύστημα των ΜΜΕ της Διαπλοκής τούς τρομοκρατεί συστηματικώς; Μόνον όσοι τους έχει κατασχέσει το μυαλό αυτό το σύστημα, δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχει κατασχέσει τη ζωή.

Αλήθεια, εσείς που καταλαβαίνετε ότι η ζωή σας και η ζωή των παιδιών σας έχει τεθεί υπό επιτήρηση ώς το 2040 (λέει ο Ολι Ρεν, ώς το 2065 λένε άλλοι), εσείς που καταλαβαίνετε ότι, αν πάμε έτσι, δεν θα ξαναδούμε άσπρη μέρα, είσθε λαϊκιστές; Και είναι « μισθούς σε τριτοκοσμικά επίπεδα; Είναι «σοβαρό» 500.000 συνταξιούχοι να παίρνουν 300-400 ευρώ σύνταξη;

 Είναι σοβαρό να έχουν επταπλασιασθεί οι φόροι πάνω στα ακίνητα μέσα σε μια τριετία;
Να τελειώνουμε με αυτήν τη «σοβαρότητα» που μας οδηγεί στον Αδη. Με τη σοβαρότητα των offshore και της τοκογλυφίας. Κρατήστε λογαριασμό για κάθε λέξη που λένε. Ελεγε για success story ο κ. Σαμαράς, κρατήστε λογαριασμό. Κερδοσκοπούν ακόμα και σήμερα με το ελληνικό χρέος (μέσω ομολόγων) στην Ελλάδα και το εξωτερικό; (Γουώλ Στρητ Τζέρναλ) πίνουν αίμα απ’ τον πόνο των Ελλήνων; (Γουώλ Στρητ Τζέρναλ επίσης) - κρατήστε λογαριασμό!

Εχουν νομίσει πολλοί, όντες επί μακρόν στη εξουσία, ότι είναι απαραβίαστοι! και ταυτοχρόνως έχουν φροντίσει να παραμείνουν και να παραμένουν απαραβίαστοι! είτε καθ-ιερώνοντας άδικους νόμους, είτε αλληλοκαλυπτόμενοι εν είδει στοάς και συντεχνίας.

Είναι η μόνη «σοβαρότης» που διαθέτουν: Να νομίζουμε ότι οι θεσμοί, που οι ίδιοι στο μεταξύ έχουν ποδοπατήσει, μας εμποδίζουν να τους εγκαλέσουμε. Ουδέν ψευδέστερον. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι ίδιοι οι θεσμοί είναι που μας παρακινούν για το αντίθετο. Που το απαιτούν.

Οι θεσμοί (όσον δεν τους αλλάζει ή όταν τους αλλάζει ένας πολιτικώς συγκροτημένος λαός, ένα έθνος) πρέπει να τηρούνται, αλλιώς η κοινωνία γίνεται ζούγκλα. Ζωτικός χώρος κάθε Δυνατού. Οταν η ίδια η κυβέρνηση δεν τηρεί το Σύνταγμα, ή η Βουλή που τη στηρίζει ψηφίζει αντισυνταγματικούς νόμους με αντισυνταγματικές διαδικασίες,
τότε η τήρηση της νομιμότητας επαφίεται στο φιλότιμο των πολιτών - αυτό είναι και το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος.

Οπου δεν κυριαρχεί το Σύνταγμα, επιβάλλεται ο φόβος. Αυτό όμως,έχει αποδειχθεί, ότι δεν κρατάει πολύ…

ΣΤΑΘΗΣ στο enikos.gr

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΡΧΕΤΑΙ - ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Οι Έλληνες επί μακρό μόχθησαν. Μετανάστες, ναυτικοί, ξενιτεμένοι επιστήμονες, γεωργοί, εργάτες, νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες κάθε είδους επί δεκαετίες με μόχθο και κόπο έκτισαν σπίτια, υποδομές, επιχειρήσεις και Ένοπλες Δυνάμεις που προασπίζουν την ελευθερία τους. Τα κεκτημένα συρρικνώνονται ραγδαία και σύντομα θα εκμηδενιστούν. Η Ελλάδα βυθίζεται μέσα σε μια οικονομική, πολιτική, κοινωνική και διπλωματική δίνης θανάτου. Στην δε καλή «Βαλκανική γειτονιά μας» –διατύπωση του συρμού ασπόνδυλων οργανικών διανοουμένων της ξενοκρατίας την δεκαετία του 1990–, στα καρναβάλια ντυμένοι κανίβαλοι παρελαύνουν με σεντούκια πάνω στα οποία γράφεται «Ελλάδα: Επιτέλους πέθανε».

Μπορεί οι Έλληνες πολίτες να έκαναν λάθος με το να εμπιστευτούν κάποιους λαοπλάνους κομματάρχες της ξενοκρατίας –κατά κανόνα λόγω αφέλειας και κατ’ εξαίρεση λόγω σύμπραξης με το φαύλο κομματικό πελατειακό σύστημα– αλλά η κλίμακα της καταστροφής που συντελείται είναι εκτός αναλογιών και γι’ αυτό η Ελληνική κοινωνία δεν φέρει ευθύνη. Εν τέλει, ποιο σύγχρονο κράτος δεν είναι ατελές; Δεν είμαστε ουτοπιστές: Η ιδεατή πολιτεία ακόμη δεν υπήρξε και μάλλον ποτέ δεν θα υπάρξει. Ο προσανατολισμός και η φορά κίνησης προς δημοκρατία και ελευθερία ενδιαφέρει και γι’ αυτό μιλάμε. Είναι κατεπείγον λοιπόν το κράτος να τεθεί υπό τον έλεγχο των εντολέων Ελλήνων πολιτών.

Ακόμη και οικονομικά νήπια γνωρίζουν τα αίτια της δεινής θέσης των Ελλήνων και μερικών ακόμη κοινωνιών. Εντοπίζονται πρωτίστως στο έλλειμμα της ευρωπαϊκής και ευρύτερα διακρατικής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης, την δημιουργία μια επικράτειας ανεξέλεγκτης εγκληματικής ιδιωτείας στον διεθνικό κόσμο, την διάβρωση των κρατικών εξουσιών από αυτούς τους ιδιώτες και την μετατροπή της ΕΕ σε μια δυναστική τεχνόσφαιρα στερούμενη και την παραμικρή πολιτική νομιμοποίηση.

Εξάλλου, μια ανεύθυνη κραυγή «ο Τιτανικός βυθίζεται» σε συνδυασμό με ελλειμματική εθνική διακυβέρνηση αρκούν για να παρθούν χρηματοοικονομικές αποφάσεις σε όλο τον πλανήτη που προκαλούν χρέη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων σε μια χώρα. Μερικοί λένε –λέτε να είναι φήμες;– ότι αυτοί οι θηριώδεις διεθνικοί αλήτες είχαν και εγχώρια βύσματα και ότι η συμφορά που μας βρήκε μεθοδεύτηκε.

Σε αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας –ναι, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι και μας επαναφέρουν στην προ-προπολιτική βαρβαρική εποχή– προσθέστε και τα δικά μας εμπορικά ελλείμματα που είναι τα εμπορικά πλεονάσματα των Βόρειων ισχυρών μελών της ΕΕ λόγω εγκληματικής ΟΝΕ. Ή μήπως και για αυτά φταίει ο εργαζόμενος πολίτης ή ο ανυποψίαστος επιχειρηματίας ο οποίος θεωρεί ως δεδομένο ότι τη πολιτεία μεριμνά να του διασφαλίζει ανταγωνιστικότητά και ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον οικονομικής δραστηριότητας!

Αποτελεί ύβρη εάν κανείς ισχυριστεί ότι για την κρίση φταίνε οι συνήθεις επενδυτικές δραστηριότητες των Eλλήνων πολιτών ή άλλων πολιτών του ευρωπαϊκού νότου που δοκιμάζονται σκληρά. Μπορεί βέβαια να συνέβαλαν και πρακτικές διαφθοράς. Όμως, κάποια ξένα μεγαθήρια όπως η Ζήμενς είναι που διέφθειρε πολιτικά πρόσωπα, κάποια κράτη χρημάτισαν για υποβρύχια που έγερναν και κάποιοι ευρωπαίοι γραφειοκράτες συνηγόρησαν με το μαγείρεμα των ελληνικών στατιστικών –γνωστή πρακτική στην Ευρώπη– για να «επιτευχθεί» το άλμα στο κενό της ΟΝΕ.

Ποιοι πολιτικοί του ξενοκρατικού συστήματος, επίσης, έφτιαξαν αεριτζίδικα νέα τζάκια των ληστών της λίστας Λαγκάρτ (και των πολλών άλλων λιστών-ληστών που δεν ξέρουμε), και ποιοι ευνοούν αυτές τις άνομες, παράνομες και καταχρηστικές κερδοσκοπικές δραστηριότητες; Μήπως ο μικροεπιχειρηματίας και ο τίμιος εργάτης ή ο μισθωτός που κτίζει ένα σπίτι;

Αντί όμως μιας ορθολογικής πορείας εξυγίανσης οι εγχώριοι και ξένοι δράστες της συμφοράς υποκριτικά και προσχηματικά αποδίδουν συλλογική ευθύνη στους πολίτες. Έτσι, πάνω από τα κεφάλια μας απλώνεται ο πιο αδίστακτος, στυγνός και εξεζητημένα γενοκτονικός φασισμός της πρόσφατης ιστορίας. Μας κλέβουν, μας ληστεύουν και οι ίδιοι υποκριτικά βρίζουν τα θύματά τους ως κλέφτες. Μια απρόκλητη ξενόφερτη «τρόικα» απλώνει τα πλοκάμια της παντού χωρίς κανείς να ξέρει ποιος την καθοδηγεί: Οι υπηρεσίες των ηγεμονικών κρατών και ποιων; Η κοινωνικά ανεξέλεγκτη και πολιτικά ανεύθυνη κλίκα της τεχνόσφαιρας των Βρυξελλών; Η θηριώδης ιδιωτεία των διεθνικών χρηματοοικονομικών κερδοσκόπων; Εγκληματικά στοιχεία του διεθνικού υποκόσμου; Ποιοι τέλος πάντων κινούν τα νήματα, ποιοι ωφελούνται και ποιοι είναι αυτοί που έχουν το «δικαίωμα» να αρπάξουν την χώρα μας.

Οι ίδιοι περίπου εγχώριοι δράστες ενός κλειστού ξενοκρατικού κομματικού πελατειακού κυκλώματος που επί δεκαετίες λεηλατούσαν την χώρα μετατρέπονται τελικά σε πρόθυμους πραιτοριανούς που υπηρετούν αδίστακτα την δεύτερη και μεγαλύτερη λεηλασία της Ελλάδας από ξένα αρπακτικά. Έτσι, ενώ δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εμφυλίου πολέμου επειδή η ελληνική κοινωνία διακρίνεται από μια μοναδική συνοχή, οι ξένοι και οι ντόπιοι πραιτοριανοί μας εξωθούν –ελέω και κάποιων προβοκατόρων ή πρακτόρων– σε εμφύλιες συγκρούσεις που θα προκύψουν εάν η κοινωνική καταστολή μετατραπεί σε κοινωνική εξέγερση.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η οδοιπορία ενός κυβερνητικού θιάσου στην Άγκυρα, την στιγμή που η Τουρκία εισβάλλει αρπακτικά στον θαλάσσιο χώρο μας, απειλεί καθημερινά, κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, ασχημονεί στην Θράκη και εντείνει κάθε είδους ηγεμονικές και αναθεωρητικές αξιώσεις. Κατευνάζοντας στις διεθνείς σχέσεις σημαίνει: Καλώ τον αντίπαλο να μου επιτεθεί.

Επιχειρείται το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα: Λεηλασία της Ελλάδας, κατάργηση της δημοκρατίας, καταστροφή της οικονομίας, εξευτελιστική εκποίηση του ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων και των οικιών των νοικοκυριών, αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, εξώθηση των Ελλήνων σε εμφύλιο και προετοιμασία του εδάφους για εκμετάλλευση της αδυναμίας μας με επιθέσεις εχθρικών κρατών. Το νεοελληνικό εθνοκράτος κινδυνεύει να εκμηδενιστεί ολοσχερώς. Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα, και το 1974, θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.

Πηγή

ΕΝ ΨΥΧΡΩ

Η αλήθεια δεν θα έχει δικαίωμα φωνής. Όποιος μιλήσει για το ο,τιδήποτε που έρχεται σε κάθετη ρήξη με την γραμμή των νόμων του κράτους θα είναι κατηγορούμενος. Εξέλιξαν κατά πολύ τα όπλα τους οι δυνάστες όταν η ελληνική δικαιοσύνη συμπεριλαμβάνει σε δικογραφίες με κατηγορητήριο την σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, συνεντεύξεις και μαρτυρίες ανθρώπων που πλήττονται από τα έργα της διορισμένης από την ΕΕ κυβέρνησης και από τους επιχειρηματίες που αλωνίζουν ανά την Ελλάδα. Και ουδείς μιλά.

Αλήθεια εκείνη η ΕΣΗΕΑ που είναι; Τα περί Τύπου δικαιώματα και περί προστασίας πηγών του δημοσιογράφου ποιος θα τα υπερασπιστεί;

Είναι κατανοητό ότι ο κάθε πολίτης αυτή την στιγμή τραβάει τον δικό του Γολγοθά και είναι ψιλά γράμματα για εκείνον όταν βάλλονται τόσο ξεδιάντροπα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με πολύ αίμα. Αλλά τι να την κάνεις την επιβίωση όταν δεν θα μπορείς να αντιμετωπίζεις το ψέμα εφόσον δεν θα έχεις φωνή; Η αλήθεια στην ευρωπαϊκή χώρα Ελλάδα πλέον διώκεται. Δεν θα μιλάς, δεν θα κοιτάς, θα προσέχεις με ποιους συναναστρέφεσαι γιατί θα είσαι ύποπτος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

Αλλά το θέμα των όπλων της δικαιοσύνης που χτίζουν στην Ελλάδα δεν τελειώνει μόνο σε αυτή την παράγραφο. Με μία χωμένη τροπολογία σε ένα νομοσχέδιο που περνά προς ψήφιση στην Βουλή, βάζουν ως άρθρο στον ελληνικό ποινικό κώδικα ποινές που θα επιβάλλονται εναντίον εκείνων που παραβιάζουν διατάξεις αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και των κανονισμών της Ε.Ε. Από πότε το ευρωπαϊκό δίκαιο υιοθετείται ως ελληνικό;

Μία πράξη που μέχρι χθες στην Ελλάδα δεν ήταν ποινικά κολάσιμη από σήμερα θα είναι; Και τι σημαίνει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας; Σε μία κατηγορία για “εγκληματική οργάνωση” στην Ελλάδα, όταν δεν θα μπορεί να στοιχειοθετηθεί κατηγορητήριο από την ελληνική δικαιοσύνη θα έρχονται οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και θα σε στήνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα;

Είναι βαριά αυτά τα θέματα και κανείς από εμάς δεν έχει όρεξη να τα σκεφτεί και καμία διάθεση να τα αντιμετωπίσει με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτό ήταν άλλωστε και το σχέδιο εφαρμογής εξ αρχής. Διέλυσε τον λαό μεμονωμένα, κάνε τον να σκέφτεται μόνο την επιβίωσή του και φτιάξε με την άνεσή σου και άνευ αντίδρασης τα θεμέλια για μια ολοκληρωτική κυβέρνηση ξεκινώντας από τους τελευταίους της Ευρώπης.

 Όταν θα έρθει η ώρα που θα σε σπρώχνει η ανάγκη επιβίωσής σου να βγεις στο δρόμο με τον διπλανό σου που θα είναι στην ίδια θέση με σένα το σύστημα δεν θα σε φοβηθεί. Το κάστρο των νόμων για την ασφάλεια του συστήματος θα είναι τόσο ισχυρό που εσύ θα επιτίθεσαι στον εντόπιο προδότη και θα βρίσκεις απέναντί σου τον Παγκόσμιο Πέλεκυ.-

Πηγή

Η ΖΕΣΤΗ ΑΝΑΣΑ

Δεν του άρεσε ποτέ αυτή η γεροντίστικη ατμόσφαιρα των καφενείων. Περνούσε όμως από κει από συνήθεια. Έμενε κάπου μισή ώρα για να ακούσει και να πει τα ίδια και τα ίδια πάλι. Το βλέμμα του κοίταζε τον περισσότερο καιρό έξω και οι απαντήσεις που έδινε στους συνομήλικους αλλά και  τους μεγαλυτέρους του συνταξιούχους  ήταν μηχανικές . Έτσι κι αλλιώς πολλοί από αυτούς δεν θα θυμούνται καν αν τον είχαν συναντήσει. Ακόμη και η μυρουδιά εκεί μέσα τον απωθούσε. τσιγαρίλα, καφές κακής ποιότητας και γεροντίλα. Αυτή η τελευταία ήταν γι αυτόν η πιο αηδιαστική. 

    Σχεδόν κάθε φορά που περνούσε από εκεί όλο και για κάποιον που έπαθε εγκεφαλικό  ή έμφραγμα ή άνοια, θα μάθαινε. Μόλις τέλειωνε την πορτοκαλάδα του, σηκωνότανε λέγοντας ότι θα πήγαινε στην τουαλέτα με την κλασσική δικαιολογία "ο προστάτης βλέπεις." και την κοπανούσε από κει μέσα.

    Εκείνη την ημέρα ένοιωθε περίφημα. Τα πόδια του αλλά και η ανάσα του τον παρότρυναν να ανοίξει τον βηματισμό του και να πηγαίνει στον δρόμο σχεδόν όπως βάδιζε πριν από χρόνια. Η ευφορία που του έδινε αυτή η κίνηση μόνο με τις φωνούλες των εγγονών του μπορούσε να συγκριθεί. Τώρα είχε και διάθεση να φλερτάρει με το βλέμμα τις κυρίες που συναντούσε στο διάβα του. Το φλερτ ήταν η ζωή του. Από νεαρός  είχε διακριθεί στο σπορ αυτό και ήταν κάτι που μέσα του είχε παραμείνει το ίδιο. Κανένας επηρεασμός από το πέρασμα του χρόνου.

    Έτσι όπως πήγαινε, με έναν ταχύ βηματισμό και ευθυτενής, φθάνοντας σε μια ανηφόρα, δεν μείωσε καθόλου τον ρυθμό του και συνέχισε την διαδρομή. Οι σφυγμοί του άρχισαν να ανεβαίνουν ακόμη πιο πολύ. Θυμήθηκε εκείνη την στιγμή τον καρδιολόγο του που του είχε πει την τελευταία φορά στο τσεκάπ: « Περπάτημα με μέτρο. Να μη ζορίζουμε την καρδιά!»

        «Σιγά το ζόρισμα!» είπε μεγαλόφωνα ξαφνιάζοντας μια κυρία που ερχόταν από απέναντι. Της χαμογέλασε. Έπειτα μόρφασε. Έφερε το χέρι του στο στέρνο. Ζαλίστηκε και έπεσε χάμω στο πεζοδρόμιο. Θέλησε να φωνάξει αλλά δεν έβγαινε η φωνή από το στόμα του. 

     Ένιωθε τις πλάκες του λασπωμένου πεζοδρομίου σκληρές στην πλάτη του . Μετά τίποτα! Λες κι έκλεισε μια αυλαία μπροστά στα μάτια του.

    Τι περίεργο! Ο κόσμος  που διάβαινε την ανηφόρα λες και κείνη την ώρα πήγαιναν όλοι σε κάποια μεγάλη και σημαντική διαδήλωση. Με βιάση προσπερνούσαν το πεσμένο κορμί. Κανείς βέβαια δεν τον πάταγε. Πολλοί τον δρασκελούσαν όμως. 

    Ήταν και κάτι παιδάκια που τα κράταγαν οι μανάδες τους από το χέρι και ρώταγαν με κείνη την αφοπλιστική αθωότητα την παιδική. 
    «Μανούλα γιατί αυτός ο κύριος είναι ξαπλωμένος στον δρόμο; Δεν έχει σπίτι;»
Οι μανάδες με παράξενη βια τράβαγαν το χέρι του παιδιού και με ύφος ταραγμένο ψιθύριζαν  «Προχώρα! Είναι αργά και πρέπει να μαγειρέψω!»

    Ένα αμάξι του Δήμου περνώντας από κει πάτησε με όλο του το  βάρος σε μια νερολακκούβα από τις δεκάδες που είχε πια ο δρόμος στην περιοχή και έλουσε το πεσμένο κορμί με λασπόνερα. 

    Εκείνος λες και βρισκόταν κάπου μακριά και όλα αυτά συνέβαιναν σε κάποιον άλλον. Ένα μέρος του μυαλού του που μπορούσε ακόμη να επεξεργάζεται πληροφορίες αναρωτιόταν: «Μα που είμαι; Γιατί δεν βλέπω; Γιατί ακούω μονάχα βόμβους;  Γιατί πονάει το στέρνο μου; Γιατί με σφίγγει; Γιατί κρυώνει το πρόσωπό μου;» 

Την ίδια στιγμή, σαν κάτι ζεστό να ακούμπησε στο στήθος του. Κάτι σαν αγκαλιά. Μια ζεστή ανάσα ενώθηκε με την ακανόνιστη δική του. Το παγωμένο του πρόσωπο καλοδέχτηκε την ανάσα που τον ανακούφιζε από το κρύο. 

    Σε λίγο άγρια μουγκρητά τον τρόμαξαν. Δυνατές φωνές ακούστηκαν από κάπου εκεί κοντά  Τα μουγκρητά δυνάμωσαν. Κάτι σαν εκρήξεις γύρω του. Η ζεστή ανάσα που ήταν ακουμπισμένη στο στέρνο του χάθηκε και μαζί της χάθηκε  και ο κόσμος γύρω του.
    
    Όταν άνοιξε τα μάτια του όλα ήταν λευκά, τόσο λευκά που προτιμούσε το σκοτάδι από όπου βγήκε. Ένιωσε μια παρουσία δίπλα του. Ξανάνοιξε τα μάτια. Γύρισε το κεφάλι του προς το φως που έμπαινε από ένα παράθυρο και είδε μια οπτασία βυθισμένη στο φως του ήλιου. Η οπτασία έσκυψε και τον πλησίασε και ένα χαμόγελο άνθισε στο πρόσωπό της.
    «Επί τέλους γύρισες!» είπε η φωνή της γυναίκας του και ένα φιλί ακούμπησε στο πρόσωπο του.

    Αργότερα που ήρθε ο καρδιολόγος, του είπε ότι όλα θα πήγαιναν καλά αρκεί να μην έκανε παλικαριές στην ηλικία του. 
    «Θυμάσαι τίποτα από κείνες τις στιγμές;» ρώτησε
Εκείνος καθάρισε τον λαιμό και με φωνή ακόμη αδύναμη, είπε:
    «Το μόνο που θυμάμαι ήταν πως όση ώρα ήμουν πεσμένος χάμω κάποιος ήρθε  εκεί με αγκάλιασε  και με ζέσταινε. Μετά άκουσα φωνές, κάτι μουγκρητά, εκρήξεις και.... τίποτα.»
    «Τι κρίμα! Αλλά δεν γινότανε αλλιώς! Δεν άφηνε να σε πλησιάσουν και τον σκότωσαν με πιστόλι!»
Εκείνος αναστατώθηκε που είδε ανησυχία στο πρόσωπο του γιατρού. 
    «Τον σκότωσαν; Ποιοι; Ποιόν σκότωσαν;»
    «Ω! Μην ανησυχείς. Τίποτα. Οι αστυφύλακες σκότωσαν τον σκύλο που ακουμπούσε πάνω σου!»
    «Η  ζεστή ανάσα!» είπε εκείνος με δάκρυα στα μάτια..

Πηγή

ΜΗΠΩΣ ΣΑΣ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ;

Είναι τρομακτικό να πεις σε κάποιον: "Αυτός είμαι. Αυτές είναι οι επιθυμίες μου". Κι ακόμα πιο τρομακτικό είναι να πρέπει να μείνετε πιστοί στην αλήθεια του εαυτού σας -στην ακεραιότητά σας- όταν δίνετε στον άλλον την επιλογή να αποδεχτεί ή να απορρίψει τις αποφάσεις σας και τις διαφορές σας από εκείνον.

 

Μπορεί να νιώσετε πως, όταν εκφράζετε τις ανάγκες σας, είναι σαν να θέτετε απαιτήσεις. Μην ξεχνάτε, λοιπόν, ότι αυτό που ζητάτε από τον ..συναισθηματικό εκβιαστή είναι απόλυτα λογικό: θέλετε να σταματήσει να σας χειραγωγεί.

 

Δεν ζητάτε τίποτα που θα κάνει κακό είτε σ εκείνον είτε στον εαυτό σας. Πολλές φορές καθυστερείτε να ανακοινώνετε τις αποφάσεις σας στο άλλο άτομο, επειδή φοβάστε πολύ τι μπορεί να συμβεί. Δείτε, όμως, την κατάσταση από κάποια απόσταση και ρωτήστε τον εαυτό σας: Ποιό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Ένας συνηθισμένος φόβος είναι ότι η σχέση θα χαλάσει ανεπανόρθωτα. Ακόμα χειρότερες, όμως είναι οι συνέπειες όταν δεν υπερασπίζεστε τον εαυτό σας, επειδή τότε εσείς οι ίδιοι διχάζεστε εσωτερικά. Με τον καιρό ανακαλύπτετε ότι χάνετε όλο και περισσότερο την επαφή με τον εαυτό σας, με τις επιθυμίες σας και τις πεποιθήσεις σας. ώσπου τελικά αλλοτριώνεστε εντελώς. Αν, για να σώσετε οποιαδήποτε σχέση σας, πρέπει συνεχώς να ενδίδετε στο συναισθηματικό εκβιασμό, τότε πρέπει να αναρωτηθείτε αν η σχέση αυτή αξίζει ώστε να θυσιαστείτε για χάρη της. Αν εσείς γίνεστε πιο δυνατοί, υγιείς και γεμάτοι αυτοπεποίθηση και το γεγονός δεν αρέσει στον άλλον, τι σας λέει αυτό για την ποιότητα της σχέσης που τόσο σκληρά προσπαθείτε να σώσετε; Σε τι βασίζεται αυτή η σχέση;

Μπορείτε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: Γιατί ενδίδω στις πιέσεις των άλλων;

1. Φοβάμαι το θυμό τους.

2. Φοβάμαι την αποδοκιμασία τους.

3. Φοβάμαι ότι θα σταματήσουν να με συμπαθούν/αγαπούν και ότι μπορεί ακόμα και να με εγκαταλείψουν.

4. Τους χρωστάω χάρη.

5. Έχουν κάνει τόσα πολλά για μένα, που δεν μπορώ να αρνηθώ.

6. Είναι χρέος μου.

7. Θα νιώθω υπερβολικές ενοχές αν δεν ενδώσω.

8. θα νιώθω εγωιστής /σκληρόκαρδος/άπληστος/μικροπρεπής .

9. Δεν θα είμαι καλός άνθρωπος αν κάνω το δικό μου.

Με μια πιο προσεκτική ματιά, θα δείτε ότι οι πρώτες τρεις δηλώσεις αναφέρονται στο φόβο, οι τρεις επόμενες στην υποχρέωση, και οι τρεις τελευταίες στην ενοχή.

Όταν αντιμετωπίζετε σιωπηλούς εκβιαστές, ΔΕΝ πρέπει:

• Να τους παρακαλάτε να σας πουν ποιο είναι το πρόβλημα.
• Να τους κυνηγάτε για να σας δώσουν κάποια απάντηση (πράγμα που θα τους κάνει να αποτραβηχτούν ακόμα περισσότερο).
• Να κατακρίνετε, να αναλύετε και να προσπαθείτε να ερμηνεύσετε τα κίνητρα, τον χαρακτήρα τους ή την ανικανότητά τους να είναι ευθείς.
• Να αποδέχεστε πρόθυμα τις κατηγορίες και τις ευθύνες για οτιδήποτε τους αναστατώνει, έτσι ώστε να τους φτιάχνετε τη διάθεση.
• Να τους επιτρέπετε να αλλάζουν θέμα.
• Να πτοείστε από την ένταση και το θυμό που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα.
• Να αφήνετε την απογοήτευσή σας να σας κάνει να εκφράζετε απειλές που ουσιαστικά δεν εννοείτε (πχ. αν δεν μου πεις τι πρόβλημα έχεις , δεν πρόκειται να σου ξαναμιλήσω)
• Να υποθέτεται ότι, αν τελικά ζητήσουν συγγνώμη, στη συνέχεια θα ακολουθήσει οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή στη συμπεριφορά τους.Να ελπίζετε σε οποιεσδήποτε ριζικές αλλαγές, χαρακτήρα, ακόμα και αν παραδεχτούν τι κάνουν και δείξουν προθυμία να το αλλάξουν. ΝΑ θυμάστε:Η συμπεριφορά μπορεί να αλλάξει. Ο χαρακτήρας συνήθως όχι.

Επιστροφή στην ηρεμία.

 

Μια υπέροχη αίσθηση γαλήνης και ισορροπίας θα επιστρέψει μέσα σας όταν καταφέρετε να διώξετε την κατάρα του ΦΕΥ- των φόβων, των ενοχών- και των υποχρεώσεων- και να απομακρύνετε τους «ψευτοπαληκαράδες» που σας φοβερίζουν. Η σύγχυση και οι αυτοκατηγορίες, που αποτελούσαν μεγάλο μέρος των συναισθημάτων σας και της εικόνας που είχατε για τον εαυτό σας, εξαφανίζονται και στη θέση τους έρχεται μια νέα αίσθηση αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού.

 

Με κάθε βήμα που θα κάνετε για να μάθετε και να χρησιμοποιείτε ικανότητες που θα αφοπλίζουν τους συναισθηματικούς εκβιαστές σας, πλησιάζετε όλο και περισσότερο προς την αποκατάσταση του πυρήνα της ύπαρξης σας, της ακεραιότητάς σας. Αυτή η ανεκτίμητη πληρότητα για την οποία θρηνούσατε, ουσιαστικά δεν είχε χαθεί ποτέ- παραγκωνίστηκε μόνο προσωρινά και σας περίμενε.

 

Susan Forward

Πηγή

ΦΑΝΤΑΣΟΥ...

Φαντάσου…

Ένα κόσμο υπέροχο.

Να βγαίνεις στο δρόμο και να συναντάς όμορφους ανθρώπους. Με τρόπους και ευγένεια. Με καλή θέληση και καλοσύνη.

Να δημιουργούν όλοι.

Ταλέντα, δεξιοτεχνίες όλα να αναδεικνύονται.

Κανένας χαμένος. Κανένας σε κλουβί.

Οι πόλεις αλλά και τα χωριά να είναι γεμάτα θέατρα, κινηματογράφους, αθλητικά κέντρα. Παραστάσεις, ταινίες, αθλητικούς αγώνες.

Οι τέχνες να ανθούν. Σε κάθε γωνιά να μπορείς να δεις εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας.

Δρώμενα, συγκεντρώσεις, συζητήσεις φιλολογικές, πνευματικός ανταγωνισμός.

Τα υπέρογκα ποσά που δαπανιούνται για τηλεοπτικές φτηνές εκπομπές, να προσφέρονταν σε ντοκιμαντέρ, ιστορικές και μουσικές παραγωγές.

Οι βιβλιοθήκες να σφύζουν από ζωή. Πνιγμένες από βιβλία και ανθρώπους πεινασμένους για γνώση.

Τα μουσεία γεμάτα. Το πλανητάριο. Οι αρχαιολογικοί χώροι, τα αρχαία θέατρα.

Τα πανεπιστήμια προσεγμένα και καθαρά. Ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες. Μόνο επιστήμη και εξέλιξη.

Οι γονείς να νοιάζονται πραγματικά για τη μόρφωση των παιδιών τους. Να τα προτρέπουν να βρουν και να εκμεταλλευτούν το ταλέντο τους. Να τα ενθαρρύνουν να κάνουν αυτό που θα τους γεμίσει ψυχικά και όχι υλικά.

Τίποτα φτηνό, τίποτα πρόχειρο. Ακόμα και το ελαφρύ, καλοδουλεμένο.

Ένα καράβι πολιτισμού για όλους ανεξαιρέτως. Όλοι ίσοι στη γνώση.

Και έτσι οι άνθρωποι θα έβγαιναν με τόλμη στη ζωή. Με εφόδια τη γνώση και το μυαλό και όχι την καταγωγή και την οικονομική επιφάνεια. Με αυτοπεποίθηση και ανδρεία.

Αυτό που θα είχε αξία θα ήταν η σκέψη, το συναίσθημα, το συνολικό καλό και όχι το προσωπικό συμφέρον.

Θα έψαχναν το δύσκολο, το όμορφο, το σπουδαίο. Δεν θα συμβιβάζονταν με τα λίγα, ούτε με το μέτριο. Δεν θα ανέχονταν κανένα τύραννο. Ούτε στην πολιτική, ούτε στην οικογένεια, ούτε στον έρωτα.

Χωρίς κοινωνικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις, χωρίς απωθημένα, χωρίς διακρίσεις.

Ελεύθεροι.

Ελευθερία. Μα τι όμορφη λέξη.

Επέλεξα να κάνω σήμερα την ανάρτηση αυτή. Σήμερα ανήμερα της εθνικής μας εορτής. Και να πω δυο λόγια.

Αν ο κόσμος μας ήταν τόσο υπέροχος όσο εξιστορώ στο κείμενο, δεν θα γιορτάζαμε τον πόλεμο. Αν δίναμε βάση στην καλλιέργεια του νου και στην εκπαίδευση θα ζούσαμε πιο ελεύθεροι.
Η γνώση ελευθερώνει τον άνθρωπο.
Δεν θα τονώνονταν η εθνική μας υπερηφάνεια από μια ανούσια παρέλαση.
Από μια σημαία στο μπαλκόνι. Και μετά από αυτό... άγνοια. Ειδικά τα παιδιά. Γιορτάζουμε χωρίς γνώση και ενημέρωση. Άρα και χωρίς κρίση και θέση.
Αν δίνονταν σε όλους η ευκαιρία και το κίνητρο να μάθουν, να αναζητήσουν, να εξελιχθούν σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.

Όσον αφορά την σημερινή παρέλαση:
Πολλές φορές κάποιες συνήθειες είναι τόσο πολύ συνυφασμένες με την καθημερινότητά μας, που δεν μας μένει περιθώριο να αναρωτηθούμε αν έχουν πραγματικά ουσία και νόημα.
Τι νόημα μπορεί να έχει λοιπόν η στρατιωτική παράταξη, ακόμα και εξάχρονων παιδιών, και κατά πόσο αυτό τονώνει το πατριωτικό αίσθημά τους;
Ακόμα και ο διαχωρισμός τον μαθητών, οι καλοί μπροστά, οι κακοί πίσω δεν νομίζω ότι αυξάνει και πολύ την αξία της ισότητας και του δικαίου.
Από την στιγμή που τα περισσότερα παιδιά αγνοούν ακόμα και το θέμα του εορτασμού, νομίζω ότι το βασικότερο μέλημα των εκπαιδευτικών για εκείνη την ημέρα θα πρέπει να είναι η ανασκάλευση της ιστορικής μνήμης των παιδιών και όχι η αντιμετώπιση τους ως υποψήφιου στρατού.
 Η γιορτή θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τον παραδειγματισμό των παιδιών από τους ήρωες, ως προς την γενναιότητα και ανδρεία που επέδειξαν και όχι με μιλιταριστική διάθεση.
Δεν πρέπει να γιορτάζουμε τον πόλεμο, αλλά να γιορτάζουμε την επανάσταση.
Η αλλαγή του τόπου εορτασμού των εθνικών εορτών είναι αναγκαία ώστε να προσδώσουμε και στις επετείους αυτές την αξία που τους αρμόζει.

Πηγή

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Πηδά η φωτιά κι οι σούβλες έτοιμες
κι αυτός ολόρθος στέκει.
Πεθαίνει αρνούμενος το θάνατο
και Λευτεριά φωνάζει...

Ελευτεριά για σένα χάνομαι
μα θα `ρθουν πίσω μου άλλοι.
Στρατοί οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου
και θα σε λευτερώσουν.

Μην κλαις κυρά κι εγώ θ’ αναστηθώ
και θα σ’ αρπάξω πάλε.
Θα σπω τις αλυσίδες της σκλαβιάς
θα καταλύω τα κάστρα.

Λίγοι είμαστε κι αλίμονο στη γης
αν ξοφληθεί η γενιά μας.
Στρατοί οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου
και θα σε λευτερώσουν.

Νίκος Καζαντζάκης

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑ, ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

 

Ξέχνα τον Κάφκα. Ο Γιόζεφ Κ. είσαι εσύ και η Δίκη σου έχει ξεκινήσει.

Θα έρθουμε από το σπίτι σου να σε πάρουμε, χωρίς καν να σου απαγγείλουμε κατηγορίες. Δεν τις χρειάζεσαι.

Αφού είσαι ένοχος, το είπαν στις ειδήσεις, είσαι ένοχος, το έγραψαν οι εφημερίδες, είσαι ένοχος, το διέταξε ο πρωθυπουργός, είσαι ένοχος, το λέει και η ΕΥΠ, είσαι ένοχος, το ξέρει η αστυνομία και η γειτόνισσα που προσπαθεί να διαφυλάξει την αθωότητα της, ότι πολυτιμότερο έχει.

Είσαι ένοχος, γιατί τολμάς να αντιτίθεσαι στα σχέδια ανάπτυξης και να διασπείρεις ψευδείς ειδήσεις, ότι τάχα κάποιοι διασπείρουν αρσενικό, στα χώματα και στα ύδατα.

Είσαι ένοχος, κύριε Παρατηρητή Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, και το ξέρουμε καλά αυτό, γιατί παρακολουθούσαμε τα τηλεφωνήματα σου, διαβάζαμε τις συνεντεύξεις σου και καταχωρούσαμε τις αναρτήσεις σου.

Γι” αυτό καλύτερα να ετοιμαστείς. Να βγάλεις τις πιτζάμες σου, να φιλήσεις τα παιδιά σου και πρόσεχε να τα κρατήσεις όσο περισσότερο μπορείς στην αγκαλιά σου, γιατί όταν τα ξαναδείς, όταν θα μπορέσεις να τα αγκαλιάσεις ξανά, θα έχουν περάσει πολλά χρόνια.

Είσαι ένοχος, εσύ γιατρέ του Κόσμου, που τολμάς να αμφισβητείς την αποτελεσματικότητα των μεταρρυθμίσεων, και να μιλάς για τη χώρα σου λες και είναι η Ουγκάντα. Ναρκωτικά δεν βρήκαμε στο ιατρείο σου, αλλά κατάλαβες πόσο ένοχος είσαι.

Είσαι ένοχος, εσύ συγγραφέα των ορέων, που διαλαλείς από τη Χιώτικη γιάφκα σου την ανάγκη να επιστρέψουμε σε πιο ήπιες μορφές αγροτικής εκμετάλλευσης και αποκηρύσσεις τον καταναλωτισμό. Πως νομίζεις, κακόμοιρε γραφιά, ότι χτίστηκαν οι αυτοκρατορίες; Με ήπια εκμετάλλευση και αυτοδιάθεση;

Είσαι ένοχος, εσύ διαδηλωτή, εσύ καταληψία, εσύ μαθητή, εσύ απεργέ, που συνεχίζεις να πιστεύεις ότι με τον αγώνα σου μπορείς να καταστρέφεις το όραμα μιας ελεύθερης οικονομίας, το όραμα ενός κόσμου όπου τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στην απόλυτη και ολοκληρωτική επικράτηση του 1%.

Είσαι ένοχος, εσύ φιλήσυχε και νομοταγή ανθρωπάκο, που νομίζεις ότι αυτή ακριβώς η απάθεια σου είναι τεκμήριο της αθωότητας σου. Γιατί χρωστάς λεφτά κι εσύ, χρωστάς αίμα. Τα βγάζεις πέρα και πληρώνεις τις δόσεις, αλλά σύντομα θα αφήσεις ένα χρέος απλήρωτο, το περιμένουμε με αδημονία αυτό. Τότε θα έρθουμε από το σπίτι σου ή θα σε σταματήσουμε στο δρόμο, και θα πάρεις το δρόμο για το αυτόφωρο, γιατί θα χρωστάς λεφτά, γιατί θα χρωστάς αίμα, εσύ ο τέως νομοταγής και νυν φοροφυγάς.

Ξέχνα τον Ουίνστον Σμιθ του “1984”, ο Όργουελ ήταν ένας αφελής.

Δεν χρειάζεται να στήσουμε κάμερες για να παρακολουθούμε την κάθε σου κίνηση ούτε πρέπει να μαντεύουμε τι σκέφτεσαι. Μόνος σου έβαλες τις κάμερες στο σπίτι σου. Μόνος σου αγόρασες το έξυπνο τηλέφωνο για να σε ακούμε. Μόνος σου, αυτό είναι το πιο σημαντικό, μας δείχνεις τι σκέφτεσαι.

Τα τραγούδια που ακούς στο youtube, τα μπλογκ και τα σάιτ που διαβάζεις, τα like που κάνεις και οι αναρτήσεις που αναδημοσιεύεις.

Ξέρουμε πότε κοιμάσαι και πότε ξυπνάς, τι τραγουδάς στο σπίτι και τι σου αρέσει να διαβάζεις. Ξέρουμε τις αγαπημένες σου ταινίες και τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις. Ξέρουμε τα πάντα για σένα και δεν χρειάστηκε να σε αναγκάσουμε να μας τα πεις.

Ξέχνα τον Γκάι Μόνταγκ που έκαιγε τα βιβλία στους “451 φαρενάιτ”. Ο Μπράντμπερι δεν πήγε πανεπιστήμιο, ήταν ένας αυτοδίδακτος ερασιτέχνης.

Δεν χρειάστηκε να κάψουμε τα βιβλία. Σε μάθαμε να διαβάζεις σκουπίδια, βιβλία γραμμένα όπως και οι σαπουνόπερες που βλέπεις. Αυτά προωθούσαμε, αυτά σου άρεσαν. Αυτά σου άρεσαν, αυτά εκδίδαμε. Βιβλία που σε κάνουν να ξεχνιέσαι ή σε κάνουν να ξεχνάς, καθώς δίπλα σου κάποιος φυλακίζεται, κάποιος δολοφονείται, κάποιος οδηγείται στην αυτοκτονία. Αλλά αυτός ο κάποιος δεν είναι εσύ, εσύ ταξιδεύεις με ένα βιβλίο.

Και σύντομα θα καις τα βιβλία μόνος σου, για να ζεσταθείς. Και στη φυλακή δε θα έχεις βιβλία για να ξεχνιέσαι. Στο δρόμο τα βιβλία θα τα σχίζεις για να γεμίσεις τα ρούχα σου, να μην κρυώνεις.

Δεν χρειάστηκε να κάψουμε τις εφημερίδες. Οι περισσότερες είναι δικές μας, τις πληρώνουμε για να εκδίδουν βιβλία-φαντάσματα και να γράφουν ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε.

Και αν δε σου φτάνουν αυτές έχεις και τα free press που σε κάνουν να νιώθεις διαφορετικός, ωραίος, μοντέρνος, χίπστερ.

Τα ξέρεις αυτά, τα έμαθες τόσα χρόνια που αγόραζες περιοδικά ιλουστρασιόν, τόσο ιλουστρασιόν όσο θα ήθελες να είναι η ζωή σου, τριάντα χιλιάδες Κλικ πάνω από την πλέμπα όπου ανήκεις.

Ξέχνα τον Μπέρναρντ του “Θαυμαστού Καινούριου Κόσμου”. Ο Χάξλει δεν ήξερε τίποτα από ψυχολογία των μαζών.

Δεν χρειάζεται η γονιδιακή αναβάθμιση για να πιστέψεις ότι είσαι ανώτερος από τους τσιγγάνους, τους Πακιστανούς, τους Αλβανούς και τους Βούλγαρους, τους Τούρκους και τους Κούρδους, τους Σύριους, τους Παλαιστίνιους, του Αφρικανούς και τους Κινέζους…

Δεν χρειάζεται να γίνεις πολίτης “Α” για να πιστέψεις ότι είσαι ανώτερος από τις πόρνες, τους μετανάστες, τους άνεργους, τους τσιγγάνους, τους άστεγους, τους αυτόχειρες, τους ομοφυλόφιλους, τους πιο φτωχούς από εσένα.

Δεν χρειάζεσαι το “σόμα”, το μαγικό φάρμακο της ευτυχίας που διατίθεται δωρεάν, για να αφιονίζεσαι.

Έχεις τα αγχολυτικά σου, τα οποία αγοράζεις, έχεις την τηλεόραση, χωρίς την οποία δεν μπορείς να ζήσεις ούτε μια μέρα, έχεις το ποδόσφαιρο, για να ζητωκραυγάζεις, έχεις τον τζόγο, για να ελπίζεις ότι κάποια μέρα θα γίνεις πλούσιος κι εσύ, όπως αυτοί που βλέπεις στην τηλεόραση, όπως αυτοί που χρωστάνε εκατομμύρια και επιδοτούνται από το κράτος, από τα λεφτά που δίνεις εσύ, για να συνεχίσουν να γλεντάνε πάνω από τον τάφο σου.

Ξέχνα τους Ελόι και του Μόρλοκς, της “Μηχανής του Χρόνου”. Ο Ουέλς πίστευε στους εξωγήινους.

Οι δουλοπάροικοι δεν είναι κρυμμένοι στα έγκατα της γης. Είναι δίπλα σου, κλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Είναι δίπλα σου, πτώματα που ξεβράζονται στην αγαπημένη σου παραλία. Είναι δίπλα σου, τους κυνηγάς με τσεκούρια και μαχαίρια.

Οι δουλοπάροικοι είναι τα παιδιά σου. Δίχως σχολεία, δίχως περίθαλψη, δίχως δάση, δίχως πατρίδα, δίχως μέλλον.

Δουλοπάροικος είσαι κι εσύ. Να δουλεύεις χωρίς να ανταμοίβεσαι, να απολύεσαι χωρίς να αποζημιώνεσαι, να σου κάνουν έξωση επειδή σε απολύσανε, να σε κλείνουν φυλακή επειδή διαμαρτύρεσαι.

            Όχι, μάτια μου, δεν είναι δικτατορία, δεν είναι χούντα.

Είναι καφκικός εφιάλτης, είναι οργουελικός ολοκληρωτισμός, είναι χαξλεϊκή δυστοπία, είναι ο “Πόλεμος των Κόσμων” και εσύ είσαι αναλώσιμος, είναι 451 βαθμοί φαρενάιτ όπου καίγεσαι αδιαμαρτύρητα.

Μόνος σου με δημιούργησες και συνεχίζεις να πιστεύεις σε εμένα, γιατί ξέρεις ότι εγώ είμαι η μόνη οδός, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Το ξέρεις ότι είσαι ένοχος, το ξέρεις ότι είσαι εν δυνάμει εγκληματίας, το ξέρεις ότι μια νύχτα θα έρθω για σένα, θα έρθω για το σπίτι σου, θα έρθω για το παιδί σου. Κανείς δε θα σε υπερασπιστεί, γιατί δεν πιστεύεις σε τίποτα πια και κανείς δεν πιστεύει σε σένα.

Τελείωσε η εποχή των οραμάτων και των ιδανικών, επικράτησα απόλυτα.

Είμαι η ΤΙΝΑ, μάτια μου, το τέλος της ιστορίας, το τέλος του ανθρώπου.

Το μόνο που επιτρέπεται να κάνεις εσύ, είναι να υποτάσσεσαι.

There Is No Alternative!

Μάτια μου…

Πηγή