Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Ο ΣΟΒΑΡΟΣ ΠΕΠΕ ΓΚΡΙΛΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΩΜΙΚΟΙ...


Το καρναβάλι στην Ιταλία έχει ξεκινήσει πρόωρα, λίγο μετά από το δικό μας.

Εκεί που τα ΜΜΕ και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων της Ιταλίας εμφάνιζαν μόνο τρεις πολιτικές δυνάμεις να υπάρχουν στη χώρα, ο Μπερσιάνι, ο Μπερλουσκόνι και ο Μόντι, ξαφνικά τώρα και εν μέσω απαγόρευσης δημοσκοπήσεων, "ανακαλύπτουν" ξαφνικά ότι το κίνημα του "κωμικού" Πέπε Γκρίλο μάλλον ξεπερνάει το 20% και έχει βάλει πλώρη για δεύτερη θέση τουλάχιστον!

Βρε τι μου θυμίζει..; Τι μου θυμίζει..;

Α ναι! Ελλάδα, 2012!
Κοίτα κάτι συμπτώσεις!
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων βλέπουν μόνο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ!
Δίνουν στη ΝΔ ένα 30άρι τοις εκατό και στο ΠΑΣΟΚ ένα σχεδόν 20άρι!
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ κινείται κοντά στο 6-7%...
Αυτά μέχρι την απαγόρευση των δημοσκοπήσεων, όπου ξαφνικά "ανακαλύπτουν" μέσω διαρροών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για κάτι πολύ παραπάνω, ακόμη και για πρώτος, η ΝΔ είναι πολύ πολύ χαμηλότερα ενώ το ΠΑΣΟΚ καταποντίζεται...

Τώρα θα μου πείτε... και γιατί οι εταιρείες δημοσκοπήσεων διαρρέουν αυτήν την πληροφορία αφού τους κάνει ζημιά στην αξιοπιστία;
Μα ακριβώς γι' αυτό!
Για να διατηρηθεί η αξιοπιστία των δημοσκοπικών εταιρειών πρέπει έστω και τελευταία στιγμή να "ανακαλύψουν" το πραγματικό εύρημα.
Θα το δικαιολογήσουν κάπως. Εδώ η επίσημη δικαιολογία ΟΛΩΝ των εταιρειών ήταν το εύρημα πως "ξαφνικά" τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές του Μαΐου υπήρξε ένα "φοβερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ στους αναποφάσιστους".
Oh mon Dieu! Quelle surprise!

Έτσι αντίστοιχα, το ίδιο βρώμικο κολπάκι ακολουθούν οι εταιρείες στην Ιταλία.
όλο το προηγούμενο διάστημα η εξαφάνιση και η διακωμώδιση του κινήματος του "κωμικού" Πέπε Γκρίλο είχε στόχο την ανάσχεση της διείσδυσής του στα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Ό,τι κατάφεραν, το κατάφεραν.Κι ό,τι δεν κατάφεραν, δεν το κατάφεραν.
Τώρα όμως, που τα αποτελέσματα των εκλογών, καταπώς φαίνεται, θα φέρουν στο κέντρο της πολιτικής σκηνής αυτό το κίνημα, αναγκάζονται να αποδεχτούν την παρουσία του, να "ανακαλύψουν" το δημοσκοπικό εύρημα και να το αντιμετωπίσουν πλέον αλλιώς.
Τώρα θα αναλάβουν δράση οι τρομοκράτες των δελτίων των 8.
Όπως και στην Ελλάδα.
Μπορεί την παραμονή των εκλογών να βγάλουν κι ένα τρομοκρατικο ντοκιμαντέρ για το τί θα πάθουν αν βγουν από το ευρώ.
Κωμικοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δημοσκόποι της άρχουσας τάξης.

Υπάρχουν όμως και άλλα κωμικά στοιχεία στην υπόθεση.
Ξέρετε, το προσωνύμιο "κωμικός" στον Γκρίλο δόθηκε λόγω του επαγγέλματός του.
Και θα αναρωτιέται κανείς...: γιατί δεν κάνουν το ίδιο και με τους υπολοίπους;
Να λένε ας πούμε το κόμμα του τραπεζίτη Μόντι, το κόμμα του μιντιάρχη Μπερλουσκόνι και το κόμμα του... καντηλανάφτη Μπερσιάνι.;
Να μιλούν για όλους αναφέροντας το επάγγελμά τους;
Μα επειδή φυσικά ο επιθετικός προσδιορισμός "κωμικός" στον Γκρίλο, δεν του αποδίδεται για να εμπεδωθεί το επάγγελμά του, αλλά για να διακωμωδηθεί ο ίδιος και το κίνημά του.

Το οποίο κίνημά του κάθε άλλο παρά κωμικό είναι.
Είναι βαθιά ταξικό, ριζοσπαστικό και κυρίως: δεν είναι φοβικό!
Λέει με παρρησία την πρότασή του.
Είναι υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη, υπέρ των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών (δημοψηφίσματα κλπ), υπόσχεται τριετή επιδόματα ανεργίας και ζητά πίστωση χρόνου δύο ετών για να δείξει το κυβερνητικό του έργο.
Δεν κρύβεται πίσω από λόγια, ευχολόγια και κομπολόγια.
Δεν επιδιώκει (προς το παρόν τουλάχιστον) να γίνει αρεστό στους μιντιάρχες.
Ξέρει πως ό,τι κι αν κάνει, δε θα γίνει, διότι εκφράζει έναν διαφορετικό κόσμο απ' αυτούς.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα του ευρώ.
Δεν είναι ούτε θεός ούτε δαίμονας το νόμισμα.
Μιλώ για την παρρησία ενός πολιτικού χώρου που έχει αυτοπεποίθηση, δε φοβάται τη σκιά του και υποστηρίζει τις αντισυστημικές θέσεις του με θάρρος.

Δήλωσε δε για το κόμμα του Μπερλουσκόνι: «Ο Μπερλουσκόνι είχε δηλώσει ότι κανένας υπόδικος δεν θα είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιό του. Μα τότε δεν θα του είχε μείνει κανένας»
Δεν κωλώνει ο άνθρωπος! Είναι αριστερός, ριζοσπάστης και δεν κρύβεται πίσω από μισόλογα.
Έχει αποφασίσει να συγκρουστεί μ αυτούς.

Αυτά τα αναφέρω για να περάσουμε σ' ένα άλλο θεατρικό μπουλούκι κωμικών.
Μιλώ γι' αυτούς που φοβούνται κάθε τους λέξη και κάθε τους κίνηση, μην την παρεξηγήσει η "ομάδα αλήθειας" του παραδρόμου της λεωφόρου Συγγρού και τσαντιστούν οι δημοσιογράφοι.
Μιλώ γι' αυτούς που συνωστίζονται στα τηλε-παράθυρα επιδιώκοντας πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης από τους Πρετεντέρηδες και τους Καψήδες.
Μιλώ γι' αυτούς που φοβούνται να μιλήσουν καθαρά και χωρίς φοβίες.
Και με φοβικούς δεν γίνονται "επαναστάσεις", ούτε καν ειρηνικές-κοινοβουλευτικές.


Και μια πρόβλεψη για το άμεσο μέλλον.
Όταν έρθουν τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών, αρκετοί Συριζαίοι θα εκφράσουν την αμέριστη υποστήριξή τους στο κίνημα των "Πέντε Αστέρων" του Πέπε Γκρίλο.
Οι πασοκο-δημαρο-νεοδημοκράτες, η ομάδα αλήθειας του παραδρόμου της Συγγρού και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια θα τους εγκαλούν στην τάξη "μα ο Γκρίλο είναι κατά του ευρώ"!
Οι Συριζαίοι θα ανταπαντούν πως "δεν εννοούσαν αυτό που είπαν, αλλά ήθελαν να πουν άλλο απ' αυτό που θα ήθελαν να εννοούν, γιατί στο κάτω-κάτω πίσω απ' αυτό που λέει κανείς, μπορεί να υπονοεί κάτι άλλο, το οποίο όμως δεν έχει πει, διότι φυσικά εννοείται"!
Ακολούθως, το γραφείο τύπου του κόμματος θα διευκρινίσει πως πρόκειται για προσωπικές απόψεις των στελεχών του.
Κωμικοί...
Και η ζωή θα συνεχίζεται.

Από τοίχο- τοίχο


ΥΓ.: "Κωμικέ" Πέπε Γκρίλο, γράψε την πιο ωραία σου παράσταση την Κυριακή των εκλογών.
Κι ας γίνει η πιο μαύρη τραγωδία για το κεφάλαιο και τη διαπλοκή της Ιταλίας.
Απάνω τους!

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΚΡΑΤΣΙΕΛΑ ΓΚΡΟΛΟ;


Καλησπέρα Έλληνες.

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Η "κυρία" ΓΚΡΑΤΣΙΕΛΑ ΓΚΡΟΛΟ (Ιταλο-Λιβανέζικης καταγωγής) βρίσκεται στην λίστα ΛΑΓΚΑΡΝΤ στον αριθμό 128, ενώ το όνομα της, αναφέρεται συνολικά 4 φορές στη λίστα Λαγκάρντ!

Η μητέρα της ΡΕΓΓΙΝΑ ΑΜΠΟΥΑΦ, βρίσκεται επίσης στην λίστα Λαγκάρντ στη θέση 2 αλλά και στην θέση 767.

Η γιαγιά της Γκρατσιέλας, ΕΛΕΝΗ ΣΑΦΡΑ - ΚΟΥΜΑΝΙΩΤΗ, βρίσκεται και αυτή στην Λίστα ΛΑΓΚΑΡΝΤ, στον αριθμό 127.

Η κ. ΓΚΡΑΤΣΙΕΛΑ ΓΚΡΟΛΟ είναι σύζυγος του βουλευτή της ΝΔ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ

Και τώρα το καλύτερο...

Ο "κ". Μανώλης Κεφαλογιάννης είναι μέλος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, που ερευνά την Λίστα ΛΑΓΚΑΡΝΤ !!!

Σας φαίνεται εξοργιστικό; Ξαναδιαβάστε το άλλη μια φορά για να σας φανεί ακόμα περισσότερο.

Οποιοσδήποτε βουλευτής με το στοιχειώδες ήθος (φυσικά στην Ελλάδα αυτά δεν πάνε μαζί), βρισκόταν στη θέση του Μανώλη Κεφαλογιάννη, έπειτα από τις συγκεκριμένες "αποκαλύψεις" θα είχε παραιτηθεί, σωστά; Ε διαβάστε τώρα και τις δηλώσεις του Μανωλιού μετά τη δημοσιοποίηση του θέματος και αλλάξτε πλευρό:

«Τώρα που έμαθα ότι η γυναίκα μου είναι στη λίστα Λαγκάρντ, την αγαπώ ακόμα περισσότερο» έλεγε χαμογελώντας σε συναδέλφους του ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός, Μαν. Κεφαλογιάννης

Πριν κοιμηθείς σήκω να πας να πληρώσεις το τέλος ακινήτων, το χαράτσι και την εφορία, γιατί μαζί τα φάγαμε.

Από ramnousia

Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ ΩΣ ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ


«Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;»
 
Υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει από που προέρχονται αυτοί οι στίχοι; Αν ναι, να έρθει αύριο με τον κηδεμόνα του και να γράψει εκατό φορές στο τετράδιο του: «Ζήτω η 25η Μαρτίου!»
 
Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να σας διηγηθώ την ιστορία του Ρήγα Βελεστινλή, την έχετε ακούσει άπειρες φορές στο σχολείο.

Το μόνο που θα σας πω για τη ζωή του είναι κάτι που έμαθα (ή θυμήθηκα) διαβάζοντας ξανά τη βιογραφία του: Το ξέρατε ότι τον Φεραίο τον πρόδωσε στις αυστριακές αρχές ένας Έλληνας;
Συγκεκριμένα ο Δημήτριος Οικονόμου, αλλά δυστυχώς δεν έχω φωτογραφία του για να δείτε πως μοιάζει ένας προδότης (είμαι σίγουρος ότι δε διαφέρει σε τίποτα εξωτερικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους, με ή χωρίς photoshop).

Τον Φεραίο το θυμόμαστε ως εθνομάρτυρα και ποιητή της επανάστασης (και πολύ καλά κάνουμε). Αλλά ας σκεφτούμε για μια στιγμή τι ήταν για τους Τούρκους ο Φεραίος, καθώς και τι ήταν για τους Τούρκους οι Έλληνες επαναστάτες.

Μάλλον τότε δε χρησιμοποιούσαν τη λέξη τρομοκράτες, αλλά θα χρησιμοποιούσαν κάποιες παρόμοιες, όπως σκυλιά, γκιαούρηδες, ραγιάδες, κατσαπλιάδες κλπ.

Οι κλέφτες και αρματολοί κατέβαιναν από τα βουνά, έκαναν μια επίθεση στον τουρκικό τακτικό στρατό, σκότωναν όσους μπορούσαν και γυρνούσαν στις ραχούλες.
Αν ο Δένδιας ήταν μπέης δημόσιας τάξης θα τους αποκαλούσε τρομοκράτες.

Και ο Βελεστινλής γιατί βασανίστηκε και εκτελέστηκε; Ήταν ηθικός αυτουργός της επανάστασης επειδή παρότρυνε τους υπόδουλους να ξεσηκωθούν;
Ήταν αυτός που ξεκίνησε την επανάσταση;

Ή αλλιώς: Αν ο Φεραίος έγραφε ποιήματα αντίστοιχα δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ, οι Έλληνες δε θα είχαν ξεσηκωθεί, δε θα είχαν πολεμήσει, δε θα είχαν ελευθερωθεί;

Ο Φεραίος, ως ποιητής, απλά απέδωσε σε στίχους αυτό που όλοι οι Γραικοί -πέρα από τους προδότες και τους ραγιάδες- είχαν στο νου τους: Τον έρωτα για την ελευθερία.
(Αυτό ας μην θεωρηθεί ως εθνικιστικό κήρυγμα. Κάθε λαός υπόδουλος κάποια στιγμή διεκδικεί την ανεξαρτησία του... Κάποια στιγμή.)

Αμφιβάλλω κατά πόσο οι ίδιοι οι αγωνιστές γνώριζαν το Θούριο ή τα υπόλοιπα κείμενα του Φεραίου και των άλλων λόγιων, όπως την Ελληνική Νομαρχία του Ανώνυμου (ναι, υπήρχαν και τότε ανώνυμοι και τρολ).
Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν αγράμματοι και σίγουρα δεν κουβαλούσαν το ipad μαζί τους σταις ράχαις, στα βουνά.

Αν, λοιπόν, ηθικός αυτουργός είναι εκείνος ο οποίος προτρέπει τους ανθρώπους να αμυνθούν, να υπερασπιστούν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους, τότε σίγουρα ο Φεραίος άξιζε να εκτελεστεί.

Αλλά ο Φεραίος δεν προκάλεσε την επανάσταση. Όσο και να θέλουν οι συγγραφείς και οι ποιητές να υπερβάλλουν για το ρόλο τους η πραγματικότητα είναι πιο πεζή: Την επανάσταση την κάνουν οι άνθρωποι που αδικούνται, όταν πλέον κουράζονται να ζουν με το φόβο.

Φεραίοι θα υπάρχουν πάντα, όσο υπάρχουν Σουλτάνοι. Αλλά δεν αρκεί ένας ποιητής για την παλιγγενεσία του έθνους.
Του έθνους...

Ας κάνουμε μια ριψοκίνδυνη μετάβαση στο παρόν με όλες τις «σεναριακές» ανακρίβειες και ανακολουθίες που θα προκύψουν.

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή συντελείται ένα έγκλημα, μια συγκαλυμμένη και καθαγιασμένη οικονομική γενοκτονία:
3000 αυτόχειρες, 1,5 εκατομμύριο άνεργοι (και πιθανοί αυτόχειρες), χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν, οι εξαθλιωμένοι πολίτες να καλούνται να πληρώσουν χαράτσια (όποια ομοιότητα με την Οθωμανική κατοχή είναι συμπτωματική), ιδιωτικοποίηση κάθε τομέα με όφελος μόνο για τους διαπλεκόμενους που μετέχουν στην αγοραπωλησία, τσιφλικάδες που φυλάσσονται από τους γενίτσαρους, πολιτικάντηδες που προσκυνούν την Υψηλή Πύλη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ.

Αυτή είναι η γενική εικόνα και την γνωρίζετε πολύ καλά.

Ας προχωρήσουμε παραγωγικά και στο ειδικό: Το έγκλημα του χρυσού.

Το τι ακριβώς σημαίνει εξόρυξη με κυανιούχα υδατικά διαλύματα μπορεί να διαβάσετε στο κείμενο «Χρυσοθήρες και καρκινοπαθείς».

Περιληπτικά το κείμενο λέει:
Τα κέρδη του ελληνικού δημοσίου από τα ορυχεία χρυσού είναι μηδαμινά.
Τα κέρδη των κοινοτήτων περιορίζονται σε μερικές εκατοντάδες θέσεις των 500 ευρώ.
Πέρα από τις περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις (που πολλοί συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν με το συνήθη τρόπο του «ωχ, αδελφέ, να κοπούν και μερικά δέντρα, τι έγινε;») υπάρχει η μακροπρόθεσμη βόμβα της καρκινογένεσης, καθώς και ο διόλου αμελητέος κίνδυνος ενός ατυχήματος που θα καθιστήσει ολόκληρο το Βόρειο Αιγαίο ένα τοξικό λουτρό.
(Hungary's worst-ever enviroment disaster)

Και ίσως αυτά τα θέματα να μην αφορούν τον Κρητικό ή τον Αθηναίο που κάνει διακοπές (έκανε διακοπές) στις Κυκλάδες ή στο Ιόνιο.

Όμως πως μπορείς να πιστεύεις, μπέη και αγά, ότι οι άνθρωποι που μεγαλώνουν τα παιδιά τους δίπλα στο «Τσερνομπίλ του χρυσού» θα μείνουν άπραγοι περιμένοντας το ατύχημα ή την επέλαση του καρκίνου;

Ας προχωρήσουμε... Χθες έγινε μια εμπρηστική επίθεση στα εργοτάξια του «Ελληνικού Καρκίνου». Καήκανε μερικά οχήματα και δύο κοντέινερ της φιλανθρωπικής εταιρίας που έχει αναλάβει να εξορύξει το χρυσό για να βοηθήσει τους Έλληνες να πληρώσουν τα χαράτσια των αγάδων.

Οι κάμερες καταγράψανε τις κινήσεις των πενήντα τρομοκρατών που προσπαθούν να καταστρέψουν το έργο της τόσο λαοφιλούς κυβέρνησης. Οι φυλλάδες και τα κανάλια ξεκίνησαν να κρούουν το κώδωνα του κινδύνου: «Αυτοί οι αλητήριοι αναρχικοί θα διώξουν τους επενδυτές που δίνουν τόσο πολλά και παίρνουν τόσο λίγα».

Η «κοινή γνώμη» (που όπως έχουμε ξαναπεί δεν είναι το άθροισμα της βλακείας, αλλά κατασκευάζεται από αυτούς που ελέγχουν τα media) αποφάνθηκε:
«Χρυσός = Κοινό Καλό,
Αντίδραση Κατοίκων = Τρομοκρατία».

Έπειτα κάποιος παραδόπιστος υπάλληλος (μήπως τον λένε Οικονόμου κι αυτόν;) που παίρνει 500 αργύρια για να υπερασπίζεται την επένδυση του «Ελληνικού Καρκίνου», καταγγέλλει (κατά βούληση ή εξαγορά) τους ηθικούς αυτουργούς της επίθεσης.

Και η αστυνομία προβαίνει σε συλλήψεις βασιζόμενη στις εικοτολογίες ενός μάρτυρα!

Αν ο σεκιουριτάς ισχυριζόταν ότι ο ηθικός αυτουργός είναι ο Τζίμις Πανούσης θα έπαιρναν τον Πανούση στο αυτόφωρο;

Τη συνέχεια μπορείτε να τη μαντέψετε: Ο «Ελληνικός Καρκίνος» θα προστατευτεί με έξοδα του ελληνικού λαού και πιθανότατα θα πάρει άδεια για ένοπλο ιδιωτικό στρατό φύλαξης.

Οι κάτοικοι της περιοχής θα έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στη μετανάστευση (εσωτερική και μη) και στην παραμονή, με όποιες συνέπειες για την υγεία τους.
Δεκαπέντε χρόνια λιγότερο ζουν (κατά μέσο όρο) οι περίοικοι των ορυχείων, αν δεν το γνωρίζατε.

Κοιτώντας λίγο μπροστά μπορούμε άραγε να σκεφτούμε πως θα αντιδράσουν οι γονείς που θα μάθουν ότι το παιδί τους πάσχει από μια σπάνια (τόσο συνηθισμένη σε περιοχές όπου το νερό είναι εμπλουτισμένο με κυάνιο) μορφή καρκίνου; Πως θα αντιδράσουν οι συμμαθητές του, οι φίλοι του;

Και αλήθεια, κύριε μπέη και αγά, τι θα πείτε τότε στο παιδί που θα πεθαίνει πριν προλάβει να μεγαλώσει; Ότι θυσιάστηκε για το καλό μιας καναδέζικης εταιρίας και 500 θέσεις εργασίας;

Θα κλείσω αυτό το κείμενο με λίγους στίχους από το Θούριο, με κίνδυνο να κατηγορηθώ ως ηθικός αυτουργός.

«Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις και είσαι στη σκλαβιά
στοχάσου πως σε ψήνουν καθ’ ώραν στη φωτιά.
Βεζύρης, Δραγουμάνος, Αφέντης κι αν σταθής,
ο Τύραννος αδίκως σε κάμει να χαθής.
Δουλεύεις όλ’ ημέρα, σε ό,τι κι αν σοι πη
κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιή.»

-------------
Μια τελευταία προσθήκη:
Μοίρασε η δασκάλα ρόλους για το θεατρικό της 25ης Μαρτίου και ο γιος μου γύρισε μουτρωμένος σπίτι.
«Τι έπαθες;» τον ρωτάω.
«Δε μου αρέσει ο ρόλος μου», απαντάει.
«Τι ρόλο έχεις;»
«Του... συγγραφέα.»
«Μα είσαι με τα καλά σου;» αρχίζω να λέω γελώντας. «Ο συγγραφέας είναι ο πιο σημαντικός απ’ όλους. Αυτός εμπνέει τους ανθρώπους, τους δίνει όραμα, τους...»

Ο μικρός με διακόπτει:
«Μα δεν κάνει τίποτα... Μόνο κάθεται σε ένα θρανίο... Και γράφει...»

Ξεκίνησα να του λέω για το Φεραίο, για το Σολωμό, για τον Μπάιρον, για το Λόρκα (είχα πανικοβληθεί).

Δεν τον έπεισα...
Τελικά ο μικρός έγινε αρματολός.
 
Από Γελωτοποιός 

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΓΥΡΙΖΕΙ!


Η Δημοκρατία πρέπει να γυρίσει στη χώρα που την γέννησε, ώστε να μπορούσε η γενέτειρα να την διδάσκει κιόλας ευθυτενώς, με αυτοπεποίθηση, αυτοκυριαρχία, υπερηφάνεια και γνήσια πνευματικά δικαιώματα. Αν η Δημοκρατία γύριζε στην χώρα που την γέννησε, το περιεχόμενο μιας τέτοιας διδασκαλίας θα ήταν δε εξαιρετικό, εφ’όσον θα αφορούσε στον τρόπο με τον οποίο η Δημοκρατία μπορεί να παραμένει άθικτη κάτω από όλες τις περιστάσεις. Αν μάλιστα γύριζε η Δημοκρατία εκεί που γεννήθηκε, θα γινόταν αυτή η διδασκαλία ιερό παράδειγμα προς μίμηση, και κόλαφος για όσους θεωρούν ότι πολύς ή λίγος περιορισμός στην Δημοκρατία ενδείκνυται, όταν κινδυνεύει μια χώρα· και θα έδειχνε ότι η Δημοκρατία δεν είναι πολυτέλεια ή πρόσχημα ή ρούχο στην ντουλάπα, αριθμοί, καταδολίευση και ψέμματα, αλλά αυθεντική θωράκιση μιας χώρας απέναντι σε κάθε λογής κίνδυνο· και θα εδραίωνε αυτό το δίδαγμα την πίστη των ανθρώπων στην αξία της Δημοκρατίας. Και θα ενίσχυε πίστη και αγάπη των ανθρώπων για την χώρα που την γέννησε.

Έχοντας κατά νου όλα όσα έχουν συμβεί, και θα εξακολουθήσουν να συμβαίνουν στους δρόμους και τις πλατείες μας, τα γράφω τούτα με αφορμή την παραίτηση του Βούλγαρου Πρωθυπουργού, ο οποίος ρητώς και απεριφράστως δήλωσε ότι δεν δέχεται να ξυλοκοπούνται οι πολίτες και συμπολίτες του από την αστυνομία, κατά τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβέρνηση. Ιδού που ένα ηχηρό μάθημα Δημοκρατίας έρχεται αυτή τη φορά από την Βουλγαρία, αντί να έρχεται, όπως θα περίμενε κανείς από την Ελλάδα, δηλαδή από τη χώρα που γέννησε την Δημοκρατία.

Δεν είναι κακό που έρχεται το δίδαγμα από αλλού· από τον γείτονα· διότι θα ήταν υπερβολικά αλαζονικό, επηρμένο και στείρο να θεωρεί κανείς ότι μόνο η χώρα που γέννησε την Δημοκρατία δικαιούται να δίδει τέτοια μαθήματα. Αντιθέτως, θα έπρεπε να θεωρείται χαρά, ευτύχημα τόσο για την ίδια την Δημοκρατία, όσο και για αυτήν την χώρα που την γέννησε, άλλες χώρες να δείχνουν ότι έχουν πάρει το μάθημά τους, και το διαδίδουν με παρρησία. Και όταν έχεις χάσει τη Δημοκρατία, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να δεχθείς ότι θα έλθει από κάπου, ώστε να γυρίσει σε σένα. Πώς αλλιώς;

Το ντροπιαστικό, λοιπόν, δεν είναι που η γενέτειρα της Δημοκρατίας δεν είναι σε θέση να δώσει τέτοια μαθήματα, αφού ακόμα αναμένει να γυρίσει η Δημοκρατία. Το ντροπιαστικό, ένα πραγματικό όνειδος, είναι που, ενώ δεν είναι σε θέση να διδάξει –λογικό αφού περιμένει να γυρίσει η Δημοκρατία– δεν είναι καν σε θέση να διδαχθεί. Δυστυχώς. Διότι έτσι η Δημοκρατία δεν θα γυρίσει ποτέ.

Ίσως, τώρα, κάποιοι να πιστεύουν ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Δεν μπορώ να τους πάρω από το χεράκι και να τους πάω στην πορεία, στους δρόμους, στις πλατείες. Ας μείνουν στον κόσμο τους· στην κοσμάρα τους, καλύτερα θα έλεγα. Μόνο που υπάρχει γι αυτούς μια πληροφορία η οποία τους λείπει και χρειάζεται, ωστόσο, να την λάβουν. Μια πληροφορία για κάθε δύσπιστο. Μια πληροφορία που έρχεται από τους αιώνες· και είναι δικαιωμένη από τους αιώνες: Κ α ι ό μ ω ς γ υ ρ ί ζ ε ι !

Από sotos

ΑΝΑΠΤΥΞΙΟΛΑΓΝΕΙΑ


Τι είναι η χώρα; Μια ευρύτερη έννοια του κτήματος.

Έβλεπα σήμερα τις επενδύσεις μου. Αγκινάρες, κουκιά, μπιζέλια και τα σποράκια των καλοκαιρινών φυτών στις πρασιές. Από τα τέλη του άλλου μήνα και μέχρι τον Δεκέμβριο θα αρχίσουν να δίνουν κέρδη και να συντηρούν πολλούς ανθρώπους.

Κι ύστερα σκέφτηκα τι θα γινόταν αν άρχιζα να ξεπουλάω κατά τμήματα το χωράφι. Στο κέντρο για φωτοβολταϊκά, γύρω γύρω για ανεμογεννήτριες, στην μια άκρη για εξόρυξη, στην άλλη άκρη χαβούζα υλικών εξόρυξης και ουσιών επεξεργασίας, πιο κει για να χτιστεί ένα ξενοδοχείο.

Θα έβγαζα έτσι κάποια λεφτά. Και επειδή δεν χρωστάω σε τράπεζες μιας που δεν είχα ποτέ ούτε κάρτα για ΑΤΜ, θα τα δαπανούσα για να αγοράσω αγκινάρες, κουκιά, ντομάτες, μαρούλια κλπ αλλά και για φάρμακα λόγω του ότι θα ζούσα μες στους καρκίνους των τροφών και των απορριμμάτων.

Δεν θα άκουγα πια πουλιά αλλά φασαρία ανθρώπινη, βουητά και κρότους μηχανημάτων.

Αυτό κάνει και η Ελλάδα σήμερα, βαφτίζοντάς το ανάπτυξη.

Μόνο που είναι λίγο ακόμα χειρότερο. Διότι ούτε τα φράγκα θα μείνουν, μιας και θα πάνε σε αποπληρωμή χρέους.

Μόλις ξυπνήσουμε θα είμαστε άφραγκοι, χρεωμένοι τριπλά, δίχως πατρίδα και περικυκλωμένοι από καρκίνο. Δεν θα επιζήσει κανένας. Να δω τι θα πουν στα παιδιά τους, όσοι έχουν.

Από Γιάννης Μακριδάκης

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ


Το γυαλί που καλύπτει την τηλεοπτική δημοκρατία δεν είναι αλεξίσφαιρο αντιθέτως όσο περνάει ο καιρός και όλοι αυτοί, που πριν ένα χρόνο κρυβόταν σε τρύπες φοβούμενοι την καθαρή οργή του λαού και τώρα αφήνουν την γλώσσα τους να γίνεται πιο αναιδής από πριν, αυτό το γυαλί γίνεται όλο και πιο εύθραυστο. Όσο κάθονται μπροστά σε κάμερες και εκτοξεύουν δημοκρατικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον ενός ανθρώπου που ζει σε ένα σπίτι ψυγείο, που το ψυγείο του είναι άδειο, που το άδειο έχει πάρει την όψη του μέλλοντός του, αυτό το γυαλί που χρόνια τώρα είναι η ασπίδα του κάθε πολιτικού θρασύδειλου θα θρυμματιστεί.

 Και εκεί, που ο θεωρών την ζωή του παιχνιδάκι στα χέρια όλων των αριστεροδεξιοκεντρώων πολιτικάντηδων θα νομίζει ότι όλα τελείωσαν για αυτόν, θα διαπεράσει το αόρατο σύνορο μεταξύ αυτού και του πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής δημοκρατίας. Θα τον λιώσει ακριβώς όπως ο πρόγονός του έλιωνε την πέτρα με το χέρι και έχτισε τούτο το σπίτι που τώρα καλείται να παραδώσει αμαχητί τα κλειδιά γιατί έτσι γουστάρει ο τηλεοπτικός δημοκράτης. Τα υλικά ανοικοδόμησης αυτής της χώρας δεν είναι κοινοτικά κονδύλια, δεν είναι Κυριακές εκλογικής αναμέτρησης, δεν είναι ιδεολογίες, δεν είναι ο αιματοβαμμένος ευρωπαϊκός πολιτισμός που προσκυνάς μπροστά του ξεχνώντας τι σού στέρησε. Τα υλικά ανοικοδόμησης που θα συλλέξεις ένα βράδυ - όπως τα άλλα τα παγερά που ζεις- είναι οι μαριονέτες που κουνάνε τα χεράκια τους μέσα στο τηλεοπτικό κουτί και φέρουν το όνομα «δημοκρατικά εκλεγμένος». Αυτές είναι η λάσπη που θα φτιάξεις και πάλι το σπιτικό που λέγεται Ελευθερία.

Είναι σίγουρο ότι οι εξουσιαστές σου εκεί που την έφθασαν την κατάσταση δεν μπορούν να την γυρίσουν πίσω. Θεωρούν ότι πέρασαν όλα τα τεστ αντοχής με εσένα ως όχημα να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο χωρίς έλεος και σιγούρεψαν ότι μέχρι εκεί μπορεί να φθάσει ένας οργισμένος, απογοητευμένος, νικημένος πολίτης αυτής της χώρας. Κάθε φορά που εσύ έχανες έδαφος στις μάχες για τα καταπατημένα σου δικαιώματα, άλλοτε με την στρατηγική του συστήματος των πολιτικών αναχωμάτων με την ταμπέλα «Αριστερός» και άλλοτε με την ιδέα ότι είσαι μόνος απέναντι σε μυριάδες, αυτά τα ανθρωπάρια δυνάμωναν, ενώ την ώρα που εσύ σκεφτόσουν να βάλεις τέλος στην ζωή σου, έτριβαν τα χέρια τους όλα μαζί. Όλα μαζί, ανεξαρτήτου πολιτικού χώρου. Κάθε απόγνωση και ένα ποσοστό παραπάνω στις πληρωμένες τους δημοσκοπήσεις. Δεν κονταροχτυπιούνται για σένα αλλά με προστασία εσένα.

Σε πέρασαν από πολλά κρας τεστ και για αυτό με την σιγουριά πλέον ότι μέχρι εδώ ήσουν, παίρνουν πόζα πίσω από την οθόνη και σε δουλεύουν ψιλό γαζί. Σε κάνουν να νιώθεις ένοχος. Ένοχος για την ζωή που έζησες, για τα όνειρα που έκανες, για το σπίτι που έφτιαξες, για τα ταξίδια που έλεγες ότι θα πας, για τις αγωνίες που πέρασες, για τις δημιουργίες σου, για τα ιδρωμένα μεροκάματά σου, ακόμα και για τα παιδιά που γέννησες. Σε βάζουν με τους απάνθρωπους νόμους να απολογείσαι μπροστά στον κάθε γκρίζο δημοσιοϋπαλληλίσκο επειδή ακόμα ζεις και δεν έχεις περάσει θηλιά στο λαιμό σου. Ένοχος που αναπνέεις, ένοχος που αυτοκτόνησες. Ένοχος που ουρλιάζεις, ένοχος που μένεις σιωπηλός.

 Όλα όμως θα φθάσουν στο τέλος ακριβώς την στιγμή που αυτοί θα ολοκληρώσουν το σχέδιο που δουλεύουν δεκαετίες και που ο κάθε μη συμβιβασμένος πολίτης θα τα έχει χάσει όλα. Θα είναι η στιγμή που θα κατανοήσουμε όλοι μας ότι οι απειλές τις οποίες δεχόμασταν από ανθρώπους που για μεροκάματο είχαν το ξέσκισμα της δικής μας ζωής με την κομματική δημοκρατία τους για αντιπερισπασμό, ήταν μόνο μία σαπουνόφουσκα. Άγνωστο γιατί θα πρέπει να φθάσεις στο Ναδίρ των αντοχών σου για να κατανοήσεις ότι τζάμπα τα έχασες όλα, και όσα δημιούργησες αλλά περισσότερο τα πολύτιμά σου χρόνια που πέρασαν σαν ζάρια όχι στα δικά σου χέρια μα στα αδούλευτα χέρια καταστροφέων ζωών. Δεν υπήρχε ποτέ κάτι ανίκητο απέναντι, υπήρχε μόνο ένα τηλεοπτικό είδωλο που νόμιζες ότι είναι άθραυστο και αδιαπέραστο από την οργή σου. Ένα πραγματικό Τίποτα ντυμένο με κουστουμάκι, πληρωμένο με πακέτα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα, ένας άδειος τενεκές που για να υπάρχει θα έπρεπε εσύ να πιστέψεις ότι ήταν τα Πάντα.

Όταν θα διαπεράσει, λοιπόν, το χέρι σου την οθόνη και θα πιάσεις τον λαιμό αυτού που νομίζει ότι νίκησε, όταν θα συνθλίψεις μέσα στην χούφτα σου αυτή την ξύλινη προγραμματισμένη μαριονέτα θα καταλάβεις ότι τα Πάντα σε αυτό το παιχνίδι, ακόμα και τη ζωή αυτής της ξύλινης, άψυχης πολιτικής κούκλας, δεν τα κινούσε κανείς άλλος παρά μόνο Εσύ.

Simple Man

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

ΓΕΛΕΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

 
 
Ακολουθούν 10 ειδήσεις για γέλια και για κλάματα που κυκλοφόρησαν από 28 Ιανουαρίου – 13 Φεβρουαρίου 2013. Θα επανέρχομαι όποτε η ειδησεογραφία με προκαλεί.

Κατά αντίστροφη σειρά γελοιότητας έχουμε και λέμε:


Είδηση Νο 10 – αποκατάσταση

Γερμανικός ΟΑΕΔ έστειλε 19χρονη σε... πορνείο.

Μια νεαρή Γερμανίδα, άνεργη που αναζητούσε δουλειά, κλήθηκε από ένα τοπικό γραφείο εύρεσης εργασίας να παρουσιαστεί σε οίκο ανοχής. Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα “Augsburger Allgemeine Zeitung”, η 19χρονη γυναίκα έμεινε άναυδη όταν διάβασε την επιστολή που της είχε στείλει το γραφείο εύρεσης εργασίας. Η επιστολή την ενημέρωνε πως η δουλειά που είχε βρεθεί για την ίδια, ήταν σε οίκο ανοχής του Augsburg.

“Έψαχνα για μια έντιμη δουλειά και όχι να δουλέψω σε οίκο ανοχής”, δήλωσε η κοπέλα στην εφημερίδα.

Ο υπεύθυνος του τοπικού γραφείου εύρεσης εργασίας στο Augsburg, δήλωσε στην εφημερίδα, πως ήταν λάθος να στείλουν κατευθείαν επιστολή στην 19χρονη, χωρίς πρώτα να την ενημερώσουν τηλεφωνικώς για το ποιος ακριβώς θα ήταν ο εργασιακός της χώρος.

Μη κωλώνεις κοπέλα μου. Στη δική μου χώρα τα μπουρδέλα λειτουργούν καλύτερα από τον ΟΑΕΔ.


Είδηση Νο 9 – κι αν είσαι και γιατρός θα μάθεις να τις τρως

Έδειραν και τον όμηρο!

Απίστευτη περιπέτεια έζησε ο γιατρός από την Κοζάνη, ο οποίος κρατήθηκε όμηρος από τους τρομοκράτες κατά τη διπλή ληστεία στον Βελβεντό.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας "Δημοκρατία" ο γιατρός ξυλοκοπήθηκε από τους αστυνομικούς που δεν ήξεραν ότι ήταν ο όμηρος και προσπαθούσαν να τον συλλάβουν. Ο όμηρος είχε αρχικά την ίδια αντιμετώπιση με τους δράστες ώσπου να ξεκαθαριστεί ότι δεν ήταν ληστής και κρατήθηκε με χειροπέδες.

Την επόμενη ημέρα πήγε στο ιατρείο του με φωτοσόπ.

Είδηση Νο 8 – βαφτύσιμο

Έκανε μήνυση στις αρχές γιατί την ονόμασαν «Κορίτσι»!

Μία 15χρονη στην Ισλανδία αποφάσισε να μηνύσει το κράτος γιατί ανακάλυψε πως στα επίσημα έγγραφά της έχει το όνομα …«Κορίτσι»! Οι γονείς της την βάφτισαν Blaer, αλλά αυτό το όνομα δεν υπάρχει τους επίσημους καταλόγους της χώρας (!!!) και δεν …αναγνωρίζεται. Γι' αυτό και οι Αρχές τής έδωσαν το όνομα Stulka (κορίτσι). Για να είναι επίσημο ένα όνομα στην Ισλανδία πρέπει οι γονείς να επιλέξουν μεταξύ 1.853 ονομάτων για κορίτσι και 1.712 για αγόρι. Η λέξη Blaer που ο Bjork Eidsdottir έδωσε ως όνομα στην κόρη του σημαίνει στη γλώσσα τους "ελαφρύ αεράκι", χωρίς να γνωρίζει ότι δεν είναι στην επίσημη λίστα. Το όνομα Stulka που της έδωσε το κράτος, υπάρχει ακόμη και στο διαβατήριό της. Ανάλογοι νόμοι με την Ισλανδία υπάρχουν και στη Γερμανία και τη Δανία. Στην Ισλανδία επίσης, δεν μπορεί κανείς να δώσει όνομα που βρίσκεται στη λίστα των αγοριών σε κορίτσι, ούτε αντίστροφα.


Ο παπάς θυμάται τις λίστες απ’ έξω ή ψάχνει βιβλιαράκια;

Αυτές είναι δημοκρατίες ρεεεεε!!!!!


Είδηση Νο 7 – ό,τι θέλει ο πελάτης

Κλινική προσλαμβάνει πόρνες για να ξεδίνουν οι ασθενείς.

Υπάρχουν ηλικιωμένοι που βαστάνε γερά, ακόμα κι αν νοσηλεύονται. Γι αυτό το λόγο μια κλινική στην Αγγλία προσλαμβάνει πόρνες για να ξεδίνουν οι ασθενείς που νοσηλεύονται εκεί.

Την τακτική αυτή πρόσφατα την έμαθαν και οι τοπικές αρχές του Eastbourne, οι οποίες καλούν τους υπεύθυνους να απολογηθούν. Ο μάνατζερ της κλινικής Chaseley είπε: «Σεβόμαστε τους ασθενείς μας και γι’ αυτό τους καλύπτουμε όλες τις ανάγκες τους.»

Για την υπόθεση έχει γίνει γνωστό ότι οι ασθενείς συναντούσαν τις πόρνες σε ειδικό δωμάτιο. Οι υπάλληλοι της κλινικής έβαζαν στο χερούλι της πόρτας μια κόκκινη κάλτσα – σημάδι ότι κάποιος είναι μέσα στο δωμάτιο με γυναίκα.


Είδες τι είναι να έχεις καλό ασφαλιστικό ταμείο! Το ΙΚΑ τι κάνει;;;


Είδηση Νο 6 – γίναμε επιτέλους κράτος

Ζητούν από άστεγο να πληρώσει χαράτσι!

Ο 31χρονος, χειριστής μηχανημάτων στο επάγγελμα, έχασε την δουλειά του και έφτασε στα όρια της εξαθλίωσης, καθώς έμεινε και χωρίς σπίτι! Κάποιοι του παραχώρησαν ένα ράντζο σε μηχανουργείο για να μην κοιμάται στο δρόμο μέσα στο χειμώνα, ενώ ο ίδιος έκανε έκκληση μέσω τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού για να βρει δουλειά. Σαν να μην του έφταναν όλα αυτά, το ελληνικό Δημόσιο του έστειλε ειδοποιητήριο για να πληρώσει το χαράτσι, για ένα σπίτι που είχε νοικιάσει και στο οποίο δεν μένει πλέον, αλλά το όνομά του υπήρχε στο συμβόλαιο του ρολογιού!

«Αρχικά νόμισα πως κάποιος βάλθηκε να μου κάνει πλάκα ή να παίξει με την δυστυχία μου. Ξέρετε τι είναι να μην έχεις που να κοιμηθείς, να σε έχουν πετάξει από το σπίτι που νοίκιαζες, να μην σου 'χει μείνει τίποτα και να λαμβάνεις ειδοποίηση για να πληρώσεις χαράτσι για κάτι που δεν έχεις ούτε σαν ενοικιαστής με αποτέλεσμα να κοιμάσαι σε ένα ράντζο μέσα σε μηχανουργείο;», δήλωσε ο 31χρονος.

Την πάτησες. Τώρα θα σου στείλουν ειδοποιητήριο και για το ράντζο.


Είδηση Νο 5 – γκάου

Σκύλος καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή... είναι gay!!!

Ένα πιτ μπουλ καταδικάστηκε σε θάνατο στο Τενεσί των ΗΠΑ επειδή ο ιδιοκτήτης του το παράτησε, νομίζοντας πως είναι… gay! Το άτυχο σκυλάκι εγκαταλείφθηκε στο δρόμο από τον ιδιοκτήτη του, ο οποίος είπε στους υπεύθυνους ότι είδε τον σκύλο του πάνω σε ένα άλλο αρσενικό...

Το πρόβλημα είναι τώρα ότι το κέντρο φιλοξενίας των αδέσποτων είναι υπερφορτωμένο και δεν μπορεί να φροντίσει όλα τα ζώα με αποτέλεσμα το άτυχο πιτ μπουλ να οδηγηθεί σε ευθανασία εκτός κι αν βρεθεί νέος ιδιοκτήτης.

Σύμφωνα με άρθρο της Huffington Post, πολλές φορές τα σκυλιά μπορεί να έχουν ανάλογη σεξουαλική συμπεριφορά, ενώ άλλες φορές μπορεί απλά να πρόκειται για επίδειξη ισχύος μεταξύ των αρσενικών.

Στο Facebook έχει δημιουργηθεί μια σελίδα ειδικά αφιερωμένη στο άτυχο σκυλί, η οποία καλεί τον όποιον ενδιαφερόμενο να πράξει σύντομα, πριν το σκυλί θανατωθεί. Το μήνυμα που είναι αναρτημένο στη σελίδα γράφει: «Μην αφήσετε αυτό το πανέμορφο σκυλί να πεθάνει επειδή ο ιδιοκτήτης του είναι ανίδεος σχετικά με τη συμπεριφορά των σκύλων!».

Κανονικά έπρεπε να έχουν καταδικάσει σε θάνατο αυτόν τον μαλάκα για προσβολή του ανθρωπίνου είδους!!!


Είδηση Νο 4 – ορκίζομαι

Άρης Σπηλιωτόπουλος: “Στο λόγο μου, δεν γνώριζα τα οικονομικά της χώρας”

Το λόγο της αντρικής του τιμής επικαλέστηκε ο βουλευτής της ΝΔ Άρης Σπηλιωτόπουλος για να υποστηρίξει τη δήλωσή του «δεν γνώριζα για την οικονομική κατάσταση της χώρας όταν ήμουν υπουργός των κυβερνήσεων Καραμανλή».

Μιλώντας σε πρωινή εκπομπή στο Μega, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος δήλωσε: «Το 2007 υπουργός, το 2008 υπουργός, μέχρι το 2009 σας λέω με απόλυτη ειλικρίνεια, στο λόγο της αντρικής μου τιμής, δεν είχα καμία επίγνωση γι’ αυτή την κατάσταση».

Υπενθυμίζεται ότι και ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, που διετέλεσε μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή, δήλωσε προ ημερών στο Mega ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης «έλεγε ψέματα σε όλους για το έλλειμμα» και πως «κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας».


Με την ίδια ειλικρίνεια που μας ανακοίνωσαν πως για την κρίση ευθύνονται και οι πολιτικοί αλλά και οι πολίτες, με την ίδια ειλικρίνεια ένας-ένας οι πρώην υπουργοί βγάζουν τον εαυτό τους απ’ έξω. Και ποιος έμεινε να “γνώριζε” και να “ευθύνεται”; Μα φυσικά ο πολίτης.

Άκου τα μαλάκα!


Είδηση Νο 3 – Εθνικό Συμβούλιο Προπαγάνδας

ΕΣΡ προς ΜΜΕ: “Μη δείχνετε την εξαθλίωση”

Με εντολή της κυβέρνησης και προσωπική παρέμβαση του Σίμου Κεδόκογλου, το ΕΣΡ αποφάσισε να υποδείξει στους τηλεοπτικούς σταθμούς να μην δείχνουν πλάνα αστέγων και εικόνες εξαθλίωσης από τη σύγχρονη Ελλάδα. Με την πρωτοφανή αυτή απόφαση το ΕΣΡ περνάει σε νέα εποχή, καθώς δεν υπάρχει προηγούμενο τέτοιου τύπου λογοκρισίας. Στην ανακοίνωση αναφέρεται:

“Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης υποδεικνύει προς όλους τους τηλεοπτικούς και σταθμούς της χώρας όπως μη προβάλουν την εικόνα:

α) προσώπων ευρισκομένων σε κατάσταση κοινωνικής εξαθλίωσης ή ενδείας άνευ ρητής ή σιωπηράς συναινέσεώς αυτών,

β) προσώπων οδηγουμένων ενώπιον των δικαστικών ή εισαγγελικών ή αστυνομικών και λοιπών αρχών άνευ ρητής ή σιωπηράς συναινέσεώς αυτών”.

Με απόφασιν της Επαναστάσεως του Πρωθυπουργού εις το εξής θα απαγορεύονται ρητώς και άνευ ετέρας προειδοποιήσεως αι εκπομπαί αίτινες έχουν ως στόχον την αποσταθεροποίησιν της λαοπροβλήτου ημών κυβερνήσεως. Εις την θέσιν αυτών θα προβάλλονται κινηματογραφικαί εικόναι από τσούγκρισμα αυγών του Προέδρου της Επαναστάσεως Κυβερνήσεως, σουβλίσματα αμνοεριφίων εν στρατοπέδω, και παραδοσιακοί χοροί κατά τη διάρκεια των οποίων Ελληνόπαιδες προσφέρουν διασκέδασιν εις το φιλοθεάμον κοινόν.


ΥΓ: Προπαντός μη χαλάτε τη αισθητική του Κεδίκογλου.


Είδηση Νο 2 – κοίτα ποιος μιλάει

Ψαριανός: “Καλά έκανε και ταξίδεψε ο Τσίπρας για να μην λέει παπαριές”

«Καλά έκανε και πήγε σε Γερμανία, ΗΠΑ και Αργεντινή, ώστε να δει τι γίνεται, να είναι πιο μετρημένος, πιο προσγειωμένος και δεν λέει παπαριές», είπε στον Alpha 989 ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Γρηγόρης Ψαριανός, με αφορμή τα ταξίδια του Αλέξη Τσίπρα.

Τώρα καταλαβαίνω σύντροφε Γρηγόρη τη δική σου στάση. Σου λείπουν ταξιδάκια.


Είδηση Νο 1 – νόστος

Χρηματοδοτεί διαστημόπλοιο ο Χατζηδάκης!

Στην ελίτ των τεχνολογικά ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου έχει βάλει την Ελλάδα το Υπουργείο Ανάπτυξης, αφού η χώρα μας είναι πλέον σε θέση να κατασκευάζει από αεροσκάφη μέχρι διαστημόπλοια!

Στον κατάλογο που δημοσιεύθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης με τα 500 επαγγέλματα που θα χρηματοδοτηθούν από το ΕΣΠΑ με 456 εκ. ευρώ, συμπεριλαμβάνονταν οι παραπάνω επιχορηγήσεις! Πέραν όμως των… διαστημοπλοίων, το υπουργείο Ανάπτυξης επιχορηγεί και την κοπή νομισμάτων! Τι κι αν το αποκλειστικό δικαίωμα το έχει μόνο η ΕΚΤ; Το υπουργείο το επιχορηγεί κι αυτό!


Οι προηγούμενοι ζέσταιναν τα ελικόπτερα, ετούτοι θα φύγουν με διαστημόπλοιο. Άμα είναι μακριά η πατρίδα…
 
Από Πέτρος Κ./ακυβέρνητος

ΜΑΚΡΥ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ (ΡΩΜΑΝΟ)


Η καταδίκη της βίας από όπου και αν προέρχεται μπορεί να μας τελείωσε τελευταία, αλλά οι παρεμβάσεις συστημικών διανοουμένων που θέλουν να μας πείσουν ότι η επαναστατική δράση (αναρχική ή άλλη) και η βία είναι λέξεις ασύνδετες δε σταματούν. Από ανόητους γόνους που δημοσιογραφούν κληρονομικώ δικαίω μέχρι τους τηλεστάρ της συστημικής δημοσιογραφίας μαθαίνουμε ότι η βία είναι κάτι που οι αναρχικοί καταδικάζουν. Λυπάμαι, αλλά θα τους απογοητεύσω- ειδικά σε συνθήκες λαϊκής εξέγερσης είναι μεγάλο το κομμάτι της αριστεράς που, παρά τις άλλες διαφορές του, θεωρεί την επαναστατική βία ως μια ηθική πρακτική. Και σε αυτό δεν ανήκουν μόνον αναρχικοί. Βεβαίως και η παράδοση της μή βίας υπάρχει σε ένα άλλο μεγάλο κομμάτι, όμως, σε κάθε εποχή, είναι η άτιμη η συγκυρία που επιβάλλει συνήθως από μόνη της στο μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς ως κυρίαρχη τη μία ή την άλλη άποψη. Υπήρχαν ιστορικές περίοδοι που το κίνημα αγκάλιαζε τη μη βία και άλλες που οι ήρωές του ήταν πρωταγωνιστές ληστειών και δολοφονιών και επεφύλασσαν φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους. Και οι δύο μορφές πάλης έχουν εκάστοτε δικαιωθεί από την ιστορία και τη λαϊκή συνείδηση βάσει ακριβώς της συγκυρίας - και βεβαίως το κλασσικό ερώτημα “αν ήξερες τι θα γινόταν ο Χίτλερ από όταν ήταν είκοσι χρονών, θα τον σκότωνες;” συνεχίζει να επιδέχεται (δικαιολογημένα) όλες τις απαντήσεις.
Ακόμη όμως και η ατομική βία - που όντως έχει καταδικαστεί από το μεγαλύτερο κομμάτι του κινήματος και που ακόμη και όσοι τη δικαιολογούσαν έβαζαν την προϋπόθεση να έχουν εξαντληθεί όλα τα άλλα μέσα που οι εξεγερμένοι λαοί έχουν στη διάθεσή τους- ακόμη, λοιπόν και η ατομική βία, που οι παλιοί αναρχικοί ονόμαζαν “προπαγάνδα δια των πράξεων” ή “ατομική προπαγάνδα” έχει διαχρονικά τους υποστηρικτές της, είτε πρόκειται για γνωστούς επαναστάτες σαν τον Αλέξανδρο Μπέργκμαν είτε για γκρουπούσκουλα που δρούσαν παράλληλα στο χίππικο κίνημα ή στη σκιά των μαύρων πανθήρων - ναι, διαπερνά όλες τις ταραγμένες εποχές το φαινόμενο. Όσο για τις ληστείες τραπεζών, αυτές έχουν θρέψει πολλά επαναστατικά ή μη στόματα και έχουν οπλίσει πολλά ηρωικά χέρια - ειδικά σε συνθήκες ανάπτυξης του κινήματος ή συνθήκες επανάστασης.
Ατομική βία και η προβοκάτσια Συγγρού
Είχε και η Ελλάδα το μερτικό της από το 19ο αιώνα κιόλας, και μάλιστα με το ουτοπικό/αναρχικό κίνημα στα πάνω του, στα πιο ..πάνω του από το μαρξιστικό - κάτι λογικό για μια αγροτική χώρα. Και οι ενέργειες ατομικής βίας κάνουν ήδη τότε την εμφάνισή τους, μέχρι και σε γάμους και χαρές - όπου απ’ ότι φαίνεται η αναρχία ήταν πρώτη. Υπάρχει ιστορική αναφορά στον τρόπο που διάλεξαν, εν έτει 1898 να γιορτάσουν το γάμο τους δύο αναρχικοί των Πατρών, ο Ανδρέας Θεοδωρίδης και η Φωτεινή Δροσοπούλου: με την εκτέλεση δύο γνωστών τοκογλύφων της πόλης, τους; οποίους όμως “δυστυχώς” μόνο να τραυματίσει κατάφερε ο Θεοδωρίδης. Υπήρξαν και άλλες τέτοιες ενέργειες, από την βίαιη λεκτική έκρηξη/παρέμβαση του Σταύρου Καλλέργη στη Βουλή το 1893 - ένας άνθρωπος που όντως μπήκε με καλές προθέσεις στο κοινοβούλιο- μέχρι τη δολοφονία (πάλι στην Πάτρα) του τραπεζίτη Διονύσιου Φραγκόπουλου από τον παπουτσή Δημήτριο Ματσάλη, εξ Άργους ορμόμενο και μέλος της ιστορικής οργάνωσης “Επί τα Πρόσω”, τον πρώτο “κανονικό τρομοκράτη” στη σύγχρονη Ελλάδα (στην αρχαία, οι Τυραννοκτόνοι ήταν πάντα ήρωες, ως γνωστόν. 'Οχι αυτοί που τα έβαζαν με τους Σκύθες/αστυνόμους, αλλά οι Τυραννοκτόνοι - για να μην υπάρξει παρεξήγηση). Ο Μ. Δημητρίου εξηγεί: «ο ιδεολογικός φανατισμός του (του Ματσάλη) τον οδήγησε στην επιλογή της ατομικής επαναστατικής πράξης, τελικά, σε μια ανώτερη πράξη κοινωνικής καταγγελίας και μαζί ανελέητης αποφασιστικότητας...Σύμφωνα με την τρομοκρατική αναρχική αντίληψη (η πράξη του) ήταν μια πράξη αυτοθυσίας κι αφανισμός δύο εκπροσώπων της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων». Δε χρειάζεται να αναφερθούμε, νομίζω, στο ξύλο που έφαγε ο Ματσάλης (και ο Καλλέργης και και) στα κελιά των αστυνόμων.
Η δράση των πρώτων ελλήνων αναρχικών και ουτοπικών σοσιαλιστών, γέννησε και τις πρώτες προβοκάτσιες από πλευράς των αρχών και της αστυνομίας. Όπως αναφέρει ο Γ. Κορδάτος, οι έλληνες αναρχικοί μπαίνουν στο στόχαστρο για αυτή τους την ιδιότητα και μόνον, διώκονται ήδη από το 1894, οπότε και το ζητεί η Διεθνής Υπηρεσία Διώξεως Αναρχικών (η αντεπαναστατική Ιντερπόλ της κρατών της δυτ. Ευρώπης). Η Υπηρεσία ζήτησε διεθνές “φακέλλωμα”, ονόματα και φωτογραφίες, όλων όσων δήλωναν αναρχικοί. Παράλληλα, υπό τις εντολές των ξένων, το ελλαδικό κρατίδιο ξεκινά τις πρώτες προβοκάτσιες. Πιο γνωστή η υπόθεση «σχεδιασμού δολοφονίας» του “εθνικού ευεργέτη” και μεγάλου καθάρματος κατά τα φαινόμενα, Ανδρέα Συγγρού (ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη από τη ΝΔ για τους συνειρμούς).
Ο Συγγρός ήταν υπεύθυνος για «σπεκουλαδόρικο ρόλο στους διεθνείς δανεισμούς της χώρας», επεδείκνυε κτηνώδη συμπεριφορά προς τους κολλήγους του και προκαλούσε ανοικτά κάθε έννοια δικαίου, δηλώνοντας ανοιχτά ότι «δεν προτίθεται ποτέ του να πληρώσει το παραμικρό ως φόρο». Ο πιο μισητός εκπρόσωπος της ντόπιας εξουσίας, το αληθινό αφεντικό πολλών πολιτικών. Θα ήταν λογικό κάποιοι σοσιαλιστές ή αναρχικοί τότε να ονειρεύονταν ή σχεδίαζαν τη δολοφονία του. Παρ όλα αυτά, τα στοιχεία δείχνουν ότι κανείς δεν πέρασε στην πράξη- μάλλον επρόκειτο για την πρώτη καλοστημένη προβοκάτσια του κρατικού μηχανισμού, ώστε να μπορέσει να ασκήσει διώξεις και να σφίξει λουριά.
Θύμα της αστυνομικής σκευωρίας ήταν ο Ευάγγελος Μαρκαντωνάτος, «σεσημασμένος» σοσιαλιστής, πιθανώς μέλος του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου, φοιτητής της Νομικής, και… προκλητικός τύπος: υπήρξε ο κεντρικός ομιλητής στον δεύτερο εν Ελλάδι εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς, το 1894 στην Αθήνα- μια Αθήνα που βρισκόταν πολύ κοντά στα γεγονότα και πολύ μακρυά από το οκτάωρο και τις άλλες εργατικές διεκδικήσεις που μισούσαν τα αφεντικά. Τέλη εκείνου του Μαΐου, λοιπόν, του ίδιου Μαΐου που ήξερε ότι είχε μπει στο στόχαστρο των αρχών, υποτίθεται ότι ο Ευάγγελος ενυπόγραφα, με επιστολή του, ζητεί 23.560 δραχμές ακριβώς από τον Ανδρέα Συγγρό με στόχο την έκδοση σοσιαλιστικών εντύπων, και απειλεί το Συγγρό ευθέως: αν δε δώσεις τα χρήματα, «σείεται υπό τας πόδας σου το έδαφος και μοιραίον και άγριον τέλος σε αναμένει». Υπέγραφε δε, «Υποσημειούμαι μεθ' όλου του μίσους το οποίο τρέφω, Ε. Μαρκαντωνάτος».
Η συνέχεια αναμενόμενη: ο Συγγρός πήγε στην Αστυνομία, η Αστυνομία υπό τον Μιλτιάδη Έβερτ (παππού) συνέλαβε τον “εκβιαστή” Μαρκαντωνάτο αλλά και τον γνωστό μας “τρομοκράτη” Σταύρο Καλλέργη, που τον παρουσίασαν ως συνεργό του Ευ. Μαρκαντωνάτου. Στο δικαστήριο, το Κακουργιοδικείο Χαλκίδας, ο Μαρκαντωνάτος αρνήθηκε την πατρότητα της επιστολής κι ο Καλλέργης αρνήθηκε ότι ο Μαρκαντωνάτος ήταν συντροφός του σε παρανομίες. Αθωώθηκαν παμψηφεί − μετά ταύτα ο Μαρκαντωνάτος έφυγε μετανάστης στις ΗΠΑ (θα άξιζε να αναζητηθούν τα ίχνη του και η συνέχεια του βίου του εκεί).
«Ληστέψανε την τράπεζα και τι με νοιάζει εμένα;»
Παρ’ ότι δολοφονίες και απόπειρες κατά τραπεζιτών, κεφαλαιοκρατών και πολιτικών υπήρξαν στην ιστορία του ελληνικού επανασταικού κινήματος από το 19ο αιώνα, οι ληστείες δεν εμφανίζονται με πολιτικό χαρακτήρα*. Παρ’ όλα αυτά, οι ληστές και κλέφτες, είτε είναι οι νεαροί που μπαίναν σε σούπερ μάρκετ, κατέβαζαν τρόφιμα, τα έκλεβαν και τα μοίραζαν σε περαστικούς (που χάθηκαν αυτά τα παιδιά;), είτε είναι οι πορτοφολάδες ρεμπέτες που μοίραζαν τη λεία τους με τις ανήμπορες χήρες μάνες της γειτονιάς και τους θυμούνται ακόμη στο Αιγάλεω, είτε είναι ο Νταβέλης ή ο “Ληστής με τις γλαδιόλες” και οι αδελφοί Παλαιόκωστα, έχουν πολύ συχνά σχετική αποδοχή στην κοινωνία και δεν κρίνονται όπως άλλοι εγκληματίες.
Στους ήρωές μας. Ο Νταβέλης, ένας από τους ωραίους των ορέων που στολίζουν τη ληστρική μας παράδοση, αν και απλός ληστής (όχι τραπεζών), υπήρξε απαγωγέας ξένων επικυρίαρχων με στόχο το χρήμα και κέρδισε μια θέση στην καρδιά του λαού. Τραγουδήθηκε και ζωγραφίστηκε στα πρότυπα των ηρώων από το Θεόφιλο και άλλους, όπως και άλλοι λήσταρχοι, γιατί αντιστάθηκε ακριβώς στην ξένη κυριαρχία - έστω και με αυτό τον τρόπο.
Ο Θεόδωρος Βενάρδος, ο Ληστής με τις Γλαδιόλες, ήταν ένας ..κανονικός ποινικός ληστής, στις κόκκινες γλαδιόλες έκρυβε την καραμπίνα, αλλά η επί χούντας δράση του (ίσως και το ..χρώμα από τις γλαδιόλες) χτίζουν γι’ αυτόν την εικόνα του τρυφερού, ρομαντικού και αντιστασιακού παράνομου. Όσο για τους αδελφούς Παλαιόκωστα, τους συνοδεύει από καιρό και τους περισώζει στη λαϊκή συνείδηση η φήμη ότι δρουν υπέρ των φτωχών και μέρος όσων αποκομίζουν αποδίδεται στην κοινωνία- την ίδια κοινωνία που θεωρεί ότι την καταληστεύουν οι τράπεζες, που ληστεύουν οι Παλαιοκωσταίοι.
Ωστόσο, στο διεθνές κίνημα, οι αναρχικοί ληστές (και όχι μόνον αναρχικοί: το ΚΚΕ μπορεί να «καταδικάζει» σήμερα τέτοιες ενέργειες, αλλά δεν μπορεί να ξεχνά ότι ο ίδιος ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς ήταν ληστής τραπεζών), οι ληστές με αριστερή ιδεολογία, ορθότερα λοιπόν, δεν είναι καθόλου άγνωστο είδος. Στους κομμουνιστές του '17 οι ληστείες ήταν τα αγιασμένα από το σκοπό μέσα, στο αναρχικό κίνημα δεν ήταν πάντα έτσι. Γι αυτό στους αναρχικούς η λαϊκή ιστορική μνήμη επιφυλλάσσει διαφορετική μεταχείριση αναλόγως της περιόδου δράσης και του τρόπου που οι ίδιοι ορίζουν τον εαυτό τους απέναντι στο λαό: η συμμορία των Μπονώ και οι γάλλοι ιλλεγκαλίστες της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα δεν γίνονται αποδεκτοί από το λαό, γιατί κάνουν τη ληστεία για ίδιον όφελος, είναι η δική τους επιλογή ζωής, ενώ ο Μπουοναβεντούρα Ντουρούτι, που ληστεύει για να χρηματοδοτήσει το κίνημα και ο ίδιος ζει σπαρτιάτικα από την εργασία του (“κερδίζω το δικαίωμα να μιλώ κάθε πρωί στις έξι που ξυπνάω να πάω στη δουλειά μου”), παραμένει επαναστατικό σύμβολο.
Όχι, δεν πρόκειται για “περσινά ξυνά” επαναστατικά σταφύλια: ακόμη και στην εποχή μας, μορφές συγκλονιστικές, όπως του (εν ζωή) αναρχικού ληστή τραπεζών και θρυλικού πλαστογράφου Λούθιο Ουρτούμπια ταυτίζονται με την αντίσταση κατά της ισπανικής χούντας και, στη συνείδηση του λαού τους, των λαών μας, είναι σύγχρονοι Ρομπέν των Δασών ή, όπως έχει ειπωθεί για τον Ουρτούμπια “Ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης που όμως δεν παλεύει ενάντια σε ανεμόμυλους αλλά σε έναν υπαρκτό γιγάντιο εχθρό”. Και όπως της θρυλικής λησταρχίνας της Ινδίας, της Φουλάν Ντέβι, που, χιλιοτραγουδισμένη και απόγονος του Γκάντι στη συνείδησή της, πέρασε από τις ληστείες στην πολιτική -- τόση ήταν η μήνι των εχθρών της που τη δολοφόνησαν σε πρώτη ευκαιρία. Και δεκάδες άλλους λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς, τότε και σήμερα, στον πρώτο ή στον τρίτο κόσμο - όλους πλασμένους από το υλικό του μύθου και του θρύλου που μας χάρισαν το Ζορρό και το Ρομπέν των Δασών. Ειδικά όταν έχουν περάσει από το “εγώ” στο “εμείς” - κι εδώ είναι ακριβώς το σημείο που το λαϊκό κριτήριο χωρίζει τον ήρωα που πρέπει να ζήσει την κοινή μνήμη από τον ποινικό που ανήκει στις στατιστικές του μέλλοντος.
Η ιστορία των τεσσάρων βασανισθέντων ληστών του Βελβεντού, πάντως, που όλα μάλλον προς το “εγώ” της στιρνερικής, ατομικιστικής αναρχικής παράδοσης τους τοποθετούν - εκεί που σε τοποθετεί η εφηβική οργή σε μια διαλυμένη κοινωνία ίσως- φέρνει ιδιαίτερα στο νου τη “Μαύρη Σημαία” την προεπαναστατική αναρχική οργάνωση της τσαρικής Ρωσίας (1903-1906) που έδρασε με επίκεντρο το Μπιάλιστοκ και μέλη εργάτες, αγρότες, φοιτητές στα 20 τους ή και λιγότερα χρόνια (ο νεώτερος ήταν στα 15). Παιδιά, που βίωναν την ανελευθερία και την αθλιότητα του τσαρικού καθεστώτος και υπήρξαν φανατικοί της ατομικής βίας, πιστεύοντας ότι σπέρνοντας τον τρόμο στους κυβερνώντες μπορούσε να οδηγηθεί ο λαός στην επανάσταση και την αναρχική κοινωνία. “Κάτω η Ιδιοκτησία, Κάτω η Δημοκρατία, Ζήτω η Σοσιαλιστική Επανάσταση! Ζήτω η Αναρχία!” διακήρυτταν στην εφημερίδα τους, “Αναρχία”, και δήλωναν ανοικτά την υποστήριξή τους σε κάθε μορφή βίας με στόχο την εξουσία. σε αυτούς έχει τις ρίζες της και η καρικατούρα του αναρχικού με την ολοστρόγγυλη βόμβα ανά χείρας, που κυνηγάει τους φορείς εξουσίας, και που πέρασε ως και στα Λούκυ Λουκ (βλ. Ο Μέγας Δουξ). Για τα μέλη της Μαύρης Σημαίας η σωρεία ληστειών “για την εύρεση χρημάτων για τους επαναστατικούς (μας) σκοπούς” είχε μόνο έναν όρο: δεν έπρεπε να σκοτωθεί άνθρωπος. Απλός άνθρωπος- γιατί, μετά την δίωξη εργατών της υφαντουργίας και τις κακοποιήσεις τους από την αστυνομία, εκτέλεσαν τον αρχηγό της αστυνομίας του Μπιάλιστοκ, κλείνοντας το πρώτο κεφάλαιο μίας βεντέτας μεταξύ αστυνομίας και αναρχικών που έμελλε να κρατήσει τέσσερα χρόνια (στο Μπιάλιστοκ- αλλού κρατάει δεκαετίες…). Λίγο μετά εκτέλεσαν και τον ιδιοκτήτη της υφαντουργίας, γιατί απέλυσε τους εργάτες και έφερε απεργοσπάστες στη θέση τους. Από κει και πέρα στοχοποίησαν κάθε τράπεζα, εργοστάσιο, κατοικία πλουσίου ή ευγενούς που εμπλέκονταν σε αντεργατικές ενέργειες αλλά και πολλές δημόσιες τοποθεσίες, “αρκεί”, όπως γράφει ο Άβριτς, “να ήταν απολύτως σίγουροι ότι εκεί συναθροίζονταν μόνον πλούσιοι”.
Παλαμάκια και μια στροφή περίπου εκτός θέματος
Το συμπέρασμα είναι δεδομένο, ιστορικά και λαϊκά: τέτοιες ενέργειες, ενέργειες που σήμερα ονομάζουμε “ατομικής βίας”, δεν βρίσκουν ευρεία απήχηση έξω από αναπτυγμένο λαϊκό κίνημα όπως δε βρίσκουν απήχηση και σε μια ευνομούμενη χώρα, μια δημοκρατική, ελεύθερη χώρα, μια χώρα όπου ο λαός, οι πολίτες, οι άνθρωποι του κόσμου της εργασίας έχουν δικαιώματα πέρα από υποχρεώσεις.
Είναι, όμως, η Ελλάδα του 2013 μια τέτοια χώρα; Εκφράζεται στην Ελλάδα του 2013 η λαϊκή βούληση από την πολιτική της κυβέρνησης; Αυτή η κυβέρνηση, που προεκλογικά εμφανιζόταν χλιαρή αντιμνημονιακή (επαναδιαπραγμάτευση, γαρ), που έλεγε ότι δε θα βάλει νέους φόρους κλπ και σήμερα λειώνει χιλιάδες εργαζόμενους και ανέργους κάτω από τη μπότα της πιο ανάλγητης πολιτικής των αριθμών, συνεχίζει να νομιμοποιείται από ένα εκλογικό αποτέλεσμα που έλαβε εξαπατώντας το λαό; Ποιός μπορεί σήμερα να υποστηρίξει ότι αυτή, η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία του λαού, μια πλειοψηφία που είναι αντιμνημονιακή και αντιδρά στα βάρβαρα μέτρα; Ποιός μπορεί να στηρίξει το δημοκρατικό της άλλοθι, μετά την καταπάτηση κάθε προεκλογικής δέσμευσης, την οικονομική επίθεση κατά του λαού, τις δηλώσεις στελεχών της (Στουρνάρας, Βορίδης) περί καλοδεχούμενου τούρκικου κεφαλαίου (μισό λεπτό να το θυμίσω: είστε δεξιοί της λεγόμενης πατριωτικής δεξιάς, Αντώνη!), μετά τις επιστρατεύσεις και τα βασανιστήρια; ποιό ποσοστό του λαού θεωρεί ότι η κυβέρνηση αυτή έχει οποιοδήποτε δημοκρατικό άλλοθι;
Οι εκλογές, ακόμα και αν το κόμμα που ψήφισες εκλεγεί κυβέρνηση, διόλου δεν εξασφαλίζουν ότι θα πάρεις αυτό που ζητάς και ότι θα παύσει αυτό που “κατακρίνεις”. Και όταν σε τέσσερα χρόνια θα έχει την ευκαιρία να «ξανακρίνει» ο λαός, πόσες ζωές/αυτοκτονίες, πόσα δικαιώματα, πόσες περιουσίες, θα έχει πάρει στο λαιμό της, και πόσους καταστροφικούς νόμους θα έχει περάσει; πόσο μέρος του εθνικού πλούτου θα έχει ξεπουληθεί; πόσο φτωχότερους, πόσο δέσμιους και πόσο δούλους θα έχουν παραδώσει αυτή τη χώρα και το λαό της;
Και για να επιστρέψουμε στο θέμα: ποιά θέση, λοιπόν, θα επιφυλλάσσει η αυριανή λαϊκή μυθολογία σε αυτά εδώ τα παιδιά, ειδικά αν κάνουν το άλμα προς το “Εμείς”, ξεπερνώντας την οργή και τον ηλικιακό και συγκυριακό χολιγουντιανό ναρκισσισμό, που υποδεικνύει η συμπεριφορά τους σε ένα βαθμό και που είχε φανεί καθαρά σε κάποιες προκηρύξεις; Αυτό το “Εμείς” δεν έβλεπε με συμπάθεια μεγάλο κομμάτι του λαού στην 17Ν για χρόνια (μέχρι τη δολοφονία Μπακογιάννη), κι ας ζούσαμε σε δημοκρατία;
Τα τραύματα που το Μνημόνιο και οι κυβερνήσεις που το διαχειρίζονται αφήνουν στο σώμα και την ψυχή της ελληνικής κοινωνίας δεν θεραπεύονται α λά καρτ. Και αν σήμερα οι νεαροί αντάρτες πόλεων είναι θύματα της μυθολογίας της βίας και της αυτο-ηρωοποίησης και φαίνονται αποκομμένοι από τα λαϊκά προβλήματα, οι πράξεις τους πρέπει να κριθούν στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο. Όπως δεν έχουμε σοβαρή κυβέρνηση, σοβαρό αντιπολιτευτικό κίνημα ή σοβαρό λαϊκό κίνημα, φυσικό επόμενο είναι να μην έχουμε ούτε “σοβαρούς” αντάρτες των πόλεων. 'Αλλωστε οι τελευταίοι ως “σοβαροί” έχουν θέση σε ένα λαϊκό κίνημα μόνο “από τη στιγμή που δε γίνεται διαφορετικά”, όταν δηλαδή έχουν εξαντληθεί τα άλλα λαϊκά μέσα, αν θυμάμαι καλά το Μαλατέστα μου…
*Εδώ αξίζει και μία αναφορά στον Ηλία Γιοβάνοβιτς, σέρβο αναρχικό και πρώτο κήρυκα των επαναστατικών ιδεών στην Κέρκυρα, όπου είχε βρει καταφύγιο ως καταζητούμενος από τις αρχές. Ο Αγις Στίνας θυμάται ότι ο Γιοβάνοβιτς «είχε μια σοβαρή θεωρητική κατάρτιση και προϊστορία. Είχε ταξιδέψει στην Ισπανία και την Αργεντινή και είχε γνωριστεί με τους εκεί αναρχικούς. Συνδέθηκε ακόμη με τους αναρχικούς της Γαλλίας και είχε πάρει μέρος στη μεγάλη ληστεία τραπέζης που έγινε στο Παρίσι το 1913. Δεν ήταν η πρώτη φορά που μαζί με αναρχικούς έπαιρνε μέρος σε ληστεία τραπέζης».
Χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από τα βιβλία Μ. Δημητρίου, Το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κίνημα, Άγι Στίνα, ΕΑΜ- ΕΛΑΣ- ΟΠΛΑ, Πολ Αβριτς, Οι Ρώσοι Αναρχικοί. Το έργο Μαχάτμα Γκάντι/Φουλάν Ντέβι είναι του Γιάννη Γίγα. Οι Τυρρανοκτόνοι είναι από αγγείο που βρίσκεται στην Κοπεγχάγη. Ο Νταβέλης έργο του Θεόφιλου. Στη φωτογραφία πέντε μέλη της ρωσικής αναρχικής οργάνωσης “Μαύρη Σημαία”.
Της Λαμπρινής Θωμά

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΟΠΛΑ

                          

                         Η βαρυσήμαντη απόφαση της «Επιτροπής της Βασιλείας»

Λίγες μέρες πριν, οι τραπεζίτες και ολιγάρχες που κρατάνε στα χέρια τους τον έλεγχο του πλανήτη ήρθαν να επικαιροποιήσουν τη δική τους εγκληματική μεθοδολογία, η οποία, σε πυρηνικό επίπεδο οικονομικού πολέμου, είναι και ο πυρήνας του όπλου της: ο συντελεστής κυκλοφορίας χρήματος.

Πυρηνικό οικονομικό Όπλο

Ο συντελεστής κυκλοφορίας χρήματος είναι μια παγκόσμια τραπεζική σταθερά που αποφασίζει ή επικαιροποιείται ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα από τη διευθύνουσα ομάδα του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος- την «Επιτροπή της Βασιλείας». Ουσιαστικά πρόκειται για έναν απλό αριθμό Κ, ο οποίος εκφράζει το πόσο χρήμα σε Κ- φορές παραπάνω ποσότητα, μπορούν να δανείζουν οι τράπεζες, σε σχέση με τα νομισματικά τους αποθέματα. Έτσι, εάν μια τράπεζα, ας πούμε, έχει κεφάλαια 1 εκατ. Ευρώ και ο συντελεστής είναι Κ=10, τότε η τράπεζα μπορεί να δανείζει 10 φορές παραπάνω από το φυσικό χρήμα που διαθέτει, προσδοκώντας ότι ποτέ οι καταθέτες δεν θα ζητήσουν πίσω τα χρήματά τους όλοι μαζί. Με τον τρόπο αυτό, οι τράπεζες μπορούν να χορηγούν δάνεια άυλα, αλλά να εισπράττουν πραγματικό χρήμα ως τόκους και επιστροφή κεφαλαίων, μαζεύοντας έτσι σταδιακά όλο το φυσικό κυκλοφορούν χρήμα στα χέρια τους. Αυτό επιτρέπεται ένεκα των ρυθμίσεων που οι κυβερνήσεις παγκοσμίως με τις νομοθεσίες τους, υπηρετώντας τις τράπεζες, έχουν θεσπίσει.

Δηλαδή όποιος θέλει να αγοράσει π.χ. ένα σπίτι, παίρνει ένα δάνειο, πληρώνει ένα σωρό χρήματα αρχικά για τη διαδικασία στην τράπεζα, αλλά τα χρήματα του δανείου μεταφέρονται από την τράπεζα στον οργανισμό ή την εταιρεία που θα του πουλήσει το σπίτι σε έναν επίσης ειδικό και ελεγχόμενο από την ίδια την τράπεζα λογαριασμό κατάθεσης, και φυσικά όχι ως φυσικό χρήμα, αλλά ως λογιστική εγγραφή. Ο δανειολήπτης, όμως, πληρώνει κεφάλαιο και τόκους σε φυσικό χρήμα από τις απολαβές της εργασίας του. Αυτή η φάμπρικα , σε γενικευμένη χρήση, σε επίπεδο μιας κοινωνίας ή και ενός Κράτους το οποίο δανείζεται από εγχώριες ή ξένες μεγάλες τράπεζες, οδηγεί τελικά με μαθηματική βεβαιότητα και ακρίβεια στο στράγγισμα του φυσικού χρήματος και στην πτώχευση.

Οι κινούντες τα νήματα αυτής της ψευδο-οικονομίας έχουν  τον απόλυτο έλεγχο στα οικονομικά μεγέθη, αλλά και στο πότε κυριολεκτικά θα πνίξουν μια χώρα ή μια παραγωγική εταιρεία, ή ακόμα περισσότερο τους απλούς πολίτες. Όσο  μεγαλύτερος ο δείκτης Κ, τόσο περισσότερα και γρηγορότερα μαζεύουν τα χρήματα από τις αγορές, στραγγίζοντας τις, οδηγώντας τις στη συνέχεια σε νέους υπερδανεισμούς και τελικά στην πτώχευση και στην καταστροφή, που σημαίνει κατασχέσεις των δημόσιων  και ιδιωτικών περιουσιών.

Τώρα μπορεί να καταλάβει ο καθένας για ποιόν λόγο οι Κεντρικές Τράπεζες δεν προχωρούν σε αύξηση του κυκλοφορούν-τος χρήματος με νομισματοκοπή όταν η κρίση αυξάνει. Διότι απλά την  κρίση τη σχεδιάζουν με λογική ωρολογιακής βόμβας, για να αρπάξουν στη συνέχεια τον φυσικό πλούτο των εθνών, που είναι γη, οικοδομήματα, πλουτοπαραγωγικές πηγές και πολλά ακόμα.

Επικαιροποίηση του πυρηνικού όπλου

Και ενώ η ανθρωπότητα βρίσκεται εν μέσω μίας από τις χειρότερες τεχνητές οικονομικές κρίσεις στην ιστορία της, οι διεθνείς τραπεζίτες συγκεντρώθηκαν τον Ιανουάριο στη Βασιλεία της Ελβετίας, όπου και η βάση τους, και αποφάσισαν να αυξήσουν τον Κ. Με λίγα λόγια, ουσιαστικά επικύρωσαν και νομιμοποίησαν τη δυνατότητα στις τράπεζες, σε παγκόσμιο επίπεδο, να δανείζουν ακόμα περισσότερα άυλα χρήματα, δήθεν για να κινηθεί η οικονομία. Ολόκληρη την απόφαση της «Ομάδας Κυβερνητών και Επικεφαλής Τραπεζών», όπως ονομάζεται, που στις 6/1/2013 αναθεώρησε τα standard ρευστότητας για τις τράπεζες, μπορεί κανείς να μελετήσει αυτούσια στον υπερσύνδεσμο: http://www.bis.org/press/p130106.htm

Όπως γράφει και η Καθημερινή της 7ης Ιανουαρίου του 2013, η απόφαση αναφέρει ότι η «Επιτροπή της Βασιλείας», στην οποία μετέχουν οι επικεφαλής των Κεντρικών Τραπεζών του κόσμου, αποφάσισε να χαλαρώσει τους πολύ αυστηρούς κανόνες της όσον αφορά τη ρευστότητα των τραπεζών. Στόχος των αλλαγών που αποφασίσθηκαν είναι να δοθεί η δυνατότητα στις τράπεζες να χορηγούν περισσότερα δάνεια και να βοηθήσουν την ανάκαμψη των οικονομιών που βρίσκονται σε ύφεση.

Δηλαδή, η μελλοντική ρευστότητα δεν θα οφείλεται στο ότι θα κυκλοφορήσει νέο χρήμα από νομισματοκοπή για να στηριχθεί η κάθε τοπική αγορά, αλλά στο ότι θα επιτραπεί να δοθούν περισσότερα δάνεια, δηλαδή άυλες λογιστικές εγγραφές. Με λίγα λόγια, νέοι τόκοι και νέα κεφάλαια, τα οποία όμως δεν υπάρχουν ως φυσικό χρήμα για να επιστραφούν οποτεδήποτε. Θα επιτρέπεται στις τράπεζες πλέον να χρησιμοποιήσουν περισσότερα στοιχεία του ενεργητικού τους για να καλύψουν τον συντελεστή ρευστότητας που οφείλουν να τηρούν, ενώ παράλληλα θα έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν τον συντελεστή αυτόν σταδιακά, σε μία περίοδο τεσσάρων ετών από το 2015 και μετά, αντί της 1ης Ιανουαρίου του 2015 που προβλεπόταν. Αδιευκρίνιστο παραμένει, όμως, με ποια «φυσικά» χρήματα θα καλυφθεί η αύξηση του συντελεστή χωρίς να υπάρξει νομισματοκοπή.

«Ήταν ένας συμβιβασμός μεταξύ αντιτιθέμενων απόψεων από όλον τον κόσμο», δήλωσε ο Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, της Κεντρικής Τράπεζας της Βρετανίας, Μέρβιν Κίνγκ, ο οποίος προεδρεύει της ομάδας των Διοικητών και Επικεφαλής της Εποπτείας της Επιτροπής που καθορίζει τους παγκόσμιους τραπεζικούς κανόνες, προσθέτοντας: «Για πρώτη φορά στην εποπτική ιστορία, έχουμε έναν πραγματικά παγκόσμιο κανόνα για το ελάχιστο επίπεδο ρευστότητας των τραπεζών». Παρουσιάζουν, δηλαδή, το έγκλημα και την επικαιροποίησή του ως επιτυχία και πρόοδο!

Οι τράπεζες είχαν διαμαρτυρηθεί ότι δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν την προθεσμία της 1ης Ιανουαρίου 2015 για να καλύψουν τον συντελεστή ρευστότητας και ταυτόχρονα να χορηγούν δάνεια στις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές. Γι’ αυτόν τον λόγο, η «Επιτροπή  της Βασιλείας» αποφάσισε να συμπεριλάβει τις μετοχές, τα ομόλογα με ενέχυρο στεγαστικά δάνεια και εταιρικά ομόλογα με χαμηλότερη πιστοληπτική διαβάθμιση στα στοιχεία ενεργητικού των τραπεζών που μπορούν αυτές να χρησιμοποιήσουν για να επιτύχουν τον αναγκαίο συντελεστή ρευστότητας. Τα στοιχεία αυτά μπορούν να περιληφθούν μόνο έναντι μίας σημαντικής έκπτωσης της αξίας τους, αλλά οι μεταβολές αυτές αποτελούν μια σημαντική κίνηση από το σχέδιο που είχε ανακοινωθεί πριν από δύο χρόνια.

Δηλαδή όλα τα αποτυχημένα τραπεζικά προϊόντα της τελευταίας δεκαετίας προστίθενται στο ενεργητικό των τραπεζών, αλλά όλα τα φυσικά αγαθά που αντανακλούν στις αξίες αυτών των προϊόντων υποτιμούνται. Πρόκειται για την κλοπή των αιώνων. Η «Επιτροπή της Βασιλείας», στην οποία μετέχουν εκπρόσωποι από 30 χώρες που αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλες τις διεθνείς αγορές, ελπίζει ότι οι τροποποιήσεις θα αποτρέψουν τη συρρίκνωση των δανείων των τραπεζών.

Προοπτικές;

Μετά και από αυτή την απόφαση, οι λαοί είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν πλέον να περιμένουν τίποτα θετικό. Το Παγκόσμιο Τραπεζικό Σύστημα έχει πλέον πετάξει από πάνω του και το τελευταίο ίχνος προκάλυψης και πυροβολεί προς πάσα κατεύθυνση. Εάν μία Παγκόσμια Δημοκρατική Επανάσταση δεν μπορέσει να εκκινήσει το συντομότερο δυνατό με ταυτόχρονες πολιτικές αυταναφλέξεις και εξεγέρσεις των λαών σε τοπικά επίπεδα, ώστε να ανατραπούν όλες οι υπάρχουσες δομές της οικονομικό-πολιτικής διαπλοκής, τότε οδεύουμε ως πρόβατα επί σφαγή.

Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα.

Οι οικονομίες και οι πολίτες δέχονται επί σειρά ετών τις τοξικές «χημειοθεραπείες» των δανεισμών και τις καταστρεπτικές ακτινοβολίες των ΜΜΕ και των «ειδικών» οικονομικών δολοφόνων, με αποτέλεσμα τα κοινωνικά ανακλαστικά να είναι εξόχως αδυνατισμένα. Αλλά κανένας δεν σώζεται εάν δεν θέλει να σωθεί και σήμερα είναι ήδη πολύ αργά ακόμα και για μετάνοιες.

Το άρθρο είναι του Ιωάννη Πηλιούνη και δημοσιεύτηκε στο ΗΝ