Είναι αυτό που μας παρουσιάζουν οι κυβερνώντες ότι όλα βαίνουν καλώς ?
είναι αυτό που μας παρουσιάζουν οι εργοδότες ότι πρέπει να είμαστε ευγνώμονες ότι έχουμε δουλειά?
Ή είναι αυτό που υφίσταται ο κάθε ένας εργαζόμενος που ζει τον Γολγοθά του για να καταφέρει να επιβιώσει?
Σίγουρα είναι το τελευταίο ..... όπου ένας εργαζόμενος στην Ελλάδα του 2013 αισθάνεται να "βιάζεται"και από τους κυβερνώντες αλλά και από τους εργοδότες που τον μεταχειρίζονται σαν ένα μηχάνημα χωρίς συναισθήματα χωρίς προσωπικότητα χωρίς καν Ζωή.
Οι συνθήκες που ζει ένας εργαζόμενος στον χώρο δουλειάς του έχουν ξεφύγει κάθε λογικής και ανθρωπιάς, με εργοδότες που τον αφήνουν απλήρωτο, ανασφάλιστο που τον προσβάλουν σε προσωπικό επίπεδο , που του ασκούν ψυχολογική βια και αισθάνεται σε καθημερινή βάση έναν ιδιόρρυθμο "βιασμό" όπου δεν μπορεί να αντισταθεί. Όπου πρέπει να αισθανθεί ένοχες ότι αυτός φταίει που "βιάστηκε" ,όπου πρέπει να αισθανθεί ότι αυτός φταίει για όλα , για την κακοδιαχείριση της επιχείρησης που δουλεύει , για την κακοδιαχείριση της χώρας που ζει , για όλα φταίει ο εργαζόμενος.
Και πρέπει να διαχειριστεί την καθημερινότητα την δική του και της οικογένειας του με μια σιωπηρή αξιοπρέπεια , νιώθοντας ντροπή που δεν μπορεί να προσφέρει μια αξιοπρεπή ζωή στα παιδιά του γιατί ο μισθός που παίρνει (αν αποφασίσουν τα αφεντικά του να τον δώσουν) είναι πενιχρός που δεν φτάνουν ούτε για τα απαραίτητα ,και ξανά νιώθει να του "βιάζουν" με έναν έμμεσο τρόπο την αξιοπρέπεια
Και μέσα σε όλο αυτό τον "βιασμό" σκύβει το κεφάλι , πάει πάλι για δουλεία, πάει ελπίζοντας μήπως αλλάξουν τα πράγματα ,μήπως............. Και μέσα σε όλο αυτό δεν έχει την δύναμη ούτε το κουράγιο να φωνάξει , ούτε να αντισταθεί ,γιατί οι βιαστές είναι επαναλαμβανόμενοι , με το που τελειώνει ο ένας αρχίζει ο άλλος , και που να βρεις το κουράγιο άλλωστε να αντισταθείς άπλα παύεις να αισθάνεσαι , περιμένοντας κάποιον να σε λυτρώσει ......
Και όπως γίνεται πάντα σε όλους τους βιασμούς ο βιαστής έχει μια δικαιολογία ένα δήθεν άλλοθι για να δικαιολογήσει το έγκλημα του. Άλλα όλα ξεκινάνε όταν ο βιαστής δεν βλέπει απέναντι του άνθρωπο , άλλα το αντικείμενο του πόθου του όπου θα βγάλει τα βίτσια του και όλες τις ανασφάλειες του και την ανικανότητα του .....Όπου όλα ξεκινάνε από τότε που η ανθρώπινη ζωή έχει χάσει την αξία της για κάποιους που το μόνο που βλέπουν είναι κέρδος και αριθμούς ..... Όπου όλα ξεκινάνε γιατί ο "βιαζόμενος" είπε να δείξει κατανόηση και ανθρωπιά .......
Δεν γνωρίζω το μέλλον άλλα ούτε και το παρόν γιατί και τα δυο είναι σκοτεινά γιατί και τα δυο μου προκαλούν θλίψη , ίσως να μην θέλω κιόλας να τα γνωρίζω ......Απλά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να φωνάζω και να ελπίζω να με ακούσει κάποιος και να έρθει να με σώσει .....ΑΠΟ ΤΟΝ " ΒΙΑΣΜΟ" ΜΟΥ
Ίσως να ελπίζω αδίκως , ίσως και αυτός που θα έρθει να με σώσει να μετατραπεί και αυτός σε έναν ακόμη “βιαστή”μου, ίσως να ελπίζω ότι κάποια στιγμή όλοι εμείς οι “βιαζόμενοι” θα ενώσουμε τον βουβό μας πόνο και θα τον κάνουμε δύναμη να πετάξουμε όλους αυτούς τους “βιαστές” από την ζωή μας ίσως......πραγματικά δεν ξέρω.....
Αυτό που πραγματικά θέλω είναι να ξαναχαμογελάσω , αυτό που πραγματικά θέλω είναι να μην γίνουν τα παιδιά μου αντιγραφή των γονέων τους, oxι ”βιαζόμενοι “ άνθρωποι άλλα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ άνθρωποι.
Αυτό που πραγματικά θέλω είναι να δω πάλι την τρυφερότητα και την αγαλλίαση στο βλέμμα ενός μικρού παιδιού όπου του παραδίδω ένα ΕΛΕΥΘΕΡΟ κόσμο χωρίς “βιαστές”, χωρίς πόνο και θλίψη.
Εγώ άπλα θέλω ......το κάνω όμως?
ένας ακόμη “βιαζόμενος” Έλληνας
ΣΑΒΒΑΣ ΤΖΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου