Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΦΑΝΤΑΣΟΥ...


Φαντάσου…

Ένα κόσμο υπέροχο.

Να βγαίνεις στο δρόμο και να συναντάς όμορφους ανθρώπους. Με τρόπους και ευγένεια. Με καλή θέληση και καλοσύνη.

Να δημιουργούν όλοι.

Ταλέντα, δεξιοτεχνίες όλα να αναδεικνύονται.

Κανένας χαμένος. Κανένας σε κλουβί.

Οι πόλεις αλλά και τα χωριά να είναι γεμάτα θέατρα, κινηματογράφους, αθλητικά κέντρα. Παραστάσεις, ταινίες, αθλητικούς αγώνες.

Οι τέχνες να ανθούν. Σε κάθε γωνιά να μπορείς να δεις εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας.

Δρώμενα, συγκεντρώσεις, συζητήσεις φιλολογικές, πνευματικός ανταγωνισμός.

Τα υπέρογκα ποσά που δαπανιούνται για τηλεοπτικές φτηνές εκπομπές, να προσφέρονταν σε ντοκιμαντέρ, ιστορικές και μουσικές παραγωγές.

Οι βιβλιοθήκες να σφύζουν από ζωή. Πνιγμένες από βιβλία και ανθρώπους πεινασμένους για γνώση.

Τα μουσεία γεμάτα. Το πλανητάριο. Οι αρχαιολογικοί χώροι, τα αρχαία θέατρα.

Τα πανεπιστήμια προσεγμένα και καθαρά. Ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες. Μόνο επιστήμη και εξέλιξη.

Οι γονείς να νοιάζονται πραγματικά για τη μόρφωση των παιδιών τους. Να τα προτρέπουν να βρουν και να εκμεταλλευτούν το ταλέντο τους. Να τα ενθαρρύνουν να κάνουν αυτό που θα τους γεμίσει ψυχικά και όχι υλικά.

Τίποτα φτηνό, τίποτα πρόχειρο. Ακόμα και το ελαφρύ, καλοδουλεμένο.

Ένα καράβι πολιτισμού για όλους ανεξαιρέτως. Όλοι ίσοι στη γνώση.

Και έτσι οι άνθρωποι θα έβγαιναν με τόλμη στη ζωή. Με εφόδια τη γνώση και το μυαλό και όχι την καταγωγή και την οικονομική επιφάνεια. Με αυτοπεποίθηση και ανδρεία.

Αυτό που θα είχε αξία θα ήταν η σκέψη, το συναίσθημα, το συνολικό καλό και όχι το προσωπικό συμφέρον.

Θα έψαχναν το δύσκολο, το όμορφο, το σπουδαίο. Δεν θα συμβιβάζονταν με τα λίγα, ούτε με το μέτριο. Δεν θα ανέχονταν κανένα τύραννο. Ούτε στην πολιτική, ούτε στην οικογένεια, ούτε στον έρωτα.

Χωρίς κοινωνικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις, χωρίς απωθημένα, χωρίς διακρίσεις.
Ελεύθεροι.
Ελευθερία. Μα τι όμορφη λέξη.

Επέλεξα να κάνω σήμερα την ανάρτηση αυτή. Σήμερα ανήμερα της εθνικής μας εορτής. Και να πω δυο λόγια.

Αν ο κόσμος μας ήταν τόσο υπέροχος όσο εξιστορώ στο κείμενο, δεν θα γιορτάζαμε τον πόλεμο. Αν δίναμε βάση στην καλλιέργεια του νου και στην εκπαίδευση θα ζούσαμε πιο ελεύθεροι.
Η γνώση ελευθερώνει τον άνθρωπο.
Δεν θα τονώνονταν η εθνική μας υπερηφάνεια από μια ανούσια παρέλαση.

Από μια σημαία στο μπαλκόνι. Και μετά από αυτό... άγνοια. Ειδικά τα παιδιά. Γιορτάζουμε χωρίς γνώση και ενημέρωση. Άρα και χωρίς κρίση και θέση.
Αν δίνονταν σε όλους η ευκαιρία και το κίνητρο να μάθουν, να αναζητήσουν, να εξελιχθούν σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.

Όσον αφορά την σημερινή παρέλαση:
Πολλές φορές κάποιες συνήθειες είναι τόσο πολύ συνυφασμένες με την καθημερινότητά μας, που δεν μας μένει περιθώριο να αναρωτηθούμε αν έχουν πραγματικά ουσία και νόημα.

Τι νόημα μπορεί να έχει λοιπόν η στρατιωτική παράταξη, ακόμα και εξάχρονων παιδιών, και κατά πόσο αυτό τονώνει το πατριωτικό αίσθημά τους;
Ακόμα και ο διαχωρισμός τον μαθητών, οι καλοί μπροστά, οι κακοί πίσω δεν νομίζω ότι αυξάνει και πολύ την αξία της ισότητας και του δικαίου.
Από την στιγμή που τα περισσότερα παιδιά αγνοούν ακόμα και το θέμα του εορτασμού, νομίζω ότι το βασικότερο μέλημα των εκπαιδευτικών για εκείνη την ημέρα θα πρέπει να είναι η ανασκάλευση της ιστορικής μνήμης των παιδιών και όχι η αντιμετώπιση τους ως υποψήφιου στρατού.
 Η γιορτή θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τον παραδειγματισμό των παιδιών από τους ήρωες, ως προς την γενναιότητα και ανδρεία που επέδειξαν και όχι με μιλιταριστική διάθεση.
Δεν πρέπει να γιορτάζουμε τον πόλεμο, αλλά να γιορτάζουμε την επανάσταση.
Η αλλαγή του τόπου εορτασμού των εθνικών εορτών είναι αναγκαία ώστε να προσδώσουμε και στις επετείους αυτές την αξία που τους αρμόζει.







 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου