Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ




Την παροιμία «παρηγοριά στον άρρωστο…» την ξέρω, για όσους την έφεραν ήδη στο μυαλό τους, καθώς διάβασαν τον τίτλο αυτού του κειμένου…

Όπως και ξέρω και τις απίστευτες δυσκολίες που περνάμε όλοι και θα περάσουμε το επόμενο διάστημα. Γνωρίζω ακόμη, ακριβώς όπως όλοι οι Έλληνες, τι σημαίνει να ξεκινάς τον Σεπτέμβρη τη νέα χρονιά, με τους λογαριασμούς και τα χαράτσια του ανεκδιήγητου κράτους μας να επικρέμονται πάνω από κάθε ελληνική οικογένεια.

Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, και εγώ καλά πλέον τι σημαίνει «ελληνική κρίση» σε όλες τις πτυχές της. Ανέχεια από περικοπές μισθών και συντάξεων, υποβιβασμός του επιπέδου διαβίωσης, περίθαλψης, αναγκαστικός περιορισμός των δυνατοτήτων σπουδών, ταξιδιών, ψυχαγωγίας, αλλά και αύξηση του στρες με όλες τις σχετικές συνέπειες, έκθεση της  κοινωνίας σε ακραίες ιδεολογίες που τώρα φαντάζουν λογικοφανείς, ξύπνημα αισθημάτων διχόνοιας που είχαν να φανούν από το τέλος του Εμφυλίου… Και αυτά είναι μόνο μερικά από όσα έφερε στην Ελλάδα η κρίση που περνάμε…

Αποκορύφωμα δε- και μελανότερο σημείο της- οι κοντά 4.000 αυτοκτονίες συμπολιτών μας. Συνανθρώπων μας, δηλαδή, που δεν άντεξαν την τρομακτική πίεση που ασκεί το σύστημα στους Έλληνες  και, παρότι μέλη μιας κοινωνίας με βαθύτατες παραδόσεις και δοκιμασμένης δια πυρός και σιδήρου μόλις λίγες δεκαετίες νωρίτερα, έχασαν το κουράγιο τους. Με συνυπεύθυνους βέβαια όλους εμάς που, αποτραβηγμένοι στο καβούκι ενός ξενόφερτου ατομικισμού, δεν είδαμε ή αδιαφορήσαμε για το δράμα που συχνά εκτυλίσσεται δίπλα μας…

Ωστόσο, αν και οι αρνητικές συνέπειες και τα σημάδια της κρίσης είναι από όλους αισθητά και ορατά, παράλληλα όλοι αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε ότι αυτή η ζοφερή κατάσταση κρύβει μέσα της… φώς! Τα θετικά αυτής της κρίσης – ναι, τα θετικά!- ήδη είναι εμφανή στην κοινωνία μας και πρόκειται να γίνουν ακόμη πιο εμφανή στο άμεσο μέλλον.

Έτσι, ενώ γνωρίζω ότι αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω μπορεί να φανούν ανεδαφικά, έως σκληρά, σε οποιονδήποτε Έλληνα (άλλωστε από μία πλευρά, έτσι φαίνονται και σε μένα τον ίδιο που τα έγραψα), εντούτοις η ψυχή μου είναι βαθιά πεπεισμένη ότι η θετική πλευρά της κρίσης είναι και υπαρκτή και ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα!

Δεν μπορώ λοιπόν να μην πω, με τρόμο και δέος έστω, έχοντας στο μυαλό τους συμπολίτες μας που υποφέρουν, ότι η κρίση αυτή είναι ευλογία κατά βάθος. Είναι το πικρό, αλλά απαραίτητο φάρμακο της αρρώστιας που μας πλήττει τις τελευταίες δεκαετίες.

Ας δούμε, λοιπόν, μερικά μόνο από τα θετικά της κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα, όχι απαραίτητα με σειρά σημαντικότητας…

-Σκάει η φούσκα των υπερβολικών τιμών σε σπίτια, οικόπεδα, αγαθά και υπηρεσίες γενικότερα. Και ναι μεν αυτές τις υπερβολικές τιμές τις καρπώνονταν πάλι κάποια μέλη της κοινωνίας μας- άρα σε κάποιο ποσοστό επέστρεφαν στην ίδια την κοινωνία-, αλλά ουσιαστικά καθιστούσαν απλησίαστα πολλά αγαθά για το σύνολο των υπολοίπων.

Για παράδειγμα, υπήρχαν πολλές περιοχές της Ελλάδας όπου η τιμή ενός σπιτιού συναγωνιζόταν τις πιο ακριβές περιοχές όλου του πλανήτη! Ένα απλό δωμάτιο σε τουριστική περιοχή μπορεί να κόστιζε και 60- 100 ευρώ τη βραδιά. Για σκεφτείτε: 20 έως 35 χιλιάδες δραχμές για μία βραδιά! Και η δραχμή υπήρχε στη ζωή μας δέκα μόλις χρόνια πριν, και ίσως πρόκειται να υπάρξει και πάλι πολύ σύντομα…

Αν πας να αγοράσεις μία βίδα σε ένα χρωματοπωλείο, θα πληρώσεις 20- 30 λεπτά. Το ποσό μοιάζει εντελώς ασήμαντο, αλλά είναι 60- 90 δραχμές! Σκεφθείτε: μία βίδα 90 δραχμές! Αλλά μόλις πριν δέκα χρόνια, η ίδια βίδα έκανε μία δραχμή! Ποιοι παράγοντες ανέβασαν τόσο την τιμή τους; Οι ίδιοι ακριβώς, τους οποίους εξαφανίζει η σημερινή κρίση και τα πράγματα επανέρχονται στα φυσιολογικά τους πλαίσια…

-Απαλλαγή της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας από τους υπεράριθμους (λαθρο)μετανάστες. Ας μη  γελιόμαστε. Οι κατατρεγμένοι και απελπισμένοι αυτοί άνθρωποι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να φύγουν από την Ελλάδα με καμία συνθήκη και με καμία νομοθεσία. Όπως ακριβώς αν ρίξεις δυο σταγόνες μέλι στο μπαλκόνι σου θα μαζευτούν οι μύγες, οι σφήκες και τα μυρμήγκια, ότι και να κάνεις… έτσι ακριβώς συνέβη όταν οι δυστυχισμένοι αυτοί άνθρωποι  μυρίστηκαν κάποια καλύτερη τύχη στην πατρίδα μας: Απλά ήρθαν εδώ. Με όλες τις γνωστές συνέπειες- θετικές και αρνητικές. Μόνο που, στο τέλος, οι αρνητικές ήταν εμφανέστερες… Και, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο μοναδικός τρόπος να φύγουν ήταν μια ισχυρή οικονομική κρίση…

-Αντίστοιχα ισχύουν για τον τουρισμό και τη πανθομολογούμενη πλέον αλλοτρίωση που μοιραία έφερνε. Δεν μιλάω για την υγιή «ανταλλαγή πληροφορίας» μεταξύ των ανθρώπων και των λαών, αλλά για το απόλυτα υπαρκτό «άρρωστο» μέρος της, που όλοι γνωρίζουμε από τι ακριβώς αποτελείται. Αυτή η αλλοτρίωση μειώθηκε ήδη στο μισό λόγω της παγκόσμιας κρίσης.

-Η επιστροφή των παραδόσεων. Το πανηγύρι, η κλασσική ελληνική παρέα, η «γιορτή» επανέρχονται… ενώ το ανούσιο χαζοξενύχτι έχει περιοριστεί στους κύκλους των πολύ νέων ή των επαγγελματιών του είδους.

-Η επιστροφή των ελληνικών αξιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και … πατριωτική Αριστερά γεννήθηκε ! Το παλιό φιλότιμο εμφανίζεται πάλι δειλά-δειλά, εκτοπίζοντας τις …αρετές του γιάπη, που είχαν ενσκήψει μαζί με τη δανεική ευημερία μας, ενώ η θρυλική ελληνική εφευρετικότητα  αρχίζει και ξυπνά,  αφού είναι γνωστό ότι «πενία τέχνας κατεργάζεται».

-Επιστροφή στην Εκκλησία και επαν-ανακάλυψη της Ορθοδοξίας από τον Έλληνα, όχι με τη γνωστή και επιβεβλημένη ηθικιστική/νομικίστικη/προτεσταντική εκδοχή της, αλλά με όλο της το πνευματικό βάθος. Και δεν τα γράφω αυτά κινούμενος από κάποιο  προσηλυτιστικό κίνητρο, αλλά κυρίως επειδή η Εκκλησία είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένη με την ελληνική παράδοση. Σήμερα λ.χ. μόνο στην εκκλησία θα ακούσει ο νέος Έλληνας Αρχαία Ελληνικά και θα εκπλαγεί με τη συνέχεια της ζωντανής γλώσσας μας, που είχε αρχίσει να περιορίζεται στις 2.000 λέξεις στο λεξιλόγιο των μικρότερων ηλικιών.

-Έλευση συνειδητότητας στην αγορά. Εξαφανίζεται το ακαταλόγιστο που ανέπτυσσαν  ασυνείδητα, κυρίως οι νέοι, μαζί με εκείνο το είδος στρες που έφερνε η μεγάλη κινητικότητα μιας κοινωνίας που ξοδεύει πολλά χρήματα. Παράλληλα παρατηρείται  μαρασμός του χαζοκαταναλωτισμού. Λ.χ. ένα φόρεμα αξίας 500 ευρώ είναι εντελώς απίθανο να αγοραστεί, αν δεν είναι πραγματικά απαραίτητο (και μπορεί να είναι, για τους ιδιαίτερους λόγους του καθενός). Αλλά το φαινόμενο του υπερκαταναλωτισμού σίγουρα τείνει να εκλείψει…

-Επιστροφή της εκλεκτικότητας και της συνετής οικονομίας. Δεν θα πας ούτε σινεμά εύκολα, αν η ταινία δεν αξίζει. Δεν θα πετάξεις εύκολα το φαγητό που δεν έφαγες, θα φροντίσεις να μαγειρέψεις τη σωστή ποσότητα. Παράλληλα, τα προϊόντα ( ή υπο-προϊόντα) και οι δραστηριότητες καλλιτεχνών, δημιουργών, εκδοτών και διαφόρων άλλων παρεμφερών ειδικοτήτων περνούν πλέον μέσα από την πολύ αυστηρή κρισάρα της ανέχειας, με φυσικό αποτέλεσμα την αναγκαστική άνοδο της ποιότητας…

-Επιστροφή στην οικογένεια. Τα «πατρικά» στα χωριά φέτος ξαναγέμισαν από νεολαία, που μέχρι πέρσι πήγαινε στα… Κανάρια Νησιά και στη Μύκονο διακοπές. Αυτή η επανένωση των οικογενειών ήδη φύτεψε τους σπόρους της…

-Και όλοι οι άλλοι λόγοι να έλειπαν, αυτός και μόνο αρκεί για να ευλογεί ο Έλληνας αυτή την κρίση: Επιστροφή του Ελληνικού Δημοσίου στις σωστές του διαστάσεις (με τεράστιες συνέπειες προς το καλύτερο στη γραφειοκρατία, στο ρουσφέτι, στις παράλογες νομοθεσίες που μόνο σκοπό είχαν να δημιουργούν προϋποθέσεις χρηματισμού…). Προσέξτε, όχι γιατί τα κομματόσκυλα και οι «ημέτεροι» έβαλαν μυαλό, αλλά γιατί λείπει το χρήμα. Οπότε τέρμα οι επιδοτήσεις, τέρμα οι απίστευτοι μισθοί- τέσσερις και πέντε φορές πάνω από τον μέσο μισθό του ιδιωτικού τομέα για ίδια και λιγότερα προσόντα (εκτός από το κομματικό μέσον …) και συν τη μονιμότητα!

Επιπλέον, γίνεται πια φανερή στην Κοινή Γνώμη η μόνη ριζική λύση αυτού του προβλήματος, που είναι η ξερή απόλυση (ναι όπως το λέω) 200.000 περίπου κομματικά διορισμένων (και συνήθως εξαιρετικά υψηλόμισθων). Ωστόσο, αν και ηλίου φαεινότερο, μια τέτοια λύση όχι μόνο δεν είναι ορατή, αλλά ούτε και προβλέπεται. Το σύστημα πρώτα θα μας σκοτώσει όλους, και μετά θα πεθάνει το ίδιο…

Σκεφτείτε όμως: τώρα είναι επιτέλους φανερό από όλους, ότι δεν είναι μόνο τα δις. που μας κοστίζουν ετησίως οι μισθοί αυτών των άχρηστων. Όσο παραμένουν στις θέσης τους, αναγκαστικά αναπαράγουν, εξαπλώνουν και μολύνουν την κοινωνία μας με γραφειοκρατία, αναξιοκρατία, θολούρα, κομματισμό, λαμογιά, διαφθορά, ξύλινη γλώσσα και νοοτροπία κλπ – ενώ μεταδίδουν και παγιώνουν αυτή την εικόνα και για το υπόλοιπο, μεγαλύτερο, μέρος του δημοσίου τομέα που εργάζεται σκληρά.

Και κάτι ακόμη: τα επιχειρήματα όσων μιλούν για κοινωνικό αντίκτυπο (διάβαζε κόστος σε ψήφους…) τόσων απολύσεων, είναι καιρός τώρα που πέφτουν στο κενό. Αφού πάλι η κρίση έμαθε πια στον Έλληνα πως είναι άδικο να επωμίζεται ο φτωχός συνταξιούχος και ο χαμηλόμισθος του ιδιωτικού τομέα το τεράστιο βάρος τόσων πολλών, άχρηστων στην κοινωνία, «ημέτερων».

-Αντίστοιχο ξεγύμνωμα και αποκάλυψη του ρόλου των συνδικαλιστών, με τα παχιά λόγια στην Ελλάδα και τους εξίσου παχείς  λογαριασμούς στην Ελβετία.

-Αποχώρηση (ουσιαστικά εκδίωξη) από την αγορά των αεριτζήδων και των επιδοτούμενων άσχετων «επιχειρηματιών», που κατέστρεψαν την ελληνική παραγωγική οικονομία με αθέμιτο ανταγωνισμό και άχρηστα προϊόντα και υπηρεσίες, που τις είχαν επινοήσει και τις επιδοτούσαν κομματικοποιημένοι εγκέφαλοι (ΠΡΟΣΟΧΗ: οι τρείς παραπάνω συνθήκες δεν εξέλιπαν τελείως και ούτε πρόκειται ποτέ να εκλείψουν από την ελληνική κοινωνία. Και μάλιστα είναι νομοτέλειά της, τα λαμόγια πάντα να βρίσκουν τον τρόπο να επιπλέουν. Ωστόσο, έγινε μια τεράστια κάθαρση και είναι στο χέρι μας να την πάμε μέχρι το τέλος…).

- Επιστροφή της συνέπειας στην αγορά. Φεύγει η παρακαταθήκη, άρα φεύγει ο αεριτζής. Φεύγει το δάνειο και η κομματική επιδότηση, άρα φεύγει ο ευνοούμενος του κόμματος που τα έπαιρνε και γέμιζε την αγορά με τις μαλακίες του, εκτοπίζοντας τον σωστό επαγγελματία.

-Επιστροφή των τιμών της διαφήμισης σε λογικά για την ελληνική πραγματικότητα επίπεδα, λόγω της κρίσης που ήδη μαστίζει τα ελληνικά (χειραγωγούμενα και χειραγωγούντα) ΜΜΕ. Αυτό το γεγονός μπορεί να έχει στο άμεσο μέλλον πολύ θετικές επιδράσεις στον μικρό επιχειρηματία (και με τη σειρά του να μειώσει την απίστευτα υψηλή ανεργία), που για να διαφημίσει το προϊόν του ήθελε 10.000 ευρώ  για μία σελίδα σε κυριακάτικη ελληνική εφημερίδα (αφού η τελευταία δεν απευθυνόταν στον αληθινό επαγγελματία, αλλά στην κομματική/κρατική επιδότηση, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την πραγματικότητα της αγοράς)!

-Επιστροφή του ελεύθερου χρόνου στη ζωή μας, με πολλούς τρόπους (αν δεν έχεις πολλά να ξοδέψεις σε μαλακίες, τότε σου περισσεύει χρόνος να πλουτίσεις αληθινά τον εαυτό σου). Ακόμα και η καταραμένη ανεργία μπορεί να ιδωθεί θετικά, αφού μπορεί κάποιος, όσον καιρό θα παραμείνει άνεργος, να διαβάσει ένα καλό ξεχασμένο στη βιβλιοθήκη του βιβλίο, να εξασκηθεί στην κιθάρα, στον χορό, σε μια πολεμική τέχνη κλπ.

-Κατάρρευση και πλήρης αποκάλυψη του σάπιου πολιτικού μας συστήματος. Αυτός κι αν είναι λόγος για να αποκαλέσουμε την κρίση ευλογημένη…

 Βέβαια και εδώ ισχύει η διαπίστωση που έγινε παραπάνω: Το σύστημα δεν πέθανε. Απλά χαροπαλεύει λόγω της έλλειψης του… λιπαντικού του, δηλαδή του χρήματος. Ωστόσο παραμένει πάντα εκεί απόδειξη ότι οι ίδιοι πολιτικοί που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση, ναι οι ίδιοι ακριβώς, είναι αυτοί που ο λαός αναγκάστηκε να εκλέξει «ελεύθερα» για να τον βγάλουν από την κρίση που εκείνοι δημιούργησαν! Ωστόσο, ο ρόλος τους αποκαλύφθηκε σε όλους και αυτό είναι πολύτιμο μάθημα…

Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι, πέρα από τον γενικό εμπλουτισμό της ψυχής του Νεοέλληνα  με πολύτιμα διδάγματα που τον στρέφουν στην Παράδοση, στην αυτάρκεια (βλέπε νέες Οικοκοινότητες) κλπ, αναπτύσσεται βιωματικά και ένα είδος πολιτικής πείρας, την οποία ο Νεοέλληνας είχε απόλυτη ανάγκη, καθώς είχε αλλοτριωθεί μέσα από την καταιγιστική κομματική προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου. Επιτέλους ο Έλληνας κατανοεί στο πετσί του ότι οι πολιτικοί που ψηφίζει τόσα χρόνια τον κοροϊδεύουν ασύστολα! Και το καταλαβαίνει αυτό ακόμα και ο φανατισμένος οπαδός, γιατί ο ψηφοφόρος/λαμόγιο το ήξερε από πάντα, και απλά το εκμεταλλευόταν…

Κοντόφθαλμοι ή ηλίθιοι (στην καλύτερη περίπτωση, γιατί μπορεί να είναι και συνειδητά προδοτικοί) πολιτικοί και οικονομικοί χειρισμοί- όπως τα τεκμήρια, ή τα τρομακτικά τέλη κυκλοφορίας και τα χαράτσια- αποδείχτηκαν στην πράξη καταστροφικοί όχι μόνο για τους πολίτες, αλλά για τα ίδια τα έσοδα του κράτους, αφού η κοινωνία αντέδρασε υγιώς και μαζικά, είτε καταθέτοντας πινακίδες, είτε απαλλασσόμενοι από περιττά περιουσιακά στοιχεία, εκμηδενίζοντας έτσι τα κρατικά έσοδα. Ενώ όταν παραμένει σε κυκλοφορία ένα αυτοκίνητο… όλο και σε κάποιο συνεργείο θα δώσει δουλειά, όλο και κάποια παραπάνω βενζίνη θα κάψει. Τόση σοφία ήθελε αυτό, για να το καταλάβουν οι διορισμένοι φωστήρες του υπουργείου Οικονομικών;

Αυτή η βαθιά ανικανότητα (όταν δεν είναι συνειδητή προδοσία) έχει γίνει πιο αντιληπτή από τον μέσο Έλληνα που ήδη αποζητά νέα πολιτικά σχήματα και λύσεις.

Το ζήτημα είναι αυτή η πείρα να αποδειχτεί αρκετή ώστε να μην μπορέσουν οι παλιοί ‘’παράγοντες’’ να επιβιώσουν και να ξαναπιάσουν πάλι τα πόστα (να αποφύγουμε, δηλαδή, το «άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», που δυστυχώς επαληθεύεται- μέχρι τώρα τουλάχιστον…)!

-Κοινωνική αποκαθήλωση και απομυθοποίηση του «λεφτά» μιζαδόρου με το πούρο και το ρόλεξ (σε πολλούς πια προκαλεί γέλιο η χαρακτηριστική αυτή φιγούρα όπου εμφανίζεται). Τα κομματόσκυλα που λυμαίνονταν την ελληνική κοινωνία και τους φόρους της είναι πλέον σε όλους γνωστά και οι ίδιοι νιώθουν ότι δεν μπορούν να κυκλοφορούν πια τόσο «άνετα»… Στο χέρι μας είναι να τους απομονώσουμε κοινωνικά, εκτός αν δείξουν σημάδια έμπρακτης αλλαγής στη νοοτροπία τους. Αλλά πάντα να παραμείνουμε σε κοινωνική εγρήγορση, ώστε όταν θα δούμε πάλι την παράνομη βίλα να ξεπροβάλει, να λάβουμε τα μέτρα μας αμέσως.

-Βιωματική κατανόηση ότι και η λεγόμενη «προοδευτικότητα» έχει όρια… Αυτό είναι ένα από τα βασικότερα παθήματα/μαθήματα αυτής της κρίσης και… ο νοών νοείτω!

-Νέες διατροφικές συνήθειες. Εμφανίστηκαν πάλι οι χύμα φακές και τα ρεβίθια στα μπακάλικα ( που και αυτά ξαναεμφανίστηκαν δειλά)! Αυτό, μαζί με όλες τις συνέπειες που είχε η καταναλωτική διατροφική μας, που μας ανάγκαζε να ξοδεύουμε για άχρηστο φαί και μετά να πάμε στο… γυμναστήριο να ξαναπληρώσουμε για να κάψουμε αυτό που χωρίς ουσιαστικό λόγο φάγαμε!

-Κατανόηση και ‘’μάθημα’’ από την ολέθρια κίνηση να ξεριζώσουμε αμπέλια και πορτοκαλεώνες και αιωνόβιες ελιές, και να σταματήσουμε να καλλιεργούμε φακές και στάρι, αντικαθιστώντας τα παραπάνω με επιδοτούμενες καλλιέργειες ξένες προς την ελληνική φύση (π.χ. αβοκάντο στην Κρήτη), που όμως όταν σταμάτησαν να έχουν ζήτηση, άφησαν κατεστραμμένους τους αγρούς μας και απογυμνωμένη τη γη μας.

-Γενική και ουσιαστική αποκάλυψη του βαθύτερου εαυτού του καθενός μας… Η τρέχουσα κρίση υπήρξε η καλύτερη αφορμή για να δοκιμαστούν φιλίες, να αποκαλυφθούν βαθύτερα κίνητρα και να καταρρεύσουν πολλά καμουφλάζ. Όλοι ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνουν τα παραπάνω…

-Νέες και κυρίως εξωσυστημικές πολιτικές και κοινωνικές εμπειρίες έγιναν κτήμα πολλών ανθρώπων που είχαν συνηθίσει να σκέφτονται κομματικά ή μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια, Με πρόσφατα παραδείγματα τα πρωτοφανή γεγονότα σε Ύδρα και Ικαρία, αρχίζουν να γίνονται φανερές οι ενδείξεις ότι το «κράτος» δεν είναι ούτε αδιαφιλονίκητος δυνάστης, ούτε αυθύπαρκτη μεταφυσική οντότητα. Είναι μία σύμβαση, μία συνθήκη μεταξύ πολιτών, την οποία οφείλουμε να σεβόμαστε απόλυτα, αλλά εξίσου οφείλει να μας σέβεται και αυτή. Οι φόροι μας προς το κράτος μας δεν είναι ποινή, ούτε τρόπος χειραγώγησής μας. Είναι η συνειδητή συνεισφορά μας για νέους δρόμους, άρτια νοσοκομεία, αντικειμενική δικαιοσύνη, σωστό σχολείο, έγκαιρη πυρόσβεση… Δεν είναι, με κανένα τρόπο, τρόπος να μισθοδοτούνται τα κομματόσκυλα…

-Νέοι τρόποι οργάνωσης της κοινωνικής αντίστασης. Ο λαός μας έμαθε πλέον να οργανώνεται μέσω των μεθόδων που προσφέρει το διαδίκτυο λ.χ. Καμία κρατική καταστολή πια δεν θα είναι απλή υπόθεση…

-Βαθιά συνειδητοποίηση του ρόλου των μυστικών κέντρων εξουσίας. Η Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής δεν ανήκουν πια στον χώρο της συνωμοσιολογίας αλλά της μέινστριμ είδησης, με όλες τις συνέπειες,..

-Πολύτιμη πείρα στην ελληνική ψυχή. Ο σύγχρονος Έλληνας, που είναι αλήθεια πως πρώτη φορά βίωσε σε πλατιά βάση τέτοιο βαθμό ευημερίας, ξέρει τώρα και τις πικρές συνέπειές της. Η ευημερία, όταν δεν είναι παράγωγο των αξιών που εδώ και είκοσι τόσους αιώνες έχουν ορίσει οι Έλληνες σοφοί, αλλά είναι παράγωγο δανεικών και δανείων έχει τρομερό τίμημα, υλικό και ψυχικό! Και αυτό το τίμημα καλούμαστε τώρα να πληρώσουμε σα λαός, μαθαίνοντας όμως παράλληλα ένα πολύτιμο μάθημα…

Ούτως ή άλλως, κρίση είναι και θα περάσει, όπως τόσες και τόσες κρίσεις και μάλιστα πολύ βαθύτερες και αγριότερες. Διαφωνείτε όμως ότι η συγκεκριμένη μπορεί  να ιδωθεί και ως ευλογία;

Το άρθρο είναι του Παύλου Βουδούρη και δημοσιεύτηκε στο ΤΜ, η όποια διασκευή έγινε από τον ανήσυχο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου